ฉินโจ้วหันไปเห็นผู้ที่กำลังพูดและหรี่ตาลง ดวงตาของเขาจ้องเขม็ง ออร่าอันตรายปรากฏขึ้น "นายนี่เอง!"       บุคคลผู้นี้คือ ติงเซิงเยี่ยที่หายไปนาน เขายิ้มกว้างอย่างอ่อนโยนดุจสายลมในฤดูใบไม้ผลิ ข้างกายมีคนติดตามจำนวนหนึ่ง ทุกคนมีกลิ่นอายที่แข็งแกร่ง ...