“ เ้าดำเ้าเก่งจริงๆ เ้าต้องเป็ ผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรกลับชาติมาเกิดเป็แน่ ”
“เ้าไปพักผ่อนได้แล้วเนื้อย่างอยู่ในจานข้าเตรียมไว้ให้แล้ว ปรุงยาเสร็จข้าก็จะไปนอนเหมือนกัน พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางแต่เช้ามืด” ที่ว่านอนก็คือนั่งสมาธิ
ชิ่วอิงและแมวดำ ออกเดินทางเข้าไปั้แ่หมอกยังลงแ่า อาศัยตาที่มองเห็นได้ชัดของคนและแมว มุ่งหน้าเข้าป่าใหญ่ เดินเก็บสมุนไพรตามที่แมวดำพาไป สี่ต้นซึ่งแต่ละต้นก็อยู่ไกลกันมาก
ยังดีที่แต่ละที่ได้มาหลายต้น อีกสองต้นต้องเดินตามหากัน
“ เ้าดำเราแยกกันหาเถอะ เดินตามกันแบบนี้ วันนี้คงหาไม่เจอแน่ เ้าไม่ต้องเป็ห่วงข้า ถ้ามีอะไรข้าจะร้องดังๆ”แมวดำวิ่งออกไปทันที
“ เ้าดำนี่มันเป็หมาหรือแมวกันแน่ วิ่งไวและแข็งแรงเหมือนหมา แต่ตัวเล็กเหมือนแมว หรือว่าลืมตัว”
“ สมุนไพรอีกสองตัวก็หายาก ในหนังสือไม่ได้ระบุว่ามันขึ้นในที่แบบไหนจะได้หาง่ายขึ้น”
ชิ่วอิงเป็เด็กวัยแค่หกเจ็ดขวบ เทียบกับป่าที่กว้างใหญ่ตัวสูง เท่าต้นหญ้าไม่มีแมวดำเดินนำทาง ก็ไปไหนไม่ได้ไกล ขาติดอยู่แถวเถาวัลย์
“ เฮ้ย! สมุนไพรปรุงยา ค่ายกลเรียนรู้มาบ้างแล้วน่าจะขาดทักษะการต่อสู้และเอาชีวิตรอด ถ้าสามารถกระโจนจากกิ่งไม้ต้นนี้ไปอีกต้นหนึ่งได้ก็คงจะดี ไม่ต้องเดินอยู่เบื้องล่างแบบนี้”
“ เอ๊ะ! ตรงนี้มันคืออะไรทำไมถึงเดินต่อไม่ได้มันเป็ผนังกั้นที่มองไม่เห็น”ชิ่วอิง ถอยออกมาแล้วโยนกิ่งไปเข้า แต่กิ่งไม้รอยเด้งกลับมาหาและหล่นลงพื้น
“ มันคืออะไรกันนะ หรือเป็ผนังกั้นเขตแดนสิ้นสุดเมืองมนุษย์ ก็ไม่น่าจะใช่โลกกว้างใหญ่แถมมีตั้งหลายทวีปตามที่หนังสือค่ายกลบอกไว้ หรือเป็สุดขอบฟ้าก็ไม่ใช่มันคืออะไรกันนะ”
“ ตึงตึงๆ!” เสียงดังก้องไปเป็บริเวณกว้าง เมื่อชิ่วอิงลองเอามีด เคาะสิ่งที่ขวางกั้นอยู่“ ฟังจากเสียงแล้วมัน เหมือนกับแผ่นขนาดใหญ่ และจากพื้นดินสูงขึ้นบนฟ้า แล้วจะข้ามไปฝั่งโน้นได้ยังไงกันล่ะ”
“เมี้ยว”แมวดำรีบวิ่งมาหา เมื่อได้ยินเสียง“เ้าดำไม่มีอะไรหลอก ข้าแค่เคาะผนังกั้นนี้ดูเท่านั้น แล้วแบบนี้เราจะข้ามไป ฝั่งนั้นได้ยังไงกัน”
“โอ้!เ้าหาสมุนไพร อีกสองตัวเจอแล้วรึ อย่างนั้นเราเดินกลับกันเถอะ”
“ตอนเข้าป่าว่าไกลแล้ว ตอนออกจากป่าไกลกว่าเดิมเสียอีก ไม่มีอะไรให้ขี่หรือนั่งเลยรึเมื่อยจนก้าวขาจะไม่ออกอยู่แล้ว”
“ อักขระเวทค่ายกล สร้างสิ่งของที่ลอยฟ้าได้ไหมน่ะ หรือมันจะอยู่หน้าที่เราเปิดข้ามไปไม่สนใจเพราะมันยาก ไม่ได้วันหลังต้องกลับไปอ่านดูวันนี้ต้องปรุงยาชุดที่สี่ก่อน”
กว่าจะมาถึงบ้าน ชิ่วอิงแทบคลานมาถึงนอนลงตรงกลางห้องคิดว่าหาย เหนื่อยแล้วจะลุกไปปรุงยา
รู้สึกตัวอีกทีก็เป็ตอนสายของ อีกวันหนึ่ง “นี้ข้านอนไปนานขนาดนี้เลยรึ ไม่ใช่พิษมันทำลายพลังของเราไปหมดเลย ไม่ได้ต้องรีบไปปรุงยาเดี๋ยวนี้ ถึงจะคลานก็ต้องไป”
“ ไม้ทำฟืนพวกนี้น่าจะเป็เ้าดำคาบมาไว้ให้ถ้ามันปรุงยาได้คงจะปรุงไปแล้ว”
ชิ่วอิงนั่งปรุงยา ใกล้จะสำเร็จแล้วแต่นางง่วงมาก ลืมตาก็ไม่ขึ้นเลยนั่งอยู่พิงผนังอยู่ในห้องครัวส่วนยาก็ยังอยู่ในหม้อ จิตใต้สำนึกบอกให้ลุก แล้วก็เอายารีบมากินแต่ร่างกายไม่ตอบสนอง
“เมี้ยว เมี้ยว!”เสียงแมวดำดังขึ้น ชิ่วอิงลืมตาที่หนักขึ้นมาดูแล้วก็หลับตาลง ”
แมวดำไม่มีทางเลือกมันกัดข้อมือของชิ่วอิงจนเืไหลออกมา ความเ็ปทำให้ชิ่วอิงลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
“เมี้ยว!”แมวดำดึงเสื้อให้นางลุกขึ้น ไปทางหม้อปรุงยา ชิ่วอิงแข็งใจคลานไปยังหม้อปรุงยา เกาะขอบเตาที่ไม่ร้อน เพราะไฟดับไปนานแล้ว ใช้มือควานไปในหม้อปรุงยาหยิบยาสามเม็ดในหม้อขึ้นมา แล้วใส่ปากกลืนลงไป
“เมี้ยว!”แมวดำลากกระบอกใส่น้ำ มาซึ่งหกไปครึ่งหนึ่งมา ชิ่วอิงรีบยกน้ำขึ้นดื่มด้วยมืออันสั่นเทา เพราะเรี่ยวแรงถึงขีดจำกัดแล้วกินน้ำเข้าไปได้สองอึกตาของนางก็ปิดลง
กระบอกน้ำตกลงบนลงพื้น พร้อมกับร่างของชิ่วอิงที่นั่งพิงผนังบ้านไหลลงกับพื้นนอนแน่นิ่ง แมวดำรีบลากกระบอกน้ำออก กลัวน้ำจะไหลมาตรงชิ่วอิงนอนลงไป
แมวดำนั่งมอง เืที่ไหลจากข้อมือชิ่วอิง มันมีสีดำคล้ำมันวิ่งไปคาบ สมุนไพรห้ามเืมา รอจนเืสีดำเปลี่ยนเป็สีแดง มันจึงเคี้ยวสมุนไพรแล้วคายออกมา วางตรงข้อมือและนั่งมองจนเืหยุดไหล
ชิ่วอิงที่นอนอยู่บนพื้นแข็งในห้องครัวโดยไม่รู้สึก ถึงอากาศที่เย็นลงและลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากหลับไปหนึ่งวันกับหนึ่งคืน
“ โอ๊ย! ทำไมถึงปวดหัว ปวดเนื้อตัวไปหมดแบบนี้กันล่ะ นี่เรานอนอยู่กับพื้นห้อง ที่แข็งกระด้างและเย็นแบบนี้มานาน แค่ไหนกันถึงได้เ็ปตัวขนาดนี้แล้วกลิ่นตัว ทำไมถึงได้รุนแรงเหมือนกับครั้งที่แรกที่กินยาเลยล่ะ”
“เมี้ยว!”แมวดำะโเข้ามาหาแต่ไม่ได้เข้ามาใกล้เพราะกลิ่นเหม็น “ เ้าแมวดำขอบใจเ้ามาก ตอนนั้นข้าคิดว่ากำลังจะตายแล้วดีที่เ้าช่วยข้าไว้ ทั้งกัดพิษออกจากข้อมือไหนจะเอาน้ำมาป้อน ข้าไปโดนพิษเพิ่มจากตรงไหนกัน”
“ ขอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไม่ไหวแล้ว เน่าไปทั้งตัวน้ำก็ไม่ได้อาบั้แ่ออกจากป่ามา”
ชิ่วอิง อาบน้ำชำระร่างกายเอากลิ่นเน่าเหม็นสกปรกออกไป และมานั่งขัดสมาธิทำสมาธิ อยู่สองชั่วยามจึงลืมตามาคุยกับเ้าดำ
“ เหมือนกับร่างกายบริสุทธิ์ขึ้นก็รับยาพิษเข้าไปเต็มๆ แสดงว่าทุกอย่างที่อยู่ในสำนักมีพิษทั้งหมด ั้แ่กระดาษหมึกพู่กันเทียน แม้กระทั่งน้ำดื่ม จะรวมถึงที่นอนหมอนมุ้งด้วยหรือเปล่านะ”
“ ที่อาการกำเริบ ครั้งนี้น่าจะเป็เพราะเดินป่าแล้วเหนื่อยร่างกายอ่อนแอพิษยาเลยปรากฏออกมา”
“ แล้วข้าจะจับตำราได้ยังไง หรือว่าพิษมาอยู่บนตัวข้าหมดแล้วในตำราอาจจะไม่มีแล้วก็ได้ แต่เพื่อความไม่ประมาทอย่าพึ่งจับตอนนี้เลย เอาไปโยนไว้นอกบ้านก่อน”
“นี่เป็ตอนกลางคืนแสดงว่าข้านอนไปยาวนาน เลยไม่รู้สึกง่วงและรู้สึกหิวด้วย เ้าแมวล่ะอาหารที่ใส่จานไว้หมดหรือยัง”
ชิ่งอิงเดินมาดูที่จาน ใส่เนื้อแห้งให้เ้าแมวดำ หมดไปแล้วจึงเดินไปหยิบเนื้อในห้องมาวางไว้ให้เ้าแมวดำแล้วกลับไปนั่งสมาธิต่อจนถึงเช้า
“ อ้าว! เ้าดำข้าเอาหนังสือพวกนี้ไปโยนไว้นอกบ้านน่ะ ทำไมเ้าลากกลับมาล่ะหรือว่าหนังสือพวกนี้ไม่ได้มีพิษ”
“เมี้ยว!”แมวดำ ใช้เท้าเหยียบสมุดจด สมุนไพรชุดที่ห้า“ เ้าดำชุดที่สี่ยังหายากเลยในชุดที่ห้าจะไปหาที่ไหน”
“เมี้ยว!” ทีนี้แมวดำเหยียบตัวหนังสืออักขระเวท หน้าที่มีเหมือนพรมลอยในอากาศ“ เ้าหมายความว่าถ้าข้ากินยาชุดที่ห้าไปถึงจะสามารถสร้างอัครเวท ที่ลอยได้ใช่หรือไม่”
“เมี้ยว!”แมวดำร้องแล้ว ชี้สมุนไพรหกตัวซึ่งมันเคยเห็นแล้วสาม“ เ้าเจอแล้วทั้งสามต้นใช่หรือไม่งั้นก็ขาดอีกสาม ถ้าเจอต้นอ่อนเราต้องเก็บเอามาปลูกไว้บ้าง”
“ ไปก็ได้ข้ารู้สึกว่า พละกำลังกลับมาแข็งแรงแล้วดูเหมือนจะมากขึ้นกว่าเดิมอีก หวังว่าพิษในร่างกายข้าจะไม่มีแล้ว ข้าต้องปรุงยาป้องกันพิษแล้ว ดูเหมือนสำนักหอมหมื่นลี้ จะเชี่ยวชาญเื่พิษยิ่งนัก”
“ แสดงว่าพิษไม่ได้อยู่ในหมึกหนังสือพู่กัน แต่น่าจะติดอยู่ที่นอนหมอนมุ้งผ้าห่ม ที่แม่บ้านขนมาให้ ได้ผ่านการ อาบยาพิษมาเรียบร้อยแล้ว”
“ คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าอาจารย์ผู้เฒ่าเ่าั้ ้าฆ่าเด็กน้อยอย่างข้าเพื่อสิ่งใดกัน หรือได้รับคำสั่งจากใครมา จับข้าไปสังหารไม่ง่ายกว่าวางยาพิษเป็ขั้นเป็ตอนแบบนี้รึ ใช่ไหมเ้าดำ”แมวดำมองหน้า“เมี้ยว!”
“ หรือว่าชาติก่อนข้าไปขุดสุสานบรรพบุรุษของพวกเขา เผาบ้านฆ่าล้างตระกูล นั่นคือเื่ของชาติที่แล้วที่ข้าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆชาตินี้ พวกเขาทำกับไว้เยอะ รอผลลัพธ์ที่จะตามมาก็แล้วกันข้าขอเวลาไม่กี่ปีหวังว่าพวกเขาจะไม่รีบตายไปเสียก่อน”
“ ไป!เ้าดำ ข้าพร้อมแล้ว ต้องรีบทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมาให้เร็วที่สุดข้าเป็ห่วงครอบครัวที่ไม่รู้เื่อะไร จะพลอยเดือดร้อนกับข้าไปด้วย”
ทั้งสองมุ่งหน้าเข้าไปยังป่าใหญ่อีกครั้งหนึ่ง รอบนี้ร่างกายไม่ได้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า จึงเดินทางไวขึ้น ขาเล็กสั้นที่ก้าวเดินถ้ามองไกลๆเหมือนกับกำลังวิ่ง ตามแมวดำอยู่
สมุนไพรยังขาดอีกหนึ่งตัว“ เ้าดำ หรือว่าวันนี้เราจะ นอนอยู่ในป่านี้ จะได้ไม่เสียเวลา แค่เดินเข้าออกป่าก็หลายชั่วยามแล้ว พรุ่งนี้จะได้หาต่อแต่เช้า”แมวดำ มองหน้าแล้วทำท่า เหมือนกำลังคิดหนัก“เมี้ยว!”
“ นอนพื้นดินน่าจะอันตรายถึงจะเข้าป่ามา ไม่เจอสัตว์ใหญ่อยู่แถวบริเวณนี้ก็เถอะ”ชิ่วอิงมองหาที่นอนบนต้น ตัดเอาเถาวัลย์มาพันรอบกิ่งไม้ กลัวนอนดิ้นแล้วเผลอตกลงมา
“ ที่นอนเรียบร้อยแล้วเ้าดำพาข้าไปหาแหล่งน้ำหน่อย เช็ดเนื้อเช็ดตัวจะได้นอนหลับสบาย”
เช็ดเนื้อเช็ดตัวที่ว่า คือการไปลอยอยู่ในน้ำเมื่อเห็นว่าน้ำใสสะอาดและไม่ลึก“ เสื้อผ้าก็มีมาอยู่ชุดเดียว ชุดในใส่อาบน้ำแล้วเอาไปซักคืนนี้ก็ใส่ชุดนอกนอนไปก่อน”
ชิ่วอิงก่อไฟอยู่ใต้ต้นไม้ เพื่อตากชุดที่ใส่ลงไปอาบน้ำ และอุ่นเนื้อย่างไว้กินสำหรับหนึ่งคนละหนึ่งแมว ชุดแห้งแล้ว จึงพากันปีนขึ้นไปนอนบนต้นไม้
“ตึง!ตุบ!”
เสียงที่ดังอยู่ใต้ต้นไม้ และต้นไม้ที่ชิ่วอิงนอนอยู่เกิดการสั่นะเืเหมือนถูกชน ทำให้ทั้งคนละแมวใตื่น และมองไปยังใต้ต้นไม้
แมวดำ กระโจนลงมาจากบนต้นไม้ มายังพื้นดินเบื้องล่าง“เมี้ยว” เมื่อได้ยินเสียงเ้าดำร้อง ชิ่วอิงรีบปีนตามลงมา
ภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าชิ่วอิงคือ ชายชราหนวดขาวนุ่งขาวห่มขาว ซึ่งตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยเืสีแดง นอนไม่รู้สึกตัว อยู่ใต้ต้นไม้
มีเพียงหน้าอกที่ กระเพื่อมขึ้นลงเท่านั้นที่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ ชิ่วอิงที่เรียนรู้เื่สมุนไพรแต่ไม่ได้เรียนวิชาแพทย์และตรวจวินิจฉัยว่าป่วยเป็อะไร
ตรงไหนมีแผลเืออกก็ใส่ยาห้ามเื และป้อนยาทั้งแก้ปวดแก้าเ็แก้ไข้ ยาสมานแผล
แมวดำขนกิ่งไม้มาเติมไฟ ที่กำลังจะดับไป
ผ่านไปหนึ่งก้านธูปผู้เฒ่าจึงลืมตาขึ้นมา เห็นเด็กน้อยนั่งสัปหงกอยู่ข้างกองไฟและมีแมวดำนอนอยู่ข้างๆ
“ ที่นี่คงจะเป็อีกฟากหนึ่งของม่านพลังอย่างแน่นอน ดูเหมือนจะไม่มีพลังปราณเลย น่าจะเป็เด็กน้อยนั่นที่ใช้ยาห้ามเื และยาแก้ปวดสมานแผลให้กินไม่อย่างนั้นอาการคงหนักกว่านี้แน่”
“เมี้ยว” เสียงแมวร้องชิ่วอิงรีบลุกขึ้นมาและมองไปยังผู้เฒ่า ที่ตอนนี้ลืมตาขึ้นมาแล้ว
“ ท่านผู้เฒ่าท่านฟื้นแล้ว เป็ยังไงบ้างเ้าคะยังเ็ปตรงไหนอยู่หรือไม่”
“ เด็กน้อยข้าไม่เป็อะไรมากแล้วขอบใจเ้ามากที่ช่วยเหลือชายชราอย่างข้า ถ้าไม่เจอเ้าข้าคงนอนเจ็บอีกหลายวันกว่าจะฟื้นตัว”
“ ท่านผู้เฒ่ามาจากที่ใดหรือเ้าค่ะถึงได้ชนเข้ากับต้นไม้อย่างจังแบบนี้ และแผลตามร่างกายเหมือนจะเกิดจากการถูกสัตว์ทำร้ายมา แต่น่าแปลกที่ร่างกายของท่านสามารถฟื้นขึ้นมาไวมาก”
