ถึงแม้ตอนนี้ิเสวียนจะได้รับาเ็สาหัส แต่ยาบำรุงที่เขากินนั้นถูกปรุงขึ้นเพื่อผู้กล้าขอบเขตอมฤต ซึ่งแฝงไปด้วยพลังการฟื้นฟูที่น่ากลัวมาก
ิเสวียนเป็ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับผนึกขั้วสูงสุด เขาเสียพลังในร่างกายไปจำนวนมาก แต่เพราะยาบำรุงมีฤทธิ์รุนแรงจึงสามารถฟื้นฟูพลังของเขาได้ทั้งหมด
ิเสวียนนั่งขัดสมาธิอยู่ทีู่เาใหญ่ลูกหนึ่ง และทำการฟื้นฟูอาการาเ็และพลังในร่างกายอย่างต่อเนื่อง
พวกเสวียปู้หุ่ยควักหัวใจเสือขาวออกมาเก็บเอาไว้และคุ้มกันผู้นำของพวกเขาอยู่ไม่ห่าง
รอจนิเสวียนฟื้นฟูพลังกลับมาเรียบร้อยแล้วพวกเขาก็เตรียมที่จะเดินทางกลับ ในใจของทุกคนมีความหวังขึ้นมา ต้าิรอดแล้ว!
เป็อยู่อย่างนี้ประมาณหนึ่งชั่วยามิเสวียนก็ลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีดำของเขามีแสงเปล่งประกายออกมาและเหมือนมีสายฟ้าพุ่งออกมาด้วย
ก่อนหน้านี้ ิเสวียนใช้พลังในร่างกายไปจนหมดแล้ว เขาไม่สามารถดึงพลังแห่งสายฟ้าออกมาใช้ได้เลยแม้แต่นิดเดียว แต่เพราะได้ยาบำรุงขนานใหญ่ อาการาเ็ของเขาจึงได้รับการรักษา แผลที่ซี่โครงซ้ายของเขาที่แย่ที่สุดและมีเืออกเยอะที่สุดก็ประสานกลับมาอย่างรวดเร็ว
เพราะได้รับยาบำรุงขนานใหญ่ ระยะเวลาผ่านไปแค่หนึ่งชั่วยามิเสวียนก็ฟื้นฟูพลังกลับมาได้ถึงสองในสามส่วนแล้ว!
คิดอยากจะกลับไปสู่จุดสูงสุดอีกครั้งคิดว่าน่าจะใช้เวลาประมาณสามวัน แต่ิเสวียนตื่นเต้นมากถึงมากที่สุด อย่าว่าแต่สามวันเลย มากกว่านี้อีกหนึ่งชั่วยาม หนึ่งนาที หนึ่งวินาที หรือแม้แต่หนึ่งอึดใจเขาก็คิดว่าเสียดายเวลา!
ชุดลายัสีน้ำเงินเข้มของิเสวียนฉีกขาดเพราะการต่อสู้ก็เลยเปลี่ยนมาเป็ชุดลายัสีดำ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ท่านแม่ทัพเสวียน นำหัวใจอสูรระดับสิบดวงสุดท้ายมาให้ข้า”
เสวียปู้หุ่ยไม่ได้ลังเลใจเลย เขายื่นหัวใจเสือขาวดวงโตให้กับิเสวียน
ิเสวียนใช้พลังจิตทำให้หัวใจอีกแปดดวงปรากฏขึ้นมา จากนั้นหัวใจทั้งเก้าดวงก็มาอยู่ตรงหน้าของเขา
หัวใจแต่ละดวงเป็สีแดงสด แต่มีขนาดที่แตกต่างกันออกไป มีเล็กบ้างใหญ่บ้าง บางดวงก็ใหญ่มาก แต่ไม่ว่าจะมีลักษณะอย่างไรก็ตาม พลังงานที่อยู่ภายในก็ล้วนแต่หนาแน่นอย่างมาก!
เมื่อได้เห็นหัวใจในรูปแบบต่างๆ ทุกคนก็รู้สึกเหมือนมีอสูรระดับสิบทั้งเก้าตัวมายืนอยู่ตรงหน้าของพวกเขา แรงกดดันอันน่ากลัวเ่าั้ทำให้ทุกคนรู้สึกขนหัวลุกและหวั่นใจ
ิอู่กับิเยวี่ยก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ในสายตาของพวกเขามีแต่ความยินดี
หากไม่ได้ิเสวียน พวกเขาก็ไม่มีทางรวบรวมหัวใจอสูรระดับสิบมาครบเก้าดวงได้ในระยะเวลาสั้นๆ แบบนี้แน่ สมแล้วที่ิเสวียนคืออันดับหนึ่งของต้าิ จากผลงานในครั้งนี้ิเสวียนจะต้องได้เป็รัชทายาท ไม่มีใครทำให้ตำแหน่งของเขาสั่นคลอนได้แน่นอน
อีกแค่ไม่เกินสิบปี หรือภายในสิบปี ิเสวียนจะต้องทะลวงระดับขอบเขตอมฤตได้แน่ อายุแค่ยี่สิบสามสิบปีแต่สามารถไปถึงขอบเขตอมฤตแล้ว ถือเป็เื่อัศจรรย์ที่สุดในรอบพันปีของราชวงศ์ต้าิเลย!
ถึงเวลาแล้ว โลกใบนี้ ในที่สุดก็อยู่แทบเท้าข้า!
สายตาของิเสวียนเปล่งประกายและคิดในใจ
จากนั้นเขาก็ประสานมืออย่างรวดเร็ว แหวนอักขระที่มีพลังงานมหาศาลปรากฏขึ้นมาบนนิ้ว ใต้เท้าของเขาเกิดลวดลายทรงกลมเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณห้าเมตรและล้อมห่อหุ้มตัวของเขาเอาไว้ด้านใน
“องค์ชายเก้า นี่ท่าน ... ”
พวกของเสวียปู้หุ่ยตะลึงไป ิเสวียนเปิดใช้งานลายเส้นอักขระขึ้นมาในเวลานี้ทำไมกัน?
ิอู่ ิเยวี่ย แล้วก็พวกเจียงซืออี่และเยี่ยซีก็แปลกใจเหมือนกัน ในเมื่อิเสวียนรวบรวมหัวใจอสูรระดับสิบครบเก้าดวงแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็สมควรจะเดินทางกลับได้แล้ว ิเสวียนไม่ควรจะทำอะไรแบบนี้
“น่าขำ”
ดวงตาของิเสวียนมองไปรอบๆ สายตาของเขามันเหมือนไม่ค่อยพอใจ
เขาวางแผนเอาไว้แล้ว ลายเส้นอักขระป้องกันนี้ิอ๋องมอบให้เขา มันเป็ลายเส้นอักขระระดับสูงที่มีชื่อว่าปราการเหล็ก มีพลังการป้องกันสูงมาก สามารถอยู่ได้ประมาณครึ่งชั่วยาม
ตอนที่ิอ๋องมอบให้เขาเพราะกังวลว่าเขาจะถูกอสูรล้อมโจมตี ดังนั้นจึงมอบลายเส้นอักขระการป้องกันที่ล้ำค่านี้ให้แก่ิเสวียน
แต่ิเสวียนกลับใช้ปราการเหล็กที่ิอ๋องมอบให้มาปิดกั้นลมปราณออกจากโลกภายนอก แต่ทุกคนยังสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของเขาผ่านชั้นปราการใสได้
ิเสวียนนำหัวใจทั้งเก้าดวงมากองรวมกันตรงหน้า หัวใจทั้งเก้าดวงเรียงรายหมุนรอบตัวเขาตลอดเวลา
และในเวลานี้เอง ิเสวียนก็พลิกข้อมืออีกครั้ง ผลึกโลหิตสีเืชิ้นหนึ่งก็ลอยขึ้นมาตรงกลางวงล้อมของหัวใจทั้งเก้าดวงนั้น
“นั่นมันผลึกโลหิตนี่นา!”
เสวียปู้หุ่ยเอ่ยปากขึ้นมาเป็คนแรก เขามีความรู้กว้างขวางย่อมต้องรู้จักผลึกโลหิตอยู่แล้ว
ผลึกโลหิตเป็ของหายากและล้ำค่ามาก เดิมสร้างมันขึ้นมาได้จากเืของอสูร ผลึกเกิดขึ้นหลังจากการตกตะกอนนับพันปี
ในผลึกโลหิตมีพลังงานบริสุทธิ์ที่มีประสิทธิภาพอย่างมาก ต่อให้ผู้กล้าขอบเขตอมฤตใช้งานก็มีประโยชน์เช่นกัน
ิอู่ที่อยู่ด้านข้างตกตะลึงอย่างมาก “หรือว่า มันคือผลึกโลหิตที่ไว้ทำผลึกโลหิตเก้าโคจรกัน?”
เสวียปู้หุ่ยพูดเสียงเข้มว่า “ถูกต้อง มันคือผลึกโลหิต ข้าไม่มีทางดูผิดอย่างแน่นอน”
เสวียปู้หุ่ยมีความรู้กว้างขวาง เขามั่นใจว่าที่อยู่ในมือของิเสวียนนั้นคือผลึกโลหิต!
“เป็ไปไม่ได้ จะเป็ผลึกโลหิตได้อย่างไรกัน ท่านพี่ไม่รู้วิธีการสร้างผลึกโลหิตเก้าโคจร เขาจะเอาผลึกโลหิตมาทำไมกัน? หากเป็ผลึกโลหิตจริง ก็น่าจะเตรียมเอาไว้ให้เสด็จพ่อแน่นอน”
ิเยวี่ยกลับส่ายหน้าแล้วแก้ต่างให้กับิเสวียน
คนด้านหลังได้ยินที่ิเยวี่ยอธิบายก็รู้สึกว่ามีเหตุผล น่าจะเป็เพราะสาเหตุนี้ถึงจะอธิบายการกระทำของิเสวียนในเวลานี้ได้
แต่หลังจากนั้น ทุกคนกลับมองเห็นว่าภายในปราการเหล็ก ิเสวียนยื่นฝ่ามือขวาออกมาแล้วค่อยๆ กำหมัด
ในเวลานี้เอง ิเสวียนเริ่มท่องคาถา พลังจิตของเขาอยู่ที่หัวใจทั้งเก้าดวง
หัวใจทั้งเก้าดวงยิงแสงสีแดงเืออกมาเป็เก้าสายไปยังผลึกโลหิต จากนั้นิเสวียนก็หลอมรวมมันเข้าไปตามจังหวะมือของเขาอย่างช้าๆ หัวใจอสูรทั้งเก้าดวงมีพลังอยู่มหาศาลจึงยากมากที่จะรวมพลังเข้ามาไว้ด้วยกัน แต่ิเสวียนได้เคล็ดลับการสร้างผลึกโลหิตเก้าโคจรมา จึงดึงมันออกมาเป็เก้าสายก่อน แล้วค่อยดึงเอาพลังงานด้านในมาหลอมรวมกัน
ส่วนผลึกโลหิต มันก็คือลักษณะหลังจากหัวใจทั้งเก้าดวงนั้นหลอมรวมกันแล้ว!
การที่ิเสวียนมีผลึกโลหิตก็ทำให้ทุกคนตกตะลึงมากพอแล้ว ตอนนี้เขายังมีเคล็ดลับการสร้างผลึกโลหิตเก้าโคจรอีก ทำให้ทุกคนแตกตื่นใกันอย่างมาก
หรือว่าิเสวียนไม่เพียงมีผลึกโลหิต แต่คิดจะสร้างผลึกโลหิตเก้าโคจรแล้วส่งมอบให้กับิอ๋องไปเลย? หรือว่ามันเป็ราชโองการของิเฉินเหยียนกัน?
ทุกคนเริ่มพูดคุยในประเด็นนี้กันทันที
“องค์ชายเก้าคิดจะทำอะไร? เขาเอาผลึกโลหิตมาจากที่ไหนกัน?”
“นั่นสิ แล้วเขายังมีเคล็ดลับการสร้างผลึกโลหิตเก้าโคจรอีกด้วย ทำไมเราถึงไม่รู้กันเลยล่ะ”
“พวกเ้าหุบปากไปเลย ที่องค์ชายเก้าทำแบบนี้ต้องมีเหตุผลของเขาแน่ พวกเ้ารอดูอยู่เงียบๆ ก็พอ!” สีหน้าของิเยวี่ยไม่สู้ดีนัก เขาหันหลังไปตะคอกทำให้ทุกคนนิ่งเงียบไป
ความสงสัยในใจของพวกเขาถูกิเยวี่ยทำลายไปหมด ใช่ ไม่ว่าิเสวียนจะทำอะไร เขาจะต้องมีเหตุผลของเขาแน่นอน
สิ่งที่พวกเขาต้องทำก็คือเชื่อมั่นในตัวของิเสวียน เชื่อในนายของพวกเขา แค่นั้นก็พอ!
ในเวลานี้เองิเสวียนกลับขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าในขณะที่เขาพยายามจะประสานมือขวาเข้ามาก็มีพลังผลักออกมาจากฝ่ามือ เพราะหัวใจทั้งเก้าดวงกำลังปฏิเสธซึ่งกันและกัน คิดอยากจะหลุดจากการพันธนาการของเขา!
ิเสวียนดึงมือขวาของเขากลับมาเพราะพลังนั่นมันบ้าคลั่งมาก มันทำให้ข้อมือขวาของเขานั้นมีอาการสั่นอย่างรุนแรง เขาต้องใช้มือซ้ายไปจับมือขวาของเขาเอาไว้ จากนั้นก็เริ่มใหม่อีกครั้ง
พลังงานของหัวใจทั้งเก้าดวงค่อยๆ หดตัวลง ทับซ้อนกัน ิเสวียนส่งเสียงออกมาแล้วกำหมัดขวา หัวใจทั้งเก้าดวงะเิจนกลายเป็เส้นเืและพุ่งเข้าสู่ผลึกโลหิต!
เมื่อเห็นผลึกโลหิตเปล่งแสงสว่างขึ้นมา เดิมที่มีแค่สีแดงเืสดก็กลับสว่างเปล่งแสงขึ้นมาเพิ่ม ราวกับแสงดาวที่เจิดจรัสส่องมาที่ใบหน้าของทุกคน!
แสงระยิบระยับสีแดงเืจากผลึกโลหิต มันคือผลึกโลหิตเก้าโคจร!
“คิดไม่ถึงเลยว่าท่านพี่จะสามารถสร้างผลึกโลหิตเก้าโคจรได้ ... ”
ิเยวี่ยถอนหายใจแล้วพูดว่า “ถ้าเช่นนั้น ท่านพี่ก็ทำให้ท่านพ่อไม่ต้องไปเสียเวลาสร้างมันอีก”
ิเยวี่ยมีดวงตาที่สดใสมากอยู่แล้ว ใบหน้าอันงดงามของนางตอนนี้มีรอยยิ้ม ที่จริงนางกำลังพร่ำบอกตัวเองอยู่
เพราะพี่ชายของนางิเสวียน ไม่เพียงเป็ผู้มีความสามารถและมีพลังแข็งแกร่งที่สุดของราชวงศ์ต้าิ แต่ยังเป็คนที่มีความรับผิดชอบและน่าจะได้เป็ิอ๋องคนต่อไป!
เพราะเขาคือิเสวียน ดังนั้นเขาไม่มีทางทรยศแน่
ในใจของทุกคนก็มีความคิดแบบเดียวกับิเยวี่ย ในสายตาของพวกเขา ิเสวียนไม่ต่างอะไรกับเทพเ้า!
แต่หลังจากนั้น ิเสวียนก็จับผลึกโลหิตเก้าโคจรเอาไว้ในมือ สายตาของเขามีความโเี้ที่รุนแรง จากนั้นเขาก็ออกแรงที่แขนขวาแล้วยัดผลึกโลหิตเก้าโคจรเข้าไปในบริเวณหัวใจของตัวเอง!
“อะไรกัน ... ”
ทุกคนอึ้งกันหมด ิเยวี่ยร้องะโออกมา มือทั้งสองข้างของนางยกขึ้นมาปิดปาก ดวงตาแทบหลุดออกจากเบ้า นางมองไปที่ิเสวียนด้วยสายตาแบบยากที่จะเชื่อได้!
ถึงแม้ิเสวียนจะไม่ได้พูดอะไร แต่การกระทำของเขามันกำลังบอกออกมาว่าเขาคิดไม่ซื่อ!
ระยะเวลาครึ่งปี ต่อให้ิเสวียนจะเป็คนที่ออกแรงมากที่สุด แต่พวกเขาก็ยอมบุกน้ำลุยไฟไปกับิเสวียน ถึงไม่มีผลงานก็มีความลำบาก
พวกเขาคือประชาชนของต้าิ เป็เกียรติยศของต้าิ!
หัวใจอสูรเก้าดวงที่ลำบากมากกว่าจะได้มาทั้งหมดไปอยู่ที่หัวใจของิเสวียน เขาคิดจะยึดเอาพลังงานทั้งหมดในผลึกโลหิตเก้าโคจรเอาไว้เอง เขาไม่ได้คิดจะมอบมันให้กับิอ๋องเลย!
“องค์ชายเก้า ทรงทราบหรือไม่ว่ากำลังทำอะไรอยู่!”
เสวียปู้หุ่ยพูดออกมาเป็คนแรก หน้าผากของเขาเกร็งจนเห็นเส้นเืโผล่ออกมา ดาบเสี้ยวพระจันทร์ชิงหลงปรากฎขึ้นมาในมือ และก้าวไปยืนตรงหน้าของิเสวียนอย่างรวดเร็ว
เขาฟันดาบลงไปที่บริเวณหัวในทันที ปราการเหล็กะเิพลังงานออกมาและแผ่พลังออกไปจนทั่วแต่ก็ไม่แตก กลับกัน เสวียปู้หุ่ยรู้สึกว่ามันมีแรงดีดที่แข็งแกร่งมากดันตัวเขาให้กระเด็นออกไปด้านหลัง
เสวียปู้หุ่ยพลิกตัวกลางอากาศและกลับลงมาบนพื้น ดวงตาของเขาแดงก่ำ อยู่ต่อหน้าคนทรยศอย่างิเสวียน เขารู้สึกว่าเหมือนมีมีดแหลมคมแทงเข้าที่หัวใจของเขา และคนที่แทงดาบมานั้นก็คือิเสวียน!