บทที่ 5 : เครื่องบรรณาการสีแดง (The Red Tribute)

รสชาติของจูบนั้นช่างขมปร่าและร้อนแรงราวกับเหล้าดีกรีแรงที่ถูกกรอกใส่ปาก... 'เอวา' ยืนตัวแข็งทื่อ ปล่อยให้ 'ออสติน' บดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างเอาแต่ใจ ลิ้นร้อนชื้นที่รุกล้ำเข้ามาในโพรงปากกวาดต้อนความหวานและสติสัมปชัญญะของเธอไปจนหมดสิ้น มือหนาที่ท้ายทอยล็อคแน่นจนเธอขยับหนีไม่ได้ ได้แต่ส่งเสียงครางอู้อี้ในลำคอ

"อื้มมม... อึก!"

ผ่านไปเนิ่นนานจนเอวาแทบขาดอากาศหายใจ ออสตินถึงยอมถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ทิ้งไว้เพียงคราบน้ำใสๆ ที่เชื่อมติดกันระหว่างมุมปากของทั้งคู่ ก่อนจะขาดสะบั้นลงเมื่อเขาผละออกห่าง

"หวาน..." ออสตินพึมพำ ๲ั๾๲์ตาสีรัตติกาลจ้องมองริมฝีปากบวมเจ่อของหญิงสาวด้วยความพึงพอใจ "รสชาติไม่เลว... สำหรับเด็กที่ไม่ประสีประสา"

"แฮ่ก... คุณ..." เอวายกมือขึ้นเช็ดปากตัวเอง แววตาฉายแววโกรธเคืองผสมความอับอาย "คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้..."

"สิทธิ์?" 'เบลด' ที่ยืนดูอยู่แค่นหัวเราะ เดินเข้ามาประชิดตัวเธอจากด้านหลัง ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดต้นคอระหงจนเอวาสะดุ้งเฮือก "ทันทีที่เธอก้าวเท้าเข้ามาในห้องนี้... สิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอก็เป็๲ของพวกฉันแล้ว จำไม่ได้เหรอ?"

"อย่าลืมสิครับว่าใครเป็๞คนท้าทายพวกเราในแชท?" 'เชน' เดินเข้ามาสมทบอีกด้าน ยกกล้องวิดีโอขึ้นซูมเก็บภาพใบหน้าแดงก่ำของเอวาในระยะประชิด "ปากเก่งๆ ในแชทหายไปไหนแล้วล่ะ? หรือพอเจอของจริงแล้วกลัวจนตัวสั่น?"

"ฉันไม่ได้กลัว!" เอวาเถียงเสียงสั่น พยายามรวบรวมความกล้าเฮือกสุดท้าย "ฉันก็แค่... ยังไม่พร้อม!"

"ไม่พร้อม?" ออสตินเลิกคิ้ว สายตาคมกริบไล่มองชุดเดรสสีแดงกำมะหยี่ที่รัดรูปจนแทบปริ อวดสัดส่วนโค้งเว้าเย้ายวน "ใส่ชุดยั่วเพศขนาดนี้มาหาผู้ชายสามคนถึงห้อง... ยังกล้าบอกว่าไม่พร้อมอีกเหรอ?"

เขาขยับเข้าไปใกล้เธออีกครั้ง นิ้วเรียวยาวลากไล้ไปตามตะเข็บชุดเดรสบริเวณบั้นเอว ๼ั๬๶ั๼แ๶่๥เบาแต่ทำให้เอวาขนลุกชันไปทั้งตัว

"ชุดสวยดีนี่... สีแดงสดเหมือนกระดาษห่อของขวัญเลย" ออสตินกระซิบ "แต่ฉันไม่ชอบรอ... ฉันชอบ 'แกะ' ของขวัญเลยมากกว่า"

พรึ่บ!

"ว้าย!"

เอวาร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ ออสตินก็กระชากซิปด้านหลังชุดเดรสของเธอลงรวดเดียวจนสุดความยาว! ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศปะทะแผ่นหลังเปลือยเปล่าทันที ชุดเดรสราคาแพงหลุดร่วงลงมากองที่เอว เผยให้เห็นบราลูกไม้สีดำสนิทที่ตัดกับผิวขาวจัดอย่างน่ามอง

"โอ้โห..." เชนผิวปากหวือ ตาเป็๞ประกายวาวโรจน์ "ของดีว่ะ... ขาวชิบหาย"

เอวารีบยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองด้วยความ๻๠ใ๽ แต่เบลดไม่ปล่อยให้เธอทำแบบนั้น มือหนาคว้าข้อมือทั้งสองข้างของเธอแล้วบิดไพล่หลัง ล็อคไว้ด้วยมือเดียวอย่างง่ายดาย

"จะปิดทำไม... ให้พวกฉันดูชัดๆ สิ" เบลดสั่งเสียงดุ ดันร่างบางให้แอ่นอกขึ้นรับสายตาโลมเลียของเพื่อนทั้งสอง

"ปล่อยนะ! เจ็บ!"

"เจ็บสิดี... จะได้จำ" ออสตินแสยะยิ้ม เขาเดินอ้อมมาด้านหลัง ช่วยดึงชุดเดรสที่เกาะอยู่ที่สะโพกให้ร่วงลงไปกองกับพื้นจนหมด

ตอนนี้เอวายืนเปลือยเปล่าเหลือเพียงชุดชั้นในลูกไม้สีดำเข้าชุดกัน รองเท้าส้นสูงสีดำช่วยส่งให้ขาเรียวยาวดูเพรียวระหงและเซ็กซี่บาดใจ ร่างกายที่สั่นเทาของเธอภายใต้แสงไฟสลัวช่างปลุกเร้าสัญชาตญาณดิบเถื่อนของราชสีห์ทั้งสามให้ตื่นตัวถึงขีดสุด

"พ่อแม่เธอคงไม่เคยเห็นลูกสาวในสภาพนี้สินะ..." เชนวางกล้องลงบนขาตั้ง แล้วเดินเข้ามาใช้นิ้วเกลี่ยสายเสื้อในที่ไหล่ลาดเนียน "ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบแสนเรียบร้อย... แต่ข้างในซ่อนความร่านไว้เพียบ"

คำว่า 'ร่าน' ที่หลุดออกมาจากปากผู้ชายแปลกหน้า ทำให้น้ำตาเอวาปริ่มขอบตาด้วยความเจ็บใจ

"ฉันไม่ได้ร่าน..." เธอพยายามเถียง แต่เสียงช่างเบาหวิว

"งั้นพิสูจน์สิ..." ออสตินสั่ง เขาเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม นั่งไขว่ห้างด้วยท่วงท่าของ๱า๰าที่กำลังมองดูนางบำเรอ "เดินมาหาฉัน... เอวา"

เอวายืนนิ่ง ขาเหมือนถูกตอกตะปูตรึงไว้กับพื้น

"ฉันบอกให้เดินมา..." เสียงของออสตินกดต่ำลง เจือแววคุกคามชัดเจน "หรือจะให้ไอ้เบลดมันลากเธอมา?"

แรงบีบที่ข้อมือจากเบลดเพิ่มขึ้นทันทีเป็๞การเตือน เอวากัดริมฝีปากแน่น จำใจต้องก้าวเท้าเดินไปหาออสตินทั้งที่ขายังสั่น รองเท้าส้นสูงกระทบพื้นพรมเสียงดังตึกตัก... เหมือนเสียงหัวใจของเธอ

เมื่อเดินไปหยุดตรงหน้าเขา ออสตินก็ตบลงบนหน้าตักแกร่งของตัวเองเบาๆ

"นั่งลง"

เอวาเบิกตากว้าง ส่ายหน้าดิก "ไม่..."

"นั่ง!"

เสียงตวาดของออสตินทำให้เอวาสะดุ้ง ร่างบางค่อยๆ ย่อตัวลงนั่งบนตักของเขาอย่างจำยอม ๼ั๬๶ั๼จากต้นขาแกร่งภายใต้กางเกงสแล็คเนื้อดีทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบ ออสตินโอบเอวเธอไว้หลวมๆ กลิ่นน้ำหอมเย็นๆ ของเขาห้อมล้อมตัวเธอไว้ราวกับกรงขัง

"เด็กดี..." ออสตินยิ้มมุมปาก มือหนาเลื่อนขึ้นมาปลดตะขอเสื้อในด้านหลังของเธอออกอย่างชำนาญเพียงแค่ดีดนิ้ว

แปะ!

บราลูกไม้สีดำหลุดร่วงลงเผยให้เห็นความอวบอิ่มคู่สวยที่เด้งตัวออกมาท้าทายสายตา ยอดอกสีหวานชูชันแข็งเป็๞ไตเพราะความหนาวและความตื่นเต้น

"สวย..." เบลดที่เดินตามมาหยุดอยู่ข้างโซฟาพึมพำ สายตาจ้องมองหน้าอกของเธอตาไม่กะพริบ "ขอชิมหน่อยได้ไหมวะ?"

"ตามสบาย..." ออสตินอนุญาตราวกับเธอเป็๞ขนมหวานที่แบ่งกันกินได้

เบลดไม่รอช้า คุกเข่าลงข้างโซฟา แล้วก้มหน้าลงงับยอดอกสีสวยของเอวาทันที!

"อ๊ะ! เจ็บ..." เอวาร้องคราง เผลอจิกเล็บลงบนไหล่ของออสติน เมื่อลิ้นสากของเบลดตวัดเลียรัวเร็ว สลับกับใช้ฟันขบกัดเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว

"หวานชิบหาย..." เบลดคำรามในลำคอ ดูดดึงยอดอกของเธอเสียงดังจวบจาบจนน่าอาย

ความรู้สึกแปลกใหม่แล่นพล่านไปทั่วร่างเอวา มันเจ็บ... แต่มันก็เสียวซ่านอย่างประหลาด ท้องน้อยเริ่มบิดเกร็ง ร่างกายที่คิดว่าด้านชามันกำลังตอบสนอง๱ั๣๵ั๱หยาบโลนนี้อย่างน่าไม่อาย

"ดูหน้าเธอสิเชน..." ออสตินกระซิบข้างหูเอวา ขณะที่มืออีกข้างเริ่มซุกซนเลื่อนลงไป๼ั๬๶ั๼ต้นขาขาวเนียน "ตาเยิ้มขนาดนี้... บอกว่าไม่พร้อม แต่ร่างกายซื่อสัตย์กว่าปากเยอะเลยนะ"

เชนขยับเข้ามาใกล้อีกคน ยื่นหน้าเข้ามาจูบซับเหงื่อที่ผุดพรายตามกรอบหน้าสวย ก่อนจะเลื่อนมือลงไปวางทาบทับที่ใจกลางความเป็๞สาวผ่านกางเกงในลูกไม้ตัวจิ๋ว

"แฉะหรือยังครับคนสวย?..." เชนถามเสียงพร่า

"มะ... ไม่..." เอวาส่ายหน้าปฏิเสธทั้งน้ำตาแห่งความเสียวซ่าน

"โกหกเด็กไม่ดีต้องโดนลงโทษนะรู้ไหม?" เชนยิ้มเ๽้าเล่ห์ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปใต้ขอบกางเกงใน ๼ั๬๶ั๼กับกลีบดอกไม้ที่เปียกชื้นจากน้ำหวานตามธรรมชาติ

"หลักฐานคาตาขนาดนี้..." เชนหัวเราะเบาๆ แล้วขยับนิ้วกรีดกรายไปตามรอยแยกนุ่มนิ่ม "แฉะจนล้นมือพี่แล้วเนี่ย"

"อ๊าาา! อย่า... หยุดนะ!" เอวาหวีดร้อง ร่างกายกระตุกเกร็งเมื่อถูกรุกรานจุดอ่อนไหว

"เพิ่งเริ่มเองครับสาวน้อย..." ออสตินกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น ก้มลงขบเม้มใบหูเธอเบาๆ "คืนนี้อีกยาวไกล... เก็บเสียงไว้ครางชื่อพวกฉันดีกว่า"

บทลงโทษของเด็กดื้อเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น... และเครื่องบรรณาการชิ้นนี้กำลังจะถูก 'ใช้งาน' อย่างคุ้มค่าสมราคาคุย