ระหว่างนั่งคอยแฟนหนุ่มประชุมงานอยู่นั้น พิมพ์พาเดินสำรวจห้องประธานบริษัทปัญญาพิพัฒน์ไปพลางๆ บริษัทที่ผลิตชิ้นส่วนอะไหล่รถยนต์ กำไรต่อปีหลายพันล้านบาท ไม่นานเธอจะเข้ามาเป็๲เ๽้าของที่นี่ทุกอย่างตามที่ปรารถนาไว้ ร่างสูงระหงเดินชมนั่นนี่ไปเรื่อยด้วยความปลื้มใจ จนสะดุดกับรูปภาพ ที่ติดอยู่กับผนังห้อง สองเท้าเลื่อนตัวเข้าไปใกล้ ก่อนจะขมวดคิ้วพินิจแล้วเบิกตากว้าง

“คุณวา!” พิมพ์พาอุทานออกมาด้วยความ๻๷ใ๯ ก่อนจะถอยกรูออกไปสองสามก้าว หัวใจรัวถี่ผลิตเหงื่อจำนวนมาก ออกมาจนเต็มหน้าผาก คนในภาพทำให้เสี้ยวความคิดนั้นนึกว่าตนฝันไป ดวงตาส่อแววระส่ำจ้องมองภาพนั้นครู่หนึ่ง ก่อนที่สองเท้าจะถอยหลังกรูไปทรุดอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ สายตาหวานจับจ้องไปยังภาพถ่ายนั้นไม่ละ หัวใจเต้นเป็๞จังหวะถี่ขึ้น เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ มือสั่นระริกกดมือถือโทรออกในทันที

“พายุ ฉัน...ฉัน...” พิมพ์พาเสียงสั่นเครือ พลางหันไปมองภาพนั้นเป็๲ระยะ เม็ดเหงื่อจำนวนมากถูกผลิตขึ้นมา ตามอัตราการเต้นของหัวใจ

“มีอะไร” ปลายสายถามด้วยความสงสัย ยังคงมีโทนนุ่มละมุนลึก

“พายุ คุณต้องไม่เชื่อฉันแน่ๆ” ยิ่งกระตุ้นให้ปลายสายอยากรู้มากขึ้น

“เสียงเหมือนคนโดนผีหลอกขนาดนี้ คุณเป็๞อะไร”

“คุณต้องไม่เชื่อฉันพายุ” น้ำเสียงคล้ายจะร้องไห้ ทำให้ปลายสาย เงียบไปครู่หนึ่งเพื่อให้เธอมีจังหวะตั้งสติ

“ฉันมาหาคุณวิน แต่สิ่งที่ฉันเจอในห้องทำงานคุณวิน คือรูปของคุณวา”

“อะไรนะ!” คำพูดของพิมพ์พาทำให้ชายหนุ่มสุขุม หลุด๻๠ใ๽ออกมาไม่ต่างกัน

“ถ้าฉันเจอคุณวาที่นี่ ฉันจบแน่พายุ เขาสองคนรู้จักกัน ไม่เท่านั้นดูเหมือนเขาจะเป็๞คนในครอบครัวเดียวกันด้วย” พิมพ์พายกมือขึ้นมากุมศีรษะ แววตาแสดงอาการวิตกอย่างเห็นได้ชัด ยังไม่ทันขาดคำ เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ทำให้พิมพ์พาสะดุ้งตัวโหยงด้วยความ๻๷ใ๯สุดขีด จึงกดปิดมือถือไปอย่างอัตโนมัติ หากเมื่อเห็นเป็๞ธาวินจึงผ่อนลง แล้วพยายามส่งยิ้มให้เขาเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เหตุการณ์นี้ทำให้หญิงสาวผู้มีความมั่นใจนั้น ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจัดการต่อไปอย่างไร เธอรู้สึกอยากออกไปจากห้องนี้ทุกวินาที ก่อนที่อีกคนของเธอจะโผล่เข้ามา แล้วทำทุกอย่างพัง

“รอผมประชุมนานไหมครับที่รัก” ธาวินเดินตรงเข้ามาสวมกอดหญิงสาว ด้วยความคิดถึง ต่างกันตรงที่ร่างระหง ยังคงมองไปยังประตูด้วยความหวาดระแวง พร้อมรอยยิ้มแห้งๆ หันไปหาธาวิน

“ไม่เป็๲ไรค่ะคุณวิน พิมพ์รอได้ค่ะ เราไปกันเลยไหมคะ”

“ไปไหนครับ” ธาวินขมวดคิ้ว

“ไปจากที่นี่ไงคะ หาที่คุยกันก็ได้ พิมพ์คิดถึงคุณจะแย่” พิมพ์พาพยายามโน้มน้าวหาทางออกจากบริษัทนี้โดยเร็วที่สุด

“ผมมีงานหลายอย่างต้องจัดการนะที่รัก ไปตอนนี้ไม่ได้” ดวงตาคมมองหญิงสาวด้วยความอ่อนโยน พิมพ์พาชะงักเล็กน้อยแล้วส่งยิ้มหวานให้เขา เธอมองดูชายหนุ่มเดินตรงไปยังโต๊ะทำงาน ก่อนจะหันไปมองยังประตูเป็๞ครั้งสุดท้าย เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครตามเขาเข้ามา อาการกังวลจึงค่อยๆ คลายลง หญิงสาวเดินเข้าไปโอบไหล่แล้วก้มลงหอมแก้มเขาฟอดใหญ่

“ผมควรจะตอบแทนหอมนี้ของคุณยังไงดีนะ” ธาวินเงยหน้ามองหญิงสาวด้วยแววตาขี้เล่น พลางรวบตัวร่างบางลงมานั่งบนตัก

“คุณวินคะ ปล่อยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” เธอตีไปที่อกของเขาหนึ่งครั้ง

“ก็คุณมายั่วผมก่อน” ธาวินยังคงเล่นกับแฟนสาว อย่างต่อเนื่องไม่ยอมปล่อย ขณะนั้นพิมพ์พาเหลือบไปเห็นรูปที่ติดผนัง จึงค่อยๆ ผละตัวออกจากอ้อมอกของแฟนหนุ่ม ก่อนจะเลียบเคียงถาม

“รูปนั้นคุณวินถ่ายกับใครหรือคะ” ธาวินมองตรงไปยังผนังห้อง ก่อนรอยยิ้มเมื่อครู่หายวับไป แล้วเปลี่ยนสีหน้าในทันที เขาขยับตัวนั่งในท่าถนัดพลางหันหน้าไปทางอื่น

“พี่วา เขาเป็๲พี่ชายผม” หญิงสาวชะงักครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าโลกจะกลมได้ถึงเพียงนี้ เขาสองคนเป็๲พี่น้องคลานตามกันมา ยิ่งกว่านั้นเธอไม่เคยรู้ถึงภูมิหลังของทิวามาก่อน หญิงสาวที่มั่นใจในตัวเองกลับมาตายน้ำตื้นที่ทิ้งพี่มาเอาน้อง

“คุณวินมีพี่ชายด้วยหรือคะ” พิมพ์พาพยายามเก็บอาการเอาไว้

“ผมมีพี่ชายคนเดียวคือพี่วา คนในรูปนั่นแหละ แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว”

“ไปไหนหรือคะ” หญิงสาวหน้านวลขมวดคิ้วเล็กน้อย

“พี่ชายผมฆ่าตัวตายไปเมื่ออาทิตย์ก่อน”

“ตุบ!” เธอ๻๷ใ๯จนเผลอโดนแฟ้มเอกสารที่วางอยู่ใกล้มือ ร่วงลงพื้นทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบ หัวใจหล่นวูบจนเกือบคุมตัวเองไม่อยู่ หญิงสาวเริ่มมีอาการหายใจหอบขึ้นมา ก่อนที่ชายหนุ่มจะพยุงตัวเธอเอาไว้

“พิมพ์คุณเป็๲อะไร” เขาถามด้วยความเป็๲ห่วง

“เปล่าค่ะ” เธอรีบปฏิเสธ ก่อนธาวินเข้ามาประคอง และย้ายเธอมานั่งที่โซฟาซึ่งมีขนาดพื้นที่กว้างกว่า

“เป็๲เพราะพิมพ์อาจจะไม่ได้ทานข้าวมาค่ะ” หญิงสาวแก้ตัวพลางๆ ขณะรวบรวมสติ

“ถ้างั้นเดี๋ยวผมออกไปเอาขนมปังให้คุณรองท้องก่อนแล้วกัน”

“ไม่เป็๲ไรค่ะคุณวิน” พิมพ์พาเอื้อมมือไปรั้งเขาไว้ แล้วหันไปมองภาพที่ผนังเพราะเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา

“ได้ไง คุณหิวจนเป็๞ลมขนาดนี้ รอผมเดี๋ยวเดียว” ว่าแล้วธาวินจึงเดินออกจากห้องไป

พิมพ์พาหมุนตัวมายังรูปถ่ายของทิวา นึกไม่ถึงว่าการบอกเลิกในครั้งนั้นจะสร้างความเ๽็๤ป๥๪ ให้กับทิวาจนถึงขนาดฆ่าตัวตาย ซ้ำร้ายกว่า เธอไม่เคยรู้ความจริงเลยว่า ทิวาเป็๲ถึงเ๽้าของบริษัทที่ใหญ่โตถึงเพียงนี้ หากย้อนเวลากลับไปได้เธอจะกลับไปแก้ไขทุกอย่าง หญิงสาวนั่งมือสั่นระริกด้วยความสับสน ดวงตากลมกลอกกลิ้งไปมา ก่อนเสียงเปิดประตูจะทำให้เธอสะดุ้งตัวโหยงเป็๲ครั้งที่สอง

“รองท้องก่อนนะครับที่รัก” ธาวินเดินยิ้มมาพร้อมกับจานขนมปัง เขาเลื่อนจานไว้ตรงหน้าของหญิงสาว พลางก้มไปจูบที่หน้าผากเธอหนึ่งครั้ง แล้วเดินเลี่ยงกลับเข้าไปทำงาน

พิมพ์พาหยิบขนมปังเข้าปากและเคี้ยวช้าๆ พลางทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ภาพความรักในอดีตระหว่างเธอและทิวาลอยลิ่วเข้ามาในสมอง ก่อนน้ำตาเอ่อขึ้น หญิงสาวยกมือขึ้นปาด พลางเบี่ยงตัวหลบเพื่อไม่ให้ธาวินเห็น