“มอ!”
หวงหนิวร้องเสียงต่ำ การเคลื่อนไหวของมันกลับว่องไว รีบหลบในทันที ไม่เงอะงะเหมือนวัวธรรมดาเลยสักนิด
“หนิวหมัวหวัง รู้ไหมว่าแกทำอะไรลงไป?!” ฉู่เฟิงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน โกรธจนหน้ามืด พุ่งตัวออกไปอีกครั้ง
ทว่า ครั้งนี้เป้าหมายของเขาคือเครื่องมือสื่อสาร ต้องชิงเอาของกลับมาดูก่อนว่า หวงหนิวติดต่อใครไปบ้าง จะได้อธิบายปลายสายถูก
ไม่อย่างนั้น คนอื่นจะคิดอย่างไร? อยู่ดีๆ ก็ติดต่อไป จากนั้นก็ได้ยินเสียงมอๆ ไม่หยุดจากทางเขา
แค่คิด ฉู่เฟิงก็อยากจะกระอักเื เขาอยากจะฆ่าไอ้หวงหนิวนี่เหลือเกิน ขายหน้าชะมัด!
แต่ถ้ากลับไปอธิบาย จะให้เขาพูดอย่างไรล่ะ ใครจะไปเชื่อ? ฉู่เฟิงรู้สึกเหมือนถูกตีจนหัวบวม!
จะให้เขาบอกกับคนอื่นงั้นหรือ ว่ามีวัวสีทองตัวหนึ่งใช้เครื่องมือสื่อสารของเขาติดต่อกับคนอื่นๆ? แล้วถ้าเป็เขาล่ะ จะเชื่อหรือไม่ จะกลายเป็ยิ่งพูดก็ยิ่งเลอะเทอะ
หวงหนิวก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือ มันยังหลบซ่อนอยู่
อีกอย่าง มันยืนด้วยสองขาหลัง ตัวตั้งตรง ส่วนสองขาหน้าประคองเครื่องมือสื่อสารไว้ วิ่งวนหลบซ้ายเบี่ยงขวากับเขาอยู่ในสวน
“เอามาให้ฉัน!” ฉู่เฟิงะโ
หวงหนิวว่องไวกว่าคนเสียอีก อย่างกับลิงสีทองก็ไม่ปาน ทั้งวิ่งวุ่นทั้งะโ เวียนวนรอบโต๊ะหิน ปั่นหัวเขา
มันกอดเครื่องมือสื่อสารไว้ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ แถมยังร้องมอๆ ใส่เครื่องมือตลอดเวลาอีกด้วย
ฉู่เฟิงโกรธจนหน้าเขียว ไอ้นี่ มันยังมีอารมณ์คุยกับคนอื่นอีกเรอะ?
“หนิวหมัวหวัง ฉันจะฆ่าแก!” เขาะโ โมโหจนลมแทบจับ ไอ้วัวน่าเกลียดนี่ดื้อด้านอย่างถึงที่สุด ถึงตอนนี้ก็ยังเลวได้อีก
หวงหนิวแสดงท่าทีหยามเหยียด
“ทำผิด แล้วยังจะกล้าลอยหน้าลอยตาอีกเหรอแก?!” ฉู่เฟิงไล่กวดมันไม่ทัน ก็คว้าของที่อยู่ในสวนนั่นแหละ ปาใส่มันเป็การขัดขา
สำหรับเขา มันเป็่เวลาแห่งความทุกข์ทรมาน แต่ละวินาทีที่หวงหนิวกอดเครื่องมือสื่อสารไว้ เขายิ่งรู้สึกหัวร้อนขึ้นทุกที
ในที่สุด หวงหนิวก็หยุด มันวางเครื่องมือสื่อสารลงบนโต๊ะหิน
เวลานั้น ฉู่เฟิงหน้ามืด สีหน้าท้อแท้ มันร่ำไห้ไม่ออกจริงๆ นะ
หวงหนิวที่ทั้งพิศวงและชมชอบเครื่องมือสื่อสารนี้อย่างยิ่ง กลับวางมันลง แล้วใช้เท้าทั้งคู่เคาะ้าเครื่องอย่างว่องไว จนเท้าหน้าทั้งคู่เปล่งแสงสีทองเรืองรอง
ฉู่เฟิงจ้องมันเขม็ง นั่งลงอย่างหมดแรง เขามองไปทางเครื่องมือสื่อสารที มองไปทางหวงหนิวที แล้วเดี๋ยวจะอธิบายให้คนอื่นฟังยังไงดีล่ะ? ตอนนี้เขารู้สึกปวดหัวหนักมาก
เขาถอนใจเบาๆ หยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมา ไม่มีทางอื่นจริงๆ ก็ต้องพูดกันตรงๆ น่ะแหละ
“จำไว้นะ เดี๋ยวแกต้องช่วยฉันยืนยัน ตอนที่ฉันพูดโทรศัพท์ แกต้องส่งเสียงร้องด้วย” ฉู่เฟิงกำชับมัน
หวงหนิวผงกหัวอย่างเกรงๆ ท่าทางให้ความร่วมมือ
พอฉู่เฟิงหันมามองเครื่องมือสื่อสาร สีหน้าพลันค้างแข็ง รายชื่อคนติดต่อล่ะ ทำไมไม่มีแล้ว?!
เขาตะลึงงัน ไปไหนแล้ว?
ฉู่เฟิงพลันนึกขึ้นมาได้ ภาพสุดท้ายคือหวงหนิวเหมือนกำลังเคาะหน้าจอ ลบทุกสิ่งอย่างจนเกลี้ยง?!
“หวงหนิว ไอ้หนิวหมัวหวัง แกทำได้ดีมากนะ โว้ย........!”
ฉู่เฟิงะโลั่น เมื่อกี้ยังคิดอยู่เลยว่าจะกลบเกลื่อนยังไง ตอนนี้กลับไม่ต้องเสียแล้ว
“แกติดต่อกับใครหา?” เขาถามเสียงดัง ตอนแรกเหมือนกับจะเห็นชื่อคนที่เขาไม่อยากเจอ ยังจะมีใครอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่หลินนั่วอี?
หวงหนิวส่ายหัว ทำหน้าใสซื่อ นั่นหมายความว่ามันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“แกเข้าไปในหน้ารายชื่อได้ยังไง?” ฉู่เฟิงแทบคลั่ง แต่ว่า พอเขากดเท้าหน้าอันน่าเกลียดของมันกลับััได้ถึงความอบอุ่น แล้วพลันสว่างวาบในพริบตา!
“ยังจะหัวเราะ สักวันเหอะ ไว้ฉันหาพ่อครัวได้เมื่อไหร่ พอแกหลับจะจัดปาร์ตี้เนื้อวัวให้ดู!” ฉู่เฟิงขู่ฟ่อดๆ
ทันใดนั้น เครื่องมือสื่อสารก็กะพริบ เป็สายจากโจวเฉวียน
พอเขารับสาย ตาอ้วนโจวก็ตะเบ็งลั่นทันที “ไอ้หนิวหมัวหวัง ไอ้ลูกวัว ไอ้ปีศาจ กล้าดียังไงมาระรานฉันไม่หยุดหย่อน!”
“ฉันเอง” ฉู่เฟิงตอบ
“อ้อ ขอบคุณพระเ้า ในที่สุดเครื่องก็อยู่กับนายเสียที วัวบ้านนายนี่มันปีศาจจริง เมื่อกี้มันก่อกวนฉันนะ พอตัดสายทิ้ง มันยังโทรมาอีก ร้องมอๆๆ อยู่นั่นแหละ...”
วางสายแล้ว ฉู่เฟิงยังคงช็อกไม่หาย เขาเห็นภาพเลยว่าไอ้วัวงี่เง่านี่ทำอะไรลงไป นี่มันยังไปรังควานใครเข้าอีกเนี่ย?
ตาอ้วนโจวยังพอคุยกันได้ อีกทั้งยังรู้จักเ้าวัวตัวนี้ ไม่ต้องอธิบายอะไรมากมาย
เสียงเรียกเข้าเป็เสียงเพลงจากเครื่องมือสื่อสารดังขึ้นอีกครั้ง ฉู่เฟิงรีบคว้ามาดู เป็เพื่อนที่มหาวิทยาลัยของเขา เยี่ยเซวียน
“ฉู่เฟิง นายเป็อะไรหรือเปล่า?” เยี่ยเซวียนถาม
“ฉันสบายดี นายฟังนะ เมื่อกี้ไม่ใช่ฉัน...” ฉู่เฟิงพูดพลางส่งสัญญาณให้หวงหนิวส่งเสียง
แต่ว่า ไอ้วัวเฮงซวยนี่ไม่ยอมขยับเขยื้อน เอาแต่จ้องเขา ไม่ว่าเขาจะบุ้ยใบ้อย่างไร มันก็เอาแต่นิ่งเฉย ไม่ส่งเสียงสักแอะ
“ฉันเข้าใจ ฉันรู้แล้ว นายเพิ่งเลิกกับหลินนั่วอี อารมณ์คงไม่ค่อยดี แต่ว่ากินเหล้าเยอะไปมันไม่ดีต่อสุขภาพนะ เพลาๆ หน่อยแล้วกัน ไม่มีอะไรงั้นแค่นี้นะ” เยี่ยเซวียนจบการสนทนา
“ฉันกินเหล้าอะไรวะ?” ฉู่เฟิงฟังเสียงตื๊ดตื๊ดในสายอยู่พักใหญ่ รู้สึกหดหู่และจนปัญญา นี่มันแก้ตัวไม่ขึ้นจริงๆ นะเนี่ย
“หวงหนิว มานี่เลยแก ตกลงกันแล้วไง ว่าให้ช่วยยืนยันให้ฉันน่ะ!” ฉู่เฟิงจ้องมันเขม็ง
เครื่องมือสื่อสารดังขึ้นอีกครั้ง ยังคงเป็เพื่อนที่มหาวิทยาลัย ซูหลิงซี ผู้หญิงคนนี้สวยมาก
ฉู่เฟิงเข้าใจในทันที หลังจากหวงหนิวรังควานโจวเฉวียนแล้ว มันก็ไปที่รายชื่อเพื่อนร่วมชั้น
“ซูหลิงซี เธอฟังฉันอธิบายนะ” คราวนี้เขายึดเขาข้างหนึ่งของหวงหนิวไว้แน่น บอกมันว่าคราวนี้จะให้ทำคุณไถ่โทษ ทั้งยังเตรียมที่จะวิดีโอคอลอีกด้วย
แต่ว่าซูหลิงซีไม่รอให้เขาอธิบาย หัวเราะแล้วพูดว่า “อย่าบอกนะว่า ข้างๆ เธอตอนนี้มีวัวอยู่ตัวหนึ่ง แล้วทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันเป็คนทำ จากนั้นเธอก็เตรียมจะถ่ายรูปส่งมาให้ฉันดูด้วยใช่ไหม? โอเค ฉันเชื่อเธอ แต่ว่านะ ฉู่เฟิง นี่มันไม่ใช่เธอเลย ปรกติเธอออกจะมีมาดนี่นา เลิกกับหลินนั่วอีแล้วก็เลิกไปสิ ถึงกับกินเหล้าเพื่อลืมเธอเลยเหรอ? อ้อ จริงสิ ่นี้ที่ไหนๆ ก็วุ่นวาย เธอก็ดื่มน้อยๆ หน่อยแล้วกัน รักษาสุขภาพ ดูแลตัวเองด้วย เอาล่ะ ไม่พูดมากแล้ว ฉันยังมีเื่ต้องจัดการอีก แล้วเจอกันนะ”
ฉู่เฟิงนิ่งงัน ปลายสายวางหูไปแล้ว
นี่เป็บุคลิกของซูหลิงซี สาวสวยเฉียบ บางทีถึงกับเรียกได้ว่าเท่เลยทีเดียว ไม่ว่าจะทำอะไรล้วนหมดจด สง่าผ่าเผยอย่างยิ่ง
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ฉู่เฟิงหันไปจ้องหวงหนิว พูดว่า “ไอ้วัวบ้า แกทำฉันซะเละ!”
หวงหนิวทำหน้าใสซื่อ หมายความว่า มันเตรียมตัวทำคุณไถ่โทษแล้วนะ น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสต่างหาก
ฉู่เฟิงรออยู่นาน แต่ก็ไม่มีใครโทรมาอีก
“น่าจะแค่ไม่กี่คนนี้เท่านั้นมั้ง” เขาถอนใจยาว
หวงหนิวที่อยู่ด้านข้าง ผงกหัวยืนยัน สีหน้าสีตาหนักแน่น บอกว่าไม่มีเื่อะไรแล้ว แค่ไม่กี่คนนี้แหละ
“อย่ามาผงกหัวมั่วซั่วนะแก ยังมีอีกคนแท้ๆ นี่ฉันจะพูดกับเขายังไงล่ะเนี่ย?”
ฉู่เฟิงแน่ใจว่าหลินนั่วอีก็ได้รับสาย ก็ตอนนั้นเขากลับมาเห็นเข้าพอดี
เขาสงบสติอารมณ์อีกครู่ ผลักหัวของหวงหนิวที่ยื่นเข้ามาใกล้ออกไป แล้วเตรียมโทรหาหลินนั่วอี
ปลายทางรับสาย ได้ยินเสียงเพลงชวนผ่อนคลายอย่างยิ่ง ฉู่เฟิงไม่เอ่ยปากในทันที สำหรับหลินนั่วอี เขาไม่อยากรีบร้อนอธิบาย
บางที เธอก็น่าจะรู้ดีว่าเขาไม่ใช่คนไร้สาระอย่างนั้น
ปลายสายยังคงเงียบ หลินนั่วอีเองก็ไม่ได้เอ่ยปากแต่อย่างใด คนสองคนดำดิ่งอยู่ในความเงียบสงบ ในความคลุมเครือต่างก็ได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน
่เวลานี้ทอดยาวอยู่ครึ่งนาที
ทันใดนั้น หวงหนิวก็เงยหน้าขึ้น พุ่งเข้ามาใกล้ กรอกเสียงมอใส่เครื่องมือสื่อสาร ทำเอาฉู่เฟิงหูแทบแตก
ไอ้หนิวหมัวหวัง!
ฉู่เฟิงแทบคลั่ง เขายังไม่อยากจะอธิบายอะไรทั้งนั้น แต่ดันเกิดผลลัพธ์ที่ไม่คาดฝันอย่างนี้
ก่อนหน้าขอให้มันช่วยให้ความร่วมมือมันกลับเฉยเมย พอตอนนี้ไม่้ามันแล้ว มันกลับเสนอหน้าแหกปากร้องเสียงหลง
วินาทีนั้น ฉู่เฟิงได้ยินเสียงแก้วไวน์ตกแตกอย่างชัดเจน ชัดเลยว่าหลินนั่วอีเองก็ใอย่างมาก จากนั่นก็ตัดสายไป
ฉู่เฟิงนิ่งค้างอยู่เนิ่นนาน ท้ายสุดก็ตะเบ็งเสียง “ไอ้วัวเฮงซวย ฉันจะสับแกเป็ชิ้นๆ!”
หวงหนิวทำหน้าซื่อ บอกความหมายว่า ก็นายกำชับนักกำชับหนาอยากให้ฉันช่วยไม่ใช่เรอะ?
ในสวน เสียงคนเสียงวัวตีกันวุ่นวาย ไม่จบลงง่ายๆ
ท้ายที่สุดฉู่เฟิงหมดแรง ได้แต่หัวซุนกลับห้องนอน เขาไม่สนใจแล้ว อยากทำอะไรก็เชิญ
ตื่นมาอีกทีก็พลบค่ำ
ฉู่เฟิงจัดเต็มอาหารมื้อเย็น เป็การปลอบใจตัวเอง นี่เป็ข้อดีของเขา ไม่ว่าจะเจอเื่ร้ายอะไร ขอแค่กินให้เต็มที่ก็จะอารมณ์ดีขึ้นเอง
ก่อนหน้านี้ที่แทบจะฉีกเนี้อเถือหนังเ้าวัวตัวนั้น แต่พออารมณ์เย็นแล้ว เขาก็ยังคงจัดหาหญ้าและผลไม้สดให้มัน
หัวค่ำ ฉู่เฟิงเช็กข่าวจากทุกสื่อ เขาตามติดความคืบหน้าเื่การเปลี่ยนแปลงในทุกๆ ที่
ทันใดนั้น ไม่ว่าจะเป็โทรทัศน์หรือเครื่องมือสื่อสารต่างรวนกันไปหมด สัญญาณแปรปรวน ลักษณะอย่างนี้ เขาเข้าใจได้ทันที ดาวเทียมในชั้นบรรยากาศน่าจะถูกคุกคาม
ในที่สุด สัญญาณก่อกวนก็หยุด
ฟีดข่าวในอินเทอร์เน็ตพรั่งพรู
เป็เพราะมีข่าวจากสื่อรัฐวิสาหกิจแพร่ออกมา ว่าพวกต้นไม้กลางอากาศที่น่ากลัวพวกนั้นได้ถูกกำจัดไปเกือบจะหมดสิ้นแล้ว
ฉู่เฟิงครุ่นคิด กำจัดได้สิ้นซากจริงๆ หรือ?
ยามดึก เมื่อได้เห็นรายงานข่าวบางอย่าง เขาเริ่มกังวลว่าการกวาดล้างคงไม่เป็ผลสำเร็จ
เนื่องจาก ในหลายๆ พื้นที่เกิดการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ขึ้น
มีคนโพสต์รูปให้เห็นอย่างชัดเจน หน้าบ้านของคนคนนั้น จู่ๆ ก็มีูเาทั้งชันทั้งสูงใหญ่เสียดฟ้าโผล่ขึ้นมา ประหนึ่งเทือกเขาในตำนานก็ไม่ปาน
อีกข่าวรายงานว่า มีคนหนุ่มที่จะเดินทางไปเมืองเล็กๆ ที่อยู่ห่างออกไปประมาณห้ากิโลเมตร สุดท้ายกลายเป็ว่าต้องขับรถร่วมห้าสิบกิโลเมตรจึงจะถึงที่หมาย
ตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็ เขาซงซาน เขาหวังอูซาน เขาไท่หังซาน เกิดูเามหึมาหลายร้อยพันลูก ในหลายๆ พื้นที่เกิดการเปลี่ยนแปลงแปลกประหลาดที่ไม่อาจควบคุมได้
“พระเ้า เกิดอะไรขึ้น เขาอู่อี๋ซาน1ขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่า ทำให้เกิดพื้นที่แปลกประหลาดขึ้นมาอีกมากมาย!”
“ยอดเขาหวาซาน2ที่สูงเสียดฟ้า ส่องแสงสว่างไปไกล พื้นที่แถบนี้ขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่า เกิดูเาสูงใหญ่ขึ้นมานับไม่ถ้วน เปล่งแสงเรืองรองสว่างไสว”
นี่คือข่าวที่รายงานในสื่อออนไลน์ของแต่ละที่ และยังมีอีกมาก
การเปลี่ยนแปลงลุกลามทีละนิด ไม่ได้จำกัดอยู่เฉพาะที่ ูเาเลื่องชื่อทั้งหลายล้วนเกิดการเปลี่ยนแปลง หมอกหนาปกคลุม เหล่าสัตว์ร้ายเร้นกาย อันตรายสุดคาดเดา
แผ่นดินแยก ไฟฟ้าดับ การสื่อสารถูกตัดขาด อาคารถล่ม ทยอยเกิดขึ้น สถานการณ์วิกฤติอย่างยิ่ง
ดึกแล้ว ฉู่เฟิงนั่งอยู่เงียบๆ คนเดียวในห้อง เขารู้ว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด การเปลี่ยนแปลงที่ร้ายแรงที่สุดมาถึงแล้ว
ตึง!
เสียงจากประตู จากนั้น หวงหนิวก็ส่งเสียงร้อง
ฉู่เฟิงเปิดประตู เ้าวัวสีทองบุ้ยใบ้ให้เขาตามมันลงไปที่สวน
จากนั้น หวงหนิวก็นั่งขัดสมาธิด้วยสองขาหลัง เงยหน้าขึ้นสู่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวพร่างพราว แล้วเริ่มหายใจด้วยเคล็ดพิเศษ ให้เขาทำตาม
ฉู่เฟิงตะลึง หวงหนิวกำลังชักนำเขา
เขาสงบใจลง หายใจตามจังหวะอันแปลกประหลาดนั้น ััได้ถึงพลังแห่งชีวิตที่อบอวลอยู่ทั่วท้องฟ้า
แสงจันทร์นวลสลัว อบอุ่นอ่อนโยน เหมือนกับจะถูกดึงดูดให้สาดส่องลงบนร่างเขา ร่างเขาค่อยๆ เข้มขึ้นทุกที สุดท้ายก็กลายเป็วงแสงสีขาวพร่างพราว บริสุทธิ์ผุดผ่อง
นอกจากนี้ ดวงดาวพร่างพรายเต็มฟากฟ้า รายเรียงร่วงหล่นเป็สายธารละเอียดสุดคณานับ
ฉู่เฟิงนิ่งไม่ไหวติง ถูกโอบล้อมอยู่ในแสงจันทร์สดสว่างพร่างพราย
********************************************************
1 เขาอู่อี๋ซาน เป็แนวเขาแบ่งเขตมณฑลเจียงซี (江西) และมณฑลฝูเจี้ยน (福建)
2 เขาหวาซาน หนึ่งในห้าูเาเลื่องชื่อของเมืองจีน อยู่ในมณฑลส่านซี 陕西
