กู่เทียนยิ้มเล็กน้อย ขณะที่หันไปมองที่ปู่ของเขา กู่โม่ ซึ่งกำลังเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถุงบางอย่างที่บรรจุบางสิ่งที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์เอาไว้ กู่เทียนใช้พลังจาก ดวงตาแห่งการสำรวจ เพื่อตรวจสอบถุงนั้นและข้อมูลต่าง ๆ ก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขาทันที
[ชื่อ: หลิวเฟิง]
[พร์: S เ้าแห่งลม]
[ระดับการควบคุมสัตว์ร้าย: แพลทินัม ระดับสูง (ล่มสลาย) ]
[สัตว์ร้ายที่ควบคุม: (เสียชีวิตทั้งหมด) ]
เมื่อกู่เทียนเห็นข้อมูลทั้งหมด เขาหันไปพูดขอบคุณปู่ของเขา "ขอบคุณคุณปู่มากเลยครับ"
กู่โม่โบกมือเล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจ ขณะที่เขาเดินไปชงชาดื่มที่มุมห้อง กู่เทียนตรวจร่างกายของชายที่อยู่ในถุงพร้อมกับถามอย่างสงสัย "คุณปู่ไปเจอเขาจากที่ไหนงั้นเหรอครับ แล้วเขาเป็ใครกัน?"
กู่โม่ที่ชงชาเสร็จแล้วก็เดินกลับมาหากู่เทียน ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ "ปู่ไปเจอมันกำลังลักพาตัวเด็กกำพร้าไปขายที่เมืองแห่งสายหมอกนะ และหลังจากตรวจสอบประวัติ แล้วมันก็มีคดีติดตัวเยอะอยู่ ทั้งคดีฆาตกรรม กระทำชำเรา ลักลอบฆ่าสัตว์หายากและขายสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ และลักพาตัวเด็กไปขายให้กับองค์กรตะวันสาดส่องนี่มันแค่ส่วนเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นหลานอยากฟังมากกว่านี้รึเปล่าละ"
กู่เทียนฟังอย่างสงบพร้อมส่ายหน้าเบาและแสดงรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้า กู่เทียนไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านกับเื่ที่ปู่ของเขาเล่าเลยเพราะว่าในโลกใบนี้กฎหมายไม่สามารถเอาผิดผู้ที่แข็งแกร่งได้
จากนั้น กู่เทียนก็นำชายคนนั้นไปล็อกไว้กับโต๊ะทดลองที่ออกแบบพิเศษ โต๊ะนี้มีอุปกรณ์ล็อกแขนและขาที่แม้จะเป็ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับ เพชร ก็อาจจะต้องใช้พลังทั้งหมดในการหลุดออกมาจากที่ล็อกนี้ และกู่เทียนก็ไปสวมใส่ชุดสำหรับทำการทดลองและฆ่าเชื้ออุปกรณ์ต่างๆ พร้อมนำสารเคมีที่มีชื่อว่า FU มาด้วย ซึ่งเป็ของเหลวที่กลั่นมาจากน้ำจากบ่อน้ำแห่งพระเ้าและวัตถุดิบระดับ SSS มากมายหลายชนิด
ขณะที่กู่เทียนกำลังจะเริ่มทำการทดลอง ชายคนนั้นก็ตื่นขึ้นมาก่อน หลิวเฟิงก็เริ่มดิ้นและพูดด้วยความใ "พวกแกเป็ใคร? พวกแกจับฉันทำไม..."
ยังไม่ทันที่หลิวเฟิงจะได้พูดจบ กู่เทียนหยิบมีดผ่าตัดเล่มเล็กออกมาและตัดเส้นเสียงของหลิวเฟิงอย่างรวดเร็วและแม่นยำ เสียงของหลิวเฟิงหายไปในทันที หลิวเฟิงดิ้นอย่างทุรนทุรายด้วยความเ็ป แต่ไม่สามารถส่งเสียงใดๆ ออกมาได้อีกต่อไป เมื่อกู่เทียนก็เริ่มถอนฟันของหลิวเฟิงทั้งหมดร่วมถึงเล็บด้วยและสอดสายออกซิเจนไปที่คอของหลิวเฟิง พร้อมผ่าเอาเครื่องปั๊มหัวใจไปติดไว้ในหัวใจ และวิธีอื่นๆ อีกมากมาย ที่จะป้องกันหลิวเฟิงจากการตายหรือการฆ่าตัวตายก่อนการทดลองจะจบลงนั้นเอง
กู่โม่ที่นั่งจิบชาอยู่ใกล้ ๆ มองดูเหตุการณ์ด้วยสายตาที่ชินชา เขาคิดในใจ "ฉันคงต้องให้กู่หลงและกวงเยว่ ทำหลานให้ฉันอีกสักคนแล้วรึเปล่า.…. เอ่อ…ใช่ฉันลืมวิธีนี้ไปได้ยังไงกัน!!"
ขณะที่กู่เทียนกำลังจัดการกับอุปกรณ์ทดลองอย่างใจเย็น หลิวเฟิงที่ถูกล็อกไว้กับโต๊ะพยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิต ความหวาดกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเขา เมื่อสายตาของเขามองไปเห็นชายชราคนหนึ่งที่กำลังนั่งจิบชาอย่างสงบ ชายคนนั้นคือกู่โม่ หลิวเฟิงจำเขาได้ทันที มันคือคนที่โจมตีเขาและสังหารคนของเขาอย่างโเี้ หลิวเฟิงนึกถึงภาพที่สัตว์ร้ายของกู่โม่ค่อย ๆ กินคนของเขาทีละคน ความกลัวเริ่มท่วมท้นในจิตใจของหลิวเฟิง
ทันใดนั้น สายตาของหลิวเฟิงก็หันมองไปที่กู่เทียนที่เดินตรงมาหาเขาพร้อมถือเข็มฉีดยาเอาไว้ในมือ ใบหน้าเรียบเฉยของกู่เทียนทำให้ความกลัวในใจของหลิวเฟิงยิ่งทวีคูณขึ้นไปอีก
"นี่... นี่มันอะไรกัน..." หลิวเฟิงพยายามคิด แต่ก่อนที่จะหาคำตอบได้ เขาก็รู้สึกถึงความเ็ปสุดขีดเมื่อกู่เทียนฉีดยาเข้าที่คอของเขา
หลิวเฟิงพยายามจะกรีดร้องออกมา แต่ไม่มีเสียงใด ๆ หลุดออกมา เขาอยากจะะโออกมาด้วยความเ็ป แต่เส้นเสียงของเขาถูกทำลายไปแล้ว ความเ็ปนี้ทำให้เขาอยากตาย แต่ก่อนที่สติของหลิวเฟิงจะหลุดลอยไป กู่เทียนก็ฉีดยาบางอย่างเข้าที่ตัวหลิวเฟิงอีกครั้ง ยานั้นทำให้อาการเ็ปของหลิวเฟิงหายไปทันที
หลิวเฟิงหายใจเข้าออกอย่างรวดเร็ว ความเ็ปหายไป... แต่ความทรงจำของความทุกข์ทรมานเมื่อครู่ยังคงอยู่ในใจของเขา เขาจะไม่มีวันลืมความเ็ปนั้นได้อีกต่อไป
แต่ก่อนที่หลิวเฟิงจะได้พักหายใจต่อ กู่เทียนกลับฉีดยาอีกเข็มเข้าไปที่ร่างของหลิวเฟิง คราวนี้ความเ็ปกลับมารุนแรงยิ่งขึ้นกว่าเดิม กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายของเขาเกร็งแน่นจนแทบจะะเิ หลิวเฟิงดิ้นทุรนทุราย แต่ก็ไม่สามารถขยับร่างกายส่วนใดได้เลย
กู่เทียนมองหลิวเฟิงที่กำลังทุกทรมานอย่างไร้อารมณ์ ก่อนจะฉีดยาระงับความเ็ปให้อีกครั้ง และเหตุการณ์ซ้ำ ๆ นี้ก็เกิดขึ้นอีกหลายครั้ง ความเ็ปและการระงับความเ็ปดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง หลิวเฟิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาอยากจะตาย เขาอยากจะกัดลิ้นตัวเองเพื่อฆ่าตัวตาย แต่ความเ็ปก่อนหน้านี้มันทำให้เข้าลืมไปว่า ชายหนุ่มหน้าตรงหน้าเขาได้ทำการถอนฟันของเขาออกไปหมดแล้ว จิตใจของเขาตกอยู่ในความหวาดกลัวพร้อมภาวนาให้ทุกอย่างมันจบลงเร็วที่สุด แต่กู่เทียนก็ยังคงทำการทดลองในร่างกายของหลิวเฟิงต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง
เมื่อมาถึงการฉีดยาครั้งที่ 11 หลิวเฟิงยังคงดิ้นทุรนทุรายเช่นเดิม ความเ็ปที่ปะทุขึ้นจากทุกส่วนของร่างกายทำให้เขาแทบจะขาดสติ แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป เมื่อเวลาผ่านไป กู่เทียนไม่ได้ฉีดยาระงับความเ็ปให้เหมือนกับ 10 เข็มก่อนหน้านี้
หลิวเฟิงที่คิดว่าความเ็ปยังไม่สิ้นสุดลง กลับต้องประหลาดใจ เมื่อความเ็ปค่อย ๆ หายไปอย่างช้า ๆ และแทนที่จะรู้สึกทรมาน เขากลับรู้สึกสบายตัวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน พร้อมกับความรู้สึกเหมือนพลังที่เพิ่มขึ้นในร่างกาย
หลิวเฟิงตัวสั่นเมื่อมองไปที่กู่เทียนที่กำลังจ้องมองมาทางเขาด้วยสายตาที่เ็า และในสายตาของกู่เทียนนั้นข้อมูลใหม่ของหลิวเฟิงก็ได้ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน
[ชื่อ: หลิวเฟิง]
[พร์: SS จักรพรรดิแห่งลม]
[ระดับการควบคุมสัตว์ร้าย: แพลทินัมระดับสูง]
[สัตว์ร้ายที่ควบคุม: (เสียชีวิตทั้งหมด) ]
กู่เทียนยิ้มออกมาด้วยความพอใจเมื่อเห็นผลลัพธ์นี้ เขาจดบันทึกข้อมูลลงไปทันที พร้อมจดองค์ประกอบต่างๆ ที่ใช้ในการคำนวณปริมาณของสารเคมี FU ในการฉีดแต่ละครั้งและปัจจัยต่างๆ ที่มีผลต่อปริมาณของยา จากนั้นเขาก็เตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อไปของการทดลอง
ความโล่งใจของหลิวเฟิงกลับคงอยู่ได้ไม่นาน เมื่อเขาเริ่มััถึงความเ็ปที่รุนแรงยิ่งกว่าเดิม ทันใดนั้น กู่เทียนก็เริ่มทำการทดลองต่อไปโดยไม่รอช้า เขาฉีดยาตัวเดิมแต่เปลี่ยนปริมาณใหม่เข้าไปในร่างของหลิวเฟิง ความเ็ปที่หลิวเฟิงเคยคิดว่ามันรุนแรงที่สุด กลับทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีกครั้ง จนถึงจุดที่เขาไม่อาจทนได้อีกต่อไป
ใบหน้าของหลิวเฟิงแสดงออกถึงความทุกข์ทรมานอย่างที่สุด กล้ามเนื้อในร่างกายของเขาเกร็งแน่น ขณะที่ร่างของเขาพยายามดิ้นไปมาบนโต๊ะทดลอง ความเ็ปนี้รุนแรงกว่าทุกครั้งที่เขาเคยัั และมันยังคงดำเนินไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีที่สิ้นสุด
ครั้งแล้วครั้งเล่า หลิวเฟิงถูกฉีดยา FU จนหลิวเฟิงไม่สามารถจำได้อีกต่อไปว่าเขาถูกฉีดไปแล้วกี่เข็ม ความทรงจำเกี่ยวกับทุกอย่างถูกทำลายลงด้วยความเ็ปที่ไม่มีวันจบสิ้น จนกระทั่งจิตใจของเขาเริ่มแตกสลาย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้