จนกระทั่งเซวียเสี่ยวหรันปวดจนต้องลงไปนอนขดตัวกุมท้องบนเสื่อ
เหลียนเซวียนถึงได้รู้ว่าอาการปวดที่เธอพูดถึงเป็ความปวดแบบไหน
เซวียเสี่ยวหรั่นกัดฟัน พยายามต้านทานความเ็ปเป็ระลอกในท้องน้อยของตนเองอย่างเต็มกำลัง ในวันที่อากาศเหน็บหนาวแต่เธอก็ยังปวดจนมีเหงื่อผุดพรายเป็ชั้นๆ เต็มหน้าผาก
ยามนี้เป็่บ่ายแล้ว ความทรมาน่เช้าเป็แค่อาการปวดขั้นต้น หลังมื้อเที่ยงเธอออกไปเปลี่ยนผ้าซับระดู อาจเป็เพราะ่ที่ออกไปเปลี่ยน ต้องซักผืนเดิมที่ใช้แล้ว จึงโดนความเย็นเข้า หลังจากกลับมาความปวดระดับสองก็มาเยือนทันที
ทุกส่วนของหน้าท้องเหมือนถูกขยี้แล้วขยี้อีก บิดแล้วบิดอีก กลับไปกลับมาอยู่นานไม่มีทีท่าว่าจะหาย เซวียเสี่ยวหรั่นปวดจนสงสัยจะว่าจะมีเด็กคลอดออกมาหรือเปล่า
ยาแก้ปวดเหลืออยู่ครึ่งเม็ด เธอลังเลที่จะกิน อยากเก็บไว้กินตอนก่อนนอนมากกว่า ไม่อย่างนั้นคงทรมานจนนอนไม่หลับ
เธอปวดจนตัวสั่นเทิ้มไปทั่วร่าง แต่กลับยังพยายามข่มกลั้นความเ็ปรวมถึงเสียงร้องครวญคราง
เหลียนเซวียนลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะเดินเข้าไปหาเธอ
เอื้อมไปดึงมือเธอที่กุมท้องแน่นออกมา หลังจากนั้นก็กดจุดเหอกู่ที่อยู่ระหว่างกระดูกหลังมือของเธอ แล้วคลึงนวดครั้งแล้วครั้งเล่า
เซวียเสี่ยวหรั่นตกอยู่ในภวังค์ความเ็ปนานแล้ว แต่ความรู้สึกเจ็บตื้อๆ บริเวณกระดูกหลังมือทำให้เธอลืมตาอย่างงุนงง
เขาจะทำอะไร?
เซวียเสี่ยวหรั่นทำตาปริบๆ นึกคลางแคลงสายตาของตนเอง
เหลียนเซวียนไม่นำพา ก้มหน้าก้มตา จดจ่ออยู่กับการรวมกำลังภายในที่อ่อนแอของตนเองลงไปที่จุดตรงง่ามนิ้วชี้ แล้วนวดคลึงอย่างจริงจัง จุดเหอกู่ช่วยกระตุ้นการไหลเวียนเื ระงับปวด ใช้กำลังภายในส่งเสริมการนวดช่วยให้ความเ็ปบรรเทาลง
แน่นอนว่ามีจุดที่สามารถช่วยลดอาการปวดท้องน้อยและระดูมาไม่ปรกติของสตรี แต่จุดอยู่ในตำแหน่งที่เขาไม่สะดวกจะนวดให้ได้
"เหลียนเซวียน ท่านกำลังช่วยกดจุดให้ข้าหรือ"
เสียงของเซวียเสี่ยวหรั่นแหบพร่าเล็กน้อยเพราะความปวด
เหลียนเซวียนมองนางปราดหนึ่ง ก่อนผงกศีรษะน้อยๆ
"ขอบคุณนะ" เซวียเสี่ยวหรั่นเอ่ยขอบคุณเสียงเบา
ขณะที่คนคนหนึ่งกำลังเจ็บป่วย มีคนคอยดูแลข้างกายช่วยให้สบายใจขึ้นมาก
ไม่ว่าการนวดของเขาจะบรรเทาความเ็ปได้หรือไม่ อย่างน้อยที่สุดเธอก็รู้สึกอุ่นใจมาก
สีหน้าของเหลียนเซวียนสงบนิ่ง ท้องนิ้วให้ความรู้สึกนุ่มนวลแต่ทรงพลัง กำลังภายในอ่อนแอเสี้ยวเล็กๆ กระตุ้นจุดที่กดนวดอย่างต่อเนื่อง
จะด้วยผลทางจิตใจหรือไม่ก็สุดรู้ หลังจากเหลียนเซวียนกดจุดที่กระดูกหลังมือทั้งสองข้างของเธอแล้ว เซวียเสี่ยวหรั่นก็พบว่าท้องของเธอหายปวดอย่างน่าอัศจรรย์
"โอ้โห ได้ผลจริงด้วย ไม่ปวดอย่างเมื่อครู่อีกแล้วล่ะ"
ที่เธอไม่ได้สังเกตเห็นก็คือเหงื่อเม็ดเล็กๆ ที่ผุดพรายเต็มหน้าผากของเหลียนเซวียน
"วิเศษไปเลย"
อาการปวดเหมือนพลิกแม่น้ำคว่ำมหาสมุทรในท้องเมื่อครู่ บัดนี้ราวกับผิวน้ำสงบนิ่งหลังคลื่นลมผ่านไป
เซวียเสี่ยวหรั่นลุกขึ้นมานั่งอีกครั้ง ท้องยังปวดอยู่บ้าง บั้นเอวก็เมื่อยล้ามาก แต่เมื่อเทียบกับความปวดเมื่อครู่นี้ต่างกันราวฟ้ากับดิน
ดวงตาของเธอเจิดจรัสราวกับหลอดไฟห้าร้อยวัตต์ จ้องเข้าไปในดวงตาของเหลียนเซวียน
"เหลียนเซวียน ท่านต้องเป็เทวดาที่์ส่งมาช่วยข้าเป็แน่"
เทวดาคืออะไร? แม่นางผู้นี้เริ่มพูดอะไรที่เขาฟังไม่รู้เื่อีกแล้ว เหลียนเซวียนเหลือบมองนางปราดหนึ่ง แล้วค่อยๆ เดินกลับไปที่เสื่อของตนเอง
แม้เขาไม่รู้ว่าอาการปวดระดูของสตรีเ็ปมากแค่ไหน แต่คนที่ฟาดแส้ใส่ตัวเองโดยที่ไม่มุ่นคิ้วอย่างเขา จินตนาการไม่ออกจริงๆ ว่าความเ็ปเป็ประจำทุกเดือนของสตรีให้ความรู้สึกเช่นไร
แต่ถ้าถึงขั้นทำให้แม่นางที่ร่าเริงเป็ปรกติวิสัยเหงื่อตกได้ก็คงจะทรมานมาก
พอไม่รู้สึกปวดทรมานจนนั่งไม่ติดแบบนั้นอีกแล้ว เซวียเสี่ยวหรั่นก็กลับมาร่าเริงกระฉับกระเฉงอีกครั้ง
แน่นอนว่าไม่กล้าขยับตัวส่งเดช เพราะเืจากตัวเธอกำลังพุ่งออกมา
ดังนั้นเธอจึงนั่งถักกางเกงอยู่ข้างกองไฟ พลางพูดหยอกล้อกับอาเหลยตลอด่บ่าย
เหลียนเซวียนไม่อยู่เฉย ฝนตกต่อเนื่องเมื่อสองสามวันก่อน ฟืนที่กักตุนไว้ใช้ไปแล้วกว่าหนึ่ง จึงอาศัย่เวลาว่าง่บ่ายออกไปเก็บฟืนที่ชายป่า
แม้ว่าเขาจะเชื่องช้า แต่ก็เป็ระเบียบเรียบร้อย นำไม้ที่ตัดเรียบร้อยแล้วมากองไว้แล้วมัดด้วยเถาวัลย์ หลังจากนั้นก็ลากกลับถ้ำรอบแล้วรอบเล่า จนกระทั่งฟ้ามืด มุมหนึ่งของถ้ำก็มีฟืนกระจัดกระจายเต็มพื้น
หลังมื้อค่ำ ท้องของเซวียเสี่ยวหรั่นก็เริ่มแผลงฤทธิ์อีกครั้ง ขณะที่เธอกำลังชั่งใจว่าจะกินยาแก้ปวดดีหรือไม่ เหลียนเซวียนก็ยื่นมือเข้ามา
เซวียเสี่ยวหรั่นมองฝ่ามือใหญ่เรียวยาวค่อนข้างแห้ง เห็นข้อนิ้วชัดเจน ไม่รู้เพราะเหตุใดถึงหน้าแดงรู้สึกประหม่า
มันทำให้เธอนึกถึงฉากที่คุ้นเคยจากพิธีบางอย่าง
แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง หัวใจที่กำลังเพ้อฝันของหญิงสาวก็ถูกป่นเป็ชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยอาการปวดท้องที่ถาโถมเข้ามา
เธอวางมือบนฝ่ามือใหญ่อบอุ่นของเขาโดยไม่ลังเล
ความรู้สึกเจ็บตื้อๆ ที่กระดูกหลังมือครั้งแล้วครั้งเล่า ขจัดความเ็ปทรมานได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ
"เยี่ยมไปเลย เหลียนเซวียนนี่คือจุดอะไรหรือ ทุกครั้งที่ปวด แค่กดแบบเดียวกับท่านก็จะหายปวดใช่ไหม"
ดวงตาเซวียเสี่ยวหรั่นแทบจะเข้าไปติดที่นิ้วโป้งที่กำลังนวดคลึงของเขาแล้ว การกดจุดระงับปวดได้ผลดีมาก ต่อไปถ้าปวดขึ้นมาอีกเมื่อไร เธอกดจุดเองก็ได้
เหลียนเซวียนส่ายหน้า ถ้าแค่นวดธรรมดา ผลลัพธ์ย่อมไม่ดีขนาดนี้อยู่แล้ว
"หา? ไม่ได้หรือ เฮ่อ งั้นก็น่าเสียดาย วิธีการออกจะดีมาก ไม่ต้องกินยา และไม่ต้องฉีดยาด้วย" เซวียเสี่ยวหรั่นทำหน้าเศร้า
เหลียนเซวียนเหลือบมองนาง สตรีระดูมาไม่ปรกติ ชอบปวดท้องน้อยไม่ใช่ปัญหาใหญ่โต แค่จ่ายยาให้ตรงกับโรค บำรุงร่างกายให้ดีก็หายได้ ไหนเลยจะต้องใช้วิธีการแบบนี้
"ท่านได้ใช้พลังวิเศษหรือว่าของจำพวกกำลังภายในอะไรเทือกนั้นด้วยหรือเปล่า"
เซวียเสี่ยวหรั่นรู้สึกแปลบๆ บริเวณกระดูกหลังมือ เหมือนมีพลังสายหนึ่งค่อยๆ ไหลเข้ามาตามเส้นลมปราณของเธอ เป็ความรู้สึกที่วิเศษมาก
พลังที่ฝ่ามือของเหลียนเซวียนไม่เบาลง เขาผงกศีรษะเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น
"ว้าว สุดยอดไปเลย ไม่เสียแรงที่เป็จอมยุทธ์"
เซวียเสี่ยวหรั่นอุทานด้วยความตื่นเต้น เธอเป็ผู้หญิงธรรมดา จะมีโอกาสพบเจอยอดฝีมือในยุทธภพตัวจริงแบบในนิยายหรือในทีวีที่ไหนกัน
พอเธอพูดประโยคนี้ออกมา เหลียนเซวียนก็แทบสำลักอยากเอาเกาลัดะเิใส่หัวเธอสักลูก
ได้ยินว่าแม่นางผู้นี้อ่านตำรามาเยอะ ทำไมถึงได้พูดแต่จอมยุทธ์ จอมยุทธ์อะไรทุกวัน เหลียนเซวียนรู้สึกว่ามันน่าขบขันและระคายหู
เซวียเสี่ยวหรั่นไม่รู้เลยว่าตนเองถูกเหลียนเซวียนกลอกตาใส่กี่ครั้งแล้ว
รู้แต่ว่าคืนนี้เธอไม่ต้องกินยาแก้ปวดก็หลับได้สบายมาก
ดังนั้นอารมณ์ของเธอจึงเหมือนกับลูกเจี๊ยบเริงร่า หลังจากนั้นก็นึกถึงงานสำคัญอีกอย่าง
"อา จริงสิ เหลียนเซวียน วันนี้ยังไม่ได้ทาน้ำมันเลย"
พอร่างกายดีขึ้น นางก็นึกถึงเื่หยุมหยิมไร้แก่นสารพรรค์นี้ทันที
เหลียนเซวียนปั้นหน้านิ่ง แต่ก็ปล่อยให้เธอละเลงน้ำมันบนใบหน้าของตนเอง
...
[1] จุดเหอกู่ คือจุดที่อยู่ระหว่างง่ามนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ช่วยระงับการปวดหัว ปวดฟัน แก้ประจำเดือนไม่ปรกติ ปรับระบบการทำงานของลำไส้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้