" เยี่ยม " 

  วราพูดขึ้นในขณะยืนมองชั้นหนังสือที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับประตูร้าน บนชั้นมีนิยายหลากหลายแนวหรือแม้กระทั่งนิทานอันโด่งดังต่าง ๆ 

  เขายืนยิ้มอยู่อย่างนั้น จนเด็กทั้ง 3 สงสัย

  และเมื่อเปิดร้าน เหล่าลูกค้าประจำก็เข้ามาอุดหนุดกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง และเมื่อนักเวทย์เอล์ฟเดินเข้ามา สายตาเธอก็กวาดมองไปยังชั้นหนังสือ

  เธอลุกจากโต๊ะที่เธอนั่ง เปลี่ยนมาเป็๲โต๊ะบริเวณใกล้ ๆ ชั้นหนังสือนั้น 

  " ถ้าสนใจ จะหยิบมาอ่านก็ได้นะครับ " วราเดินตรงเข้ามาบอกเธอ 

  " เอ่อ ได้จริง ๆ หรือคะ ของสำคัญขนาดนั้น " เอล์ฟสาวถามออกมาอย่างเกรงใจ หนังสือนั้นมีค่าอย่างมากแม้จะเป็๲หนังสือธรรมดาก็ตามที แถมของที่นี่ก็ยังดูเป็๲ของคุณภาพสูงมาก ๆ 

 " แน่นอนครับ อยากอ่านเล่มไหนก็หยิบได้เลยครับ " วราพูด ถ้าเป็๲จริงอย่างที่คิด ภายในร้านอาหารนี้ ภาษาของทางฝั่งไหนก็จะสามารถอ่านออกกันได้หมด

  เมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอก็ลุกอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เดินไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา 

  " เอ่อ แนะนำให้อ่าน๻ั้๹แ๻่เล่มที่ 1 ก่อนนะครับ " วราช่วยเธอแนะนำเมื่อเห็นว่าหนังสือที่เธอหยิบเป็๲นวนิยายซึ่งมีหลายเล่ม เมื่อแนะนำกันเสร็จเรียบร้อย เธอก็ขอบคุณแล้วกลับไปนั่งยังโต๊ะ พร้อมกับสั่งอาหาร 

  ลูกค้าคนอื่น ๆ เมื่อเห็นเช่นนั้น ก็สนใจเช่นกัน พวกเขาเดินมาขออนุญาตวรากันหมดทุกคน 

  วราเข้ามาทำอาหารเพื่อไปเสิร์ฟให้บรรดาเหล่าลูกค้ามิติพิศวงของเขา

  ทุกโต๊ะมีคนอ่านหนังสือกันทุกโต๊ะ พวกเขาดูถนุถนอมหนังสือกันมาก ๆ แต่ก็ดีแล้ว หนังสือจะได้ไม่เก่าไว

กริ๊ง !! 

  " สวัสดีครับ / ค่ะ " 

  วราเห็นจอมยุทธคนใหม่เข้ามาภายในร้าน แต่ชุดแต่งกายของเขานั้นให้ความแตกต่างจาก จาง กั๋วชิ่ง ในมือถือดาบที่นอนสงบนิ่งอยู่ในฝัก

  จอมยุทธชายผู้มาใหม่หันมองไปรอบ ๆ ร้าน ดูเขาค่อนข้างจะสับสนเล็กน้อยว่าที่นี่คือสถานที่ใด

  " ที่นี่คือร้านอาหารครับ " วราเอ่ยขึ้น ทำให้จอมยุทธผู้มาใหม่ผู้นั้น หันมามองวราเต็ม ๆ ตาเสียที 

  " ร้านอาหารกลางหุบเขาอันสันโดด " เขาคิดในใจ พร้อมหันไปมองลูกค้าที่อยู่ภายในร้าน มีคนจากหลากหลายอาณาจักรทั้งทางตะวันตกและตะวันออก นี่คือสถานที่อันใดกันแน่ 

  เด็กน้อยพาเขาไปนั่งใกล้ ๆ โต๊ะของจาง กั๋วชิง เขาก็นั่งอย่างเงอะ ๆ งะ ๆ กล้า ๆ กลัว ๆ 

  เมื่อหย่อนก้นลงเก้าอี้ก็๻๠ใ๽จนต้องลุกขึ้นอีกครั้ง 

  " นั่งเถิดขอรับ เก้าอี้นุ่มจนหน้า๻๠ใ๽ใช่ไหมท่าน " จาง กั๋วชิ่ง หันมาชวนเขาพูดคุย " ประเดี๋ยวท่านยังต้อง๻๠ใ๽อีกมาก "

  และเป็๲ไปตามคนจากจอมยุทธผู้นั้นบอก เขาประหลาดใจกับสิ่งของอีกหลายอย่างจริง ๆ 

  " เอ่อ ขอประทานอภัย ที่นี่คือสถานที่ใดหรือขอรับ " เขาหันมาถามจาง กั๋วชิ่ง

  จาง กั๋วชิ่ง กระซิบ " ข้าคิดว่าน่าจะเป็๲ตำหนักของท่านเซียนขอรับ แต่ดูแล้วคงปิดบังตัวตนอยู่ขอรับ "

  เมื่อได้ยินดังนั้น สิ่งที่เขาคิดภายในหัวก็ได้รับการยืนยัน เพราะเขาก็คิดไว้ว่าคงเป็๲ที่พำนักของเทพเซียนสักคนหนึ่งอย่างแน่นอน 

  " ข้ามีนามว่าซองชิล จากตระกูลนัมกุงขอรับ " เขาทำท่าทางเคารพให้จาง กั๋วชิ่ง 

  " ข้ามีนามว่ากั๋วชิ่ง จากตระกูลจางขอรับ " จาง กั๋วชิ่ง คำนับกลับ

  ทั้ง 2 คนรู้ได้ทันที๻ั้๹แ๻่แรกแล้วว่าพวกเขาทั้ง 2 คนนั้นมาจากต่างอาณาจักรกัน แต่วราที่เดินเข้ามาได้ยินการสนทนาของทั้งคู่นั้น ก็เพิ่งจะได้รู้หลังจากได้ยินชื่อของจอมยุทธผู้มาใหม่นั่นแหละ 

  " เอ่อ จะรับอาหารอะไรไหมครับ " วราเอ่ยขึ้น พร้อมยื่นเมนูให้ 

  นัมกุง ซองชิล เปิดอ่านแล้วอ่านอีก มีแต่อาหารที่เขาไม่เคยพบเจอ มันดูหน้าลิ้มลองไปหมด

  " ลองให้ท่านเฒ่าแก่แนะนำดีไหมขอรับ " จาง กั๋วชิ่ง เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นลูกค้าใหม่งงกับความละลานตาของอาหาร " ข้ามั่นใจว่าจะต้องถูกปากท่านแน่นอน " 

  นัมกุง ซองชิล พยักหน้าให้จางกั๋วชิ่งพร้อมหันไปหาวรา " เช่นนั้นรบกวนท่านช่วยแนะนำให้หน่อยขอรับ " 

  " ได้ครับ " วราเอ่ยขึ้น พร้อมกับเดินกลับเข้ามาในครัวและจัดเตรียมวัตถุดิบทำอาหารให้จอมยุทธจากมูลิมคนนั้น

  " ใช้เ๽้านี่เป็๲เมนหลักแล้วกัน " วราหันไปดูสิ่งหนึ่งที่เขาเอาออกมา