ในเวลาต่อมา หลังจากสายสมรถูกเรียกเข้ามาเป็พยาน คิมหันต์ยื่นปากกาวางลงตรงหน้าหญิงสาว ชลันดารับเอามาเซ็นชื่อด้วยมือที่สั่นน้อยๆ พยานอีกสองคนเซ็นชื่อด้านล่าง เป็อันเสร็จสิ้นสัญญา ‘อุ้มบุญฉบับพิสดาร’ ของคิมหันต์ที่้า ‘ลูก’ เพื่อจะเอาชนะมารดาของตนที่ขู่เอาไว้ว่าจะยกมรดกทั้งหมดให้องค์กรการกุศล
ภายหลังสายสมรกับหัวหน้าทีมกฎหมายของบริษัทพากันก้าวออกมาจากห้อง ตอนนี้ในห้องจึงเหลือแค่เพียงคิมหันต์กับชลันดา สาเหตุที่ต้องให้หล่อนอยู่ต่อก็เพราะว่าคิมหันต์ต้องตกลงรายละเอียดปลีกย่อยให้เป็ที่เข้าใจตรงกันทั้งสองฝ่าย
“เธอพร้อมจะเริ่มงานเมื่อไหร่”
ก็จะไม่ให้คิมหันต์ใจร้อนได้ยังไง ถ้าเปรียบเขาเป็เสือ ลูกกวางน้อยตรงหน้านี้ก็น่าขย้ำเหลือเกิน
“ขอเวลาดิฉันทำใจสักสามวันได้ไหมคะ”
ชลันดาอดกลัวขึ้นมาไม่ได้
“หืม... ใช้คำว่า ‘ทำใจ’ นี่ฉันมันน่าเกลียดน่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ”
เป็ครั้งแรกที่คิมหันต์รู้สึกเสียความมั่นใจ ใครจะคิดว่าผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนพร้อมจะวิ่งเข้าใส่อย่างเขา ต้องทำให้ชลันดาหนักใจที่จะมีอะไรกัน
“ขอโทษค่ะ... ไม่ได้เกี่ยวกับคุณหล่อหรือคุณน่าขยะแขยง ที่ต้องขอเวลาสามวันก็พอดีผลตรวจร่างกายออก จะได้ยืนยันว่าดิฉันแข็งแรงสมบูรณ์พร้อมจะอุ้มท้องลูกของคุณ”
ชลันดาฉลาดบ่ายเบี่ยง
“ก็ดี... งั้นระหว่างนี้เราควรสร้างความคุ้นเคยกันไว้ดีมั้ย... พอลงสนามจริงเธอจะได้ไม่เกร็ง... ไม่เขินที่จะต้องมีอะไรกับฉัน”
“ก็ได้ค่ะ”
ชลันดาพยักหน้ารับ จากนั้นก็พูดคุยถึงรายละเอียดปลีกย่อยในสัญญา ว่าจากนี้ไปชลันดาจะต้องทำอะไรบ้าง
อีกสามวันต่อมา
ชลันดาย้ายเข้ามาอยู่ที่คอนโดแห่งหนึ่งของคิมหันต์ เป็คอนโดหรู อยู่ชั้นบนสุด หล่อนเดินออกมาที่ระเบียงหลังห้อง มองลงไปเห็นวิวแม่น้ำเ้าพระยาและกรุงเทพมหานครในมุมสูง ภายในห้องมีทุกอย่างพร้อมครบครัน ข้าวของเครื่องใช้และเฟอร์นิเจอร์ล้วนดูหรูหราราคาแพง สมกับเป็คอนโดของมหาเศรษฐีหมื่นล้านอย่างคิมหันต์
เสียงเคาะที่ดังขึ้นหน้าประตูห้อง ช่วยชุดหญิงสาวออกมาจากภวังค์ หล่อนรีบก้าวยาวๆ มาที่ประตู แนบดวงตามองลอดช่องตาปลาจนมั่นใจว่าเป็เขา จึงเปิดประตูรับ
“วันนี้เหนื่อยจัง… งานรุมทั้งวัน”
ร่างสูงใหญ่เกินกว่าร้อยแปดสิบเิเ ก้าวเข้ามาในห้อง คลายเนคไทออกจากคอแล้วถอดเสื้อสูท ชลันดาขยับเข้ามารับเสื้อ
“เื่เสื้อผ้าของฉันเดี๋ยวจะมีแม่บ้านมาจัดการเอาไปซักรีด รวมทั้งเสื้อผ้าเธอด้วย”
คิมหันต์กล่าว ด้วยทุกวันนี้เขาจ้างแม่บ้านประจำคอนโดเอาไว้เป็พิเศษ ทุกวันหล่อนจะเข้ามาดูแลทำความสะอาดห้องและซักรีดเสื้อผ้า โดยที่ชลันดาไม่ต้องทำงานอะไร
“ไม่เป็ไรค่ะ… ของฉันทำเองได้ค่ะ”
ชลันดาตอบ ด้วยหล่อนกลัวจะเพิ่มภาระให้เขา
“ไม่ต้อง… ฉันอยากให้เธออยู่สบายๆ ถ้าอยู่ที่นี่เธอไม่ต้องทำงานบ้านอะไรทั้งนั้น… แค่รอทำกับฉันก็พอ”
คิมหันต์กล่าวไม่อ้อม เน้นเสียงหนักที่คำว่า ‘ทำ’
“ทำ… เอ่อ… ”
“ก็ทำลูกไง”
คิมหันต์ตอบตามตรง ทำเอาชลันดาออกอาการเคอะเขินหน้าแดง เกิดอาการใจเต้นไม่เป็จังหวะ เมื่อรู้ว่าหล่อนจะต้องมีอะไรกับเขา ผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน หากทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องทำตามสัญญา
“ว่าแต่วันนี้เธอพร้อมจะให้ฉันฉีดน้ำเชื้อหรือยัง”
คิมหันต์วกเข้ามาที่เื่ทำลูก
“เอ่อ… ”
ชลันดาใ อ้ำอึ้งไม่ตอบ ได้แต่มองหน้าเขา นึกในใจว่าเพิ่งมาอยู่ด้วยกันวันแรกก็จะเอา กลัวขาดทุนนักหรือไง
“ว่าไง… พร้อมไหม ที่ต้องถามก็เพราะว่าฉันอยากให้ทุกอย่างเป็ไปด้วยความสมัครใจ”
“ยะ… ยังไม่พร้อมค่ะ แล้ว่นี้ไข่ก็ยังไม่ตก ถึงเราเมคเลิฟกันก็ใช่ว่าหนูจะท้อง”
ชลันดาเดินไปหยิบแผ่นทดสอบการตกไข่ ยื่นให้คิมหันต์ดู
“เอามาให้ฉันดูทำไม… ฉันไม่เข้าใจหรอก”
คิมหันต์ขมวดคิ้ว นิ่วหน้าสงสัย
“ไม่ได้เข้าใจยากนักหรอกค่ะ ก็่ไข่ตกจะปรากฏเส้นสองแถบที่ตัว C และ T ค่ะ”
“แล้วไง… ”
“ก็ตอนนี้ไข่ยังไม่ตก ต่อให้คุณฉีดน้ำเชื้อเข้ามาก็ไม่มีไข่ให้ผสมหรอกค่ะ”
ชลันดาฉลาดบ่ายเบี่ยง แม้รู้ว่างานนี้ต่อไปก็ไม่รอดแน่ๆ แต่ก็ขอยื้อไว้ให้นานที่สุด