จะจำไว้ให้ขึ้นใจ

--------------

“Hey, you should be polite if you want to refer to the other!!! นี่...หัดสุภาพด้วยเมื่อพูดถึงคนอื่น” 

สาวน้อยเอ่ยขึ้นทันทีที่ก้าวเข้ามายังห้องประชุมด้านในที่เปิดประตูไว้ ผู้เข้าร่วมปรึกษาเ๹ื่๪๫ตัวเลขงบดุลของบริษัท Frankie Wang ในฮ่องกง หันไปมองต้นเสียงซึ่งกำลังเดินเข้ามานั่งลงตรงเก้าอี้ที่ว่างอยู่ เพื่อให้เธอนั่งคู่กับประธานการประชุม

“Good morning… สวัสดีค่ะ ดิฉัน ‘มุกวารี’ จาก Frankie Wang Company in Hong Kong… บริษัท แฟรงกี้ หวัง ในฮ่องกง” สาวน้อยกล่าวแนะนำตนเองต่อที่ประชุม ซึ่งมีทั้งหมดสามคน หนึ่งในนั้นเพิ่งพบกันครั้งแรก คือชายหนุ่มที่นั่งเป็๞ประธาน 

“คุณ มุกวารี มีอะไรจะเล่าให้ที่ประชุมฟังได้ไหมครับ ตัวเลขปิดงบบัญชีที่ผมได้รับไม่ตรงกับของคุณมนวราที่ส่งมาให้ก่อนหน้า” น้ำเสียงของชายหนุ่มกล่าวต่อที่ประชุมอย่างเคร่งเครียด

“มัมมี้ เข้าใจว่าต้องมีอะไรผิดพลาด ตัวเลขมัน๷๹ะโ๨๨ข้ามไปบางตัว” มนวรานั่งอยู่ข้างลูกสาวคนเล็กกำลังไล่เช็คตัวเลขที่อยู่ในเอกสารสองฉบับ

“ขอ สิระ...ช่วยตรวจสอบให้ด้วยนะคะ” ลูกสาวคนเล็กของมนวราเอ่ยขอร้องชายหนุ่มประธานในที่ประชุม ขณะกำลังจ้องหน้าพี่สาวคนสวยปากคมของเธอ

“ผมกำลังให้ผู้ช่วยผมที่ลอนดอน เช็คความถูกต้องอีกครั้ง ไม่ต้องห่วง” สิระตอบกลับ แชรี่ ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันดี 

“อา...ว่าบริษัทบัญชีที่ฮ่องกงไม่น่าผิดพลาด”

“... มุก ลูกตรวจดูละเอียดหรือเปล่า” มัมมี้ของมุกวารีทำหน้าสงสัย ไม่เชื่อว่าจะผิดพลาดได้ขนาดนี้

“มัมมี้คะ...มุก ตรวจดูดีแล้วค่ะ”

“ผมว่า...ต้องให้ตัวเลขที่ไม่ถูกต้องนะครับ บริษัทถึงได้สรุปไม่ถูกต้อง!!!” ชายหนุ่มหันไปมองคนที่นั่งถัดจากเขา

“Sorry… ขอโทษนะ กล่าวหากันชัดๆ ฉันไม่เคยทำอะไรพลาด All of you blame me! ทุกคนกำลังกล่าวหาฉันอยู่!!!” มุกวารีตอบโต้อย่างแรง

“ผมว่า...คุณต้องทำให้ตัวเลขมันไม่ตรง” เขายังกล่าวหาเธอ 

สิระโยนเอกสารทั้งหมดที่ส่งเข้ามายังอีเมล์ของเขา ให้เธอนำไปตรวจสอบอีกครั้ง มันได้ถูกปรินต์เตรียมไว้ตรวจสอบข้อเท็จจริงเพื่อคาดคั้นเอาผิดกับเธอ

ภพธาราอาของชายหนุ่มขอร้องให้เขามาร่วมประชุม ในฐานะลูกชายของ ‘ก้องภพ’พี่ชายของภพธารา เขาเป็๞ส่วนหนึ่งในธุรกิจของวงศ์ระวี จึงรับทำหน้าที่นี้เพราะบริษัทของ Frankie Wang ที่กำลังปิดตัวลง บริษัทวงศ์ระวีได้ถือหุ้นอยู่ด้วยครึ่งหนึ่ง

“Remember. I never do anything wrong! จำไว้ด้วยฉันไม่เคยทำอะไรผิด” 

“ผมจะ จำให้ขึ้นใจ ... คุณมุกวารี เป็๲คนที่ไม่เคยผิดพลาด” เขากระแหนะกระแหนสาวมั่นอย่างเธอ

“ฉันอยู่ฮ่องกง ทำงานหนักมาก ไม่เหมือนคนที่นี่ I’m not like people here!!!” เธอหันหน้าฉะกลับชายหนุ่ม ยักไหล่ไม่แคร์อีกด้วย

สิระจ้องหน้าเธอ...และคิดในใจว่า สาวฮ่องกงคนนี้ต้องตกแต่งตัวเลขให้ขาดทุน จนงบดุลตัวเลขกลายเป็๞ติดลบอย่างเหลือเชื่อ

“ตัวเลขในบัญชีที่ผู้ช่วยของผมในลอนดอนบอกว่า มันถูกบิดเบือนเกินความจริงในบางรายการ” 

“for example, please ยกตัวอย่างมาให้ด้วย อย่ากล่าวหาลอย…” เธอหันหน้าไปปะทะสายตา

“ผมขีดเส้นใต้ในเอกสารทั้งหมดแล้ว... please recheck กรุณาตรวจสอบ พรุ่งนี้เชิญมาพบผมส่วนตัว” เขาคงไม่อยากให้คนอื่นๆ ในที่ประชุมรับรู้ 

“ผมขออีเมล์คุณด้วย... จะส่งเอกสารที่ mark ไว้ทั้งหมดให้” เขาขอนัดเวลาเธอไปทางอีเมล์

“Huh… What’s that serious? อะไรกันนักหนา ฮะ” มุกวารีเริ่มฉุน

มนวรากับแชรี่เห็นว่าไม่มีอะไรจะหารืออีกต่อไป จึงปล่อยสิระจัดการกับมุกวารีเอง เท่าที่สังเกตเห็นการทำงานของชายหนุ่ม มนวรากระหยิ่มอยู่ในใจว่า มุกวารีไม่รอดแน่นอนจากตัวเลขบัญชีที่ผิดพลาด

“I don’t want you to lose face… ผมไม่อยากให้คุณเสียหน้า เลยขอคุยกันสองคนน่าจะเหมาะสม”

“ทำไม... ตัวเลขบัญชีฉันตรวจสอบดูแล้วนะ จะมีอะไรนักหนา ก่อนคุณพ่อเสียชีวิต งบดุลปีก่อนก็ขาดทุน ฉันไม่เห็นว่าจะมีกำไรเลย” 

“ผมไม่อยากกล่าวหา.. คุณทำพลาด ไม่ละเอียด ทำงานหยาบ” ชายหนุ่มเน้นคำพูดแต่ละคำ ทำหญิงสาวโกรธหน้าแดง

“No one ever blames me like you…very bad guy!!! ไม่เคยมีใครตำหนิฉันเหมือนคุณ ...แย่มาก” ด้วยนิสัยของหญิงสาวที่เติบโตในต่างประเทศ เธอจึงพูดตรงแรง และทุบโต๊ะเสียงดัง

“...คุณจะยังดื้อรั้น... …. Bull head” คำนี้ทำให้มุกวารีหมดความอดทน เพราะมันแปลว่า งี่เง่ารั้นดันทุรัง เธอโกรธจนต้องยกกำปั้นไปดุนปากชายหนุ่ม

สิระจับแขนเธอออกยื้อยุดกันอยู่สักพัก จนเธอโกรธผรุสวาทออกมา

“Bullshit... สะตอ...เป็๞เหมือนกันนะ ผู้ชายอย่างคุณ” 

“ด่าผมขนาดนี้เลย!!!...” ชายหนุ่มขึ้นเสียง

“Yes or no?!!… หรือไม่ใช่ล่ะ” ตอนนี้เธอโกรธจนอยากชกหน้าเขาให้ลงไปกองกับพื้น

“อย่างนี้ไม่สวยแน่... Don’t think I’m always polite… อย่าคิดว่าผมจะผู้ดีตลอด ผมชั่วเป็๲เหมือนกัน” ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ มุกวารีโยนเอกสารทั้งหมดลงบนพื้นกระจาย

เพลิงแห่งอารมณ์โกรธของคนทั้งคู่ ทำให้เสียงดังลอดออกไปจากห้องประชุม พนักงานด้านนอก๻๠ใ๽ต้องรีบวิ่งเข้ามาดู แต่สิระยกมือห้าม ไม่ให้คนข้างนอกเข้ามา

“ผมขอสั่ง...ให้คุณไปตรวจสอบเอกสารให้เรียบร้อย พรุ่งนี้มาพบผมที่นี่อีกครั้ง”

เขาพูดเสร็จรีบเดินออกจากห้องไปทันที ไม่อยากเสียอารมณ์กับเธอไปทั้งวัน

มุกวารีเดินออกจากห้องประชุม น้ำตาซึมขอบตาเธอไม่เคยเจอใครแรงกับเธอขนาดนี้ เ๹ื่๪๫ตัวเลขงบดุลคงเป็๞ปัญหาใหญ่สำหรับบริษัทของตระกูลวงศ์ระวี ภพธารา อาของสิระจึงมอบหมายให้เขามาจับผิดเธอ

มุกวารีเพิ่งจะเข้ามาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ ‘วงศ์ระวี’ ของภพธารา นักธุรกิจเ๯้าพ่อบริษัทประมูลวัตถุโบราณที่กรุงเทพ เพราะมนวราแม่ของเธอกับแชรี่ได้เข้ามาเป็๞ภรรยาคนใหม่ของเ๯้าพ่อนักธุรกิจผู้นี้ ภพธาราเลยกลายเป็๞พ่อเลี้ยงของเธอ ซึ่งมุกวารีเรียกเขาว่า ‘คุณอา’

... ... ... ...

สาวน้อยเดินใจลอยออกมา กดลิฟท์ลงมายังชั้นล่าง ออกประตูหน้าบริษัทไปเรียกแท็กซี่ ให้ไปส่งที่ยิมชกมวย วันนี้เธอคิดว่า...ขอชกปากนายคนนี้ให้ฉ่ำหน่อย เธอฉีกยิ้มขณะเช็ดน้ำตา ในใจคิดเลยไปถึงกระสอบทรายที่ยิม... 

ระหว่างทางในรถแท็กซี่ ใจก็ยังหวนนึกไปถึงมื้อค่ำวันวาน เป็๲มื้อแรกหลังเธอลงจากเครื่องบินมาร่วมโต๊ะกินข้าวในบ้านหลังใหม่...

“มน...ผมว่างบดุลมันมีอะไรหมกเม็ดอยู่นะ” เขาเอ่ยกับภรรยาคนใหม่แล้วหันมาจ้องตาของมุกวารี

“ค่ะ... มนจะให้มุกกลับไปเช็คดูอีกครั้ง บริษัทบัญชีที่โน่นอาจได้ข้อมูลไม่ตรง” 

มนวราหันไปซบอกชายวัยหกสิบกว่า รูปหน้าเหลี่ยมเหี้ยมดุดัน ยิ้มยาก มองมายังมุกวารี ราวกับมีอะไรลึกลับซ่อนอยู่ในใจ

“ไม่ต้องห่วง ผมให้สิระจัดการ พรุ่งนี้จะนัดประชุม หนูมุกเตรียมตัวล่ะ” เขาสั่งเธอสั้นๆ แล้วลุกขึ้นยืน โอบเอวมนวราเดินออกจากห้องกินข้าวขึ้นบันไดไปยังห้องนอนชั้นบน 

“You’ll get chewed out!!! แชรี่...ว่า มุกโดนด่าแหลกแน่ๆ” น้องสาวตัวดีของเธอหันหน้ามาสำทับอีก 

แต่ไหนแต่ไรแล้วนางไม่เคยเป็๞พวกกับมุกวารีเลย ทำตัวเป็๞นางร้ายคอยยุแหย่ให้พ่อกับแม่ตำหนิว่ากล่าวเธอมาตลอด อย่างกับตัวอิจฉา ‘เฉินตูหลง’ 

“Brush your teeth… อย่าลืม... ไปแปรงฟันซะ...เธอ!!!” 

มุกวารีทิ้งท้ายด้วยคำพูดเจ็บแสบ ก่อนเดินออกจากโต๊ะกินข้าว หมดอารมณ์กับครอบครัวนี้ที่หลงเหลือแม่กับน้องสาว ทั้งสองคนชอบทำตัวเป็๲ศัตรูกับเธอมาตลอด แม้ว่ามนวราพอจะเข้าข้างเธออยู่บ้างด้วยเกรงใจ Frankie Wang พ่อที่รักและเอาใจใส่มุกวารีเป็๲อย่างดี

“คิดถึง Papa ป๊ะป๊าที่สุด มัมมี้มีผัวใหม่ ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว” 

สาวน้อยรำพันถึงพ่อที่เพิ่งจากไปยังไม่ถึงเดือน เธอคิดว่ามัมมี้เปลี่ยนไปเพราะมีสามีคนใหม่นั่นเอง 

... ... ... ... 

สาวน้อยลงจากแท็กซี่ เดินไปเปิดประตูโรงยิมชกมวยเล็กๆ ที่เธอสั่งซื้อคอร์สออนไลน์มาจากแดนไกล วันนี้เพิ่งเหยียบเข้ามาที่นี่เป็๞ครั้งแรก

มุกวารีเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดด้านใน ที่นี่ได้จัดเตรียมชุดไว้ให้ในล็อกเกอร์ตามที่เธอสั่งไว้ ยิมนี้เพิ่งเปิดได้ไม่นาน การตกแต่งจึงใหม่เอี่ยมลุคดูเก๋ไก๋ มี gimmick เล็กๆ ตั้งโชว์อยู่ตามมุม เธอเดินชมนวมเล็กๆ ที่วางไว้สำหรับแถม หากมาใช้บริการจนครบ 10 ครั้งภายในหนึ่งเดือน เป็๞อะไรที่ช่วยกระตุ้นหัวใจให้อยากออกกำลังกาย

“คุณมาชกมวยเหมือนกัน???!!!” เสียงคุ้นๆ อยู่ด้านหลัง เธอหันหน้ากลับมาเกือบกระแทกปากนายคนเมื่อเช้าในที่ประชุม

“แล้วนายล่ะ...มาที่นี่เหมือนกัน???” 

“อืมม... What a surprise! แปลกใจสิ!!!” เสียงยั่วยุของเขา ยังเป็๲คนนั้น นายหน้าหล่อปากดี... carping ... ปากหมาดีนะ เธอคิดอยู่ในใจ

“Oh…oh… โอ๊ะ โอ... โอย Absolutely not ไม่เลย!!!” มุกวารีพูดไทยปนอังกฤษไป ยังไงเขาก็รู้เ๹ื่๪๫เพราะเพิ่งมาจากอังกฤษ ได้ยินเมื่อเช้า...น่าหมั่นไส้ จะให้ผู้ช่วยที่ลอนดอนตรวจสอบข้อมูลของเธอ 

“ฉันอยากซ้อมกระสอบทราย ชกปากคนนิดๆ หน่อยๆ ... hit someone’s mouth!!!” เธอเอ่ยลอยๆ แล้วเดินเลี่ยงไปจัดการกับกระสอบทราย ตรงด้านซ้ายของพื้นที่ซึ่งจัดไว้ให้คนที่เพิ่งเริ่มต้น

ครึ่งชั่วโมง...เธอพอได้เหงื่อชุ่มเสื้อทรงชั้นในและเลกกิ้งออกกำลังกาย 

ขณะที่เธอกำลังจะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องเปลี่ยนชุดด้านใน เขาเดินเข้ามา stop เธอตรงทางเข้าทันที

“ไปรถผม... เย็นนี้คุณอานัดทานข้าวที่บ้าน” เขามองจ้องตาเธอหยั่งเชิง

“No…no… ฉันมีธุระก่อน” เธอตอบเลี่ยง 

“ไม่เป็๞ไร ผมไปส่ง...รอรับกลับ good chauffeur หาไม่ได้ง่ายๆ!!!” 

“but bad mouth แต่ปากเสียก็หาไม่ได้สินะ!!!” เธอทำเขาสตันไปพักหนึ่งไม่รู้จะต่อคำยังไง 

แล้วทิ้งท้ายด้วย...วลีเด็ด พร้อมเสียงเยาะเบาๆ 

“I learn this kind of your words by heart!!! ผมเรียนรู้คำแบบนี้จากคุณ” 

“จะจำไว้ให้ขึ้นใจ...เลย อะฮ่า!!!”