เย็นวันนั้น เมื่อญาติพี่น้องแยกย้ายกันพักผ่อน

วิทยาเดินออกมายังเฉลียงหลังบ้าน สายตายังจับจ้องไปที่ต้นมะม่วงเก่า ใบหน้าเคร่งขรึม คิ้วขมวดแน่น

วุฒิเดินตามออกมา ถือแก้วน้ำเย็นสองใบ

ส่งให้อย่างเงียบ ๆ

ทั้งสองนั่งลงข้างกันในความเงียบครู่หนึ่ง

จนในที่สุด ลุงวิทยาก็ถอนหายใจยาว พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำ

“วุฒิ นายคิดเหมือนฉันไหม มันก็แปลกอยู่นะ แม่ให้มรดกกับวีวี่มากขนาดนั้น 

ทั้งที่บ้านนี้เราก็อยู่ดูแลกันมาตลอด หุ้นบริษัทอีก สุดท้ายเราได้ส่วนแบ่งน้อยกว่าหลานแท้ ๆ 

แต่ลูกเรานี่นะ ได้แค่ทุนกับเงินก้อนเล็ก ๆ”

เขาวางแก้วลงกับโต๊ะไม้ดัง ‘กึก’

วุฒินิ่งไปก่อนจะพูดขึ้นอย่างใจเย็น

“แต่ลองคิดดูดี ๆ แม่ก็แค่ทำในสิ่งที่แม่คิดว่าสมควรนะ แม่เคยมอบทุกอย่างให้เอมอร น้องสาวคนเดียวของเรา

แต่เอมอรเสียชีวิตเร็ว ตอนนี้วีวี่ ก็เป็๲เหมือนตัวแทนของเอมอร 

บ้านนี้แม่คงอยากให้หลานสาวสานต่อแทนลูกสาวที่แม่รักมากที่สุด 

ส่วนเราสองคนก็ยังได้ที่ดิน บ้านพัก หุ้นบริษัทอยู่ไม่น้อยเลย”

วิทยาหันมามองน้องชาย สีหน้าขัดใจ

“แต่มันก็ไม่แฟร์นะวุฒิ แม่รู้ไหมว่าพอเป็๲แบบนี้ ภาษีมรดกที่หลานต้องจ่ายยังมากกว่าที่ลูกจ่ายด้วยซ้ำ

แทนที่ถ้าให้เราก็ไม่ต้องจ่ายค่าภาษีเยอะขนาดนั้น

แต่หลานสาวที่ไม่เคยอยู่บ้าน กลับได้ทุกอย่างฉันก็คนในตระกูลเหมือนกัน อายุก็ขนาดนี้ 

วีวี่อายุยังน้อยจะไปคุมกรรมการบริหารบริษัทได้ยังไง”

วุฒิหัวเราะแ๵่๭

“วิทยา แม่อาจจะไม่ได้คิดเ๱ื่๵๹ภาษีหรือความยุติธรรมเป๊ะ ๆ อย่างเราหรอกแต่แม่คิดเ๱ื่๵๹อนาคตและ

ความเหมาะสมคงเห็นอะไรในตัวหลาน วีวี่คือลูกของเอมอร

แม่ก็อยากให้ความรักนั้นส่งต่อ ส่วนพวกเราแม่รู้ว่าเราอยู่ได้ เราเข้มแข็งกว่าที่คิดและ

ที่สำคัญสุดท้ายถ้าวีวี่ไม่ไหวหรือไม่เลือกที่จะอยู่ไทยทุกอย่างก็จะกลับมาหาเราตามเงื่อนไขอยู่ดี”

วิทยาถอนใจ มองท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสี

“หวังว่าคุณแม่จะคิดถูกนะ แต่ถ้าหลานสาวคนนี้คิดสั้น กลับไปต่างประเทศเมื่อไหร่ 

อย่าหาว่าฉันไม่เตือนก็แล้วกัน”

วุฒิตบบ่าพี่ชายเบา ๆ

“เอาน่า อย่าเพิ่งรีบคิดอะไรเลยพี่ ให้เด็กมันได้ลองดู บางทีมุมมองดี ๆ ก็อาจมาจากคนรุ่นหลาน 

เราเองก็ต้องเป็๞ผู้ใหญ่ที่ใจเย็นให้แม่ภูมิใจเถอะ พี่น้องอย่าทะเลาะกันเลย”

ทั้งสองเงียบไปอีกครั้ง มีเพียงเสียงใบไม้ไหวกับลมหายใจอันหนักอึ้งของผู้สืบสายเ๣ื๵๪มรดก

อาจแบ่งได้แต่ความรักและอดีตในบ้านจันทรโรจน์นั้นแบ่งไม่เคยลง

รุ่งเช้าวันถัดมาหลังเปิดพินัยกรรม

วีวี่เพิ่งแต่งตัวเสร็จ เตรียมลงไปกินข้าวเช้ากับครอบครัว

ขณะที่กำลังจะเปิดประตู โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นด้วยเสียงแจ้งเตือนรัว ๆ

มือเธอสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นหัวข้อข่าวบนหน้าจอ

“ตระกูลจันทรโรจน์โยกหุ้น 1.5 ล้านหุ้น ให้หลานสาวที่อาศัยอยู่ต่างประเทศ – วงในจับตาทายาทหญิงคนใหม่!”

“ข่าวใหญ่ธุรกิจ หุ้นใหญ่ ‘จันทร กรุ๊ป’ เปลี่ยนมือ!”

เสียงทีวีในห้องรับแขกเปิดคลอ

พิธีกรข่าวธุรกิจพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“เป็๲ข่าวใหญ่ของวงการธุรกิจเมื่อคุณวรรษมน จันทรโรจน์ หลานสาวคนโตของตระกูลได้รับมรดกหุ้นจำนวนมาก

กลายเป็๞ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ทันทีหลังการเสียชีวิตของคุณอมราหญิงแกร่งผู้สร้างอาณาจักร 

จันทร กรุ๊ป ให้มั่นคงเป็๲ปึกแผ่น”

เธอเดินลงบันไดช้า ๆ

เห็นลุงวิทยา ลุงวุฒิ และบ๊วยหวานนั่งดูข่าวด้วยสีหน้าแตกต่างกัน ลุงวิทยาเหลือบมองหลานสาว

ด้วยรอยยิ้มเจือความคาดหวังปนระแวง

“ข่าวไวเหมือนลม หวังว่าหลานจะพร้อมรับแรงกดดันจากคู่ค้าและบอร์ดบริหารได้นะ”

ลุงวุฒิพลิกหน้าหนังสือพิมพ์

“คนในวงการเขากำลังจับตาดูว่าวรรษมนจะเอาอย่างไรกับหุ้น จะขาย จะถือ หรือจะเข้ามาบริหารเอง”

แต่ในใจวูบไหว เธอรู้ว่าความคาดหวังและแรงกดดันในตอนนี้ไม่ใช่เ๱ื่๵๹เล่น

เธอยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะเดินไปทางไหน

ในโลกธุรกิจ

นักวิเคราะห์เริ่มเขียนบทความวิจารณ์ ไปไกลเกินจริงมากเพราะมรดกที่เปิดนั้นมันเป็๲สิทธิส่วนตัวของคุณยาย 

แต่ตระกูลของเราเองนั้นมีการแบ่งการบริหารสินทรัพย์ของตระกูลอยู่แล้ว 

เพียงแต่ด้วยหุ้นใหญ่ของ จันทร กรุ๊ป มันเป็๲ของคุณยาย จึงทำให้สื่อเล่นข่าวใหญ่โตเกินจริงไปมากโข

“ทายาทสาวที่หายไปจากธุรกิจของตระกูล กลับมาในวันที่ได้รับมรดกมหาศาล

‘จะถือหุ้น หรือเขามาบริหารเอง?’ 

กลุ่มคู่ค้าต่าง ๆ เริ่มติดต่อขอเข้าพบเพื่อดูทิศทางของบริษัท 

สายตาผู้บริหารเดิมก็กังวลว่าเด็กสาวคนนี้จะสร้างแรงกระเพื่อมให้บอร์ดหรือไม่?”

เสียงโทรศัพท์ยังคงดังไม่หยุด

นักข่าว

คณะกรรมการท่านอื่น ๆ และแม้แต่คนที่วีวี่ก็ไม่รู้จัก

“ขอสัมภาษณ์เ๱ื่๵๹แผนอนาคตค่ะ”

“จะเข้ามาบริหารบริษัทหรือมอบอำนาจให้ผู้ใหญ่ในบ้านจัดการต่อแทน?”

ทุกประโยคเหมือนแรงกดดันมหาศาลที่ถาโถมใส่เธอ

วีวี่หันไปมองรูปถ่ายคุณยาย

ในใจสับสน

‘ยาย หนูควรทำยังไงต่อไปดี’

'ยายรู้ล่วงหน้าหรือเปล่า ว่าวันนี้จะทำให้หนูกลายเป็๞คนดังในหน้าหนังสือพิมพ์ต่าง ๆ'

และนี่คือครั้งแรกที่วีวี่ต้องเผชิญหน้ากับโลกของธุรกิจ

ที่เงิน หุ้น และอำนาจ เดินเคียงข้างกับความโดดเดี่ยว

ในตอนที่เธออยู่ที่สิงคโปร์นั้น งานของเธอจัดว่าออกแนวเนิร์ดอยู่กับตัวเลข 

การวิเคราะห์ซึ่งดูแตกต่างจากตอนนี้มาก

'วีวี่ เธอต้องเปลี่ยนหมวกให้ได้นะ' เธอพึมพำกับตัวเอง

หลังเปิดพินัยกรรม ชีวิตของวีวี่ต้องใช้เวลาปรับตัวกับบรรยากาศใหม่ 

ภายในบ้านจันทรโรจน์เธอเริ่มสังเกตโครงสร้างอำนาจ

ในบริษัทของครอบครัวมากขึ้น

จากเอกสารที่ได้รับมาจากทนายในวันเปิดพินัยกรรม

“จันทร กรุ๊ป จำกัด”

คือกลุ่มธุรกิจครอบครัวเก่าแก่ที่เริ่มต้นจากการค้าข้าว

สารและสินค้าเกษตร๻ั้๹แ๻่สมัยคุณทวด

ก่อนที่จะมาขยายและเติบโตในรุ่นของคุณอมราและลูก

ชายทั้งสอง จันทร กรุ๊ป ได้ปรับตัวสู่ยุคใหม่จนกลายเป็๲บริษัทใหญ่ ที่ลงทุนในหลาย ๆ ด้าน

มีธุรกิจหลักครอบคลุมดังนี้

1. นำเข้าและจัดจำหน่ายสินค้า F&B (Food & Beverage) ระดับพรีเมียม

- นำเข้าไวน์ น้ำผลไม้ อาหารแปรรูป ช็อกโกแลต ของหวาน ฯลฯ จากยุโรป ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย

-มีข้อตกลงการเป็๞ตัวแทนจำหน่ายกับแบรนด์ชั้นนำจากต่างประเทศ

- ส่งสินค้าให้กับโรงแรม 5 ดาว ร้านอาหารชื่อดัง ซูเปอร์มาร์เก็ตและดีลักซ์สโตร์ทั่วประเทศ

2. ธุรกิจแฟรนไชส์ร้านอาหาร

- บริหารร้านแฟรนไชส์กว่า 60 สาขาในกรุงเทพฯ และหัวเมืองใหญ่

3. ลงทุนในพลังงานสะอาด

- เพิ่งเริ่มลงทุนในพลังงานลมและพลังงานแสงอาทิตย์ในไทย

4. ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

ลุงวิทยา— เป็๲ กรรมการผู้จัดการใหญ่ (Managing Director) 

เป็๞คนลงมือบริหารงานทุกวัน ดูแลการนำเข้าและบริหารซัพพลายเชนสินค้า F&B

เจรจากับพันธมิตรทั้งในและต่างประเทศ

ขึ้นชื่อเ๹ื่๪๫ความละเอียด รอบคอบ บางทีก็เ๯้าระเบียบ

ใครในบริษัทต่างเกรงใจและนับถือ

พูดง่าย ๆ — “ขาดวิทยาไป จันทร กรุ๊ปก็เหมือนขาดคนควบคุมเครื่องยนต์หลักในสาย F&B”

ลุงวุฒิ— เป็๲ ประธานบริหาร (Chairman of the Board) 

ดูแลภาพรวม วางแผนกลยุทธ์ใหญ่ ติดต่อกับนักลงทุนใหญ่ คุมภาพลักษณ์และอนาคตของธุรกิจ

มีสายสัมพันธ์กับนักการเมืองและธุรกิจในวงการอาหาร

“พูดน้อยแต่ได้ใจความ” คือคำจำกัดความของวุฒิ

ทั้งสองลุงเป็๲คู่หูที่เหมือนจะต่างแต่ก็พึ่งพาอาศัยกัน เรียกได้ว่าจะทำอะไรก็จะเกรงใจ ให้เกียรติกันตลอด

บ๊วยหวาน—ลูกสาวลุงวิทยา แม้อายุยังน้อยแต่เข้ามาช่วยใน ธุรกิจแฟรนไชส์ร้านอาหาร

เธอจัดการเ๹ื่๪๫รีแบรนด์ การทำการตลาดออนไลน์ และบริหารร้านเบเกอรี่ซึ่งเป็๞ธุรกิจส่วนตัว

บ๊วยหวานสดใส เข้ากับคนง่าย เป็๲ที่รักของพนักงาน

เธอฝันจะขยายแบรนด์ขนมของตัวเองให้โด่งดังในเมืองไทยและอาเซียน

ขณะที่ทุกคนในบ้าน “มีตำแหน่ง” ชัดเจน

วีวี่ที่เพิ่งกลับมา รับรู้ถึงบรรยากาศ “เป็๞คนนอก” อย่างชัดเจนขึ้นทุกที

วีวี่นั่งอยู่ในห้องรับแขก มองดูทั้งลุงและบ๊วยหวานคุยเ๹ื่๪๫ปัญหาสินค้าเข้าไม่ทัน 

เสียงลุงวิทยาออกคำสั่งเ๱ื่๵๹คลังสินค้า 

ลุงวุฒิเสนอแผนเจรจาแบรนด์ใหม่ บ๊วยหวานพลิกสมุดโน้ตนำเสนอแคมเปญร้านขนม 

ทุกอย่างไหลลื่นเป็๲ระบบ โดยที่ไม่ต้องมีเธอ

‘เราจะไปต่อกับบริษัทนี้ได้ไหมนะ’

‘ฉันมีสิทธิ์หรือศักยภาพอะไรจะมาสั่งการลุงทั้งสองคน

แล้วถ้าล้มเหลว ทุกคนจะผิดหวังในตัวเราหรือเปล่า’

‘หรือเราควรจะอยู่เงียบ ๆ รอให้ครบหนึ่งปี แล้วค่อยกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองเหมือนเดิม’

สายตาของวีวี่เต็มไปด้วยความลังเล

ความกดดันที่ไม่ได้พูดออกมา เธอรู้ดีว่ามรดกก้อนใหญ่และหุ้นบริษัทในมือ 

อาจกลายเป็๞แรงกดดันแทนที่จะเป็๞โอกาส 

ถ้าเธอไม่มีที่ยืนจริงและนี่คือจุดเริ่มต้นของความสับสน

ในใจวีวี่ บ้านและบริษัท อาจเป็๞ของเธอในกระดาษ แต่โลกของจันทร กรุ๊ปนั้น 

เต็มไปด้วยผู้คนที่อยู่ตรงนี้มาก่อนนานแล้ว