ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนโน้มตัวลงมาใกล้ฮูหยินเหม่ยฟาง ลิ้นที่หยาบกร้านของเขาััผิวของนางด้วยความหิวกระหาย ราวกับจะจดจำทุกััไว้ในหัวใจ ความเร่าร้อนที่อัดแน่นในใจผลักดันให้เขาตั้งใจลิ้มรสทุกอณูของนาง ราวกับว่านี่อาจเป็โอกาสสุดท้ายที่พวกเขาจะได้อยู่ใกล้ชิดกันเช่นนี้
ฮูหยินเหม่ยฟางเผยอปากขึ้นเล็กน้อย เสียงครางแ่เบาดังออกมาจากลำคอของนางด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้น นางหลับตาลง ปล่อยตัวเองให้เคลิ้มไปกับััอันหนักแน่นและจริงใจของท่านแม่ทัพ ทุกััของเขาทำให้นางรู้สึกถึงความรักและความหลงใหลที่เขามีต่อนาง
เรือนร่างอันเย้ายวนของฮูหยินเหม่ยฟางทำให้ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่ไม่อาจต้านทานได้ ราวกับต้องมนต์สะกด เขามองนางด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหลไม่รู้จบ มือใหญ่หนาของเขายื่นออกไปััผิวอ่อนนุ่มของนางด้วยความอ่อนโยน แต่ก็หนักแน่นพอให้เธอรู้สึกถึงความปรารถนาที่ซ่อนอยู่
ัันั้นค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกายนาง ทุกการเคลื่อนไหวของเขาแฝงไปด้วยความรักและความปรารถนาที่เก็บงำมานาน
หน้าอกของฮูหยินเหม่ยฟางพลิ้วไหวไปตามการนวดคลึงของท่านแม่ทัพหยางเจี้ยน มือของเขาที่ค่อยๆ ััไปตามเนื้อหนังของนาง สร้างความรู้สึกที่อบอุ่นและเร้าร้อน ท่านแม่ทัพรู้สึกถึงการตอบสนองของนาง ขณะที่เขาโอบกอดร่างของนางเข้ามาใกล้ ความรักและความปรารถนาในใจของเขาเพิ่มมากขึ้นทุกที
เสียงลมหายใจของพวกเขาผสมผสานกันในอากาศ สะท้อนถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้งและเร่าร้อน ระหว่างที่เขาโอบกอดนางอยู่ ความอบอุ่นจากเรือนร่างของฮูหยินทำให้เขารู้สึกถึงการเชื่อมโยงที่มีเพียงกันและกัน ััของเขาที่ลูบไล้ไปตามสัดส่วนของนาง เปรียบเสมือนการสร้างสายใยอันแน่นแฟ้นที่ยากจะตัดขาด
"เ้าช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน…" ท่านแม่ทัพกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แ่เบา แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ และนั่นยิ่งทำให้ฮูหยินเหม่ยฟางรู้สึกตื่นเต้น เสน่ห์ของนางที่สามารถทำให้ท่านแม่ทัพสูญเสียตัวเองไปได้เช่นนี้ เป็สิ่งที่ทำให้หัวใจของนางเต้นแรงขึ้นตามไปด้วย
ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนใช้ความอ่อนโยนในการดูดเลียน่าอกของฮูหยินเหม่ยฟาง ราวกับทารกน้อยที่กำลังดูดนมจากอกมารดา ัันั้นเต็มไปด้วยความรักและความปรารถนา ทำให้ฮูหยินรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ลึกซึ้งภายในหัวใจ ััของเขานุ่มนวลและแ่เบา แต่มันกลับทรงพลังในความรู้สึกที่มีต่อกัน
ในขณะที่ท่านแม่ทัพดูดเลียนั้น เขาก็ใช้มืออีกข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามเรียวขาของนางอย่างอ่อนโยน สร้างความรู้สึกที่ชวนให้ลุ่มหลง ราวกับเวลาหยุดนิ่งอยู่ใน่นี้ ความรักที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาไม่เพียงแค่ร่างกาย แต่ยังรวมไปถึงจิตใจและจิติญญาที่เชื่อมโยงกันอย่างลึกซึ้ง
ฮูหยินเหม่ยฟางหลับตาแน่น ััที่แสนอ่อนโยนนี้ทำให้เธอรู้สึกถึงการเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งกับท่านแม่ทัพ ร่างกายของนางตอบสนองต่อการกระทำของเขา ทำให้ทั้งสองลืมทุกอย่างรอบข้าง
"ท่านพี่…" นางพึมพำออกมา ด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความรักและความสุข ท่านแม่ทัพได้ยินคำเรียกนั้น ยิ่งทำให้เขารู้สึกถึงความปรารถนาที่มีต่อฮูหยินเพิ่มมากขึ้น และในตอนนี้ ทั้งคู่ต่างรู้สึกว่าความรักของพวกเขาได้ผสมผสานกันในแบบที่ไม่มีอะไรสามารถแยกออกได้
ยิ่งฮูหยินเหม่ยฟางส่งเสียงร้องเรียกชื่อท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนอย่างมีอารมณ์ เสียงนั้นช่างยั่วยวนและเต็มไปด้วยความปรารถนา ทำให้ความรู้สึกในตัวเขาพุ่งสูงขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ลิ้นของเขาเริ่มเคลื่อนไหวอย่างหนักหน่วงบนหน้าอกของนาง เสียงครางหวานที่หลุดออกมาจากปากนางยิ่งทำให้เขาเร่าร้อนมากขึ้น
ทุกััที่เขามอบให้กับนางเปรียบเสมือนการจุดไฟในใจ ทำให้ความร้อนแรงระหว่างทั้งคู่เพิ่มขึ้นอย่างถึงขีดสุด ท่านแม่ทัพจมอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ยากจะบรรยาย เขาหลงใหลในเรือนร่างอันนุ่มนวลของนาง และการกระทำของเขาก็แสดงออกถึงความ้าอันร้อนแรงที่เขามีต่อนาง
"ฮูหยิน… ข้าไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว…" เขากล่าวด้วยเสียงที่สั่นเครือ
ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนา ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนรู้สึกถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นภายใน เมื่อท่อนเนื้อของเขาเกิดการแข็งผงาด ตั้งชูชันขึ้นราวกับว่าเป็สัญญาณบอกให้เขาอยากััเรือนร่างของฮูหยินเหม่ยฟางให้ลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม ความรู้สึกเร่าร้อนและกระหายนี้ทำให้เขาไม่อาจต้านทานได้
ฮูหยินเหม่ยฟางจ้องมองผลงานตรงหน้าด้วยความพึงพอใจ ดวงตาของนางเป็ประกาย เปล่งปลั่งด้วยความรักที่มีให้แก่กัน นางััได้ถึงความ้าที่รุนแรงของท่านแม่ทัพ และนั่นยิ่งเพิ่มความเร่าร้อนในใจของนางเช่นกัน
"ท่านแม่ทัพ…" นางกล่าวเสียงกระซิบ ราวกับการยั่วยวนที่พร้อมจะนำไปสู่สิ่งที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น "ข้าอยากให้ท่านรู้ว่าข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อท่านเสมอ"
เสียงของนางพริ้วไหวอย่างนุ่มนวลในห้องอันเงียบสงบ ปลุกเร้าความรู้สึกในใจของท่านแม่ทัพให้พลุ่งพล่านยิ่งขึ้น เขายิ้มตอบด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้
เสียงลมหายใจที่ผสมผสานกันนั้นเป็ดั่งดนตรีที่แสดงถึงความรักอันลึกซึ้ง ร่างกายของพวกเขาเคลื่อนไหวไปตามจังหวะอารมณ์ ความรู้สึกที่หลั่งไหลเข้ามาทำให้เวลาหยุดนิ่ง ใน่เวลานั้น ทุกสิ่งรอบตัวดูเหมือนจะหายไป เหลือเพียงพวกเขาทั้งสองเท่านั้นที่ได้ัักันอย่างลึกซึ้ง
เวลาผ่านไปสักพัก ความร้อนแรงที่เกิดขึ้นค่อยๆเบาบางลง แต่ความรู้สึกเชื่อมโยงและความรักที่อยู่ในใจกลับมั่นคงมากยิ่งขึ้น ร่างกายของพวกเขาสั่นกระตุกเล็กน้อย เมื่ออารมณ์ที่พลุ่งพล่านเริ่มสงบลง ทั้งคู่รู้สึกถึงความผ่อนคลายที่หลั่งไหลเข้ามาในร่างกาย เสมือนกับการได้รับการปลดปล่อยจากทุกความกดดันและความกังวล
เมื่อทุกอย่างสงบลง ท่านแม่ทัพหยางเจี้ยนมองลงไปที่ฮูหยินเหม่ยฟาง ผู้ที่ตอนนี้นอนอยู่ข้างเขา สีหน้าของนางนั้นเผยให้เห็นถึงความสุขและความพึงพอใจ ขณะที่เขาเองก็รู้สึกถึงความรักที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เขากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เปรียบเสมือนการยืนยันว่าในหัวใจของเขามีเพียงนางเท่านั้น
เสียงร้องครวญครางของฮูหยินที่ถ่ายทอดออกมาเมื่อครู่ทำให้คนขับรถม้ารู้สึกคุกรุ่นในใจ แม้จะเป็เพียงข้ารับใช้ แต่เขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองถูกดึงเข้าไปในโลกแห่งความหลงใหลที่เกิดขึ้นภายในรถม้า
ขณะที่เขานั่งอยู่ที่เบาะหน้าของรถม้า เสียงครวญครางของฮูหยินกระซิบเข้าหูเขา มันช่างเต็มไปด้วยความรัญจวนและอารมณ์ที่รุนแรง จนเขาไม่อาจหลีกหนีจากความรู้สึกที่ผุดขึ้นในตัวเองได้ ร่างกายของเขาตอบสนองต่อเสียงนั้นอย่างไม่อาจต้านทาน ท่อนเนื้อของเขาเริ่มแข็งตัวขึ้นอย่างไม่อาจควบคุม
เขารู้ว่าตนเองอยู่ในสถานะที่ไม่อาจล่วงล้ำ เขาเป็เพียงคนขับรถม้า เป็ผู้ที่ต้องรักษาระยะห่างและไม่ให้ความรู้สึกนี้ส่งผลต่อหน้าที่ของตน ในขณะที่อารมณ์รุกโชนภายในตัวเขายังคงมีอยู่ เขาจึงทำได้เพียงอดทน ปล่อยให้หัวใจของเขาเต้นแรงในความเงียบสงัด คอยให้รถม้าพาเขาไปยังจุดหมายที่ไม่มีวันย้อนกลับ
