บทที่ 25:หมู่บ้านปลายทางหมาป่าชั่ววินาทีนั้น... เวลาในเรือนหลันซินราวกับหยุดนิ่งหลิวซือยืนยิ้มอย่างของผู้ชนะ หม่ามาซุนยืนสงบนิ่งด้วยแววตาที่เย็นชาและพร้อมจะปฏิบัติการ ชุนเถาหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดหวั่น ส่วนบ่าวรับใช้คนอื่นๆ ต่างก้มหน้าไม่กล้าสบตาใคร...