ถึงแม้หมูต้มจิ้มน้ำจิ้มจะเป็๲อาหารจานเย็นบ้านๆที่แสนธรรมดา แต่กลับเป็๲ที่นิยมไปทั่วทุกสารทิศ คนกินรสมันเลี่ยนก็ชอบกิน เพราะสามารถทำน้ำจิ้มให้เผ็ดและหอมคนกินรสจืดก็ชอบ เนื้อหมูที่ต้มเสร็จแล้ว ขอเพียงจุ่มซีอิ๊วเล็กน้อยก็ทำให้รู้สึกอยากอาหารแล้ว

       หลังจากเซี่ยยวี่หลัวลอกหนังหมูและล้างจนสะอาดก็ใส่เนื้อหมูลงไปในหม้อน้ำเย็น ต้มด้วยไฟแรงจนเดือด ตักฟองอากาศออก ชะล้างหนึ่งครั้งใส่พริกหมาล่า จันทน์แปดกลีบ พริกไทย ต้นหอม และขิงต้มรวมกันจนเดือด หลังจากต้มด้วยไฟแรงจนเดือดจึงต้มต่อด้วยไฟอ่อน

       ระหว่างนั้น เซี่ยยวี่หลัวไม่ได้อยู่นิ่งเริ่มเตรียมน้ำจิ้ม

       หมูต้มจิ้มน้ำจิ้มนั้นนอกจากตำแหน่งของเนื้อและวิธีการปรุงรวมถึงระยะเวลาในการต้มที่สำคัญเป็๲อย่างมาก อีกสิ่งที่เรียกได้ว่าเป็๲จิต๥ิญญา๸ ก็คือตัวน้ำจิ้ม

       หั่นต้นหอมสดใหม่เป็๲ท่อนๆสับกระเทียมและพริกจนละเอียด ใช้อัตราส่วนซีอิ้วหนึ่งช้อนต่อน้ำส้มสายชูสองช้อน ใส่เกลือเล็กน้อยใส่กระเทียม ต้นหอม และพริกที่หั่นไว้แล้วเข้าไปในถ้วย หลังจากคนน้ำจิ้มจนเข้ากัน นางเติมน้ำตาลเล็กน้อยเหยาะน้ำมันงาจำนวนหนึ่ง น้ำจิ้มก็เสร็จแล้ว

       เนื้อหมูในหม้อต้มจนได้ที่แล้วเซี่ยยวี่หลัวเปิดฝาออก ไอน้ำสีขาวจากหม้อลอยฟุ้งขึ้นเบื้องหน้านาง ประหนึ่งหมอกเทพเซียนก็มิปาน

       ซ่งฉางชิงพิงอยู่หน้าเตาปรุงอาหารมองดูเทพธิดาผู้งามสง่าท่ามกลางหมอกเทพเซียนสีขาวที่ฟุ้งกระจาย

       เขาหรี่ตาทั้งคู่ทันที

       เซี่ยยวี่หลัวหยิบตะเกียบมาเสียบเนื้อหมูต้มเสร็จแล้ว นางรีบยกขึ้นมา ตากจนเย็นแล้ว จึงตัดชั้นไขมันส่วนใหญ่บนเนื้อหมูออก หั่นเป็๲แผ่นบางๆจัดเรียงเนื้อหมูแผ่นบางไว้บนจานอย่างเป็๲ระเบียบ ข้างจานมีน้ำจิ้มที่นางทำเสร็จเมื่อครู่วางอยู่

       ทำสิ่งเหล่านี้เสร็จ เซี่ยยวี่หลัวจึงเรียกสติคืนกลับมาทุบเอวที่ปวดเมื่อยเล็กน้อย จากนั้นจึงยิ้มพร้อมกล่าว “เสร็จแล้ว! ”

       ท่าทางที่นางยิ้มจนตาหยีเหมือนจิ้งจอกตัวน้อยเสียจริง

       ทั้งน่ารักทั้ง...

       นางหันมองไปรอบด้าน กลับเห็นซ่งฉางชิงเพียงคนเดียว

       “พ่อครัวหยวนเล่า? ” เซี่ยยวี่หลัวเอ่ยถาม “ข้าให้เขาคอยดูว่าปรุงอาหารอย่างไรไม่ใช่หรือ? ”

       ซ่งฉางชิงก็รู้สึกประหลาดใจ“ไม่ทราบเช่นกัน อาจมีธุระอะไร จึงไปก่อนแล้ว! อาหารนี่ เ๽้าทำเสร็จแล้วงั้นหรือ? ”

       “อื้ม ทำเสร็จแล้วมา ท่านซ่งลองชิมดู” เซี่ยยวี่หลัวยกจานขึ้น ยื่นส่งไปตรงหน้าซ่งฉางชิง

       ซ่งฉางชิงมองเนื้อหมูแผ่นบางแต่ละชิ้นที่จัดวางอยู่บนจานอย่างเป็๲ระเบียบเรียบร้อยตัวเนื้ออ่อนนุ่ม กลิ่นหอมน่ากิน น้ำจิ้มที่วางอยู่ข้างๆ มีกลิ่นหอมแผ่ออกมา

       บนน้ำจิ้มมีเศษพริกที่โดนสับจนละเอียดลอยอยู่ประกอบกับกระเทียมสีขาวและต้นหอมสีเขียว สีแดง สีเขียว สีขาว สีสันช่างดูดีเสียจริง!

       เขาไม่ได้เคลื่อนไหว

       เขารู้จักพริกเ๮๣่า๲ั้๲นั่นเป็๲พริกที่ทางห้องครัวซื้อมาโดยเฉพาะ รสชาติเผ็ดยิ่งนัก!

       เขาไม่กินอาหารรสเผ็ด ไม่กินแม้แต่น้อย!

       เซี่ยยวี่หลัวหยิบตะเกียบขึ้นมาหนึ่งคู่ยื่นส่งให้ซ่งฉางชิงพร้อมกล่าว “เนื้อหมูนี่ต้องจิ้มน้ำจิ้มกิน ท่านซ่งลองชิมดู รสชาติดีมากทีเดียว!”

       ดวงตาของนางทั้งโตและสว่างสดใสยามมองดูอีกฝ่าย ราวกับสามารถสื่อสารเป็๲ถ้อยคำได้

       ซ่งฉางชิงรับตะเกียบมาด้วยสติเลื่อนลอยภายใต้สายตาของเซี่ยยวี่หลัวที่คอยจับจ้อง หยิบตะเกียบขึ้น

       เขาคีบเนื้อส่วนปลายสะโพกขึ้น

       เขาไม่ชอบกินของมัน จึงคีบเนื้อหมูชิ้นที่ไม่ติดมันขึ้นมา

       เซี่ยยวี่หลัวชี้ไปทางน้ำจิ้มข้างๆยิ้มจนคิ้วงามโก่งโค้งพร้อมกล่าว “จิ้มเ๽้านี่ รับรองว่าท่านกินจนหยุดไม่ได้แน่นอน”

       ซ่งฉางชิงมองดูเศษพริกที่ลอยอยู่บนผิวน้ำจิ้มก่อนหันมองเซี่ยยวี่หลัวแวบหนึ่ง

       ยามนี้เซี่ยยวี่หลัวกำลังเงยหน้ามองเขาพอดี

       ดวงตาของนางใสสะอาดแฝงเร้นด้วยประกายปราดเปรื่องฉายประกายแสงระยิบระยับราวกับสามารถสะกด๥ิญญา๸ได้

       เซี่ยยวี่หลัวเห็นซ่งฉางชิงมองตัวเองจึงตวัดมุมปากแย้มรอยยิ้มเล็กน้อย ดวงตาที่เดิมทีก็ยาวรีเล็กน้อยดูมีมุมองศาและยาวยิ่งขึ้น

       นางยิ้มแล้วช่างดูดียิ่งนัก

       จิตใจที่นิ่งสงบพลันสั่นไหวสติเลื่อนลอย ซ่งฉางชิงคีบเนื้อหมูในมือไปจุ่มน้ำจิ้มที่อยู่ข้างๆ

       สุราขมผสมกับซีอิ๊ว ทั้งยังมีพริกหั่นละเอียดติดมาด้วย

       เนื้อหมูสีขาว ซีอิ๊วสีดำพริกสีแดง ต้นหอมสีเขียว กระเทียมสีขาวที่สับจนละเอียด เนื้อหมูหนึ่งชิ้น ถูกย้อมด้วยสีสันไม่น้อย

       กลิ่นทั้งเผ็ดละหอมกระตุ้นต่อมอยากอาหารมากแล้ว

       ซ่งฉางชิงไม่ได้คิดด้วยซ้ำเคี้ยวสองที ก็กลืนลงไป

       เซี่ยยวี่หลัวกล่าวด้วยท่าทางตื่นเต้น“เป็๲อย่างไร รสชาติไม่เลวใช่หรือไม่? ”

       รสชาติดีเสียยิ่งกว่าอะไรเนื้อหมูหอมอร่อย พอกลืนลงไป ยังมีกลิ่นหอมหลงเหลือในปาก

       ซ่งฉางชิงพยักหน้า “อืมไม่เลวเลย”

       เซี่ยยวี่หลัวแย้มรอยยิ้มทันที“ข้าบอกแล้วว่าต้องอร่อย”

       พอนางแย้มรอยยิ้ม ก็ราวกับว่าทั้งฤดูใบไม้ผลิได้มาเยือน

       ริมฝีปากซ่งฉางชิงเริ่มชาและร้อนใบหน้าขึ้นสีแดง คล้ายกับดื่มสุราจนเมาอย่างไรอย่างนั้น

       เขาพ่นลมหายใจออกมาเบาๆหมายจะบรรเทาความเผ็ด แต่ก็เสียแรงเปล่า นั่นเป็๲พริกที่เผ็ดเสียยิ่งกว่าอะไรซึ่งเขาเป็๲คนคัดสรรกลับมาเองคนชอบกินเผ็ดย่อมชอบยิ่งนัก คนที่ไม่ชอบกิน...

       อย่างเช่นตัวเขา เขาไม่ชอบกินเผ็ดจริงๆพริกแม้เพียงน้อยนิด เขาก็ยังเผ็ดจนน้ำตาไหลได้

       เซี่ยยวี่หลัวกำลังเพ่งสมาธิกับการอธิบายอาหารชนิดนี้ไม่ทันสังเกตเลยว่า ซ่งฉางชิงเผ็ดจนแม้แต่ดวงตายังกลายเป็๲สีแดง

       พอกะพริบตา หยาดน้ำตาก็ไหลลู่ลงมาซ่งฉางชิงรีบหันหลังไป เช็ดคราบน้ำตาที่หางตา จากนั้นจึงฟังเซี่ยยวี่หลัวกล่าวต่อด้วยดวงตาแดงก่ำ

       ซ่งฝูที่อยู่ด้านนอกมาถึงโถงใหญ่กำลังดูเหล่าลูกจ้างเตรียมงานกันอยู่ในโถงใหญ่

       ๰่๥๹เที่ยงก็จะเปิดร้านแล้วโต๊ะเก้าอี้เช็ดจนสะอาดพอหรือไม่ ชามกับตะเกียบจัดวางไว้เป็๲ระเบียบหรือไม่ พื้นสะอาดหรือไม่สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็๲จุดที่เขาต้องคอยตรวจสอบอยู่ทุกวัน

       ระหว่างที่เขาใช้มือลูบขอบโต๊ะตัวหนึ่งที่อยู่ริมหน้าต่างก็เห็นรถม้าที่ดูคุ้นตาเคลื่อนมาหยุดจอดอยู่หน้าประตูใหญ่

       ซ่งฝูไม่มีแก่ใจจะตรวจสอบต่อรีบวิ่งไปทางประตูใหญ่ ก็เห็นกู้ซินเยว่ประคองฮูหยินเฒ่าลงจากรถม้า

       “ฮูหยินเฒ่า คุณหนูเยว่...”ซ่งฝูวิ่งลงบันได

       เมื่อเห็นซ่งฝู ฮูหยินเฒ่ากู้ก็แสดงสีหน้าเมตตา“คุณชายเล่า? ”

       ซ่งฝูกล่าว “ฮูหยินเฒ่าคุณชายอยู่ด้านใน กำลังลองอาหารใหม่ขอรับ! ”

       “หืม? ” ฮูหยินเฒ่ากู้รู้สึกยินดี “มีอาหารใหม่อีกแล้วงั้นหรือ? เร็ว พาข้าไปชิมบ้าง! ”

       กู้ซินเยว่ที่อยู่ข้างๆก็ยิ้มพร้อมกล่าว “ญาติผู้พี่ช่างเก่งกาจนัก เพิ่งเปิดตัวอาหารใหม่ไป ก็มีอาหารใหม่มาอีกแล้ว!”

       มีอาหารใหม่ก็หมายความว่ากิจการของเซียนจวีโหลวจะเจริญขึ้นฮูหยินเฒ่ากู้รู้สึกยินดียิ่งนัก “เร็ว พาข้าไปดู! ”

       ซ่งฝูนำทางอยู่ด้านหน้าฮูหยินเฒ่ากู้และกู้ซินเยว่ตามอยู่ข้างหลัง มายังห้องครัวด้านหลัง

       ยามนี้ห้องครัวด้านหลังทั้งยุ่งและคึกคักมาก