บนยอดเขาอีกลูกห่างออกไป เปลวไฟจากปากกระบอกปืนดำมะเมื่อมพวยพุ่งรุนแรงน่ากลัวประเคนใส่ยอดเขาอีกลูกที่อยู่ไม่ห่างกัน
ฉู่เฟิงทิ้งตัวจากยอดเขาลงสู่เบื้องล่างไม่ต่างจากพญาครุฑ ยามที่ร่วงลงจากผาสูงชันเสียงลมหวีดหวิวอยู่ข้างหู
ตูม!
บนยอดเขา ะเิหกเจ็ดลูกถูกยิงใส่ ลูกไฟะเิรุนแรง เสียงะเิสะท้านะเื ไหวเยือกไปทั้งเขางูขาว แผ่นดินไหวภูผาโยก ก้อนหินปลิวกระจาย เป็ภาพอันน่าหวาดกลัว
พวกมนุษย์พิเศษต่างก็สงสัย เทียนเสินเซิงอู้ลงมือรุนแรงเกินไปไหม งัดอาวุธปืนอย่างนี้มาถล่มมนุษย์พิเศษ ใครมันจะต้านทานได้?
กองเพลิงโหมเริงแรง ต้นไม้เก่าแก่ทั้งแถบบนยอดเขาล้มโค่นกลายเป็เถ้าถ่าน ูเาทั้งลูกถูกถล่มราบคาบ ก้อนหินไม่น้อยถูกเผาจนหลอมละลาย!
ภาพตรงหน้าทำให้ผู้คนหนาวเยือกถึงข้างใน ยอดเขาหายไปแล้ว ล้านเลี่ยนเตียนโล่ง ดำเป็ตอตะโก!
หากฉู่เฟิงช้าไปเพียงก้าวเดียว ผลที่ตามมานั้นคงเลวร้ายจนไม่อยากจะนึกถึง
เขาอดทอดถอนใจไม่ได้ ในยุคหลังความรุ่งเรืองนี้ พวกบริษัทั์ใหญ่ล้วนทรงอิทธิพลอย่างน่าใ แม้แต่อาวุธหนักต่างก็มีในอย่างที่คนธรรมดาทั่วไปนึกไม่ถึง
ยุคหลังความรุ่งเรืองใน่ระหว่างการปรับโครงสร้างทางสังคม เหล่าบริษัทั์ใหญ่ที่ทรงอิทธิพลได้เข้าไปมีส่วนร่วมในการร่างกฎระเบียบต่างๆ
หลายปีที่ผ่านมานี้ พวกเขาล้วนเก็บหัวซ่อนหาง ไม่กระโตกกระตากอะไร ใครจะไปคาดคิดเล่าว่า ใน่เวลาสำคัญกลับสำแดงความน่าเกรงขามเช่นนี้
ฉู่เฟิงทิ้งตัวลงมาจากยอดเขา พุ่งเข้าป่าลึก เื้ัเสียงะเิยังคงดังสนั่น หินดินกระจัดกระจาย ูเาลูกนั้นเตี้ยลงไปถนัดใจ!
หินผาก้อนหนึ่งตกใส่ตัวหวงหนิว กระแทกรุนแรงจนมันร้องมอ ไม่ใช่เพราะมันเชื่องช้า แต่เป็เพราะการวิ่งตัวตรงทั้งที่สวมชุดหนังทำให้มันประดักประเดิดอย่างยิ่ง
หวงหนิงตุปัดตุเป๋ แทบจะปลิวกระเด็น ยังดีที่มันหนังหนาอีกทั้งแรงดี หากเป็คนอื่น โดนหินั์หนักร่วมตันกระแทกใส่ คงกระดูกเละไปนานแล้ว
กระนั้น หวงหนิวก็ยังโมโห ร้องมอออกมาคำหนึ่ง ดวงตาทั้งคู่สาดแสงสีทองเรืองรอง เพ่งมองไปยังยอดเขาที่ห่างออกไป
“ปืนอาร์พีจีทางนั้นยกให้นาย!” ฉู่เฟิงบอก
เขารู้ว่า หวงหนิวไม่ใช่วัวใจดี ถ้ามันพุ่งเข้าไปทำลายปืนพวกนั้น คงมีคนาเ็สาหัสกันบ้าง
อีกทั้งตอนนั้น ฉู่เฟิงเองก็ลงมือไปแล้ว เขาพุ่งไปอีกทาง จะไปคิดบัญชีกับมู่ด้วยตัวเอง ฆ่ากราดกันถึงขั้นนี้แล้ว จะไปสนมันทำไมว่าอีกฝ่ายเป็บุคคลสำคัญของเทียนเสินเซิงอู้
กล้ามาหมายหัวเขา ลอบฆ่าเขา ไม่ว่ามันจะเป็ใคร พ่อจะฆ่าไม่ให้เหลือ!
ความเร็วของฉู่เฟิงว่องไวอย่างยิ่ง ระยะทางหนึ่งร้อยเมตรตรงหน้าเขาใช้เวลาแค่หนึ่งจุดหนึ่งวินาที สิ่งที่คนอื่นเห็นคือ พอเขาก้าวเท้าก็พุ่งไปร่วมสิบเมตรแล้ว
ปังปังปัง...
ระหว่างนี้ ะุนับไม่ถ้วนสาดกระจายไปทั่วอยู่เื้ัเขาอย่างกับเทกระจาด ต้นไม้ใหญ่หลายต้นหักโค่นถล่มทลาย
เป็เพราะห่าะุเทมาแน่นๆ รัวๆ!
โครม!
ลูกะเิร่วงลงมา แสงน่ากลัวสว่างวาบกลางป่าเขา ะเิไอร้อนเริงแรง หลอมละลายหินผา พื้นดินไหม้เกรียม
ที่ทำให้ผู้คนแตกตื่นคือ ไม่มีะุสักนัดที่โดนฉู่เฟิง เขาเปลี่ยนตำแหน่งตลอดเวลา ชิงหลบหลีกก่อน เปลวไฟจากกระบอกปืนพวกนั้นทำได้แค่ตามก้นเขา
ผู้คนมากมายได้แต่มองตาค้างกับภาพอันแปลกประหลาดตรงหน้า พวกเขาทั้งใทั้งหวาดหวั่น แต่ในขณะเดียวกันก็อิจฉาอย่างแรง เป็ความรู้สึกที่ซับซ้อนอย่างยิ่ง
เทคนิคระดับนี้พวกเขาล้วนเฝ้าฝันว่าหากต้องเผชิญกับอาวุธหนักเช่นนี้จะสามารถรับมือได้ แต่แล้วกลับมีคนทำได้ก่อนเสียอีก!
ฉู่เฟิงรวดเร็วว่องไว เพียงหมุนตัวก็พุ่งไปแล้วสิบกว่าเมตร ะโหนึ่งครั้งก็เลยออกไปอีกร่วมสิบเมตร เป็ระดับความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว
กลางสนามรบ เขาดุจดังเงาร่างสายหนึ่ง รวดเร็วว่องไว อาศัยประสาทััอันไม่ธรรมดาหลบหลีกภยันตรายทุกรูปแบบ พุ่งผ่านห่าะุที่ยิงใส่ดั่งสายฝน
หลายคนกลายเป็หินไปแล้ว นี่คือคนจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย ทำได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ?!
หลินนั่วอีสะท้าน เธอรู้ได้ทันทีว่าความวุ่นวายได้บังเกิดขึ้นแล้ว การปะทะกันระหว่างเทียนเสินเซิงอู้กับโพธิจีนส์นั้นไม่สมควรที่จะไปยั่วโมโหยอดฝีมือระดับนี้ั้แ่แรก
สีหน้าของมู่เปลี่ยนสี ก่อนหน้านี้เขาประเมินคนผู้นั้นค่อนข้างสูง ตอนนี้กลายเป็ว่าร้ายกาจกว่าที่เขาประเมินไว้เสียอีก นี่มันตัวอันตรายชัดๆ
“ต้องกำจัดมันให้สิ้นซาก พุ่งปืนไปทางนั้นทั้งหมด ฆ่ามันซะ!” มู่กัดฟันกรอด
ดวงตาเขาเย็นเยียบ ในเมื่อก่อปัญหาขึ้นมาแล้ว ก็ต้องแก้ด้วยการขุดรากถอนโคน ฉวยโอกาสนี้ตัดไฟแต่ต้นลม ไม่งั้นอาจลุกลามเป็ปัญหาใหญ่โตในภายหลัง
เขาเป็คนเด็ดขาด ทันทีที่ตัดสินใจ ต้องลงมือให้ถึงที่สุด
เสียงะเิยิ่งดังสนั่น แม้ฉู่เฟิงจะหลบอยู่บนเขา ย้ายจากลูกหนึ่งไปอีกลูกหนึ่ง ก็ยังเจอเข้ากับห่าะุที่ยิงกราดอย่างรุนแรง
หากเป็คนอื่นก็คงกลายเป็กองเนื้อเละๆ ไปแล้ว!
“ผู้กำกับ หมอนั้นสุดยอดไปเลย ะุก็ไม่กลัว ะเิก็ทำอะไรเขาไม่ได้ นี่มันคนหรือเปล่าเนี่ย อย่างกับเทพแน่ะ!
บางคนโห่ร้องจนแทบจะบ้าคลั่งกันไปแล้ว
“ยังมองบื้ออะไรอยู่ล่ะ ถ่ายเก็บไว้เร็วเข้า เก็บมันทุกมุม อย่าให้พลาดสัก่เลยนะเว้ย!” โจวอี่เทียนะโอย่างมีน้ำโห ดวงตาแดงฉาน ในใจร้อนรน แต่ก็ตื่นเต้นในขณะเดียวกัน
จากที่เขาเห็น หนิวเสินหวังผู้นี้ร้ายกาจอย่างยิ่ง ไม่เกรงกลัวห่าะุ ไม่หวาดกลัวอาวุธปีน พุ่งทะยานไปทั่วเขางูขาว
โจวอี่เทียนรู้สึกว่า จะต้องได้ภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจอย่างแน่นอน
ปังปังปัง...
ฉู่เฟิงตอบโต้เป็ระยะ ปืนกระบอกใหญ่อยู่ในมือ บังคับได้อย่างใจ ะุที่ยิงออกไปปลิดชีพคนของเทียนเสินเซิงอู้ได้ทุกนัด
“เทพตัวจริง นี่คือาาปีศาจในตำนานที่ฉันวาดภาพไว้ เก็บภาพไว้เลย ให้ไว!” โจวอี่เทียนะโลั่นๆ
“ผู้กำกับไม่ต้องห่วง นิดเดียวก็ไม่พลาด อุปกรณ์ที่พกมานี่ชั้นยอดทั้งนั้น ห่างขนาดนี้ ยังเก็บภาพได้ชัดเจนละเอียดยิบ อัดไว้หมดแล้ว!” มีคนร้องตอบอย่างตื่นเต้น
“เยี่ยม สุดยอดไปเลย!” โจวอี่เทียนกำหมัดร้องเยส
หลายคนเห็นพวกเขามีสีหน้าท่าทางแปลกประหลาดเกินกว่าจะทำความเข้าใจได้ ไอ้พวกนี้มันเบื่อชีวิตแล้วหรือว่าเสียสติั้แ่แรกหว่า?!
โจวอี่เทียนและพวกไม่สนใจสายตาของคนอื่น เื่ใครเื่มัน มีหลายครั้งที่เสี่ยงอันตราย หากก็ยังคงโห่ร้องให้กำลังใจกัน ไล่ล่าเก็บภาพกันอย่างบ้าคลั่ง
ไม่นานนัก เสียงะเิก็หยุดลง
เพราะบนยอดเขานั้น มี “ทอเรน” เขาสีทองอีกคนหนึ่ง “ฝ่ามือ” ทั้งสองของเขาเมื่อฟาดออกไป ปืนที่เรียงรายอยู่ล้วนถูกทำลาย
“์ นั่นคนหรือเปล่าเนี่ย? ปีศาจชัดๆ พวกนายเห็นมั้ย ที่เขาใช้มือเปล่าตบกระบอกปืนลำใหญ่เท่าต้นขากระจุยน่ะ แม่เ้าโว้ย!”
“นั่นเป็พี่น้องของหนิวเสินหวังนี่ เห็นบอกว่าชื่อ หนิวหมัวหวัง ชื่อโหดสมตัวว่ะ ทั้งเถื่อนทั้งแกร่ง ผลักทีเดียวกระจาย!”
บนเขาเต็มไปด้วยเสียงโห่ร้อง ถึงแม้จะเป็มนุษย์พิเศษเหมือนกัน แต่พวกเขาก็รู้สึกขนหัวลุก ไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าคนรูปร่างหน้าตาพิลึกตรงหน้าจะร้ายกาจปานฉะนี้
ห่างออกไป เสียงปืนก็เงียบลงเช่นกัน
เพราะแค่ชั่วเวลาไม่นาน เทียนเสินเซิงอู้เสียหายหนักหน่วง แม้แต่ชายเสื้อของฉู่เฟิงพวกเขาก็ยังไม่มีโอกาสได้แตะ แถมมือดีหลายคนยังถูกเขาเก็บเรียบ
ความเสียหายนี้ใหญ่หลวงนัก ที่จริงแล้วอาวุธปืนพวกนี้เป็ยุทโธปกรณ์ที่เอาไว้ขู่มนุษย์พิเศษทั้งหลายไม่ให้เข้ามาแย่งชิงลูกสนสีม่วงทองฉีกหน้าพวกเขา
แต่ตอนนี้ นักแม่นปืนหลายคนถูกฉู่เฟิงกำจัดรวดเดียว แล้วจะไม่ให้พวกเขาเจ็บใจได้อย่างไร
พรึ่บพรึ่บพรึ่บ...
เงาคนปรากฏขึ้นทีละหนึ่ง เป็กลุ่มกองมนุษย์พิเศษที่รับคำสั่งจากตระกูลมู่โดยเฉพาะ ทุกคนแข็งแกร่งอย่างยิ่ง ร่วมมือกันกำจัดฉู่เฟิง
มนุษย์พิเศษทั้งหมดสิบหกคน ล้วนแล้วแต่เป็ยอดฝีมือ ฝีไม้ลายมือไม่ธรรมดา เป็มนุษย์พิเศษที่หาตัวจับได้ยาก
นอกจากนี้ ระหว่างที่พวกเขาตั้งวงล้อม แต่ละคนหยิบขวดแก้วขนาดนิ้วหัวแม่มือออกมา ภายในบรรจุน้ำยาสีฟ้า พวกเขาเทเข้าปากอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย
โครม!
คลื่นพลังน่ากลัวอย่างยิ่งะเิขึ้นตรงนั้น มนุษย์พิเศษสิบหกคนปลดปล่อยพลังรุนแรง
แม้จะอยู่ห่างออกไป มนุษย์พิเศษคนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกใจสั่น เหมือนกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายขนาดมหึมา
มนุษย์พิเศษสิบหกคน แต่ละคนแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นถึงสิบเท่า ซึ่งเป็ความสำเร็จอันน่ากลัวอย่างยิ่ง ตอนนี้ไม่ว่าจะเลือกใครก็ตาม ต่างก็สามารถบดขยี้มนุษย์พิเศษที่ดาหน้าเข้ามาได้อย่างราบคาบ
แรกเริ่มเดิมที พวกเขาแต่ละคนก็มีฝีมือโดดเด่นเกินใครอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อความสามารถเพิ่มขึ้นถึงสิบเท่า ก็เท่ากับว่าเป็ทีมอสุรกายที่ไม่อาจต่อกรได้!
“ฆ่ามันซะ ฉันไม่้ารู้ที่มาที่ไปของมัน กำจัดให้สิ้นซากอย่าให้เป็ภัยภายหลัง!” สีหน้าของมู่เ็า ในใจของเขาเต็มไปด้วยความแค้นเคืองที่เก็บกดอยู่ภายใน
วันนี้ การตัดสินใจของเขาล้วนผิดพลาด เพื่อที่จะกู้หน้าให้หลินเยี่ยอวี่ต่อหน้าหลินนั่วอี แต่แล้วผลกลับออกมาเป็เช่นนี้
คำสั่งของเขาทำให้คนหลายคนสิ้นชีพอย่างน่าสมเพช อาวุธร้ายแรงถูกมองว่าไร้ซึ่งอานุภาพ สร้างความเสียหายให้แก่เทียนเสินเซิงอู้
“โฮก!”
ทันใดนั้น เสียงคำรามลั่น สั่นะเืไปทั่วเขางูขาว มนุษย์พิเศษจำนวนไม่น้อยต่างรู้สึกตาลายวิงเวียน หน้ามืดจนแทบจะล้มลงกับพื้น
ณ จุดที่ฉู่เฟิงยืนอยู่ ดินทรายปลิวว่อน ต้นไม้ใบหญ้ากระจุยกระจาย ที่ตามมาติดๆ หลังจากเสียงคำรามของเขา ก็คือเสียงกรีดร้องโหยหวนจากมนุษย์พิเศษทั้งสิบหกคน ทั้งหมดล้วนเืออกจากทวารทั้งเจ็ด แล้วกุมศีรษะล้มกลิ้งลงกับพื้น
เฉกเช่นเดียวกันกับครั้งก่อนหน้านี้ มู่ก็ยังคงคิดที่จะใช้วิธีนี้กำจัดเขา จะมีใครรู้บ้างไหมว่านี่มันไม่ต่างกับการส่งเนื้อเข้าปากเสือ
“์ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” เหล่ามนุษย์พิเศษต่างก็แตกตื่น
ยอดฝีมือทั้งสิบหกคนที่เมื่อดื่มน้ำยาสีฟ้าเข้าไปแล้วะเิพลังอันน่าเกรงขาม แข็งแกร่งจนผู้คนหวาดกลัว
ตอนนี้ล้วนแล้วแต่โดนเสียงคำรามของหนิวเสินหวังโจมตีจนเืกบปาก เกลือกกลิ้งลงกับพื้น
ฉู่เฟิงเืเย็นไร้ความรู้สึก ในมือคือกระบี่สั้นสีดำ ต่อให้เป็คนของบริษัทั์ใหญ่เทียนเสินเซิงอู้ เขาก็ลงมือสังหารจนเหี้ยน ไร้ซึ่งความลังเล
ฉึกฉึกฉึก...
เขากวัดแกว่งกระบี่ไม่ขาดตอน เพียงพริบตา ศีรษะสิบกว่าชีวิตหล่นกลิ้งลงกับพื้น ทั้งหมดล้วนถูกเขาสังหารไม่เหลือรอดสักคน
“อ๊าก...”
ห่างออกไป บนยอดเขา ดวงตาของมู่แดงฉาน เขาที่มั่นคง หนักแน่นมาโดยตลอด ตอนนี้กลับสุดจะทานทนจนถึงกับกู่ร้องออกมาไม่ต่างกับสัตว์ร้าย
ทั้งหมดนี้คืุ์พิเศษของตระกูลมู่ รับฟังคำสั่งจากเขา มีเขาเท่านั้นที่ควบคุมได้ แต่แล้วเพียงพริบตากลับถูกทำลายจนสิ้น
ครั้งก่อนนี้เขาสูญเสียกองกำลังมนุษย์พิเศษไปทั้งชุด มาตอนนี้ก็ถูกกำจัดไปอีกชุด แถมยังถูกคนเพียงคนเดียวสังหารในพริบตาอย่างง่ายดาย
มู่ดวงตาเต็มไปด้วยสายเื เขาแค้นเสียแทบคลั่ง
ข้อบกพร่องของน้ำยาส่งผลถึงชีวิต!
เขารู้อยู่แล้ว หากก็สายเกินไป
คนผู้นั้นเืเย็นไร้หัวใจ สังหารพวกมนุษย์พิเศษรวดเดียวต่อหน้าผู้คนทั้งหลายอย่างโเี้
ผู้คนที่อยู่บนเขางูขาวแล้วล้วนประหวั่นพรั่นพรึง
“พวกนาย...อัดไว้หรือเปล่า?!” โจวอี่เทียนสั่นสะท้าน ริมฝีปากสั่นเทา ถามคนอื่นๆ อย่างตื่นเต้น
“ผู้กำกับไม่ต้องห่วง อัดไว้หมดแล้ว!” คนตอบกลับมาต่างก็ตัวสั่น แตกตื่นกันทุกคน ทั้งหวาดกลัวทั้งตื่นเต้น
ไม่ไกลนัก มนุษย์พิเศษคนอื่นๆ ต่างก็มองมาทางพวกเขา คิดว่าคนบ้าพวกนี้ไม่เต็มเต็ง
“ฉันจะฆ่าแกเอง!” มู่ยืนอยู่บนเขา กัดฟันกรอด เขาเสียจริตไปแล้ว ช่างแตกต่างกับความสงบนิ่งในยามปรกติโดยสิ้นเชิง
เขาส่งสัญญาณ ให้เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธพุ่งตรงมาแล้วร่อนลงตรงนั้น เขาปีนขึ้นไป!
แต่ว่า มีคนผู้หนึ่งที่ว่องไวยิ่งกว่า เผ่นพุ่งเข้ามา
กลางอากาศ แสงสีเงินเจิดจ้าพร้อมกับความดุดันพุ่งเป็ลำไปทางฉู่เฟิง
“พระเ้า เทพปีกเงิน เขาพุ่งมาแล้ว!”
“เขาคิดจะ...ปกป้องศักดิ์ศรีแห่งเทียนเสินเซิงอู้ ไม่ให้ใครอื่นดูแคลนงั้นหรือ?!”
กลางอากาศ คนผู้นั้นสาดแสงสว่างไสวประหนึ่งดวงอาทิตย์สีเงิน เต็มไปด้วยกลิ่นอายดุดันทะยานมาอย่างรวดเร็ว เขาผละออกจากเทพวัชระพุ่งเข้าใส่ฉู่เฟิง!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้