เจียงหงหย่วนกับหลินหวั่นชิวเดินเข้าไปในลาน สายตาทุกคู่มองไปที่พวกเขา
นายพรานก็ยังคงเป็นายพราน แค่เสื้อผ้าไม่ได้สกปรกและเต็มไปด้วยรอยปะก็เท่านั้น
แม้จะยังไม่ถึงขั้นสวมชุดผ้าแพร แต่ชุดผ้าฝ้ายสีเทาก็ช่วยเสริมราศีให้เขาไม่เบา
รัศมีที่แผ่ออกจากร่างเขารุนแรงมาก หน้าตาน่ากลัว ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้
ผิดกับหลินหวั่นชิวที่ดูเป็คนละคนอย่างชัดเจน ตอนนางอยู่บ้านหลิน ทุกคนรู้สึกแค่ว่าแม่นางคนนี้รูปร่างดี ไม่เคยเห็นหน้าชัดๆ หนึ่งคือใบหน้านางไม่เคยสะอาด สองคือผมหน้าม้านางบดบังใบหน้าไปครึ่งซีก
แต่วันนี้ นางสวมชุดผ้าแพรสีแดงปักดิ้นทอง ชายกระโปรง อกเสื้อ และแขนเสื้อปักลายบุปผา ฝีมือปักเย็บดีมาก เหมือนบุปผาของจริง
ข้อมือดุจก้านต้นหอมสวมกำไลทองสีเหลืองอร่าม ศีรษะปักปิ่นระย้าดอกฝูหรงฝีมือประณีตเช่นกัน ใบหน้าขาวนวลงดงามดุจภาพวาด ริมฝีปากอมชมพู ฟันขาว โดยเฉพาะดวงตาดอกท้อคู่นั้น ชำเลืองตามองเพียงแวบเดียวก็ประหนึ่งจะดูดิญญาได้
ไม่แปลกเลยที่ก่อนหน้านี้นายพรานเจียงมีเงินแต่ไม่กล้าใช้ แต่เมื่อพาหลินหวั่นชิวเข้าบ้านแล้วกลับเริ่มใช้เงินอย่างบ้าคลั่ง ทั้งซื้อที่ดิน ทั้งสร้างบ้าน
ทั้งยังซื้อเครื่องประดับและเสื้อผ้าราคาแพงเช่นนี้ให้นางอีก
หากพวกเขามีภรรยาหน้าตางดงามเช่นนี้เหมือนกันก็คงยินดีประเคนสมบัติทั้งหมดในบ้านออกมา
แต่ก็ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงยินดีที่จะเห็นสตรีผู้เป็ดั่งเทพธิดาร่วงตกสู่บ่อโคลน ประหนึ่งว่าเป็เช่นนั้นแล้วพวกเขาจะอาจเอื้อมได้มากขึ้น
ส่วนบรรดาฟู่เหริน เมื่อก่อนพากันหลบเลี่ยงเจียงหงหย่วน แต่ตอนนี้กลับอยากแทนที่หลินหวั่นชิว
จริงอยู่ที่ชายฉกรรจ์หน้าตาอัปลักษณ์ แต่เขารูปร่างสูงใหญ่ นิ้วมือยาว สิ่งนั้นน่าจะใหญ่จนน่าใเช่นกัน
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังรักภรรยาและหาเงินเก่ง
หลายคนอิจฉาหลินหวั่นชิว
มนุษย์เราก็เป็เช่นนี้ ทนเห็นคนที่เคยตกต่ำกว่าตัวเองได้ดีกว่าไม่ได้
ความอิจฉาที่จ้าวหงฮวามีต่อหลินหวั่นชิวก็คือตัวอย่าง
หากละอองน้ำลายสามารถทำให้คนจมน้ำตาย เกรงว่าตอนนี้หลินหวั่นชิวคงตายจนไม่รู้จะตายอย่างไรแล้ว
“ไม่ทราบว่าหัวหน้าหมู่บ้านเรียกพวกข้าสองสามีภรรยามาด้วยเื่กระไร?” เจียงหงหย่วนกุมมือหลินหวั่นชิว มองสวีไคซานอย่างเ็า
แววตาเขาเย็นะเืปานน้ำค้างแข็ง ขณะเดียวกันก็แหลมคมดุจคมมีด สวีไคซานไม่ค่อยกล้าสบตา
แต่เขาเป็หัวหน้าหมู่บ้านนะ!
หัวหน้าหมู่บ้านจะถูกนายพรานข่มขวัญได้อย่างไร?
เสียศักดิ์ศรีหมด!
สวีไคซานสร้างความมั่นใจให้ตัวเองแล้วมองเจียงหงหย่วน แค่นึกถึงเื่ที่เจียงหงหย่วนโดนสวมเขาก็มีความสุข รอยยิ้มมีความได้ใจ
“วันนี้… ข้าถูกเชิญมาจัดการให้ความเป็ธรรม ข้าเองก็ไม่แน่ใจในรายละเอียด เอาเช่นนี้ หงฮวา เ้าเป็คนพูด”
เขาเบี่ยงตัวให้จ้าวหงฮวากับนายน้อยเจ็ดตระกูลกู่ที่อยู่ด้านหลังก้าวออกมา
จ้าวหงฮวาใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตา นางมองเจียงหงหย่วนด้วยความเสียใจ จากนั้นมองหลินหวั่นชิวด้วยสายตาขุ่นเคือง
“พี่สะใภ้ ข้าไม่คิดว่าตัวเองเคยล่วงเกินกระไรท่าน เหตุใดท่านต้องสาดน้ำสกปรกใส่ข้า? ข้ารู้ว่าท่านรังเกียจเจียงต้าเกอมาโดยตลอด รู้สึกว่าเขาเป็คนหยาบเถื่อน ไม่คู่ควรกับท่าน แต่เจียงต้าเกอดีกับท่านขนาดนี้ ต่อให้หัวใจท่านทำจากศิลาก็น่าจะโดนอุ่นจนร้อน เหตุใดท่าน เหตุใดท่านยังไปมีความสัมพันธ์กับพี่เขยตัวเองอีก? ข้ารู้ว่าพวกท่านมีความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนกันั้แ่ตอนอยู่บ้านหลิน แต่นี่ท่านแต่งเข้าบ้านเจียงแล้ว กินข้าวบ้านเจียง ใส่เสื้อผ้าบ้านเจียง…เหตุใดจึงทำเื่ที่ผิดต่อเจียงต้าเกอได้ลงคอ อีกเื่…ข้าเป็สตรีบริสุทธิ์ ทั้งยังมีการหมั้นหมาย ท่านโยนเื่ที่ตัวเองเคยทำมาให้ข้า ทำให้ว่าที่สามีข้ามาถอนหมั้น…หลินหวั่นชิว เ้ามีมโนธรรมบ้างหรือไม่? หรือถูกสุนัขกินจนสิ้นแล้ว? ท่านแม่ข้าปกป้องเ้าถึงเพียงนั้น แต่เ้ากลับคิดร้ายต่อข้า! ไม่คิดว่าทำผิดต่อนางบ้างหรือ?”
หลินหวั่นชิวมองนางเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ข้าไม่ใช่ลูกสาวแม่เ้า เหตุใดต้องรู้สึกผิดต่อนาง? จ้าวหงฮวา เ้าไม่รู้สึกผิดต่อแม่ตัวเองก็เป็พอแล้ว”
จ้าวหงฮวา “…”
“หลินหวั่นชิว เ้ามันหน้าด้านไร้ยางอาย!” สตรีนางนี้ถูกสาดน้ำโคลนใส่แต่กลับไม่สะทกสะท้าน นาง… หนังหน้านางหนาขนาดนี้ได้อย่างไร?
“หลินหวั่นชิว นังโสเภณี ยั่วยวนพี่เขยตัวเองก็แย่พอแล้ว ถูกจับได้แล้วยังจะโยนความผิดให้น้องสามีข้าอีก น้องสามีข้าล่วงเกินกระไรเ้าเล่า? หากเ้าอยากปิดบังเื่สกปรกของตัวเองก็โยนมาให้ข้านี่ ให้ชื่อเสียงข้าฉาวโฉ่เอง อย่าลากน้องสามีข้าเข้ามาเกี่ยว นางไปทำกระไรให้เ้าหรือ? เ้าถึงได้ต้อง…”
เสี่ยวจางซื่อเบียดตัวเข้ามาด่าจากด้านข้าง วันนี้นางจำเป็ต้องเข้าข้างจ้าวหงฮวา รอให้จ้าวหงฮวาแต่งงานกับนายน้อยเจ็ดแล้วจะได้เป็ลูกไก่ในกำมือนาง
ความจริงนางมีความลับที่ไม่ได้บอกจ้าวเถียนเซิง มีคนแปลกหน้ามาหานาง ให้เงินนางยี่สิบตำลึง บอกให้นางช่วยจ้าวหงฮวา ทั้งยังรับปากว่าถ้าช่วยจ้าวหงฮวาปิดบังความจริงได้สำเร็จจะมีค่าตอบแทนอีกร้อยตำลึง
นางนำเงินก้อนนั้นกลับไปให้บ้านแม่ทั้งหมด ให้น้องชายใช้แต่งภรรยา
ตอนนี้เจียงหงหย่วนกับหลินหวั่นชิวมาแล้ว ถึงเวลาที่นางต้องออกโรง
“โธ่เอ๊ย…ตอนนั้นพวกข้าหวังดี เห็นเ้ากับพี่เขยเ้าร่วมประเวณีกันก็ไม่กล้าส่งเสียง ทั้งยังแบกเ้ากลับบ้าน มิเช่นนั้นตอนนั้นคงถูกจับได้ว่าเป็สตรีชู้ต่อหน้าคนทั้งหมู่บ้านไปแล้ว ตอนนี้เ้ากลับตอบแทนด้วยการเนรคุณ! ถ้าเช่นนั้นข้าก็จะไม่ไว้หน้าอีก จะก้าวออกมาพูดความจริงที่เกิดขึ้นวันนั้น ไม่ปล่อยให้พ่อแม่พี่น้องทั้งหลายถูกปิดหูปิดตา”
“เสี่ยวจางซื่อ เ้าพูดกระไร! วันนี้ข้าจะฉีกปากเ้าเสีย!” หวางกุ้ยเซียงโมโห ถกแขนเสื้อจะพุ่งเข้าไป “จ้าวหงฮวา เ้าเองก็ด้วย พี่สะใภ้ดีกับเ้าไม่น้อย แต่เ้ากลับสาดน้ำโคลนใส่พี่สะใภ้เช่นกัน! เ้ามันเนรคุณ!”
หลิวซื่อดึงหวางกุ้ยเซียงกลับมาแล้วก้าวออกไปตบหน้าเสี่ยวจางซื่อกับจ้าวหงฮวาคนละฉาด
หลินหวั่นชิวคิดไม่ถึงว่าหลิวซื่อจะลงมือ รีบห้ามนางไว้ “ท่านป้าหวาง…ระวังมือจะสกปรกเ้าค่ะ เื่นี้ท่านไม่ต้องสนใจ ในเมื่อวันนี้ข้ามาแล้วก็ย่อมอยากฟังว่าพวกนางจะพูดกระไร ก็แค่คำพูด มาบอกว่าข้าไม่รักษาจริยาของสตรี ลักลอบมีชู้ลับหลังสามี ได้สิ หลักฐานอยู่ที่ใดเล่า”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้