หลี่เสวี่ยหรูครุ่นคิด เธอยังคงจ้องมองซย่านีกับเฝิงหย่งที่มายืนอยู่ตรงหน้าของเธอโดยบังเอิญ ขณะนั้นพลันมีรถจักรยานยนต์ขับโฉบผ่านซย่านีไปด้วยความรวดเร็ว เธอยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไรก็ถูกเฝิงหย่งที่หูตาว่องไวเอื้อมมือมาดึงตัวซย่านีไว้ ซย่านีไหลไปตามแรงดึงของเฝิงหย่งจนเธอเซล้มทับชายหนุ่มตรงหน้า สุดท้ายแล้วหญิงสาวก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของเฝิงหย่งอย่างช่วยไม่ได้
“เธอดูนั่นสิ พี่สะใภ้ของเธอกับเฝิงหย่งกำลังกอดกันอยู่มิใช่หรือ!” หลี่เสวี่ยหรูกล่าวอย่างรวดเร็ว
ซ่งเหม่ยอวิ๋นใ เธอหันหน้าไปมองยัยตัวดีก็พบว่ามันเป็เื่จริง!
แม้ว่าซย่านีกับเฝิงหย่งจะผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว ทว่าซ่งเหม่ยอวิ๋นเชื่อใน "ความจริง" ที่เธอเพิ่งเห็นกับตาตนเองเท่านั้น
“หน็อยแน่ ไอ้พวกหมาชายหญิง[1]!” ซ่งเหม่ยอวิ๋นกัดฟันกรอด ในใจของเธอมีเพียงความคิดที่ว่าพี่ชายของตนนั้นสูงส่งเกินกว่าซย่านีอยู่แล้ว แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคยคิดเลยว่าซย่านีจะหักหลังพี่ชายของเธอแล้ววิ่งไปหาบุรุษอื่น!
“ฉันเพิ่งพูดไปเองว่า่นี้ทำไมซย่านีถึงชอบไปที่บ้านเซี่ยงเหมยนัก หล่อนไปหาเซี่ยงเหมยที่ไหนกันเล่า หล่อนต้องตาต้องใจเฝิงหย่งเข้าแล้วต่างหาก ถึงได้ตั้งใจไปเฝ้าอยู่ที่บ้านของเขาแล้วใช้มารยาล่อลวงผู้ชาย! นี่มันแค่ไม่กี่วันเอง พวกเขาสองคนก็เริ่มนัดเจอกันลับหลังเซี่ยงเหมยแล้ว!”
ซ่งเหม่ยอวิ๋นเดินปรี่ไปทางซย่านีด้วยความโกรธแต่เธอถูกหลี่เสวี่ยหรูคว้าตัวเอาไว้ก่อน “เธอจะทำอะไร?”
ซ่งเหม่ยอวิ๋นกัดฟันกรอด “ฉันจะเข้าไปตบสั่งสอนหล่อนสักที!”
“อย่าหุนหันพลันแล่นสิ!” หลี่เสวี่ยหรูแอบมีความสุขในใจ ทว่าปากกลับกล่าวว่า “ถ้ามันเป็เื่เข้าใจผิดกันล่ะ?”
“มีอะไรต้องเข้าใจผิดกันอีกเล่า? พวกเขาสองคนกอดกันแล้วด้วย! เข้าใจผิดอะไรกันล่ะ?” ซ่งเหม่ยอวิ๋นะโเสียงดังจนคนที่อยู่รอบๆ หันหน้ามามอง พร้อมกับพยายามสอดส่องหาคู่ชู้ชายหญิงที่กอดกันท่ามกลางฝูงชน
หลี่เสวี่ยหรูมองไปทางซย่านีแล้วเตือนซ่งเหม่ยอวิ๋น “เธอเบาเสียงลงหน่อย ถ้าเธอไล่ตามไปพี่สะใภ้รองของเธอก็ไม่ยอมรับหรอก อย่างไรเธอก็ไม่สามารถจับได้คาหนังคาเขาเสียหน่อย ต่อให้เธอบอกว่าพวกเขากอดกันแล้วแต่ก็ไม่มีใครเป็พยานให้เธอนี่ แบบนี้พวกเขาเองก็พูดได้ว่าตัวเองไม่ได้กอดกันสิ”
“ทำไมจะไม่มีพยาน?” ซ่งเหม่ยอวิ๋นชี้นิ้ว “คนเยอะแยะเช่นนี้ ไม่ใช่พยานหรือไง?!”
หลี่เสวี่ยหรูขมับเต้นตุบๆ เธอไม่เคยเห็นสตรีโง่เขลาขนาดนี้มาก่อนเลย! เธอหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงหลายครั้ง ก่อนเธอจะเอ่ยปากอย่างใจเย็น “คนอื่นเขาก็แค่คนเดินผ่านไปผ่านมา ใครเล่าจะสนใจสิ่งที่ซย่านีกับเฝิงหย่งเพิ่งทำลงไปกัน? หรือต่อให้มีคนเห็นแต่ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมามากมายขนาดนี้ เธอจะหากลุ่มคนที่มองเห็นการกระทำเมื่อครู่ของซย่านีกับเฝิงหย่งเจอหรือ?”
ซ่งเหม่ยอวิ๋นกล่าว “...อ่อ” เธอเพิ่งได้สติกลับมา จากนั้นหญิงสาวก็กระทืบเท้าอย่างร้อนรน “งั้นจะทำอย่างไรดี? หรือว่าจะปล่อยพวกชู้หญิงชายคู่นี้ไปโดยไม่ทำอะไรงั้นหรือ?”
หลี่เสวี่ยหรูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวขึ้นมา “ทำไมเธอไม่เอาเื่นี้ไปบอกเซี่ยงเหมยหรือพี่ชายของเธอก่อนเล่า แล้วดูว่าพวกเขาคิดจะทำอย่างไรต่อ? อย่างไรพวกเขาก็เป็เหยื่อของเื่นี้นะ”
“ใช่แล้ว วันนี้ตอนเย็นพี่ชายของฉันก็กลับบ้านแล้วนี่นา!” ซ่งเหม่ยอวิ๋นดวงตาเป็ประกายแต่วินาทีต่อมาเธอก็หรี่สายตาลงอีกครั้ง “ไม่ได้ คำพูดของฉันไม่มีมูลมากพอ พี่ชายของฉันจะต้องไม่เชื่อฉันแน่ๆ พี่ก็รู้นี่ว่าพี่รองของฉันเป็คนอย่างไร เขานั้นซื่อบื้อจะตายไม่รู้เื่เล่ห์เหลี่ยมอะไรหรอก”
“ถ้างั้นเธอก็ไปบอกเซี่ยงเหมยสิ” หลี่เสวี่ยหรูคิดในใจว่า หากเซี่ยงเหมยรู้เื่นี้เข้าแล้วจะต้องออกมาโวยวายเป็แน่ ผู้หญิงคนหนึ่งมักจะอ่อนไหวต่อเื่สามีของตนเองเป็ที่สุดไม่มีทางปล่อยเบาะแสใดๆ ให้เล็ดลอดไปได้แน่ แม้ว่าซย่านีจะหน้าตาไม่ดีแต่ซย่านีก็มีลูกได้ หล่อนแต่งงานไม่กี่ปีก็มีลูกถึงสามคนแล้ว ส่วนเซี่ยงเหมยถึงจะดีทุกอย่างแต่ก็ไม่อาจมีลูกได้เปรียบเสมือนแม่ไก่ที่ไม่สามารถออกไข่ได้ก็เท่านั้น! นั่นทำให้เฝิงหย่งอาจจะทนไม่ไหวก็เลยมาเข้าใกล้ซย่านีเพราะอยากมีลูกก็เป็ได้?
“ใช่ ฉันต้องรีบกลับไปบอกเื่นี้กับเซี่ยงเหมย!” ซ่งเหม่ยอวิ๋นหยุดเดินซื้อของ เธอหันหลังแล้วรีบวิ่งกลับบ้านไปทันที
เมื่อหลี่เสวี่ยหรูมองไปยังแผ่นหลังของซ่งเหม่ยอวิ๋น เธอก็แสยะยิ้มมุมปากเบาๆ ราวกับว่าตนเองควบคุมทุกอย่างไว้ในกำมือแล้ว
[1] หมาชายหญิง 狗男女 หมายถึง คู่ชายหญิงที่คบชู้กัน
