คำพูดที่ได้ยิน…

    ทำให้ถ้อยคำปฏิเสธที่ติดอยู่แค่ริมฝีปากของหญิงสาว ต้องถูกกลืนลงไปในลำคออันแห้งผาก หล่อนคิดในใจว่าโชคชะตาอะไรเล่นตลกให้ต้องมาเจอกับผู้ชายพิสดารคนนี้

    “ว่ายังไง… ”

    ธันวาถามย้ำจะเอาคำตอบ…

    เขาหรี่ตามองอัญญาเมื่อเห็นว่าหญิงสาวนิ่งอึ้ง สีหน้าและแววตาของหล่อนดูกดดันอย่างเห็นได้ชัด

    เป็๞วินาทีที่อัญญากำลังใช้ความคิดอย่างหนัก ถึงขั้นเหงื่อซึมออกมาชื้นอยู่ในอุ้งมือทั้งสองข้าง

    เดือนละแสนไม่ใช่น้อยๆ ทั้งชีวิตของหล่อนคงไม่มีโอกาสได้เงินเดือนจากการทำงานเยอะขนาดนี้ และเงินจำนวนนี้จะช่วยกอบกู้ฐานะของครอบครัวที่กำลังจะล้มครืนในอีกไม่กี่วัน

    หล่อนสูดหายใจแรงลึก…

    รวบรวมความกล้าเพื่อที่จะเค้นคำพูดประโยคนี้ออกมา มันหนักอึ้งจนแน่นอยู่ในอก

    “ค่ะ… ตกลงค่ะ… ”

    เสียงสั่นน้อยๆ…

    อัญญาแทบจำไม่ได้ว่าเป็๞เสียงของตัวเอง นี่หล่อนเสียสติไปแล้วหรือยังไง… จึงยอมรับข้อเสนอสุดอัปยศของผู้ชายคนนี้

    “ดี… ”

    ริมฝีปากหยักยกขึ้นเป็๞รอยยิ้ม สีหน้าพึงพอใจกับการต่อรองที่เขาเองไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

    แต่กับผู้หญิงคนนี้…

    ธันวารู้สึกพึงถูกใจ หล่อนทำให้เขามีความรู้สึก ‘๻้๪๫๷า๹’ ขึ้นมาอย่างแรง อย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

    “ถ้างั้นเรามาคุยรายละเอียดกัน… ”

    ธันวาเอื้อมมือเปิดลิ้นชัก ดึงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก เป็๞สัญญาที่เขาเตรียมเอาไว้

    อัญญาเดินกลับมานั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าเขา

    “รายละเอียดอะไรคะ… ”

    “มันคือรายละเอียดปลีกย่อยอีกสองข้อเกี่ยวกับเ๱ื่๵๹รสนิยมทางเพศของผมที่คุณต้องรับรู้ ถึงตอนนี้คงไม่มีอะไรต้องอ้อมค้อม ข้อที่หนึ่ง… ผมชอบเลีย ชอบใช้นิ้ว ชอบใช้ลิ้นกับตรงนั้นของคุณ… คุณโอเคไหม”

    “ค่ะ… ”

    อัญญาตอบเสียงสั่น

    “ข้อที่สอง… ผมเป็๞คนที่มีอารมณ์ทางเพศแบบปุ๊บปั๊บคาดเดาไม่ได้ และถ้าเมื่อไรที่ผมมีความ๻้๪๫๷า๹แบบกะทันหันขึ้นมา คุณจะต้องยอมมีเซ็กส์กับผมโดยไม่มีข้อแม้… โอเคไหมครับ… ”

    “ค่ะ… เอ่อ… ท่านคะ… ”

    อัญญามองหน้าท่านประธาน ความกลัวที่ยังติดอยู่ในใจ ทำให้หล่อนต้องถาม

    “หืม… ยังมีอะไรสงสัย… ”

    หัวคิ้วของธันวาชิดเข้าหากัน. ดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝันของเขาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาเท้าคาง จ้องตาหล่อนอย่างท้าทาย รอฟังว่าหญิงสาวจะถามอะไร

    “ท่านไม่ได้เป็๲พวกซาดิสม์หรือพวกที่ชอบตบตีให้ความรุนแรงกับผู้หญิงใช่ไหมคะ… ”

    ประโยคนี้ทำเอาธันวาถึงกับอมยิ้มแล้วส่ายหน้า

    “ผมสัญญาว่าจะไม่มีเ๱ื่๵๹แบบนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน และสัญญาว่าเ๱ื่๵๹นี้จะมีแต่เราสองคนเท่านั้นที่รู้… ”

    คำพูดที่ได้ยิน…

    ทำเอาอัญญาโล่งใจ อย่างน้อยมันคงไม่เลวร้ายเหมือนอย่างที่หล่อนแอบกลัวว่าเขาอาจจะเข้าขั้นโรคจิตวิตถารเกินจะรับไหว

    “เป็๞อันว่าเราสองคนรับรู้ตรงกันแล้ว… ที่เหลือก็แค่เซ็นชื่อในสัญญา… งานนี้ผมยอมจ่ายล่วงหน้า หลังจากลงชื่อในสัญญาแล้วเงินหนึ่งล้านสองแสนบาทจะถูกโอนเข้าบัญชีของคุณในทันที”

    เขาเลื่อนแผ่นกระดาษมาตรงหน้าของหล่อนพร้อมกับปากกาปาร์คเกอร์สีดำ

    อัญญาหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อด้วยมือที่สั่นอย่างเห็นได้ชัด

    จากนั้นเขาถามเลขบัญชีธนาคารของหล่อนแล้วเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ…

    เพียงชั่วอึดใจต่อมา…