กระบี่น้ำแข็งเจ็ดสายมีความแข็งแกร่งมาก มันคือทักษะการต่อสู้หลิงระดับสูงสุด!
ตอนที่ต้วนอู๋เสวียมีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับสูงสุด เขาก็สามารถใช้กระบี่น้ำแข็งเจ็ดสายได้อย่างคล่องแคล่วว่องไวมากแล้ว ตอนนี้เขามีขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่ง ดวงจิตเทวะของเขาจึงมีลมปราณที่น่ากลัวมากใส่ไว้ในกระบี่น้ำแข็งเจ็ดสาย ทำให้มันมีอานุภาพและความแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
พูดได้เลยว่าในเวลานี้ต้วนอู๋เสวียใช้กระบี่น้ำแข็งเจ็ดสายได้อย่างใจสั่ง แสงกระบี่พุ่งโจมตีไปยังิเฉินเหยียนในทันที
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกระบี่น้ำแข็งเจ็ดสาย สายตาของิเฉินเหยียนก็แสดงความสิ้นหวังออกมา
เมื่อครึ่งปีแรกเขาได้รับาเ็สาหัสจากการรับมือสายฟ้าของตี้หลิงเสวียน พอครึ่งปีหลังเขาถูกตี้หลิงเสวียนเล่นงานจนาเ็สาหัสซ้ำเดิม เพิ่งจะพักฟื้นได้แค่สิบกว่าวันก็ต้องออกมารบอีก อีกทั้งเป็การรับมือหนึ่งในผู้กล้าแห่งบัลลังก์ปิงเฟิงด้วย!
ที่ผ่านมาิเฉินเหยียนได้ทำเต็มที่ที่สุดแล้ว ตอนนี้เขาไม่มีแรงที่จะต้านทานอะไรได้อีก
เมื่อััได้ว่าลมปราณกระบี่ทั้งเจ็ดสายกำลังพุ่งมาตรงหน้า ความเย็นแผ่กระจายมาราวกับถูกแทงเข้าสู่ิญญาก่อนแล้ว!
“ิญญาแห่งต้าิ เป็ะชั่วนิรันดร!”
ิเฉินเหยียนใช้กำลังที่เหลืออยู่ทั้งหมดะโออกมา เขารู้ว่าตนเองต้องตายแน่แล้ว แต่ในใจนั้นยังไม่อาจปล่อยวางศักดิ์ศรีในตัวลงได้ เขาจึงยืดอกและแอ่นตัวรับลมปราณกระบี่ที่น่ากลัวนั้น!
องครักษ์หน้าพระที่นั่งทั้งห้าคนรู้สึกเศร้าใจอย่างมาก พวกเขารู้ว่าตัวเองพยายามปกป้องราชวงศ์ต้าิอย่างสุดกำลังแล้ว แต่อย่างไรก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับโชคชะตาอยู่ดี หลังจากที่ิอ๋องตาย ราชวงศ์ต้าิของพวกเขาก็จะล่มสลายลง!
แต่ทันใดนั้นเอง บนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ห่างออกไป เหมือนมีเงาะโลงมาจากฟากฟ้า ในมือนั้นถือกระบี่เล่มยาวและเคลื่อนลงมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
เงานั้นแตะอากาศและอาศัยแรงดันในอากาศเพิ่มความเร็วขึ้นมาอีกครั้ง ไม่กี่อึดใจเท่านั้นก็พุ่งตรงมายังิเฉินเหยียนในทันที ลมปราณสามพันสายพุ่งเข้าสู่กระบี่เล่มเดียว มันฟันตรงไปด้านหน้าจนทำให้ลมปราณกระบี่น้ำแข็งเจ็ดสายแตกออกกลายเป็เกล็ดหิมะแล้วหล่นลงมา!
ท่ามกลางเกล็ดหิมะเ่าั้ มีเงาของชายคนหนึ่งยืนบังอยู่ตรงหน้าของิเฉินเหยียน ดวงตาของเขาจ้องไปยังต้วนอู๋เสวียอย่างไม่กะพริบตา
“ิอวี่!”
สีหน้าของเซิ่นเจิ่นโหวที่อยู่ด้านหลังต้วนอู๋เสวียนั้นดูนิ่ง แต่สายตาของเขานั้นดีใจมาก!
พยายามหาแทบตายไม่เจอ พอเลิกหาเลิกสนใจก็กลับได้มาง่ายๆ แบบคาดไม่ถึงเสียอย่างนั้น!
“ชายหนุ่มที่เอาชนะตี้หลิงเสวียนคนนั้นน่ะหรือ” ต้วนอู๋เสวียมองไปที่ิอวี่แล้วพูดขึ้นมาว่า “น่าสนใจ”
ิเฉินเหยียนาเ็สาหัสมากแล้วระหว่างที่ต้วนอู๋เสวียต่อสู้ด้วย ก่อนหน้านี้เขาแทบจะไม่ได้ออกแรงอะไรมากมายเลย เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าิอวี่จะสามารถต้านทานกระบี่น้ำแข็งเจ็ดสายของเขาได้ นั่นก็หมายความว่าชื่อเสียงของิอวี่เป็ของจริง มีความสามารถนั้นจริง
หากเป็เมื่อก่อน ต้วนอู๋เสวียอาจจะรู้สึกว่าิอวี่นั้นน่ากลัวมาก แต่ตอนนี้เขามีขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งแล้ว พลังที่แข็งแกร่งนั้นมอบความมั่นใจให้กับเขา จึงคิดว่าิอวี่คงยื้อได้แค่อีกระยะหนึ่งเท่านั้นทั้งยังเป็เครื่องมือในการฝึกฝนการต่อสู้ของเขาได้ดีมาก
แม้แต่เซิ่นเจิ่นโหวก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เขารู้ดีว่าสิบผู้กล้าแห่งบัลลังก์ปิงเฟิงนั้นร้ายกาจแค่ไหน
ั้แ่พวกเขาดูดพลังงานจากต้นฝิ่นิญญาน้ำแข็งไป ความสามารถของทุกคนก็เพิ่มขึ้นทั้งหมด ลมปราณของพวกเขานั้นมีลมปราณของต้นฝิ่นน้ำแข็งอยู่ และมันก็มีพิษด้วย! ระหว่างการต่อสู้ พิษจะแทรกซึมไปอย่างช้าๆ จนท้ายที่สุดก็จะเสียกำลังการต่อสู้ไปและจะต้องถูกเล่นงาน!
อย่างต้วนอู๋เสวียที่เป็หนึ่งในสิบผู้กล้าแห่งบัลลังก์ปิงเฟิง เขาหยุดอยู่ที่ขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับสูงสุดมากว่าสิบปี พลังฝีมือของเขามีรากฐานที่มั่นคงมากแล้ว
ก่อนหน้านี้ ตี้หลิงเสวียนมีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าแค่สองสามปีก็รีบดูดพลังงานผลึกโลหิตเก้าโคจรแล้ว ต่อให้พลังแห่งสายฟ้าของเขานั้นจะน่ากลัวมากแค่ไหน แต่ลมปราณในตัวก็ยังไม่แข็งแกร่งพอ ซึ่งเทียบกับต้วนอู๋เสวียไม่ได้เลย
ดังนั้น หลังจากที่สิบผู้กล้าแห่งบัลลังก์ปิงเฟิงดูดซับต้นฝิ่นิญญาน้ำแข็งแล้ว เขาต้องใช้อายุขัยร้อยปีเป็ค่าตอบแทนเพื่อแลกกับพลังที่แข็งแกร่ง และในลมปราณต้นฝิ่นน้ำแข็งของพวกเขาก็ยังมีระดับในการจัดการกับศัตรูที่สูงมาก แม้แต่ตี้หลิงเสวียนก็ไม่อาจเทียบได้!
“อวี่เอ๋อร์ เ้ามาที่นี่ได้อย่างไร รีบไปซะ เ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”
ิเฉินเหยียนมองไปที่ิอวี่ด้วยความใมาก เดิมเขาคิดว่าให้ิอวี่อยู่ฝึกและรักษาตัวที่ใต้ตำหนักิหุนโดยที่ยาโสมแก้วเคลือบทองมีฤทธิ์ที่น่ากลัวมาก ไม่ถึงเดือนไม่มีทางดูดได้หมด แต่ิอวี่กลับออกมาภายในระยะเวลาไม่ถึงครึ่งเดือน
ถึงแม้ิเฉินเหยียนจะเข้าใจความรู้สึกของิอวี่ในเวลานี้ แต่ตราบใดที่ขุนเขาเขียวขจียังอยู่ อย่าได้กลัวไม่มีฟืนเผา ิอวี่เอาชนะตี้หลิงเสวียนได้นับเป็พร์กับความสามารถของเขา แต่ในตอนนี้ที่อยู่ต่อหน้าสิบผู้กล้าแห่งบัลลังก์ปิงเฟิงที่ประหลาดแบบนี้ ิอวี่ไม่มีโอกาสทำอะไรได้แน่นอน!
มันทำให้สีหน้าของิเฉินเหยียนนั้นย่ำแย่อย่างถึงที่สุด
“พ่อลูกรักกันน่าดูเลยนะ ในเมื่อได้มาเจอกันแล้ว จะให้แยกจากกันอีกได้อย่างไรล่ะ?”
น้ำเสียงประชดประชันของเซิ่นเจิ่นโหวดังขึ้น “อีกไม่นาน ท่านต้วนก็จะสังหารพวกเ้าทั้งหมด ส่วนข้าจะตัดหัวของพวกเ้าสองคนแล้วเอาหอกปลายแหลมเสียบหัวของพวกเ้าไปประจานที่หน้าประตูเมืองชิงหยวนให้ทุกคนได้เห็นได้ชื่นชม ภาพแบบนั้นมันน่าดูมากเลยนะ”
ระหว่างที่พูดนั้นสีหน้าของเซิ่นเจิ่นโหวก็ดุดันมาก ิอวี่ทำกระดูกแขนขวาของเขาแตกหัก แค่นึกถึงเขาก็เ็ปใจมากแล้ว!
เพราะิอวี่อายุก็ยังไม่ถึงสิบเจ็ดเลย แต่มีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้า มีร่างนักรบ มีพลังที่เพิ่มขึ้นแล้ว พูดได้เลยว่าเซิ่นเจิ่นโหวนั้นแพ้ให้กับพร์ของชายหนุ่มคนนี้
ดังนั้น เขาจึงอิจฉาิอวี่ อิจฉาพร์ของิอวี่!
เ้าคลั่งมากไม่ใช่หรือ ต่อให้เ้าจะมีพร์มากกว่าข้า ต่อให้เ้าจะมีพลังแฝงที่มากมาย แต่ในเมื่อเ้ากล้าทำให้ข้าาเ็ กล้าขัดขวางแผนการใหญ่ในการทำลายต้าิ ข้าก็จะให้เ้าตายอย่างอนาถ ดูสิว่าเ้ายังมีสิทธิอะไรที่จะคลั่งได้อีก!
พอคิดได้แบบนี้ สายตาของเซิ่นเจิ่นโหวก็ดูตื่นเต้นมาก
“เมื่อเ้าฏต่อต้าิ สั่งฆ่าชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ ข้าก็ประกาศโทษปะาให้กับเ้าไปแล้ว”
ิอวี่จ้องตาเขม็ง แล้วชี้กระบี่ในมือของเขาไปยังเซิ่นเจิ่นโหว “ตอนนี้ข้าจะให้เ้าได้ตายอนาถยิ่งกว่า”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
เซิ่นเจิ่นโหวเหมือนได้ยินเื่ที่ตลกที่สุดในโลก เขาหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “มา แน่จริงก็มาฆ่าได้เลย! เ้าสุนัขหน้าไม่อาย เ้าพ่ายแพ้หมดรูปเมื่อไหร่ข้าจะเหยียบเ้าไว้ใต้เท้าของข้า แล้วรอฟังคำอ้อนวอนจากปากของเ้า เหอะๆ ... ”
“ ... แต่ถึงอย่างนั้น ข้าก็ยังจะตัดลิ้นของเ้าก่อนแล้วเอาศพไปให้หมากิน!”
เมื่อเซิ่นเจิ่นโหวพูดจบ ร่างของิอวี่ก็หายวับไปในทันที กระบี่หวงฉวนในมือของเขาพุ่งแทงไปยังเซิ่นเจิ่นโหว ความเร็วของเขานั้นน่ากลัวมาก ถึงแม้เซิ่นเจิ่นโหวจะััได้แต่ก็ยังรู้สึกหวั่นใจอยู่ดี
แต่หลังจากนั้นเซิ่นเจิ่นโหวก็วางใจขึ้น เพราะหลังจากที่ิอวี่เคลื่อนไหว ต้วนอู๋เสวียก็โผล่มาบังหน้าเซิ่นเจิ่นโหวในทันที
“อยู่ต่อหน้าข้า ยังกล้าคลั่งแบบนี้อีกหรือ?”
บนตัวของต้วนอู๋เสวียปรากฏลมปราณต้นฝิ่นน้ำแข็งสีน้ำเงินเทา เขาซัดหมัดไปที่หน้าอกของิอวี่ ลมปราณที่น่ากลัวพุ่งออกไปถึงขนาดที่ว่าแม้แต่อากาศยังสั่น!
หมัดของต้วนอู๋เสวียเล็งไปที่ิอวี่เพียงคนเดียว และิอวี่ก็พุ่งออกมาด้านหน้าอย่างรวดเร็ว คิดอยากจะถอยก็คงยาก ไม่ว่าอย่างไริอวี่โดนหมัดของเขาแน่นอน
ส่วนเื่ที่เขา้าสังหารเซิ่นเจิ่นโหวนนั้น มันก็เป็แค่ฝัน
แต่ว่าความเร็วในการพุ่งโจมตีของิอวี่ไม่ลดลงเลย ทั้งยังกลับเพิ่มขึ้นด้วย การเคลื่อนที่ของเขาเริ่มแปลกประหลาด ร่างกายของเขาเริ่มคล้ายเงาของอสรพิษที่มุดไปมุดมาซ้ายทีขวาที และหลบหมัดของต้วนอู๋เสวียไปได้!
“นี่มันอะไรกัน!”
ต้วนอู๋เสวียรีบหันหลังกลับมาก็เห็นิอวี่ผ่านหน้าเขาตรงไปสังหารเซิ่นเจิ่นโหวแล้ว
เซิ่นเจิ่นโหวใมาก เขาคิดไม่ถึงเลยว่าิอวี่จะมีพลังกายในการหลบหลีกการโจมตีของต้วนอู๋เสวียที่ประหลาดขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เขาอวดดีมากแค่ไหน ในเวลานี้เขาก็มีความหวาดกลัวมากเท่านั้น!
“ิอวี่ เ้า ... ”
ิอวี่แทงกระบี่เข้าคอหอยเซิ่นเจิ่นโหวในทันที หยุดการพูดของเขาไปตลอดกาล ปลิดชีวิตของเขาลงไปอย่างถาวร
“ข้าบอกไปแล้ว ข้าจะให้เ้าตายอย่างอนาถ อนาถที่สุด”
ิอวี่เอียงกระบี่แล้วฟันออกไปทางด้านข้าง หัวของเซิ่นเจิ่นโหวถูกกระบี่หวงฉวนฟันขาดไปครึ่งหนึ่ง เืกระเด็นสาดไปทั่วและทรุดลงไปกับพื้น
“เอ่อ ... ”
หลังคอของเซิ่นเจิ่นโหวถูกแทงทะลุ เขารู้สึกว่าลมปราณชีวิตของเขากำลังไหลออก ก่อนที่จะตายนั้นตาของเขาเบิกกว้างมาก มองไปที่ิอวี่ด้วยความตกตะลึง สายตาของเขารู้สึกเสียใจอย่างมาก
เขาเกลียดตัวเองที่ดูถูกิอวี่ หากเขาหนีไปให้เร็ว ไม่แน่ว่าผลอาจจะไม่เป็แบบนี้ก็ได้!
เขาอยากจะเอ่ยปากด่าิอวี่ชุดใหญ่ก่อนตาย แต่ก็พบว่าลิ้นของตนถูกิอวี่ตัดขาดไปแล้ว นอกจากเสียงความรู้สึกเ็ปที่ชัดเจนแล้ว เขาพูดอะไรไม่ออกเลย
และทุกอย่างนี้ก็เป็ของขวัญที่ิอวี่มอบให้กับเขา!
ความเสียใจและรู้สึกผิดมันพลุ่งพล่านไปในหัวของเซิ่นเจิ่นโหว เขากระอักเืออกมาอีกครั้ง หัวเอียงไปด้านข้าง และตายลงไปจริงๆ
ฆ่าเซิ่นเจิ่นโหวได้ในกระบวนท่าเดียว!
ิอวี่สีหน้าไร้อารมณ์มาก เขาหันไปมองต้วนอู๋เสวียด้วยท่าทางนิ่งๆ แล้วพูดว่า “ข้าจะคลั่งให้เ้าดู”
ถึงแม้จะเป็คำพูดที่เรียบง่ายแต่ก็ทำให้ต้วนอู๋เสวียนรู้สึกหวั่นใจ!
ในเวลานี้ สีหน้าของต้วนอู๋เสวียนั้นไม่รู้เปลี่ยนไปกี่หน้าแล้ว ใบหน้าสั่น ปากขยับแต่พูดอะไรไม่ออกสักคำ เขารู้สึกได้ว่าศักดิ์ศรีของเขาเหมือนถูกเหยียบย่ำ!
“ดี ... ดีมาก ... ”
ต้วนอู๋เสวียปากสั่น ิอวี่เป็คนของราชวงศ์ต้าิ เป็ศัตรูของเขา ดังนั้นอย่างไรเขาก็ต้องฆ่าิอวี่อยู่แล้ว แต่ในตอนนี้ ต่อให้ิอวี่จะไม่ใช่คนของราชวงศ์ต้าิเขาก็จะต้องฉีกร่างิอวี่เป็ชิ้นๆ ให้ได้!
ลมปราณสีน้ำเงินเทาถูกปล่อยออกมาจากดวงจิตเทวะ ทำให้อุณหภูมิรอบตัวของเขาลดลงราวกับว่าหิมะกำลังจะตก
