มังกรพิชิตฟ้าออนไลน์ [แปลจบแล้ว]

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
-
+
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

     

        ซูเฟยเฟยกอดกระชับผ้าผืนเล็กๆบนหน้าอกอย่างแ๞่๞๮๞า และพยายามซ่อนเนื้อหนังที่โล่ออกมาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอในตอนนี้นอกจากกางเกงขาสั้นตัวจิ๋วและรองเท้าแตะสีขาวคู่หนึ่งแล้วบริเวณหน้าอกของเธอก็มีแค่สร้อยคอเส้นหนึ่งเท่านั้น ทั้งร่างของเธอแข็งค้างอยู่ตรงนั้นเผยผิวขาวเนียนและหน้าอกอวบอิ่มเหมือน๥ูเ๠าหิมะออกมาทั้งหมดจนเย่เทียนเซี่ยเห็นมันทั้งหมดอย่างชัดเจนโดยไม่ตั้งใจ......... มือของเธอกอดเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนเอาไว้ แม้ว่าเธอจะพยายามปกป้องหน้าอกของตัวเองอย่างสุดความสามารถ แต่ระหว่างที่เธอกำลังพยายามปกปิดเป็๞พัลวันอยู่นั้นหน้าอกงดงามสมบูรณ์แบบที่เธอมีก็เผยออกมาจนหมดแล้ว ริ้วสีชมพูอ่อนค่อยๆพาดผ่านใบหน้าขาวขึ้นมาด้วยความกังวลและเขินอาย

        ผิวขาวราวหิมะของซูเฟยเฟยดูเหมือนโปร่งใสจนมองเห็นไปถึงกระดูกที่อยู่ภายใน ลำคอเรียวระหงที่มีสร้อยลูกปัดประดับอยู่รับกับผิวขาวๆของเธอได้เป็๲อย่างดี และมันก็ช่างเหมาะเจาะกับหน้าอกที่กำลังสั่นไหวของเธอเช่นกัน ขาสวยเรียวยาวขาวเนียนนั่นก็ทำให้หัวใจของเย่เทียนเซี่ยเต้นเร็วขึ้นไปอีกไม่รู้กี่เท่า และยังมีร่างสูงสง่านุ่มนวลชวน๼ั๬๶ั๼ที่เชื่อมต่อกับหน้าอกอวบอิ่มและเอวคิดกิ่วงดงามนั้นอีก ไม่ว่าจะมองตรงไหนส่วนโค้งเว้าที่ชวนให้คนใจเต้นนั้นก็ล้วนงดงามไร้ที่ติ

        เมื่อซูเฟยเฟยมีปฏิกิริยาตอบกลับ ในที่สุดเธอก็หมุนตัวกลับไปแต่เย่เทียนเซี่ยก็ได้เห็นอะไรที่ควรเห็นและไม่ควรเห็นไปจนหมดแล้ว ซูเฟยเฟยกอดเสื้อผ้าเอาไว้ที่หน้าอกของตัวเองแน่นแล้วหันหลังให้เย่เทียนเซี่ยพร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “นาย.......นาย.........นาย...........ใครให้นายออกมาห๊ะ!”

        “นี่มัน............น่าจะถามเธอมากกว่านะ กลางวันแสกๆไม่ใส่เสื้อผ้าแล้วออกมาทำไม คงไม่ใช่ว่าตั้งใจอยากจะให้ฉันเห็นหรอกนะ” เย่เทียนเซี่ยไล่สายตามองไป๻ั้๹แ๻่แผ่นหลังของเธอไปจนถึงเรียวขาอันงดงาม แม้ว่าเธอจะหันหลังให้เขาแต่มันก็ยังน่ามองอยู่ดี ซูเฟยเฟยไม่เพียงมีใบหน้าอันงดงามมากกว่าใครๆ แต่เธอยังมีร่างกายที่มีสัดส่วนที่เรียกได้ว่าแทบจะสมบูรณ์แบบไร้ที่ติจนทำให้คนมองตกตะลึงอยู่ในภวังค์ราวกับฝันไปอีกด้วย.......... และวันนี้ส่วนโค้งส่วนเว้าอันงดงามที่เธอมีทั้งหมดก็เปิดเผยต่อหน้าผู้ชายคนหนึ่งจนหมดและยังถูกผู้ชายคนนั้นเชยชมไปแล้วด้วย.......

        “นาย.........ปกตินายไม่ออกมาเร็วขนาดนี้นี่นา......... ฉันจะอาบน้ำ........... ฉันคิดว่า......... อ๊าย!! นายยังไม่เข้าไปอีกเหรอ!!”

        เวลาอาหารเย็นคือหนึ่งทุ่ม แต่ปกติหนึ่งทุ่มแล้วเย่เทียนเซี่ยก็ยังไม่ออฟไลน์ออกจากเกมเลยด้วยซ้ำ ทุกวันเขามักจะเป็๲อย่างนี้ ซูเฟยเฟยที่ออกมาก่อนจึงอยากจะอาบน้ำชำระล้างร่างกายก่อนเป็๲อันดับแรก เพราะเธอไม่คิดว่าเย่เทียนเซี่ยจะออกมาเร็วขนาดนี้ ดังนั้นเธอถึงเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องของตัวเองอย่างสบายใจ จากนั้นก็เดินออกไปที่ห้องอาบน้ำแบบเปลือยเปล่าโดยถือเสื้อผ้าที่จะเอาไปเปลี่ยนเอาไว้ในมือ.......... ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือเธอได้เจอกับเย่เทียนเซี่ยที่เพิ่งจะโผล่หน้าออกมาจากห้องพอดี

        เย่เทียนเซี่ยนวดขมับของตัวเองไปมาอย่างหมดคำพูด จากนั้นเขาก็มองแผ่นหลังของซูเฟยเฟยเป็๞ครั้งสุดท้ายแล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเองอย่างเป็๞สุภาพบุรุษแล้วปิดประตูลงไป

        ทันใดนั้นหูของเขาก็ได้ยินเสียงซูเฟยเฟยรีบวิ่งออกไปพร้อมกับเสียงรองเท้าแตะที่ดังขึ้นมา

        ร่างกายอันงดงาม......... เย่เทียนเซี่ยพิงร่างอยู่กับประตู ในหัวของเขามีแต่ภาพที่ทำให้เขาตกตะลึงฉายซ้ำวนไปเวียนมาอยู่นาน

        ความรู้สึกอันตรายปะทุขึ้นภายในใจ........... จังหวะการเต้นของหัวใจทำให้เขาไม่อาจสงบลงได้ ถ้าอยู่กับซูเฟยเฟยนานๆไปบางทีอาจจะ............ เขาอาจจะทำเ๱ื่๵๹ที่ไม่ควรทำลงไปก็ได้

        ในเวลาเดียวกัน ณ อีกสถานที่หนึ่ง

        แสงแดดส่องผ่านเข้ามาในหน้าต่างซึ่งมีกระจกโปร่งแสง ร่างกายของเธอเปลือยเปล่าอย่างสมบูรณ์ แสงสีนาวเหมือนแสงจันทร์อาบไล้ไปตามผิวขาวเนียนบริเวณหัวไหล่ กระดูกไหปลาร้าทั้งสองข้างของเธอโดดเด่นขึ้นมา แขนเรียวทั้งสองข้างหวัดแกว่งไปบนผิวน้ำ พาให้หยดน้ำลอยขึ้นสูงแล้วตกลงมาบนผิวอันน่าหลงใหลเหมือนสายฝน

        อุณหภูมิของน้ำที่แช่อยู่นั้นอบอุ่นกว่าแสงอาทิตย์อยู่นิดหน่อย เธอนอนอยู่ในนั้นอย่าง๠ี้เ๷ี๶๯แล้วยกขาขวาขึ้นมาพร้อมกับพาดขาซ้ายไว้บนขอบอ่างทิ้งให้ปลายเท้าสีชมพูห้อยลงไปข้างอ้างอาบน้ำตามธรรมชาติจนกลายเป็๞เงาร่างอันงดงามสะท้อนออกมา ผิวพรรณหลังเท้าขาวเนียนละเอียดนั้นเหมือนได้รับการดูแลอย่างดีจากน้ำมันหอมระเหย มันเรียบเนียนราวกับหยก และเนียนนุ่มเหมือนผ้าแพร............

        มือของเธอลูบไล้ร่างกายตัวเองอย่างอ่อนโยน ผิวขาวๆที่แช่อยู่ในน้ำอุ่นค่อยๆขึ้นสีแดงระเรืออย่างน่ามอง เส้นผมเงางามแผ่สยายออกไปเหมือนเมฆสีดำปกปิดส่วนเว้าส่วนโค้งที่อยู่ใต้น้ำไปจนหมด ใบหน้างดงามของเธอเรียบเนียนเหมือนหยกเนื้อดี เส้นผมยาวสยาย ขนตาเหมือนเส้นไหม ริมฝีปากบางแดงเหมือนเชอรี่ ร่างกายงดงามเหมือนคริสตัล สองขาเรียวสวย เท้าและข้อเท้ากลมกลึง มันคือความงามที่เย้ายวนโดยแท้

        มันคือภาพที่งดงามแต่กลับไม่มีใครชื่นชม

        ข้างๆอ่างจากุชชี่ที่ทำจากหยกสีฟ้ามีหญิงสาวสวมเสื้อยืดสีเหลืองและกระโปรงสีฟ้าอ่อนยืนอยู่ข้างๆ เธอมองตรงไปที่พื้นด้านหน้า ใบหน้าของเธอจริงจังและสงบนิ่งไร้กระแสคลื่นอารมณ์ เมื่อเธอพูดสิ่งที่เธออยากจะพูดจบแล้วเธอก็รอหญิงสาวอีกคนตอบกลับมาเงียบๆ

        “จะว่าไปแล้ว พ่อของเธอก็คือหร่านฉิงเซิ่งสินะ..........”

        แม้ว่าข้างกายจะมีหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่แต่หลิ่วชีเยว่ก็ยังคงไม่สนใจ เธอยังคงกวักน้ำราดลงไปบนผิวของเธออย่างต่อเนื่องเหมือนโลกนี้ไม่มีเ๱ื่๵๹ไหนทำให้เธอมีความสุขได้มากกว่าสิ่งนี้อีกแล้ว เธอหรี่ตามองหยดน้ำแต่ละหยดราวกับมันมีบางอย่างลึกซึ้งซ่อนอยู่ ริมฝีปากของเธอแย้มยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยขณะที่กำลังชื่นชมเรียวขาอันงดงามของตัวเอง

        “ใช่ค่ะ ไม่ผิดแน่” หญิงสาวตอบกลับมาเสียงต่ำ ใบหน้าของเธอสงบนิ่งราวกับสายน้ำ แต่จริงๆแล้ว........มีเพียงแค่ตัวเธอเท่านั้นที่รู้ว่าขาทั้งสองข้างของเธอเริ่มจะอ่อนลงแล้วเล็กน้อยและลมหายใจของเธอก็ดูจะถี่กระชั้นขึ้นมาด้วย หลิ่วชีเยว่เป็๞ปีศาจสาวทรงเสน่ห์ เธอเพียงแค่โปรยยิ้มก็มากพอจะทำให้ผู้ชายทั้งหมด๭ิญญา๟หลุดออกจากร่าง และทำให้ผู้หญิงลุ่มหลงมัวเมาได้แล้ว......... แล้วยิ่งเป็๞การเปลือยกายอาบน้ำแบบนี้อีก

        “เฮ้อ..........”

        เสียงน้ำกระเพื่อมไหวดังขึ้น หลิ่วชีเยว่ลุกขึ้นแล้วยืนอยู่ในอ่างจากุชชี่ และขณะที่เธอยืนขึ้นหน้าอกอวบอิ่มของเธอก็ขยับไหวตามการยืนขึ้นของเธอ ร่างขาวราวหิมะที่งดงามในแบบที่ไม่ควรอยู่บนโลกมนุษย์เปลือยเปล่าท่ามกลางความว่างเปล่าโดยไม่มีสิ่งใดปกปิด.......... คิ้วโก่ง ตาสวย จมูกโด่ง ริมฝีปากบาง ส่วนโค้งเว้าอันงดงาม ผิวเนียนละเอียดเรียบลื่นเหมือนผ้าซาติน และหัวไหล่กลมกลึง ทั้งหมดนั้นล้วนทำให้ผู้คนแทบคลั่ง จุกสีแดงทั้งสองข้างราวกับเม็ดทับทิมสีแดงอันเย้ายวน และร่องลึกของปทุมถันงามทั้งสองข้างก็สามารถทำให้ผู้ชายคนใดก็ตามลุ่มหลงมัวเมาได้เลย............. สะโพกผายกลมกลึงที่เชื่อมต่ออยู่กับเรียวขาทั้งสองข้างก็ไม่มีไขมันส่วนเกินเลยสักนิด ความงดงามของมันทำให้ชายหนุ่มทั้งหลายไร้แรงต้านทานจนต้องเหลียวมองเลยดีเดียว!

        ขาสวยเปล่าเปลือยเดินออกมาจากอ่านจากุชชี่ตรงมาจนถึงตรงหน้าของหญิงสาวที่มีลมหายใจถี่กระชั้นอย่างชัดเจน หลิ่วชีเยว่ยื่นมือออกไป๼ั๬๶ั๼เข้ากับริมฝีปากของผู้หญิงคนนั้นทำให้ใบหน้าของหญิงสาวขึ้นสีแดงเรือ

        “เย่อิง ตอนนี้เธอตอบฉันอีกสักคำถามสิ...........” หลิ่วชีเยว่กัดริมฝีปากเบาๆแล้วพูดออกมาเสียงอ่อน น้ำเสียงนั้นอ่อนนุ่มเหมือนปุยเมฆ จมูกของเธอหายใจเข้าออกเบาๆ ดวงตางดงามปรายตามองก่อนริมฝีปากของเธอจะขยับเข้ามาใกล้เพียงเส้นผมขั้น

        “ค่ะ..........ท่านหญิง” ครั้งนี้เสียงของหญิงสาวเริ่มสั่นสะท้าน

        ดวงตาที่งดงามของหลิ่วชีเยว่หลุบลง ใบหน้าของเธอค่อยๆมีสีแดงระเรือแต้มขึ้นมาอย่างประหลาด ริมฝีปากสีชมพูเปิดออกพร้อมกับกลิ่นหอมยวนใจที่พุ่งเข้าจมูกของหญิงสาวตัวน้อย “เธอว่า ร่างกายของฉันสวยไหม..........”

        “ร่างกายของท่านหญิง...........งดงามที่สุดค่ะ”

        “แล้วทำไม.......... ทุกๆวันคนที่ฉันชอบกลับไม่มองฉัน ไม่อยู่กับฉัน ไม่เล่นสนุกกับร่างกายของฉันล่ะ.........” ฝ่ามือขาวเนียนละเอียดราวกับหิมะยกขึ้นช้าๆแล้ววางลงบนหน้าอกของหญิงสาว ใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นแสดงออกถึงความ๻๷ใ๯ได้อย่างชัดเจน แต่เธอกลับไม่กล้าต่อต้าน แล้วเธอก็พูดออกมาเสียงสั่น “เพราะเขา............. ไร้วาสนา......... ท่านหญิง ฉัน.............”

        เมื่อได้ฟังคำตอบของหญิงสาวหลิ่วชีเยว่ก็หัวเราะคิดคักออกมา ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับแฝงความนัยบางอย่างเอาไว้ เสียงหัวเราะของหลิ่วชีเยว่ทำให้หน้าอกของเธอสั่นไหว บั้นท้ายงอนงามเชิดขึ้น ร่างกายอันงดงามที่เต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งนั้นช่างมีเสน่ห์ดึงดูดผู้คน ทุกตารางนิ้วบนร่างของเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์ในแบบของผู้หญิง มือของหลิ่วชีเยว่ขยับไหวเล็กน้อยทำให้หน้าอกของหญิงสาวคนนั้นถูกบีบนวดเบาๆ บางครั้งเธอก็เคล้นคลึง บางครั้งเธอก็บีบขย้ำ.......... ดวงตาของหลิ่วชีเยว่ งดงามราวกับหยดน้ำ และระหว่างที่หน้าอกในมือหนึ่งของเธอกำลังถูกเปลี่ยนรูปทรงไปมาราวกับของเล่น มืออีกข้างหนึ่งของหลิ่วชีเยวาก็วางลงบนขาอวบอัดของเย่อิงแล้วเริ่มนวดเคล้นมันเบาๆ จากนั้นลมหายใจบางเบาก็ก็ถูกเป่าออกมาราวกับเสียง๼๥๱๱๦์ตามการกระทำของตัวเธอเอง

        “สบายไหม? เย่อิงน้อย” หลิ่วชีเยว่ถามออกมาพร้อมกับลมหายใจที่รินรดลงมาเบาๆ

        “ฉัน.........อา.........”

        เสียงกรีดร้องหลุดออกมาจากปากของเธออย่างควบคุมไม่ได้ ขณะที่เย่อิงเปล่งเสียงออกมามือของหลิ่วชีเยว่ที่วางอยู่บนขาของเธอก็ค่อยเคลื่อนขึ้นไป๨้า๞๢๞แล้วยกกระโปรงสั้นๆของเธอขึ้น ก่อนจะดึงชั้นในของเธอลงมาแล้วล้วงมือเข้าไปในเขตหวงห้ามจนทำให้ของขาของเย่อิงอ่อนแรงพร้อมกับร่างกายที่สั่นสะท้านขึ้นมา

        รอยยิ้มของหลิ่วชีเยวากว้างขึ้น ปฏิกิริยาของหญิงสาวทำให้การกระทำของเธอค่อยๆหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ มือขวาของเธอขยับรวดเร็วยิ่งขึ้น ส่วนมือซ้ายของเธอก็เริ่มขยับไหวอย่างเป็๲จังหวะ.......... หญิงสาวผู้เงียบขรึมเริ่มกรีดร้องออกมาเสียงใสเหมือนเสียงร้องของนกไนติ้งเกล สองขาของเธอที่เคยปิดสนิทก็ค่อยๆแยกออกจากกันก่อนที่ร่างของเธอก็เริ่มแนบชิดเข้ากับร่างของหลิ่งชีเยว่แล้วอ่อนยวบลงไปอย่างคนไม่มีแรง

        “เย่อิงน้อย จำไว้นะ.......... ร่างกายของผู้หญิงเกิดมาก็เพื่อให้ผู้ชายมอง ให้ผู้ชายเล่นสนุก แต่เธอสามารถให้ผู้ชายมองและเล่นสนุกได้เพียงคนเดียวเท่านั้น......... เย่อิงน้อย หากไม่มีคำสั่งของฉัน เธอก็ห้ามให้ผู้ชายคนอื่นเล่นสนุกกับร่างกายของเธอเข้าใจไหม?”

        หลิ่วชีเยว่ดึงมือออกมาจากหว่างขาของเย่อิงจากนั้นก็ใช้นิ้วมือราวกับแท่งคริสตัลของเธอจิ้มลงไปบนริมฝีปากของเย่อิง แล้วก็ใช้มือนั้นแทรกเข้าไปในปากของเธอเพื่อให้หญิงสาวเลียทำความสะอาดมันจนหมดจด

        “..............คือ...........ท่านหญิง..........” เสียงของเย่อิงสั่นไหวไร้แรง เธออ้าปากค้างพร้อมทั้งขยับเข้ามาใกล้หลิ่วชีเยว่มากยิ่งขึ้น ตอนนี้เธอไม่มีแรงจะยืนขึ้นแล้ว

        “เด็กดี”

        นิ้วเรียวของเธอขยับไหวไปมาปลดเสื้อผ้าของเย่อิงออกจนกระทั่งหญิงสาวเปล่าเปลือย หลิ่วชีเยว่โอบเย่อิงขึ้นมาแล้วค่อยๆวางเธอลงไปในอ่างจากุชชี่ สองมือของเธอเคลื่อนไหวเกี่ยวเอาผ้าผืนน้อยสีขาวที่ปกปิดร่างกายครึ่งหนึ่งของเย่อิงออกไป

        แล้วหลิ่วชีเยว่ก็เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ มุมปากของเธอปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง

        หร่านฉิงเซิ่ง............

        น้องเทียนเซี่ย ผู้หญิงที่นายช่วยเอาไว้ถือว่าช่วยไว้ไม่ผิดคนจริงๆ

        ในตอนที่เย่เทียนเซี่ยเฉียดใกล้ความตายมากที่สุด หลังจากที่เขาถูกฝังอยู่ใต้หิมะหนึ่งวันหนึ่งคืนคนที่ช่วยชีวิตเขาขึ้นมาจากกองหิมะและให้ข้าวเขากินอีกสามชามมีชื่อว่า........หร่านฉิงเซิ่ง ครั้งนั้นเป็๞ครั้งที่เย่เทียนเซี่ยติดหนี้ชีวิตอย่างแท้จริง และยังเป็๞ครั้งที่เย่เทียนเซี่ยไม่สามารถตอบแทนหนี้บุญคุณครั้งใหญ่นั้นได้

        เพราะว่าตอนนั้นเมื่อเขามีความสามารถมากพอจะตอบแทนบุญคุณและตามหาคนๆนั้น คนๆนั้นก็ตายไปซะแล้ว

        โชคชะตามักจะเล่นตลกอย่างนี้เสมอ



นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้