“พ่อหนุ่ม ชีวิตของฉันอยู่ในกำมือเธอแล้วล่ะ” ฉินหลงพูดยิ้มๆเขาััได้ว่ายาลูกกลอนเม็ดที่กัวไฮว่เอาออกมานั้นจะได้ผลดีจึงไม่ได้กังวลใจอะไร
“เหล่าฉิน หวังว่าพ่อหนุ่มนี่จะรักษาแกให้หายดีได้นะไม่งั้นถ้าเกิดมีอาการแทรกซ้อนอะไรฉันไม่รับผิดชอบด้วยล่ะ” จางเทียนเจิงพูดยิ้มๆ “ดื่มเถอะพิษนี่กระจายในร่างกายช้า แต่ถ้าถอนหรือกำจัดพิษไม่ได้ภายในหนึ่งชั่วโมงก็จะส่งผลต่อร่างกายไม่น้อยเลย” จางเทียนเจิงหยิบขวดเล็กๆขวดหนึ่งออกมาพร้อมกับพูดยิ้มๆ
“คุณฉิน คุณน่าจะกินพิษเป็ครั้งแรกเลยใช่ไหมครับถ้าคุณไม่รอดเดี๋ยวผมเป็คนแกะสลักป้ายหน้าหลุมศพให้เอง ไว้ผมจะเขียนให้คุณว่าสละชีวิตเพื่อการแพทย์ฮ่าๆ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆโดยไม่รู้ว่าถือน้ำเต้าอยู่ในมือั้แ่เมื่อไหร่
“เ้าสี่ นี่แกกินเหล้าเพิ่มความกล้าเข้าไปหรือเปล่าเนี่ย” หวังเซิงพูดขึ้นเบาๆ น้องชายของเขาคนนี้เก่งจริงๆ ไม่ว่าจะแพ้หรือจะชนะชื่อของกัวไฮว่ก็จะโด่งดังไปทั่วสมาคมแพทย์แผนโบราณแห่งนี้แล้วล่ะ
“เหล่าฉิน กินพิษเถอะครับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆส่วนฉินหลงก็กรอกของเหลวในขวดเข้าไปในปากด้วยสีหน้ากังวลใจ
“เหล่าจาง อย่าเพิ่งพูด พิษแกนี่รสชาติไม่เลวเลยนะมีกลิ่นหอมของชาเจือจางอยู่ด้วย” ฉินหลงพูดยิ้มๆ
“พ่อหนุ่ม รีบรักษาเขาเร็วเข้า ถ้าแกทำไม่ได้ก็รีบบอกไม่งั้นถ้าช่วยช้าไปถึงเหล่าฉินจะรักษาชีวิตน้อยๆ นี้เอาไว้ได้ แต่ก็อยู่ได้ไม่เกินห้าปีหรอกนะ” จางเทียนเจิงพูดขึ้นอย่างกระวนกระวายใจเขาเกลือกกลั้วกับฉินหลงมาตั้งยี่สิบปี จึงค่อนข้างเป็ห่วงชายแก่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นยาเต็มตัวผู้นี้นัก
“ไม่ได้งั้นเหรอ เกิดเป็ผู้ชายพูดว่าไม่ได้ได้ยังไงกัน” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ พลางทาบนิ้วทั้งสามไปตรงบริเวณข้อมือของฉินหลง
“คุณหมอจาง เล่นใหญ่เหมือนกันนะ ระดับพิษนี่ไม่ต่ำเลย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ เขาลุกขึ้นเดินมายังโต๊ะที่เขาเขียนพู่กันเมื่อสักครู่จากนั้นก็ตวัดแปรงเขียนลงไป
“คุณหมอหลิน ในเมื่อคุณไม่มีอะไรแล้วก็ช่วยไปเอายาตามนี่มาหน่อยสิแล้วให้คนต้มน้ำสามถ้วย ส่งมาตอนร้อนๆ เลยนะ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆพร้อมกับส่งกระดาษไปให้หลินฉางเทียน
“น้องซาง ช่วยไปเอาสมุนไพรตามที่เขียนไว้หน่อย แล้วก็ต้มน้ำมาสามถ้วย” หลินฉางเทียนไม่ได้มองใบสั่งยาเขาพูดเสียงดังกับเ้าซางที่กำลังพูดคุยอะไรบางอย่างอยู่ด้านนอก
“เหล่าหลิน เป็พิษหมดเลยนี่นา จะให้จัดยามาตามใบสั่งยานี่จริงเหรอ” เ้าซางเดินไปแล้วประมาณยี่สิบเมตร เขาอ่านใบสั่งยาแวบหนึ่งแล้วจึงวกกลับมาพร้อมกับพูดขึ้นเบาๆ
“เอามาตามใบสั่งยานี่แหละ ห้ามไม่ให้ขาดแม้แต่อย่างเดียวถ้าผิดละก็คงจะรักษาชีวิตน้อยๆ ของฉินเหล่าไม่ได้หรอกนะครับ” หลินฉางเทียนไม่ได้พูดอะไร มีเพียงกัวไฮว่ที่พูดยิ้มๆ
“ให้ตาย พวกคุณเล่นใหญ่กันขนาดนี้เลยเหรอ” เ้าเทียนชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะวิ่งแจ้นออกไป “เ้าเทียน ไปบอกข้างหลังนะว่าให้เตรียมหม้อดินเอาไว้ เดี๋ยวจะต้มยา”
“พวกคุณมองผมแบบนั้นทำไม คุณจางบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าหนึ่งชั่วโมงไม่ต้องรีบ” กัวไฮว่พูดๆ ยิ้มพลางมองไปยังชายแก่ที่เอาแต่มองตน
“พ่อหนุ่ม ช่วยชีวิตคนเหมือนช่วยไฟยิ่งพิษอยู่ในร่างกายเหล่าฉินนานเท่าไหร่ก็จะยิ่งอันตรายต่อร่างกายของเหล่าฉินเท่านั้น ถ้าเธอมีวิธีจริงๆ ละก็รีบหน่อยเถอะถ้าไม่ไหวเดี๋ยวฉันทำเอง” จางเทียนเจิงอดไม่ได้ที่จะพูดออกไป
“งั้นผมช่วยคุมหลอดเืก่อนแล้วกันครับ เขาจะได้ไม่ตายจากนั้นก็เอาพิษในเส้นเืออกมานิดนึง” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “ทั้งสองท่าน ผมเห็นว่าพวกคุณมีเข็ม ผมเองก็มีเข็ม”
“พ่อหนุ่ม เข็มเธอดูบางไปหน่อยมั้ง” ในขณะที่กัวไฮว่หยิบเข็มออกมาจากตัวนั่นเองอู๋ซู่ซานก็พูดขึ้นมาเบาๆ เข็มที่ตนใช้ก็บางพออยู่แล้วเขาใช้กำลังภายในในการรักษาจึงสามารถรักษาได้อย่างใจนึกแต่ไม่คาดคิดว่าเข็มของกัวไฮว่ผู้นี้จะบางกว่าของตนเสียอีก
“นี่ไม่ใช่ไอ้จ้อยสักหน่อยที่ยิ่งใหญ่ยิ่งให้แรงเยอะน่ะต้องดูที่ฝีมือเป็สำคัญต่างหาก” กัวไฮว่พูดพลางหยิบเข็มขึ้นมาเพียงแค่เข็มเล่มแรกก็ทำเอาทุกคนใจนเหงื่อตก จุดตาย เข็มเล่มแรกฝังไปที่จุดตาย
“พ่อหนุ่ม เธอตั้งใจฝังเข็มไปก่อนนะ ขอพวกเราคุยกันหน่อย” ซุนเซิงพูดขึ้นเบาๆ
“การแพทย์แผนโบราณไม่ได้ตกต่ำลง แค่พวกเราไปมาหาสู่กันน้อยไปเท่านั้นเองพวกคุณว่าถ้าผมเอาพิษออกมาจากตัวของฉินเหล่าได้ จะฝังที่ตรงไหนดีนะ” กัวไฮว่ถือเข็มเงินเอาไว้พลางถามขึ้นยิ้มๆ
“พ่อหนุ่ม เธอคิดเอาเองเถอะ ฉันล่ะไม่เข้าใจการฝังเข็มของเธอจริงๆ” อู๋ซู่ซานพูดขึ้นเบาๆ
“งั้นก็ปิดเส้นเืพวกนี้ไว้ก่อน ให้เหลือแค่เส้นเดียวไหลได้แค่ทางนี้เท่านั้น” บนร่างฉินเหล่ามีเข็มเล่มบางๆฝังอยู่สิบกว่าเล่ม
“เหล่าซุน พ่อหนุ่มนี่ฝังเข็มเร็วขนาดนี้ ไม่เป็ไรหรอกใช่ไหม” จางเทียนเจิงััได้ว่าพิษของตนได้เข้าไปในเส้นเืของฉินหลงเรียบร้อยแล้วจึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นเบาๆ
“แกถามฉันแล้วจะให้ฉันถามใคร แกเป็คนวางพิษฉันไม่รู้หรอกว่ามีปัญหาหรือเปล่า” ซุนเซิงพูดขึ้นเบาๆ “ถ้าเหล่าฉินตายจากยาพิษของแก งั้นชื่อเสียงหมอผีอย่างแกได้ดังะเิจริงๆแน่”
“เหล่าฉิน สบายๆ เดี๋ยวจะได้สบายกว่านี้เยอะ” เป็เวลาประมาณสามนาทีในที่สุดทุกคนก็เบาใจลง สีหน้าของเหล่าฉินทำให้ให้สมองของกรรมการทั้งสามคนผุดคำขึ้นมาคำหนึ่งว่า กวนส้นเท้า
“เหล่าจาง คุณเอาขวดเมื่อสักครู่นี้มาให้ผมเถอะพิษที่คุณประกอบเมื่อกี้ไม่ธรรมดาเลย ผมจะคืนให้คุณ” กัวไฮว่ยื่นมือไปเอาขวดใบนั้นมาไว้ในมือโดยไม่รอให้จางเทียนเจิงได้มีปฏิกิริยาตอบรับจากนั้นก็ฝังเข็มไปบนตัวของฉินหลงอีกครั้งนอกจากนั้นเขายังเปลี่ยนคำเรียกจางเทียนเจิงจากคุณหมอจางเป็เหล่าจางอีกด้วย
“พ่อหนุ่ม เธอทำได้ยังไงกัน” จางเทียนเจิงไม่ได้กล่าวอะไรเพราะเขาไม่เชี่ยวชาญในด้านการฝังเข็มคนที่กล่าวคืออู๋ซู่ซานที่ตะลึงพรึงเพริดอยู่นานแล้ว
“ถ้าปิดเส้นเืให้ไหลได้แค่ทางเดียว ยังไงเขาก็ต้องตาย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“คุณหมออู๋ ไม่ทราบว่าการฝังเข็มของผมเข้าตาคุณไหมครับ”
“แพ้แล้ว ฉันแพ้แล้ว” อู๋ซู่ซานพูดขึ้นเบาๆฝีมือที่กัวไฮว่แสดงออกมานั้น เขาไม่อาจทำได้จริงๆ
“ในเมื่อเหล่าอู๋ยอมแพ้แล้ว งั้นก็ไม่ถอนพิษนี่แล้วนะ” ภายในชั่วขณะเดียวเข็มที่อยู่บนตัวของฉินหลงก็กลับมาอยู่ในมือของกัวไฮว่อีกครั้ง
“พ่อหนุ่ม เหล่าอู๋ยอมแพ้แล้ว งั้นเธอก็ถอนพิษที่อยู่ในตัวเหล่าฉินเถอะ” จางเทียนเจิงพูดขึ้นเบาๆเขาเป็คนวางพิษเขาย่อมรู้ดีว่าถ้าอยู่ในเส้นเืนานไม่ช้าไม่นานก็อาจจะเกิดเื่ขึ้นได้
“รีบทำไมกัน พี่สาม ถอดเสื้อเหล่าฉินให้หน่อย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “ให้ตาย ทำไมรสนิยมพี่แรงแบบนี้เนี่ย ถอดแต่เสื้อ ไม่ถอดกางเกง” เมื่อกัวไฮว่พูดเสร็จหวังเซิงผู้ที่เลื่อมใสกัวไฮว่อย่างเต็มเปี่ยมก็วิ่งเข้ามาจะถอดกางเกงของฉินหลงเลยถูกกัวไฮว่พูดขวางเอาไว้ด้วยเสียงดัง
“เ้าสี่ แกไม่พูดให้ชัดยังจะมาโทษฉันอีก ชุดฉางเผามีท่อนบนที่ไหนกันล่ะ” หวังเซิงพูดเสียงดัง
กัวไฮว่วาดมือไปในอากาศจากนั้นกระบี่เฟยเจี้ยนในมือก็ลอยพุ่งตรงไปวนรอบตัวฉินหลงรอบหนึ่งก่อนจะกลับมาอยู่ในมือของกัวไฮว่อีกครั้ง จากนั้นชุดเผาบนตัวฉินหลงก็ขาดเป็ชิ้นๆ
“เหล่าฉิน อายุปูนนี้แล้ว ดูแลตัวเองได้ไม่เลวเลยนะดูผิวพรรณกับร่างกายนี่สิ น่าอิจฉาจริงๆ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆคราวนี้ฉินหลงจำต้องมุดหน้าหนี เขาทำยามากว่าเจ็ดสิบปี ไม่สิเขาดูแลตัวเองได้ดีเพราะกินสมุนไพรบำรุงอยู่ทุกวันร่างกายของตนจึงไม่เลวเลยทีเดียว
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้