คินน์เดินมาจนถึงจุดหมายจนได้ ยืนยันด้วยป้ายไม้ขนาดใหญ่ แขวนเอาไว้กับต้นหูกวางแผ่กิ่งก้านร่มครึ้ม เขียนตัวอักษรเอาไว้ว่า ‘โฮมสเตย์ลุงแดง’

    “มีคนอยู่ไหมครับ… ”

    คินน์เรียกไปตามมารยาทแม้ว่าประตูทางเข้าจะเปิดทิ้งเอาไว้

    หลังจากเลื่อนดูเฟสที่ส่งข้อความหา แต่ดูเหมือนว่าลุงแดงคงไม่ได้อยู่ใกล้กับโทรศัพท์จึงไม่แสดงข้อความว่าอ่านแล้ว

    “ลุงแดงครับ… ”

    คินน์เรียกเสียงดังขึ้นอีก…

    ก่อนจะได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังวิ่งเข้ามาทางด้านหลัง

    และเมื่อหันกลับมา…

    พลันสายตาสะดุดเข้ากับชายร่างสูงใหญ่กำยำไปด้วยกล้ามเนื้อ ตัวจริงใหญ่กว่าที่เห็นในภาพ กำลังขับรถมอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดใต้ต้นหูกวาง

    “ลุงแดงใช่ไหมครับ… ”

    คินน์เชื่อว่าไม่ผิดแน่ เพราะเห็นลุงแดงจากรูปในเฟสที่แกมักจะไลฟ์สดโชว์กิจจกรรมเรือตกหมึก

    “ใช่ครับ… คินน์ใช่ไหม”

    ลุงแดงรู้ว่าวันนี้ลูกค้าจะเข้ามา

    “ครับ… ผมคินน์ครับ… ”

    คินน์ส่งยิ้ม ตาจ้องมองรูปร่างกำยำสะดุดตา ลุงแดงหุ่นโคตรแมน อกใหญ่มีเส้นขนเต็มไปหมด กล้ามท้องแน่นมาก เห็นชัดเพราะแกไม่ได้สวมเสื้อ

    “แล้วนี่มาถึงนานหรือยัง… ลุงต้องขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้ไปรับในตลาด ลุงลืมโทรศัพท์ไว้ในบ้าน”

    ลุงแดงบอกถึงสาเหตุที่คินน์ติดต่อไม่ได้จนต้องสอบถามเส้นทางจากชาวบ้าน และไม่ได้อ่านข้อความในอินบ็อกซ์

    “ครับ… ถึงว่าสิ… ผมเห็นลุงไม่อ่านเฟส”

    “มาๆ เข้าบ้านก่อน… ”

    ลุงแดงจอดรถมอเตอร์ไซค์เอาไว้ข้างต้นหูกวางหน้าบ้าน จากนั้นเดินนำเข้ามาในบ้าน

    คินน์ก้าวตามเรือนร่างสูงใหญ่สะดุดตา ตัวจริงของลุงแดงดูตัวใหญ่กว่าในภาพ ความสูงที่เห็นนี้น่าจะเกินร้อยแปดสิบเ๢๲๻ิเ๬๻๱ น้ำหนักคงมากกว่าเก้าสิบกิโลฯ หรือเฉียดร้อยเพราะแกตัวใหญ่บึกบึนมาก

    “บ้านลุงหาไม่ยากใช่ไหม… ”

    ลุงแดงเหลียวกลับมาถาม…

    และในจังหวะที่แกเอี้ยวตัวกลับมานั่นเอง เป็๞จังหวะที่สายลมแรงพัดเข้ามาปะทะกึ่งกลางลำตัวพอดี

    ทำให้กางเกงเลสีน้ำตาลบางๆ แนบเน้นเข้ากับตรงนั้น คินน์จึงเห็นบางอย่าง เป็๲รูปเป็๲ลำ ความใหญ่ที่สังเกตได้ทำเอา๻๠ใ๽กันเลยทีเดียว

        “หาไม่ยากครับ… ”

        คินนน์ตอบคำถามของลุงแดง…

        อันที่จริงแทบไม่ได้สนใจคำถาม เพราะจิตใจเอาแต่จดจ่ออยู่กับภาพที่กึ่งกลางลำตัวของลุงแดง มันโดดเด่นเข้าตา

        “บ้านลุงหลังเล็กนะแต่รับรองว่าลุงจะดูแลอย่างดี… ”

        ลุงแดงหิ้วกระเป๋าสัมภาระของคินน์เดินผ่านโต๊ะรับแขกซึ่งเป็๞เก้าอี้ไม้ไผ่ตั้งอยู่ด้านหน้า จากนั้นพาเข้ามาในห้องนอนที่อยู่ด้านใน พื้นบ้านเป็๞ไม้กระดานสะอาดสะอ้าน

        “หนูพักห้องนี้นะครับ… ”

        ลุงแดงวางกระเป๋าสัมภาระของคินน์ลงบนโต๊ะไม้เล็กๆ ตั้งอยู่ปลายเตียง

        “ขอบคุณครับ… ห้องน่าอยู่มากครับ”

        คินน์ชม…

        แม้จะเป็๲ห้องเล็กๆ ตกแต่งเรียบง่ายสไตล์บ้านๆ แต่ภายในก็ดูสะอาดสะอ้านน่าอยู่ ที่ปลายเตียงมีหน้าต่าง พอเปิดออกก็มองเห็นวิวทะเลกว้างขวางสุดลูกหูลูกตา

        “บรรยากาศดีมากครับลุงแดง… ”

        คินน์เอ่ยชม…

        ยืดอกสูดลมหายใจรับเอากลิ่นอายทะเลเข้ามาเต็มปอด ยืนฟังเสียงโมไบล์เปลือกหอยกระทบกันดังกริ๊งๆ คลอไปกับเสียงคลื่นลมที่ทำให้ทะเลเคลื่อนไหวดูมีชีวิตอยู่ตลอดเวลา

        ในเวลาต่อมา