เยี่ยนเฉินหยวี่เหลือบมองไปยังเจียงเฉิน แต่หลังจากที่เห็นเจียงเฉินผงกหัว นางจึงนำผ้าคลุมหน้าออก
เมื่อรูปลักษณ์ของเยี่ยนเฉินหยวี่ได้ถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคน เหล่าบุรุษเพศต่างตาเป็ประกาย แม้แต่บรรพชิตที่ละเว้นทางโลกยังอดที่จะเชยชมความงามของเยี่ยนเฉินหยวี่มิได้ นางงดงามโดยธรรมชาติ งดงามโดยที่ไม่ต้องเติมแต่ง งดงามราวกับไม่ใช่สิ่งที่อยู่บนโลก
"ช่างงดงามยิ่งนัก!ความงดงามของศิษย์พี่เยี่ยนเป็อันดับหนึ่งในแคว้นฉีเลยนะนี่!"
"ศิษย์พี่เจียงช่างโชคดียิ่งนัก! มีคู่หมั้นอย่างศิษย์พี่เยี่ยน ชั่วชีวิตนี้คงไม่มีอะไรต้องเสียใจแล้ว!"
"เหตุใดจึงพูดเช่นนั้นเล่า? ศิษย์พี่เจียงมีทั้งความแข็งแกร่งและพร์ เขาเป็คนที่สมบูรณ์แบบมีเพียงแค่สาวงามอย่างศิษย์พี่เยี่ยนเท่านั้นที่เหมาะสมกับเขา!"
"ใช่แล้ว ศิษย์พี่เจียงและศิษย์พี่เยี่ยนช่างเป็คู่รักฟ้าดินประทานโดยแท้! ช่างเป็คู่ที่เหมาะสมกันยิ่งนัก"
บรรดาศิษย์นอกของนิกายเซวียนอี้ต่างยกยอเกือบทำให้เจียงเฉินและเยี่ยนเฉินหยวี่ลอยออกนอกโลก ไม่มีพวกเขาคนใดที่โง่ โดยเฉพาะหลังจากที่ได้เห็นศักยภาพเยี่ยงสัตว์ประหลาดของเจียงเฉิน แม้ว่าเขาอยู่ในนิกายเซวียนอี้ หากว่าเข้าไปยังนิกายเซวียนอี้แล้วก็จะเป็ผู้มีฐานะสูงส่งเป็แน่ และจะสามารถดึงดูดเหล่าคนระดับสูงของนิกายอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากการต่อสู้ในวันนี้ นามของเจียงเฉินได้แพร่สะพัดทั่วทั้งแคว้นฉี ดังนั้นตอนนี้เขาได้เป็คนที่มีชื่อเสียงไปแล้ว ข้อตกลงที่จะสู้กันในอีกหนึ่งปีระหว่างเขาและหนานเป่ยเฉาได้ผลักดันเขาให้ไปสู่ระดับสูงกว่าเดิม นี่เป็เหตุว่าทำไมเหล่าศิษย์ทั้งหมดต่างเข้ากอดต้นไม้ใหญ่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็ไปได้
"ดูสิ! ด้วยพร์และศักยภาพของเ้า เมื่อเ้ามายังนิกายเซวียนอี้ เ้าจะเป็หน้าตาของที่นี่ เ้าจะขึ้นสูงกว่าข้าและกดพี่ชายคนนี้ลงไป"
ฮันหยานส่ายหัวขณะที่เขาฝืนยิ้มอย่างขมขื่น
"ข้ามิได้จงใจทำนะ"
เจียงเฉินโบกมือปัด แสดงออกว่าตนบริสุทธิ์
"เ้าน้องชาย! วันนี้เ้าได้ช่วยชีวิตข้าเอาไว้ และเ้าได้มอบพระสูตรหัวใจโพธิสัตว์ให้แก่ข้าอีก! บุญคุณในครั้งนี้ ข้า ฮันหยานจะเก็บมันไว้ในใจ "
ฮันหยานเอามือวางไว้บนบ่าของเจียงเฉินและพูดด้วยท่าทีจริงจัง
ฮันหยานรู้ว่าในวันนี้ หากไม่ได้เพราะเจียงเฉิน เขาก็จะต้องพบกับความทุกข์ทรมานจากผลสะท้อนกลับของพลังปีศาจ์า ถึงแม้หากเขารอดมาได้ เขาจะถูกควบคุมโดยอัตลักษณ์ปีศาจโดยสมบูรณ์และกลายเป็เครื่องจักรสังหารที่บ้าคลั่ง สูญเสียตัวเองไปตลอดกาล
หัวใจของพระสูตรที่เจียงเฉินให้เขามาแท้จริงแล้วเป็ต้นกำเนิดพลังของพระสูตรของโพธิสัตว์ และบทความนี้เป็สิ่งที่ล้ำค่าอย่างไม่น่าเชื่อ ดังนั้น มันเป็สิ่งที่ถูกต้องต่อการโต้ตอบลักษณะปีศาจในร่างกายเขา โดยการฝึกฝนพระสูตรหัวใจของโพธิสัตว์ มันช่วยทำให้เขาสามารถที่จะควบคุมอัตลักษณ์ปีศาจในร่างกายเขา ทำให้เขาสามารถควบคุมพลังปีศาจได้ และท้ายสุดมันทำให้เขาได้เข้าสู่ขั้นที่สามารถแปลงเป็ปีศาจได้ ขณะที่จิตใจเขายังคงเดิม เขาจะสามารถใช้พลังปีศาจในการโจมตีได้โดยที่ไม่สูญเสียสติ
"เมื่อเ้าเรียกข้าว่าน้องชาย ก็ไม่จำเป็ต้องใส่ใจเื่ใดอีก"
เจียงเฉินยิ้ม เขามีความประทับใจที่ดีกับฮันหยาน ชายคนนี้เป็คนที่มีบุคลิกภาพสดใส รักอิสระ และเขาจะทำในสิ่งที่เขา้าจะทำ คล้ายๆกับเจียงเฉิน เขาไม่เคยจำกัดตัวเขาเองเพื่อบางสิ่ง แม้ว่าเจียงเฉินจะเคยเป็ถึงยอดนักบุญผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใต้หล้าและอยู่ในระดับที่ไม่มีผู้ใดสามารถที่เอื้อมถึงได้ เขาเป็คนขี้เหงา มีคำพูดที่ว่า 'ยิ่งปีนขึ้นไปสูงเท่าใด มันก็ยิ่งหนาวมากขึ้นเท่านั้น' คนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดย่อมโดดเดี่ยวมากที่สุด เขาไม่มีพี่น้อง ไม่มีเพื่อน ไม่มีภรรยา ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ ไม่มีผู้ใดกล้าเป็สหายกับเขา นี่เป็ผลจากการบ้าฝึกตน
ดังนั้น แม้ว่าเจียงเฉินจะยืนอยู่จุดสูงสุด ชีวิตของเขายังไม่ถือว่าสมบูรณ์ ในชีวิตนี้เขา้าที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งนั้น เขา้าปฎิสัมพันธ์ เขา้าภรรยาและเขา้าพี่น้องที่ดี ในชีวิตนี้เขาไม่้าที่จะโดดเดี่ยวอีก
"เข้าใจแล้ว พวกเ้าทั้งสองหยุดเกาะแกะเขาได้แล้ว......ศิษย์น้องเจียงเฉิน เ้าและหนานเป่ยเฉาจะต่อสู้ตัดสินในอีกหนึ่งปี ช่างเป็การตัดสินใจที่วู่วามเสียจริง!เวลาเพียงหนึ่งปีมันน้อยเกินไป!ข้ารู้ว่าเ้ามีพร์และนั่นเป็เหตุที่ทำให้เ้ามีความมั่นใจในตัวเอง แต่หนานเป่ยเฉาไม่ใช่คนทั่วๆไป เขาน่าสะพรึงกลัวเหนือที่เ้าจินตนาการไว้มาก!"
กวนอี้หยุนพูดด้วยความเป็กังวล
ท่าทางมีความสุขของทุกคนกลายเป็หดหู่โดยพลัน แม้แต่ฮันหยานยังขมวดคิ้ว มันเพียงแค่หนึ่งปีและไม่ต้องเอ่ยถึงว่าจะพยายามไปให้ถึงระดับของหนานเป่ยเฉาในตอนนี้มันเป็เป้าหมายที่ไม่มีวันเป็จริงได้ แม้ว่าเขาไปถึงระดับนั้นได้ ใครจะพูดได้ว่าหนานเป่ยเฉาไม่ก้าวหน้าขึ้น?
ทุกๆคนต่างรู้สึกว่าการตัดสินใจของเจียงเฉินนั้นหุนหันพลันแล่นเกินไป นอกจากนั้น นั่นคือหนานเป่ยเฉาเชียวนะ สำหรับผู้ฝึกตนอื่นๆแล้ว หนึ่งปีมันน้อยเกินไป
"ศิษย์พี่กวน อย่าได้เป็กังวล ข้ารู้ว่าข้ากำลังทำสิ่งใด"
เจียงเฉินพูดพร้อมรอยยิ้มสบายๆ ใบหน้าของเขามีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ทำให้คนอื่นๆแปลกใจว่าความมั่นใจนั่นมาจากที่ไหนกัน
"ดี เ้ามีความมั่นใจเช่นนี้ก็ดี การต่อสู้ชี้ตายในหนึ่งปีมันถูกกำหนดแล้ว ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงได้ อย่างไรก็ตาม ศิษย์น้องเจียงเฉิน เ้าจะต้องใช้เวลาหนึ่งปีนี้ให้เกิดประโยชน์ที่สุด! "
กวนอี้หยุนพูด ข้อตกลงที่จะสู้กันหลังจากผ่านไปหนึ่งปีนั้นกลายเป็สิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ และ ไม่จำเป็ต้องโต้เถียงเกี่ยวกับมันมากอีกด้วย มีเพียงสิ่งเดียวที่เจียงเฉินสามารถทำได้ในตอนนี้คือบ่มเพาะอย่างเต็มที่เท่าที่เขาสามารถทำได้ภายในหนึ่งปีพยายามลดระยะห่างระหว่างตัวเขาและหนานเป่ยเฉา
"ข้าจะพยายามให้เต็มที่"
เจียงเฉินกล่าวขึ้น เขาปฏิบัติต่อกวนอี้หยุนอย่างมีมารยาท วันนี้กวนอี้หยุนได้ช่วยเขาอย่างสุดความสามารถและเจียงเฉินก็รู้เห็นในสิ่งนั้น
"เข้าใจแล้ว หลังจากกลับจากหอการค้า ทุกๆคนจะขี่สัตว์อสูรบินกลับไปยังหุบเขานิกายเซวียนอี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็ไปได้! ศิษย์น้องเจียงจะไปพร้อมกับพวกเรา"
กวนอี้หยุนพูด หลังจากจบการแข่งขันประจำแคว้นฉี เหล่าศิษย์ทั้งหมดก็กลับไปยังนิกายของตนเอง
เมื่อเจียงเฉินกำลังจะผงกหัวของเขา เยี่ยนเฉินหยวี่ได้กระซิบเขาผ่านััเทวะ
"ท่านพี่เจียงเฉินเ้าคะ หวงต้าบอกข้ามาว่ามีสมบัติในเมืองเซียงหยาง และได้บอกให้พวกเราไม่ต้องไปก่อน "
เมื่อได้ยินคำว่า 'สมบัติ' ดวงตาของเจียงเฉินเป็ประกายในทันที หากเป็คนอื่นพูดเขาก็จะไม่ให้ความสนใจอะไร แต่นี่หวงต้าเป็ผู้พูด มันย่อมแตกต่าง เ้าหมานี่ความสามารถที่ไม่ธรรมดาเอาไว้ มันเป็ความสามารถในการล่าสมบัติ นอกจากนี้สมบัติที่ต้องตาของหวงต้าย่อมไม่ใช่สมบัติธรรมดา
"ศิษย์พี่กวน อาหยานและศิษย์น้องทุกคน ข้ามีบางสิ่งที่ข้าต้องไปทำ อีกสองวันหลังข้าเสร็จเื่แล้ว ข้าจะกลับไปยังนิกายเซวียนอี้ด้วยตนเอง พวกเ้าล่วงหน้าไปก่อน ข้าไม่สามารถกลับพร้อมกับพวกเ้าได้"
เจียงเฉินมองไปยังรอบๆและพูดออกมา
"ในเมื่อศิษย์น้องเจียงยังมีสิ่งที่ต้องทำถ้างั้นก็เชิญตามสบาย! แต่ศิษย์น้องเจียง เ้าต้องระวังให้มาก!นามของเ้านั้นได้ยินไปทุกที่แล้วและเ้าได้ล่วงเกินทั้งนิกายเทียนเจี้ยนและนิกายอัคคีผลาญฟ้า จงอย่าได้ประมาท! "
กวนอี้หยุนเตือนเจียงเฉินด้วยความหวังดี
"ศิษย์พี่กวน ท่านวางใจได้ ข้าได้รู้ว่าข้าทำสิ่งใดอยู่"
เจียงเฉินเผยรอยยิ้มบาง เจียงเฉินเดินทางท่องเที่ยวในโลกโดยปราศจากความกลัวต่อสิ่งใด ในตอนแรกเขาไม่มีความสนใจในการเข้าร่วมนิกายใดๆ และเขาได้เข้าร่วมนิกายเซวียนอี้โดยบังเอิญ ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ การเข้าร่วมนิกายเซวียนอี้จึงเป็ตัวเลือกที่ดี ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือนิกายเซวียนอี้ได้มีความประทับใจที่ดีต่อเจียงเฉิน
"ศิษย์น้องเจียงเฉินสามารถที่จะบินได้เอง ดังนั้นข้าจะไม่เตรียมสัตว์อสูรให้เ้านะ หลังจากนี้ข้าจะให้ฮันหยานจัดหาที่พักให้กับเ้า"
กวนอี้หยุนพูด
ที่หอการค้าของนิกายเซวียนอี้เป็สาขาย่อยของนิกายเซวียนอี้ในเมืองเซียงหยาง สัตว์อสูรที่บินได้ต่างเก็บพวกมันไว้ที่นี่ เมื่อพวกเขามาถึง ฮันหยานก็ได้เตรียมที่พักอย่างดีให้กับเจียงเฉินเรียบร้อย
"เฉินน้อย เ้าพอใจกับที่นี่ไหม?"
ฮันหยานถามด้วยรอยยิ้ม พวกเขาทั้งสองคุยกันอย่างมีความสุขตลอดทาง และตอนนี้พวกเขาก็คุ้นเคยกับทุกๆคนอย่างสมบูรณ์แล้ว ในฐานะเป็พี่ชาย คำเรียกขานจึงได้เปลี่ยนไป ฮันหยานเรียกเจียงเฉินว่า เฉินน้อย สำหรับเขาแล้วชื่อนี้ดูสนิทกันดี
"ก็ไม่เลว! ข้าไม่เื่มากนักกับเื่ที่พักอาศัย"
เจียงเฉินตอบด้วยรอยยิ้ม
"ดี! เช่นนั้นแล้วเ้าจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะเสร็จกิจของเ้านะ พี่ชายคนนี้้าที่จะอยู่ที่นี่และดื่มกับเ้า แต่แย่หน่อยที่สายเืปีศาจ์าได้ตื่นขึ้น ข้าต้องรีบกลับไปบ่มเพาะแล้วพยายามใช้พลังปีศาจทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ในครั้งเดียว "
ฮันหยานพูด
"อาหยาน ภายในร่างกายของเ้ามีตราผนึกปีศาจอยู่ และเ้ามีสายเืปีศาจ์าที่สมบูรณ์ เมื่่อมันได้ตื่นขึ้นมา มันจะให้ประโยชน์แก่เ้าอย่างไร้ขีดจำกัด แน่นอนว่าเ้าสามารถทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ได้อย่างสบาย แต่เ้าต้องใช้พระสูตรหัวใจโพธิสัตว์ให้เกิดประโยชน์ สายเืปีศาจ์าที่สมบูรณ์ มันทรงพลังอย่างยิ่ง แต่ด้วยการใช้พระสูตรหัวใจโพธิสัตว์ร่วมด้วย ทำให้มันไม่ได้เป็ปัญหาแต่อย่างใด"
เจียงเฉินเตือน
"เฉินน้อย เ้าทำได้ไงน่ะ? เหตุใดข้าถึงรู้สึกว่าเ้ารู้ในทุกๆเื่? นอกจากนี้พระสูตรหัวใจโพธิสัตว์ที่เ้ามอบให้ข้า มันเป็ความลับสุดยอดของคัมภีร์โพธิสัตว์ แม้แต่นิกายพุทธที่ตั้งอยู่ในทวีปตะวันตกยังไม่มีสิ่งใดที่คล้ายคลึง นอกจากนี้เ้ายังสามารถดูดซับและผสานเข้ากับปีกของสัตว์อสูร และในตอนที่เ้าได้สู้กับหลี่หวู่ซวง ทักษะที่เ้าใช้เป็ทักษะยุทธ ขั้นปฐี ข้าไม่คิดว่าผู้ฝึกตนพเนจรคนใดจะสามารถที่จะใช้ทั้งหมดนี่ได้"
ฮันหยานสงสัยมาก ไม่มีทางที่เขาจะหยุดความสงสัยไว้ได้ ศักยภาพของเจียงเฉินไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วๆไปจะสามารถที่จะทำให้สำเร็จได้ และเขายังสามารถนำคัมภีร์สุดยอดอย่างพระสูตรหัวใจโพธิสัตว์ออกมาง่ายดาย นี่มันน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก
"ได้มาโดยบังเอิญน่ะ"
เจียงเฉินยักไหล่ เื่การถือกำเนิดใหม่นี่ มันน่ากลัวเกินไป
"ดี"
ฮันหยานยักไหล่เช่นกัน ทุกๆคนต่างมีความลับของตัวเอง และหากว่าเจียงเฉินไม่้าที่จะบอกเขาถึงความลับนั่น เขาก็จะไม่ถามอีก
หลังจากนั้นกวนอี้หยุนได้นำเหล่าศิษย์นอกสองร้อยคนขึ้นบนหลังสัตว์อสูรสายวิหค และได้เดินทางกลับไปยังนิกายเซวียนอี้ นิกายเซวียนอี้ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของแคว้นฉีและระยะห่างระหว่างเมืองเซียงหยางกับนิกายเซวียนอี้มีระยะห่างมากกว่าแสนลี้ แม้ว่าจะสัตว์อสูรสายวิหคบินด้วยความเร็วเต็มที่มันยังใช้เวลากว่าสองสามวัน
ภายในที่พัก เจียงเฉิน เยี่ยนเฉินหยวี่ได้นั่งบนโต๊ะหินอย่างผ่อนคลาย สบายอารมณ์
"ท่านพี่เจียงเฉินเ้าคะ หวงต้าไปที่ไหนหรือเ้าคะ? พวกเราไม่สามารถที่จะนั่งรอมันที่นี่ตลอดทั้งวันได้นะเ้าคะ"
เยี่ยนเฉินหยวี่ถามขึ้น
"ไม่ต้องเป็ห่วง เ้าหมานั่นจะต้องมาหาพวกเราที่นี่อย่างแน่นอน! พวกเราจะรออยู่ที่นี่และหากไม่มีอะไรผิดพลาด พอถึงคืนนี้ หวงต้าก็จะมาอยู่ที่นี่"
เจียงเฉินพูด เขามั่นใจในตัวหวงต้าอย่างมาก ความสามารถของเ้าหมานี่ ไม่ใช่ธรรมดา
"ท่านพี่เจียงเฉิน ดูนี่สิ!"
หยานเฉินหยู่พลิกฝ่ามือนางและหยิบกระเป๋าเก็บของสีเหลืองอ่อนและวางไว้หน้าเจียงเฉิน
เจียงเฉินหยิบกระเป๋าใบนั้นด้วยท่าทีมึนงง เขาได้ตรวจสอบกระเป๋าใบนั้นด้วยััเทวะ ดวงตาของเขาเบิกกว้างทันที
"เม็ดยามนุษย์หยวนจำนวนมาก ดูเหมือนว่าจะมีอย่างน้อยสามแสนเม็ด! หยวี่น้อย เ้าได้ยาจำนวนมากขนาดนี้จากไหนกัน?"
"ฮิฮิ... จากคนที่โดนหวงต้าโกงมาเ้าค่ะ"
เยี่ยนเฉินหยวี่หัวเราะคิกคักขณะตอนที่นางอธิบายว่าหวงต้าได้ใช้เจียงเฉินไปพนันกับคนอื่นๆ เจียงเฉินใเมื่อได้ยินเื่ราวทั้งหมด
"ฮ่าฮ่าฮ่า......"
เจียงเฉินไม่อาจที่จะหยุดหัวเราะได้
"ความคิดชั่วร้ายของมันนับเป็พร์ของมัน ทำได้ดีมาก! เ้าพวกที่โดนหวงต้ามันหลอก ข้าแน่ใจว่าพวกเขาจะต้องหงุดหงิดจนอาเจียนเป็เืแน่นอน!"
แม้แต่เจียงเฉินยังยอมรับหวงต้าว่าเป็อัจริยะที่หาได้ยากในโลกของอัจฉริยะ ไม่ว่ามันจะไปที่ไหน มันไม่ลืมที่จะคดโกงผู้อื่นด้วยแผนร้ายของมัน ในตอนนี้ที่มันทำไปออกมางดงามอย่างมาก สิ่งที่เจียงเฉิน้ามากที่สุดในตอนนี้คือเม็ดยามนุษย์หยวน เพราะทุกๆครั้งที่เขาเลื่อนระดับ เขาจำเป็ต้องกลืนเม็ดยาพวกนี้เป็จำนวนมาก
