“บังอาจ! เด็ก ๆ เอาไม้ไล่ตีคนเหล่านี้ออกไปให้หมด” เฟิงเสวี่ยเหอทนจนสุดจะทนแล้ว คำก็หญิงอัปลักษณ์ สองคำก็หญิงอัปลักษณ์ ไหนจะวาจาใส่ไคล้ให้ผู้อื่นต้องแปดเปื้อนมลทินเหล่านี้อีก เดิมทีเพิ่งจะได้สติจากโมโหอาละวาดขว้างถ้วยชาใส่แม่นมผู้นั้นไป แต่ตอนนี้...