กาวินก็คือกาวินอยู่วันยังค่ำ สำหรับทุกคนเขาไม่ได้ใส่ใจหรอกว่าเขาจะเป็ที่เท่าไหร่ แต่สำหรับทชา เด็กหนุ่มวัยยี่สิบหน่อยๆ เขาต้องมาที่หนึ่งเสมอ และสำคัญที่สุด ข้อนี้ไม่ใช่เขาที่อยากได้ ทชาเองก็รู้อยู่แก่ใจ และรู้ดีว่าพี่คนสวยมาที่หนึ่งเสมอ
ผมต้องวางงานที่ทำอยู่ และเดินออกมาจากกลุ่มเพื่อน และเสียงเพื่อนๆ ที่แซวตามหลังเมื่อรู้ว่าใครโทรมา ผม้าหลบออกมาเมื่อเจอเพื่อนแซวไม่หยุด และ้าเซฟพี่กาวินด้วย เพราะพี่เขาเป็คนดังและมีชื่อเสียง ไม่ค่อยอยากให้พวกเพื่อนๆ เอาเื่นี้ไปแชร์ตามโซเชียลต่างๆ เดี๋ยวพี่กาวินจะเสียหาย
"ว่ามาครับ พี่มีอะไร ไม่เสียเวลาหรอกครับ ผมตั้งใจฟังอยู่"
เท่านั้นแหละ คนที่ทำหน้างอนอยู่และน่ารักไปในตัว ซึ่งตรงข้ามกับรูปร่างที่สูงกำยำกล้ามเนื้อแน่น แต่ขี้ใจน้อย!!! เปิดปากยิ้มแฉ่งยิ้มกว้างด้วยความพอใจ
ถ้าผมเดาไม่ผิดก็คงยิ้มจนหนวดแมวขึ้นแน่ๆ
"วันนี้กูมีถ่ายงาน คือ...มันต้องแก้ผ้าอาบน้ำ"
"ห่ะ!!!"
เสียงของทชาที่เล็ดลอดออกมาดังมากจนแสบแก้วหู กาวินถึงกับต้องยกหูออก อาการใกับเสียงของทชา มันสร้างความพึงพอใจให้เขาอย่างบอกไม่ถูก นึกดีใจแล้วยิ้มออกมาจนอันนาที่ยืนดูอยู่ไกลๆ ถึงกับสงสัยว่ายิ้มอะไรขนาดนั้น
"พี่ต้องแก้ผ้าเลยเหรอ โชว์ต่อหน้าคนอื่นมากมายอะนะ"
และก่อนที่เด็กหนุ่มจะสมองไหลไปมากกว่านี้ กาวินถึงกับต้องรีบช่วยโกยสมองนั้นด่วนๆ
"ไม่ใช่ๆ คือ...กูหมายถึงว่ากูต้องถอดเสื้อใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวลงอ่าง ไม่ได้แก้ทั้งหมดแบบนั้น"
"อ๋อ" เสียงมันลากยาวถอนหายใจโล่งอก
"กูแค่อยากบอกมึงอะ"
คราวนี้ทั้งคนโทรหา และคนที่รับสายต่างก็เงียบ เสียงหัวใจที่เต้นแรงทั้งคู่ ไม่ได้มีคำพูดอะไรที่หวือหวาเลย ไม่มีคำพูดที่ชวนหวาน แต่มันเป็แค่ประโยคง่ายๆ สั้นๆ
ที่หมายถึง กูขออนุญาตมึงแล้วนะ ก็เท่านั้น!!!
ทำไมผมถึงรู้สึกดีจัง รู้สึกว่าผมนี้โคตรสำคัญกับพี่เขามากๆ ทุกอย่างที่พี่กาวินทำ เขามักจะบอกผมทุกเื่ โดยเฉพาะอะไรที่มันล่อแหลมแบบนี้ มันเหมือนกับว่าถ้าผมไม่โอเค พี่เขาก็พร้อมจะปฏิเสธอย่างนั้นแหละ และนั่นก็ทำให้ผมอยากลองดูว่าจริงหรือเปล่า
"ผมไม่อนุญาตให้พี่ถอดเสื้อนะครับ มันโป๊เปลือยเกินไป"
เมื่อทชาพูดออกมาแบบนั้นทำเอากาวินหน้าเหวอทันที หน้านิ่งมองไปหาอันนาที่ยืนรออยู่ ตาขยิบประมาณว่าให้เดินมาหาหน่อย
หนุ่มหน้าสวยถามว่าไม่ถอดเสื้อได้มั้ย หรือออกแบบฉากเป็อย่างอื่นได้หรือเปล่า เพราะตัวเองรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจในสรีระตัวเองสักเท่าไหร่วันนี้ เสียงสนทนาระหว่างกาวินกับ อันนา ผมได้ยินทั้งหมด เสียงที่เหมือนจะงอแงของพี่กาวินทำให้อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ รู้สึกสนุกและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก พี่กาวินทำตามอย่างที่ผมบอกจริงๆ ด้วย
น่ารักจัง!!!
"พี่ครับ"
ผมจำต้องล้มเลิกแกล้งพี่เขาทันทีเพราะอาจจะทำให้พี่เขาทำงานลำบาก กาวินที่ฟังเด็กหนุ่มพูด บอกว่าถอดเสื้อได้ แต่กางเกงห้ามถอดเด็ดขาดให้ใส่กางเกงขาสั้นแทน สักพักกาวินก็เรียกอันนามาเพื่อบอกว่าจะถอดเสื้อเหมือนเดิม ทำเอาอันนาถึงกับวิ่งวุ่น เกาหัวมองเพื่อนอย่างงงๆ และก็อยากรู้ว่าไอ้คนที่มันสั่งเพื่อนตัวเองได้ขนาดนี้มันเป็ใครกันแน่
เพราะนายแน่มากๆ!!!
"กูเหนื่อยโว้ย เดี๋ยวถอดเดี๋ยวไม่ถอด พ่อคุณชายเื่มาก"
เสียงอันนาดังพอสมควรให้คนที่คุยอยู่ในสายได้ยิน เด็กหนุ่มถึงกับหัวเราะออกมา แต่ก็ต้องเอามือป้องปากเอาไว้
"ผมแค่ล้อพี่เล่นเองครับ นั่นมันงานของพี่ ถ้าพี่ต้องทำ แล้วพี่โอเค ก็ทำได้"
"อ้าว นี่มึงจะ...ไม่หวงกูหน่อยเหรอทชา"
ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะว่าไอ้การที่พี่เขาโทรมาบอกขนาดนี้ก็้าให้ผมแสดงความหวง และห่วงออกมานั่นแหละ
แต่ผมมีสิทธิ์อะไรล่ะ!!!
ถามว่าหวงมั้ย ก็ที่ผมใเสียงดังแทรกเข้าไปในแก้วหูพี่เขาก็บ่งบอกได้อยู่แล้วว่าหวงมาก ใจกับปากของผมตอนนี้มันอยากจะบอกว่าผมไม่ชอบ ผมไม่โอเค ไม่อยากให้ใครเห็นแผงอกอันแน่นกำยำของพี่กาวิน ไม่อยากแม้แต่จะให้ใครจ้องหน้าพี่เขานานๆ
ผมไม่อยากอีกหลายๆ ข้อเลย แต่สิ่งที่ผมคิดกลับพูดออกไปไม่ได้ ได้แต่เก็บไว้ส่วนลึกของหัวใจ ผมไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดแบบนั้นอยู่แล้ว มึงมันเป็ได้แค่เด็กในบ้าน!!! เสียงใครคนหนึ่งแทรกเข้ามาในหัว ดูถูกและเหยียดหยามทชา
"จะโทรมาบอกผมแค่นี้เหรอครับ"
"อือ...แค่นี้ เผื่อมึงเห็นงานที่กูถ่ายออกอากาศตามช่องทางต่างๆ มึงจะได้ไม่ใไง"
"ครับ ผมรับทราบ"
ทั้งคู่ที่คุยกันแบบเอียงอาย ต่างก็ไม่รู้ใจตัวเอง บางทีมันอาจจะเริ่มมีอะไรที่มันค่อยๆ ซึมลึกอยู่ก็ได้ โดยเฉพาะกาวิน ที่เดี๋ยวนี้เขาค่อนข้างดูงานเลือกงาน และเปลี่ยนฉากอยู่บ่อยๆ ไม่ใช่เพราะไม่อยากทำ แต่เพราะเกรงใจใครบางคน
นั่นก็คือทชา เขาแค่รู้สึกว่าส่วนหนึ่งร่างกายของตัวเองมีทชาคอยดูแลอยู่ ไม่ว่าจะเป็เื่อาหารการกิน เครื่องประทินผิว น้ำร้อนน้ำอุ่นน้ำเย็น ที่เด็กหนุ่มคอยเตรียมให้ตลอด เขาก็แค่อยากจะขออนุญาตคนที่มีส่วนดูแลตรงนี้อยู่
แล้วนี่ไปทำอะไรกับแขนข้างนี้ ไปโดนอะไรมา ไหม้เลย ทายาจะหายมั้ย?
นี่แหละคือสิ่งที่ต้องรายงานมัน หน้ามันตอนนั้นบอกได้เลยว่าเหมือนร่างกายโดนแทงเป็สิบแผลอะ ทั้งๆ ที่มีรอยไหม้แค่นิดเดียว เพราะมันหน้าบูดบึ้งได้ทั้งวัน ไม่พอใจห้ามโน่นห้ามนี่อยู่ตลอด
แต่อีกใจหนึ่งก็...อยากที่จะบอกเอง อะไรที่ทชาเห็นว่าไม่โอเค เขาก็พร้อมที่จะไม่ทำเพื่อให้เด็กมันสบายใจที่สุด
"มึงโทรหาใคร คนในกองรอมึงอยู่คนเดียวอะไอ้คุณชาย"
อันนาโมโหเพื่อน พร้อมกับครีมโลชั่นต่างๆ ที่ละเลงลงบนตัวเพื่อให้ผิวกายของกาวินออกมาดูออร่า และผ่องที่สุด อาการยิ้มเล็กยิ้มน้อยทำให้อันนาหมั่นไส้เพื่อนตัวเองเลยทุบหลังเข้าให้
"โอ๊ย ไอ้อันกูเจ็บ ถ้าหลังกูเป็รอยนี่ มึงต้องรับผิดชอบเลยนะ"
"หลังมึงมันไม่เป็ไรหรอกครับคุณกาวิน กูหมั่นไส้ที่มึงยิ้มกริ่ม ทำไมเดี๋ยวนี้มีความลับเหรอ หรือว่ามีแฟน ใครวะบอกหน่อยสิ เฮ้ย!!! นี่กูตกข่าวอะไรไปหรือเปล่ากาวิน"
"เปล่า ฟงแฟนอะไรละ ให้กูอยู่บริหารเสน่ห์แบบนี้ไปนานๆ ดีแล้ว"
อันนายังเฝ้าถามเผื่อเพื่อนจะหลุดอะไรออกมาบ้าง แต่กาวินก็ไม่ยอมบอกว่าเมื่อกี้นี้คุยกับใคร เลยเดินตามพ่อดาราคนดังออกไปเพื่อถ่ายงานต่อ
แล้วเสียง อื้อ อา ของคนในกองก็ดังขึ้นอีกรอบ
"อ้าวๆ เริ่มถ่ายต่อได้ คุณกาวินพร้อมนะ"
ผู้กำกับคนดังเอ่ยถาม แต่ก็ต้องข่มอารมณ์ไว้นิดหนึ่ง พยายามเข้าใจกับความเื่มากของลูกเ้าของบริษัท ในขณะที่ ออกัส คู่แสดงน้องใหม่ยืนถอดเสื้อรออยู่แล้ว คนที่อ่อนเยาว์กว่ามองกาวินแบบไม่วางตา สายตาที่ค่อนข้างเปิดเผยว่าพอใจในรูปร่าง และหน้าตาของกาวินมากแค่ไหน
สมกับคำร่ำลือไม่เกินจริง กล้องก็เก็บความหล่อดูดี และหน้าสวย ผิวที่ค่อนข้างเนียนละเอียดกระจ่างใสของกาวินไม่หมด ตัวจริงที่ออกัสได้เห็นวันนี้ มันดูดีกว่าในจอเป็สิบเท่า
ใครหนอจะได้คนที่เพอร์เฟคขนาดนี้ แต่อย่างไงก็ได้ใกล้ชิดขนาดนี้แล้ว ก็ถือว่าไต่มาได้อีกระดับหนึ่ง การที่ตัวเองจะทำความคุ้นเคยหรือสนิทก็ไม่น่าจะใช่เื่ที่ลำบากอะไรแล้วละ นี่คือสิ่งที่อยู่ในหัวของออกัส
สำหรับกาวินแล้ว เขาแค่ปรายตามองเฉยๆ หุ่นที่ดูดีกว่าออกัส หน้าตาที่ดีกว่าก็มีเยอะ เขาเลยไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมาย
"อะไรอีกกาวิน"
อันนาเดินเข้ามาหาเมื่อเพื่อนเรียก แล้วหันไปหาผู้กำกับโฆษณาอย่างเกรงใจ
"ไปบอกลุงให้ที ว่าไม่เอาปากััผิวกาย เอาแค่ปลายจมูกแตะๆ"
กาวินกระซิบบอกเพื่อน อันนามองเขาตาเขียวปั้ด บอกว่าไม่ได้ เพราะบทมันมาแบบนี้ แต่ยังไงกาวินก็ไม่เอา ทั้งสองเถียงกันอยู่นาน จนคนที่กาวินเรียกว่าลุงเดินเข้ามาหา ถามว่าข้อไหนอีกที่กาวินไม่โอเค สรรพนามที่เรียกลุงแต่ก็ไม่ได้แก่มากนัก ยังดูหนุ่มฟ้ออยู่ ทำหน้าเซ็งๆ แล้วเมื่อรู้สิ่งที่กาวินร้องขอ ก็รีบส่ายหน้าทันทีบอกว่าข้อนี้ไม่ได้จริงๆ
กาวินที่รู้แล้วยังไงก็ต้องตามบท อันนาเอามือลูบแขนเพื่อนรักว่ายังไงก็ต้องตามบท เพราะเขาก็เลือกมาแล้วว่ามันดีที่สุด เริ่ม!!!
ภาพที่ออกัส ค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปหาใกล้ใบหน้าของกาวิน สีหน้าของกาวินที่ยั่วสุดๆ ทั้งตัวที่ลงไปในอ่างอาบน้ำมีฟองสบู่เต็มไปหมด มันมากพอที่จะพรางหุ่นล่ำแน่นนั้นไว้ ขาพาดที่อ่างทำให้คนที่เล่นด้วยอย่างออกัสถึงกับหน้าแดง แอบกลืนน้ำลายไปหลายรอบ
"ผิวดีจัง หอมด้วย"
ออกัสที่ทำตามบท มองผิวเนียนด้วยสายตาที่แทบจะกลืนกิน ซึ่งเป็ที่ถูกใจของผู้กำกับเป็อย่างมาก เพราะมันดูสื่อออกมาได้อย่างดีเยี่ยมว่าออกัสนั้นหลงใหลคนที่อยู่ในอ่างอาบน้ำจริงๆ ปากบางเฉียบของออกัสค่อยๆ จรดลงที่กล้ามแขนข้างซ้ายของกาวิน
เกือบจะถึงแล้ว แต่ก็!!!
"เฮ้ย คุณกาวินเป็อะไร ขยับแขนหนีทำไม โอ๊ยจะบ้าตาย"
ผู้กำกับลุกขึ้นเดินหัวหมุนด้วยอารมณ์ที่แทบจะอยากวิ่งไปบีบคอของลูกเ้าของบริษัท ที่ทำได้ก็แค่โวยวายเกาหัวตัวเองหนังหัวแทบจะถลอกออกมาเป็แผ่นๆ
ส่วนอันนาก็หัวเสียวิ่งมาหาเพื่อน ถามว่าเป็อะไรอีก เมื่อกี้นี้มันดีมากๆ เลยจะสั่งคัดอยู่แล้ว กาวินทำหน้าเลิ่กลั่ก เพราะสิ่งที่ตัวเองทำเมื่อกี้นี้ แทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาเองที่ขยับแขนออก แค่รู้สึกว่าไม่อยากให้อีกคนเอาปากมาโดนตัวเท่านั้นเอง
"มึงเป็เหี้ยอะไรครับเพื่อน" อันนาลากเสียงยาว
"กู...ไม่รู้ตัวอะอัน กูขยับแขนออกเหรอ?" กาวินทำหน้าเหลอหลา งงๆ
"ไปเข้าไปข้างในก่อน ไปทำสมาธิเพื่อน ไปๆ สมาธิมึงสั้นหรือยังไง"
อันนาดันหลังเพื่อนพร้อมกับผ้าคลุม ทิ้งให้ออกัสยืนอยู่แบบงงๆ อารมณ์คุกรุ่นอยู่คนเดียว เพราะเมื่อกี้นี้ปากเขาจะได้ััเนื้อเนียนนั้นอยู่แล้วเชียว
รังเกียจเหรอวะ!!!
ไม่มืออาชีพเลย นี่คือสิ่งที่ออกัสคิด เพราะคิดว่าอีกคนไม่อยากเล่นคู่กับตัวเองหรือเปล่า
.................
"มึงไม่อยากเล่นกับไอ้ออกัสเหรอ บอกกูมา จะได้หาคนอื่น"
"ไม่นะ แต่แค่กูไม่รู้ตัวว่าตัวเองขยับแขนออก เออๆ กูขอโทษ"
กาวินยังงงๆ กับพฤติกรรมของตัวเอง ปกติเขามืออาชีพอยู่แล้วเื่งาน ไม่เคยเป็แบบนี้ แต่นี่แค่ใจเขารู้สึกว่าไม่อยากให้ใครใช้ปากััก็เท่านั้น แต่ถ้าผู้กำกับบอกว่ายังไงก็ต้องเล่นบทนี้ เขาก็โอเค แต่มันเหมือนกับว่าในใจของเขาเหมือนไม่อยากให้ใครบางคนเห็นโฆษณาตัวนี้ และมีภาพแบบนี้ก็เท่านั้น
ใครคนนั้น ทชา?
นี่ไง มันคืออะไรอะ เขาเองยังไม่รู้เลย จู่ๆ ก็รู้สึกหวงเนื้อหวงตัวขึ้นมาซะงั้น กลัวว่าใครบางคนจะโกรธ
แม่งโคตรเกลียดความรู้สึกแบบนี้ ที่เขาเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
"มึงไปบอกลุงไป คราวนี้เทคเดียวผ่าน ขอทำสมาธิแป๊บ"
อันนาตบหลังเพื่อนให้กำลังใจ เดินไปหาลุงที่นั่งรออยู่ข้างนอก ปล่อยให้กาวินนั่งอยู่พักหนึ่ง เสียงคนในกองปรบมือเรียกความพร้อมอีกครั้ง อ่างน้ำที่ถูกตีฟองขึ้นมาใหม่ กาวินถึงแม้ว่างานที่ทำจะเป็ของตัวเอง
เขาก็ไม่ลืมที่จะเดินไปขอโทษเพื่อนร่วมงานอย่างออกัส เด็กหนุ่มยิ่งปลื้มและประทับใจกาวินขึ้นไปอีกเมื่อเขาเข้ามาตบไหล่ ยิ้มหวานให้ พร้อมกับโปรยเสน่ห์ไปหนึ่งกรุ่บใส่หนุ่มรุ่นน้อง ออกัสเขินใหญ่คิดเข้าข้างตัวเองว่ากาวินก็น่าจะแคร์ตัวเองเอามากๆ เหมือนกัน
ไม่เลย การที่กาวินแตะเนื้อต้องตัวัั และยิ้มหวานปานน้ำผึ้ง และส่งสายตาเชื่อมให้ก็เพราะเื่งานที่ต้องถ่ายทำในบทของคนสองคนที่ตกหลุมรัก และหลงในเสน่ห์ของกันและกัน และที่ต้องทำแบบนั้นก็เพื่อเรียกอารมณ์ร่วมของอีกฝ่ายให้เข้าถึงบทที่สุด
"พร้อมนะคุณกาวิน คราวนี้ลุงทุบด้วยไม้หน้าสามนะคร้าบ"
เสียงผู้กำกับวัยสี่สิบแต่แทนตัวเองว่าลุงพูดขึ้น แต่ก็ยังเต็มไปด้วยอารมณ์ขัน ยังไม่ถึงขั้นอารมณ์บ่จอยเท่าไหร่นัก
"โหดอะลุง อะๆ พร้อมๆ ผมจะลงอ่างแล้วนะ เซ็กซี่ๆ"
กาวินเรียกขวัญตัวเอง และเพื่อนร่วมงาน
อืม...เป็บ้าไปแล้วกาวิน แกเป็อะไรนี่ สมองกับหัวใจแกอยู่ที่ไหนกันแน่
งานเกือบพังแล้วเห็นมั้ย?
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6ODoiMTExNDQ4MzMiO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo2OiIzNjI3NjMiO30
