“ซื่อจื่อ ฮูหยินของข้าพลั้งปากไปชั่วขณะ นางมิมีความทะเยอทะยานเช่นนั้นจริงๆ เจ้าค่ะ” ฉยงโหม่วโหมวเองก็หวาดผวาเช่นกัน นางคุกเข่าลงข้างกายของโหลวซื่อ และช่วยขอร้องแทนโหลวซื่ออย่างระมัดระวัง        เดิมทีอู่เจาก็เกลียดคนจากสายรองอยู่แล้ว ยิ่งวันน...