“เอาล่ะ อย่าร้องอีกเลย” อ๋าวหรานลุกขึ้นนั่ง ลูบๆ ศีรษะจิ่งเซียง แล้วก็ช่วยนางเช็ดน้ำตา        จิ่งเซียงเห็นเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว โผเข้าไปในอ้อมแขนเขาร้องไห้ ไปพูดไป “เหตุใดข้าถ...