เมื่อพลังิญญาระดับกึ่งจักรพรรดิปกคลุมพื้นที่ทั้งหมด ทุกคนในเมืองหมื่นบุษบาต่างััได้ถึงแรงกดดันที่รุนแรงนี้คือ หยวน หยาง เ้าเมืองหมื่นบุษบา ปรากฏตัวขึ้น เขามองไปที่กลุ่มของเยว่ ชิงโยว ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
“พวกเ้าคิดจะทำลายเมืองของข้าหรือ? คิดว่าข้าไม่มีอาวุธจักรพรรดิก็เลยจะไม่กล้าทำอะไรพวกเ้าใช่หรือไม่?”
เยว่ ชิงโยวไม่ได้สนใจคำพูดของหยวน หยาง นางพุ่งเข้าไปหากงซุน เล่ย ที่กำลังนอนหมดสติอยู่เพื่อเตรียมปลิดชีพเขา แต่ในขณะนั้นเอง หยวน หยาง สะบัดนิ้วส่งพลังที่รวบรวมออกไปโจมตีเยว่ ชิงโยวทันที ทำให้นางกรีดร้องด้วยความเ็ป ิญญากึ่งจักรพรรดิที่นางอัญเชิญออกมาก็สลายหายไป
"เ้าคิดจะมีปัญหากับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ปีศาจโลหิตอย่างนั้นหรือ?" เยว่ ชิงโยวะโถามออกมาด้วยความโกรธ
แต่หยวน หยางไม่ได้สนใจคำขู่ของนาง เขาเพิ่มแรงกดดันใส่นางจนร่างของเยว่ ชิงโยวจมลึกลงไปในพื้นดิน เมื่อหันมามองกงซุน เล่ยที่นอนอยู่ หยวน หยางก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่ากงซุน เล่ยได้หายไปแล้ว มีเพียงรอยการใช้ยันต์หลบหนีระดับนักบุญอยู่บนพื้น เขาจึงคิดในใจว่า " ตาแก่คนนี้ยังคงเป็จิ้งจอกเฒ่าที่เก่งกาจเหมือนเดิม " หยวน หยางรู้ดีว่า กงซุน เล่ย ต้องวางแผนเตรียมการอะไรบางอย่างไว้และเตรียมการหลบหนีไว้ล่วงหน้าแล้ว
หลังจากที่หยวน หยางจัดการผู้ฝึกฝนปีศาจทั้ง 4 คนโดยการโยนพวกเขาออกไปจากเมือง เขาก็กลับไปที่บ้านของตนเอง เมื่อถึงบ้าน เขากล่าวขึ้นด้วยเสียงเรียบว่า “ออกมาได้แล้ว นี่คือทั้งหมดที่เ้า้าใช่หรือไม่?”
ชายชุดดำปรากฏตัวออกมาจากรูปแบบซ่อนเร้นทันที เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะกล่าวขอบคุณและโยนขวดยาและหนังสือเล่มหนึ่งไปทางหยวน หยาง จากนั้นก็หายตัวไปทันที หยวน หยางมองตามไปด้วยความสงสัย เขาพยายามคิดว่าชายชุดดำเป็ใคร แต่เขาก็ไม่สามารถััพลังการเพาะปลูกของชายคนนั้นได้แม้แต่น้อย
ในระหว่างการต่อสู้ของกงซุน เล่ยกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ปีศาจโลหิต หยวน หยางนิ่งเฉยและไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวใด ๆ แม้ว่าเมืองจะได้รับความเสียหายอย่างมาก แต่ทันทีที่ชายชุดดำเข้ามาหาเขาอย่างเงียบเฉียบแต่ไม่มีเจตนาสังหาร แต่เขาก็รู้สึกถึงอันตราย ชายชุดดำบอกกับหยวน หยางว่าเขาสามารถรักษาลูกสาวของหยวน หยางได้ เมื่อได้ยินเช่นนั้น หยวน หยางใมาก เพราะอาการป่วยของลูกสาวเขามีคนรู้ไม่เกิน 5 คนในโลกนี้
เขาถามชายชุดดำด้วยความสงสัย “เ้า้าอะไร?”
ชายชุดดำตอบกลับด้วยน้ำเสียงเ็า “ข้า้าให้เ้าหยุดการต่อสู้ครั้งนี้”
หยวน หยางถามกลับ “เ้าแน่ใจหรือ?” เมื่อชายชุดดำพยักหน้า หยวน หยางจึงถามต่อไปว่า
“แล้วเ้าจะรักษาลูกสาวข้าอย่างไร?”
ชายชุดดำบอกวิธีรักษาลูกสาวของหยวน หยางมาครึ่งหนึ่ง เมื่อหยวน หยางได้ฟัง ก็เกิดความหวังขึ้นในใจทันทีเกี่ยวกับการรักษาลูกสาวของเขา จากนั้นเขาจึงตัดสินใจลงมือหยุดการต่อสู้อย่างไม่ลังเล
หลังจากการต่อสู้สิ้นสุดลง ที่ป่าแห่งหนึ่ง เยว่ ชิงโยวและคนที่เหลือาเ็สาหัส นางพยายามรักษาตัวเองจนฟื้นสภาพขึ้นมาได้บ้าง นางคำรามด้วยความโกรธที่มีต่อหยวน หยางและกงซุน เล่ย แต่เมื่อนางนึกถึงอาการาเ็ของ กงซุน เล่ย นางก็คิดว่าแผนการของเย่เฉินน่าจะสำเร็จและพาคนเหลือไปทำการรักษาทันที การต่อสู้ครั้งนี้เสียหายมากเกินไป
ทันใดนั้น ที่ยอดเขาพระบุตรในดินแดนศักดิ์สิทธิ์สายหมอก เสียงระบบดังขึ้นในหัวเจียงหยุน:
[ขอแสดงความยินดีที่โฮสต์ได้ปราบปรามยุติธรรมแห่งโชคชะตา เย่เฉิน เสียค่าโชค 100,000 และโฮสต์ได้รับค่าวายร้าย 1,000,000 แต้ม เย่เฉินเหลือค่าโชค 2,400,000 แต้ม] เจียงหยุนยิ้มบาง ๆ
แต้มวายร้าย : 29,000,000 แต้ม
ที่ป่าแห่งหนึ่ง ชายชุดดำที่เข้ามาหาหยวน หยางโผล่ออกมาจากเงามืด พร้อมกับชายอีกคนที่เดินตามมา ข้างหลังเขามีศพของม้าสายฟ้าตัวหนึ่ง และ ผู้ฝึกตนปีศาจชายที่เต็มไปด้วยาแร่างกายไม่สมส่วนกระดูกหักทั่วร่างและเขาก็กำลังจะตายแล้ว ชายชุดดำคนแรกถามถึงอาการาเ็ของกงซุน เล่ย
ชายชุดดำคนที่สองตอบกลับว่า “กงซุน เล่ยพ้นขีดอันตรายแล้ว และตอนนี้อยู่ในที่ปลอดภัย แต่การเพาะปลูกของเขากำลังล่มสลายลงเรื่อย ๆ น่าจะหยุดที่ขั้นาานักบุญระดับ 3”
ชายชุดดำคนแรกถามต่อ “แผนต่อไปของร่างหลักละ?”
ชายชุดดำคนที่สองตอบ “เขาให้สร้างรูปแบบกักขัง รูปแบบปกปิด รวมถึงรูปแบบลวงตาเอาไว้ แล้วส่งโคลนธรรมดามาดูแลสถานที่นั้นแทนและเราจะสลับกันเฝ้าคนละครึ่งเดือน แล้วจึงปล่อยกงซุน เล่ยกลับไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์สายหมอกในอีก 9 เดือนข้างหน้า”
ชายชุดดำคนแรกพยักหน้าและกล่าว “แล้วเ้าผู้ฝึกตนปีศาจชายนั้นละ”
ชายชุดดำคนที่สองตอบ “เขาบอกให้ทำลายฐานการฝึกตนและปรุงยาปลุกอารมณ์ทางเพศระดับสูงสุดที่สามารถขยับร่างกายได้ต่อเนื่อง 7 วันโดยไม่มีการเหนื่อยใดๆ แล้วนำไปให้หมูปีศาจกินสัก 10 ตัวแล้วสร้างรูปแบบ ภาพลวงตาและรูปแบบกักขังพวกมันไว้ แล้ว ส่งผู้ฝึกตนปีศาจชายคนนั้นเข้าไปในอยู่ในนั้นจนกว่าเขาจะตาย เมื่อเขาตายแล้วนำดวงิญญาของเขามาเป็เชื้อเพลิงในการสร้างไฟสำหรับการอ่านหนังสือของร่างหลัก”
ชายชุดดำคนแรกใเล็กน้อยและกล่าว “เข้าใจแล้ว ไปกันเถอะ”
ใช่แล้ว ทั้งสองคนนี้ก็คือโคลนแห่งสังสารวัฏของเจียงหยุนเอง และ ผู้ฝึกตนปีศาจชาย คือคนที่ฆ่าและดึงกระดูกของเ้าของร่างเดิมออกมานั้นเอง
วันต่อมา ณ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์สายหมอก ทุกคนตื่นตระหนกใและเต็มไปด้วยความโกรธเมื่อได้รับข่าวการต่อสู้ของกงซุน เล่ย เขาสามารถต่อสู้กับนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ 5 คนและิญญากึ่งจักรพรรดิ ทำให้ฝ่ายตรงข้ามเสียชีวิต 1 คนและาเ็สาหัสอีก 3 คน เื่นี้ทำให้เขากลายเป็ที่ชื่นชมในทันที แต่เมื่อรู้ว่าตอนนี้กงซุน เล่ยหายตัวไปและความเป็ตายไม่อาจทราบ พระเ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้สั่งให้ศิษย์มากกว่าครึ่งหนึ่งออกไปตามหาทันที
เมื่อหลิน ชิงอี้ทราบข่าว นางรีบออกไปตามหากงซุน เล่ยทันที นางรู้ดีว่านางก็มีส่วนผิดในเื่นี้ กูชิงเสวี่ย หลี่หยูตง กวนเิเหยาต่างพูดชื่นชมการกระทำของกงซุน เล่ย หลี่หยูตงก็พูดขึ้นมาว่า “ใช่ไหม น้องชายเย่”
เย่เฉินหันมาตอบกลับและชื่นชมกงซุน เล่ยจากปากของเขา แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความโกรธแค้นมหาศาล เขาคิดว่า "ไอ้แก่นั่นทำให้อาจารย์ข้าหลับใหลไป และข้ายังได้รับาเ็ ข้าเกลียดมันนัก เขาภาวนาให้มันไม่ตาย ข้าจะฆ่ามันด้วยมือของข้าเอง"
เมื่อทั้งสี่คนคุยกันอยู่อย่างสนุกสนาน เจียงหยุนก็บินออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์สายหมอก โดยอ้างว่าไปตามหา กงซุน เล่ย จริงแล้วยอดเขาของเขาพังเลยต้องมีคนมาซ้อมแล้วเขาก็ไม่อยากอยู่ในขณะนี้เลยออกไปเดินเล่นเพื่อหาอะไรบางอย่างทำ และปล่อย โคลนแห่งสังสารวัฏ ของตัวเองบ่มเพาะให้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้