ในที่สุดเจียงลู่หรงก็เข้าใจว่าทำไมเจียงเฉินถึงปองร้ายเขา แต่เขาไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดเ้าไร้ขยะไร้ประโยชน์ที่โง่เขลาผู้นี้ถึงได้แปรเปลี่ยนเป็คนฉลาดไปได้
"พี่น้องหยางเป็คนรับใช้ของตระกูลเจียงของพวกเรา พวกมันไม่มีความกล้าที่จะสังหารนายน้อยคนใดคนหนึ่งของพวกมันหรอก สำหรับคนรากหญ้าอย่างพวกมัน ไม่มีทางที่จะได้รับยาชำระล้างมาได้ เจียงลู่หรง ในเมื่อเ้า้าแต่งงานกับแม่นางมู่หรง ข้าจึงสนองให้มันเกิดขึ้นอย่างไร ข้าล่ะแปลกใจนักที่เห็นแม่นางมู่หรงเป็สตรีมัดกล้ามเช่นนี้ ฮ่าฮ่า...นี่ทำให้ข้ามีความสุขนัก หากว่าเ้าแต่งงานเข้าสู่ตระกูลของพวกเขาตามที่ข้าวางแผนไป ข้าคงจะไม่เปิดโปงความจริงที่เ้าพยายามที่จะฆ่าข้า เพราะการที่ข้าได้เห็นคนที่ข้าเกลียดตกอยู่ในสภาพอันน่าสังเวชมันยอดเยี่ยมกว่าการฆ่าเป็ไหนๆ แย่หน่อยนะหากว่าเ้า้าที่จะหลบหนีไปจากที่นี่ ข้าไม่ปล่อยเ้าไปง่ายๆแน่"
เจียงเฉินกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม
ไม่เพียงแค่เจียงลู่หรงสังเกตเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของเจียงเฉิน กระทั่งเจียงเจิ้นไห่ที่ยืนอยู่นอกตำหนักยังรู้สึกประหลาดใจ ราวกับว่านี่เป็ครั้งแรกที่เขาได้พบกับเจียงเฉิน บุตรชายของเขาเลื่องชื่อด้านก่อเื่และทำอะไรไม่เป็สักอย่าง ผู้ใดจะไปรู้ว่าเขามีความสามารถยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้ ถึงขนาดสามารถวางแผนการเช่นนี้ออกมาได้เลยงั้นหรือ? การกระทำที่ผ่านมาทั้งหมดของเขาแสดงให้เห็นแล้วว่าเขาฉลาดแกมโกงถึงเพียงใด
"ฮ่าฮ่า...เจียงเฉิน เ้านี่ทำให้ข้าแปลกใจเสียจริง ข้าไม่คิดเลยว่าเ้าจะฉลาดล้ำเช่นนี้...แต่ว่าเ้าได้ทำสิ่งโง่ๆอย่างหนึ่ง.."
จิตสังหารเผยออกมาในแววตาของเจียงลู่หรงพร้อมกับหัวเราะออกมา
"เื่โง่ๆ? บอกมาสิ ว่าเื่โง่ๆที่เ้าว่ามานั่นน่ะคืออะไร?"
เจียงเฉินกล่าวออกมาพร้อมยักไหล่
"เ้านี่มันโง่จริงๆ...เ้ารู้ว่าข้าจะหนีออกไปคืนนี้ เ้ายังมาตามลำพังอีก ด้วยตัวเ้าที่อยู่เพียงขอบเขตฉีจิงระดับหนึ่ง ดูเหมือนว่าเ้าอยากตายเร็วๆสินะ ในเมื่อข้าจะไปแล้ว ข้าจักกำจัดเ้าซะ และเมื่อข้าประสบความสำเร็จมากมายในอนาคต ข้าจะกลับมายังคฤหาสน์เ้าเมืองและฆ่าเ้าแก่หน้าโง่นั่น ข้าจะให้เจียงเจิ้นไห่ตามไปพบเ้าที่ปรโลก"
เจียงลู่หรงดูแคลนเจียงเฉิน ในความคิดของมัน เจียงเฉินมิใช่อันใดอื่นนอกเสียจากมดปลวกที่สามารถบดขยี้โดยง่าย หลังจากที่ได้ฆ่าเจียงเฉินแล้ว ตัวมันจะออกไปยังสถานที่ห่างไกล
'บัดซบ'
เจียงเจิ้นไห่ที่ยืนอยู่นอกตำหนักสบถในใจและพร้อมที่จะบุกเข้าไปในตำหนัก แต่เขาหยุดเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินสิ่งที่เจียงเฉินกล่าว
"เ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก"
เจียงเฉินกล่าวด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม
"จริงรึ? พวกเรายืนอยู่ใกล้กันซะขนาดนี้ และตัวเ้าเป็เพียงฉีจิงระดับหนึ่ง ข้าสามารถฆ่าเ้าได้ง่ายๆเลยนะแม้ว่าเจียงเจิ้นไห่จะอยู่ที่นี่ก็ตาม"
เจียงลู่หรงหัวเราะออกมา เขามั่นใจในเื่นี้เต็มสิบส่วน
"เสียใจด้วยนะ ข้าไม่ได้อยู่ในขอบเขตฉีจิงขั้นที่หนึ่งแล้วล่ะ แต่เป็ขั้นเก้าต่างหาก"
ขณะที่เขากล่าว เจียงเฉินได้ปลดปล่อยพลังหยวนของเขาออกมา พลังหยวนอันทรงพลังของเขาพวยพุ่งออกมาจากร่างของเขา พลังอันกล้าแกร่งขนาดทำให้เจียงลู่หรงต้องถอยหลัง
"อะไรกัน?!"
เจียงลู่หรงตกตะลึงและมองเจียงเฉินราวกับเห็นผี ไม่เคยนึกฝันเลยว่ามันจะเป็แบบนี้
เจียงเจิ้นไห่ที่อยู่ภายนอกตำหนักตกตะลึงในการเปลี่ยนแปลงของเจียงเฉินเช่นกัน แต่สิ่งที่ตามมาหลังจากตกตะลึงคือความปิติยินดี
'ขอบคุณ์ บุตรชายของข้ามิใช่ขยะไร้ประโยชน์ เขาเป็อัจฉริยะ หนอย!เ้าเด็กนี่ เขาซ่อนทั้งหมดนี่จากข้าได้อย่างไรกัน?'
เขาคิดในใจพร้อมน้ำตาไหลพราก เจียงเฉินมักทำตัวไร้ประโยชน์ทำให้เขารู้สึกปวดใจ แต่ตอนนี้เจียงเฉินได้เปลี่ยนแปลงราวกับดำเป็ขาวและพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาเป็อัจฉริยะโดยการไปถึงขอบเขตฉีจิงระดับเก้าด้วยอายุเพียงสิบห้าขวบปีเท่านั้น ไม่มีผู้ใดในเมืองเทียนเซียงที่ทำเช่นนี้ได้ เจียงเฉินยังแสดงความฉลาดล้ำลึก และจิตใจที่มั่นคงจากการที่เขาแสดงออกมาในการรับมือกับเจียงลู่หรง เด็กหนุ่มอายุเพียงสิบห้าขวบปีไม่สามารถทำเช่นนี้ได้เป็แน่
"เป็ไปไม่ได้ ไม่น่าเชื่อ! เ้ายังอยู่ขอบเขตฉีจิงระดับหนึ่งเมื่อสามวันก่อนนี่...อย่าบอกนะว่าเ้าได้ซ่อนความแข็งแกร่งของเ้ามาโดยตลอด?แต่ถึงอย่างนั้น ผู้ที่อยู่ขอบเขตฉีจิงระดับเก้าทั่วๆไปไม่มีพลังหยวนที่กล้าแกร่งเช่นนี้นี่!"
เจียงลู่หรงกล่าวออกมาขณะที่เผยท่าทางตกตะลึงออกมา
"ในโลกนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เ้ามิอาจเข้าใจ เจียงลู่หรง เ้าสามารถมีอนาคตที่สดใสได้ แต่เ้ากลับทำมันให้พังพินาศด้วยตนเอง ตอนนี้มาจบเื่ทั้งหมดเถอะ"
การเคลื่อนไหวของเจียงเฉินรวดเร็วดั่งสายฟ้าฟาด ในเสี้ยววินาที เจียงเฉินได้มาถึงตรงหน้าเจียงลู่หรงและคว้าคอของมันด้วยฝ่ามืออันทรงพลังดั่งเหล็กไหลของเขา ด้วยพลังอันมหาศาล เจียงลู่หรงไม่อาจดิ้นหลุดได้
"ช้าก่อน!"
เจียงเจิ้นไห่ะโออกมาพร้อมกระโจนออกมาจากประตู
กร้อบ!
โชคร้ายนัก เขาช้ากว่าเจียงเฉิน เจียงเฉินได้หักคอของเจียงลู่หรงด้วยฝ่ามืออันทรงพลังของเขาเป็ที่เรียบร้อยแล้ว ส่งมันกลับสู่บ้านเก่าเสร็จสิ้น
"อา....เฉินเอ๋อร์ เหตุใดเ้าถึงฆ่าเขาเล่า?"
มองไปยังร่างไร้ิญญาของเจียงลู่หรง เจียงเจิ้นไห่ถอนหายใจออกมา นอกจากนี้เขาตกตะลึงที่เจียงลู่หรงซึ่งมีระดับพลังเท่าๆกับเจียงเฉิน แต่กลับถูกเจียงฆ่าตายในการลงมือเพียงครั้งเดียว นี่มันน่าเหลือเชื่อนัก
"ท่านพ่อ ท่านไม่เห็นด้วยหรอกหรือที่ข้าฆ่าคนอย่างเขา? หากว่าข้าไม่ฆ่าเขาเมื่อครู่นี้ เขาอาจกลับมาเป็ภัยอันตรายต่อพวกเราได้"
เจียงเฉินกล่าว
"ฮึ่ม! ข้าล่ะเสียแรงเปล่าจริงๆ เลี้ยงดูมันมาโดยตลอด มันกล้าทำเช่นนี้กับเ้า แน่นอนว่าเ้าสมควรที่จะฆ่ามันทิ้ง...แต่ว่าตอนนี้มันก็ตกตายไปแล้ว ดังนั้นแล้วใครล่ะที่จะต้องแต่งงานกับมู่หรงเสี่ยวโหรวในวันพรุ่งนี้?ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลของพวกเราและตระกูลของมู่หรงอยู่ในภาวะย่ำแย่ ตอนนี้ทุกอย่างก็แย่ลงกว่าเดิมเสียอีก"
เจียงเจิ้นไห่ขมวดคิ้ว นี่คือสิ่งที่เขาเป็กังวลมากที่สุด
"ท่านพ่อ อย่าใจอ่อนนักเลย ท่านจะต้องรู้ว่าพยัคฆ์สองตัวไม่อาจอยูู่เาที่เดียวกันได้ ไม่มีทางที่ตระกูลมู่หรงและตระกูลพวกเราจะอยู่อย่างสันติในเมืองเทียนเซียงได้ และตาเฒ่าจากตระกูลมู่หรงนั่นไม่เคยคิดว่าพวกเราอยู่ระดับเดียวกันด้วยซ้ำ มันกระทั่งดูถูกพวกเรากลางวันแสกๆ เหตุใดพวกเราต้องญาติดีกับพวกมันด้วยล่ะ?"
เจียงเฉินกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม
"ดูถูกพวกเรา?"
เจียงเจิ้นไห่งุนงง
"ท่านพ่อ อย่าได้ถูกใบหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ของมู่หรงเจิ้นหลอกเชียวนะ เ้านั่นมันฉลาดแกมโกงยิ่งกว่าใครๆเสียอีก การปรากฎตัวของมู่หรงเสี่ยวโหรวที่ปรากฎตัวในงานหมั้นหมายในวันนี้เป็การดูถูกตระกูลพวกเรา ตระกูลพวกเราเป็ตระกูลระดับสูงในเมืองเทียนเซียงและหากว่าพวกเราปล่อยให้นางแต่งเข้ามายังตระกูลของพวกเรา พวกเราจะกลายเป็ที่หัวเราะเยาะของผู้คน ชื่อเสียงตระกูลพวกเราจะดิ่งลงเหว หากว่าพวกเราให้เจียงลู่หรงแต่งเข้าตระกูลพวกเขา ยังดีเสียกว่า"
เขากล่าวออกมาพร้อมแววตาดูฉลาดหลักแหลม
"สตรีอัปลักษณ์ผู้นั้นเป็สัญลักษณ์ของการดูถูกพวกเรา ข้าสงสัยว่าสตรีนางนั้นจะมิใช่บุตรีของมู่หรงเจิ้น ตระกูลของพวกเขาเป็ตระกูลที่มีชื่อเสียงในเมืองเทียนเซียง หากว่าพวกเขามีบุตรีที่อัปลักษณ์ขนาดนี้ เหตุใดถึงไม่มีผู้ใดเคยเอ่ยถึงมัน?หากว่างานแต่งงานนี้เกิดขึ้นจริงๆ ไม่ว่านางจะแต่งเข้ามาตระกูลพวกเราหรือเจียงลู่หรงแต่งเข้าตระกูลพวกเขา มันก็เป็การดูถูกเหมือนกัน พวกเราจะกลายเป็ที่หัวเราะเยาะของทุกคน"
หลังจากที่เจียงเฉินอธิบาย เจียงเจิ้นไห่ก็ได้เข้าใจทันที เขารู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง แต่เขาไม่เคยคิดแบบที่เจียงเฉินคิด ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว ในตอนแรก เขา้าที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างสองตระกูล หากปราศจากความรู้ของเจียงเฉิน เขาเกือบที่จะถูกตระกูลมู่หรงดูถูกซะแล้ว
พยัคฆ์สองตัวไม่อาจอยูู่เาแห่งเดียวกันได้ ตระกูลเ้าเมืองและตระกูลมู่หรงไม่อาจอยู่ร่วมกันได้
"เฉินเอ๋อร์ เ้าฉลาดเช่นนี้ั้แ่เมื่อไรกัน?"
เจียงเจิ้นไห่มองบุตรชายของเขาราวกับพวกเขาพบกันครั้งแรก
"ท่านพ่อ ข้าไม่เคยเป็คนโง่นะ"
เจียงเฉินกล่าวตอบพร้อมยิ้มให้
"โอ้! แล้วก็เฉินเอ๋อร์ เ้าทะลวงหลายๆระดับใน่เวลาอันสั้นได้อย่างไรกัน?"
เจียงเจิ้นไห่ถามขึ้นด้วยใบหน้าตกตะลึง
เจียงเฉินเผยรอยยิ้ม เขารู้ว่าเจียงเจิ้นไห่จะต้องถามเื่นี้ และเขาได้เตรียมคำตอบไว้แล้ว
"ท่านพ่อ เมื่อสองพี่น้องหยางพยายามที่จะฆ่าข้าเมื่อสามวันก่อน มีจอมยุทธผู้หนึ่งมาช่วยเหลือข้าไว้ ไม่เพียงแค่เขาสังหารสองพี่น้องหยาง เขายังช่วยพัฒนาสภาพร่างกายอีก ด้วยให้ข้าสามารถดูดซับยาทิพย์ทั้งหมดที่สะสมอยู่ภายในร่าง ทำให้ข้าสามารถทะลวงเข้าสู่ขอบเขตฉีจิงระดับเก้าได้ ทั้งหมดนี่เป็เพราะท่านมอบยาทิพย์จำนวนมากให้แก่ข้า...หากไม่ใช่เพราะสิ่งเหล่านี้ ข้าคงไม่ใช่ตัวข้าในตอนนี้"
"ฮ่าฮ่า...เป็อย่างนี้นี่เอง ข้าสงสัยจังว่าท่านจอมยุทธผู้นั้นเป็ใครกัน น่าเสียดายนักที่ข้าไม่มีโอกาสได้พบเขา"
เจียงเจิ้นไห่หัวเราะออกมาเสียงดัง สิ่งที่เขามีความสุขยิ่งกว่าคือได้เห็นบุตรชายกลายเป็ผู้ยิ่งใหญ่
"ท่านพ่อ พวกเราไม่มีเหตุผลที่จะต้องพัฒนาความสัมพันธ์กับตระกูลมู่หรง ในความคิดของข้า จะมีตระกูลเดียวที่สามารถเหลือรอด และหากว่ามู่หรงเจิ้น้าที่จะเล่นกับพวกเรา...เช่นนั้นพวกเราจะเล่นด้วย"
เจียงเฉินกล่าว
"ใช่แล้ว พวกเราควรที่จะสู้กับพวกมัน มิฉะนั้นแล้วคนอื่นๆจะคิดว่าข้าหวาดกลัวพวกมัน ดังนั้นเฉินเอ๋อร์ สิ่งที่พวกเราควรทำในพิธีแต่งงานในวันพรุ่งนี้คืออะไรหรือ?"
เจียงเจิ้นไห่ถามเจียงเฉิน ถึงแม้ว่าในอดีตเขาไม่เคยปรึกษาเื่สำคัญกับเจียงเฉิน แต่ในเมื่อเขาได้แปรเปลี่ยนเป็คนใหม่ บางทีเขาอาจมีวิธีการแก้ไขเื่นี้ก็เป็ได้
"ใครก็ตามสามารถดูถูกผู้ที่มาดูถูกก่อนได้!"
บนใบหน้าของเจียงเฉินเผยออกมาถึงความโเี้ เจียงเฉินกล่าว
"ในเมื่อการปรากฎตัวของมู่หรงเสี่ยวโหรว ทำให้ชื่อเสียงของพวกเราในเมืองเทียนเซียงได้รับผลกระทบอย่างมาก หากว่านั่นเป็สิ่งที่พวกมัน้า เช่นนั้นพวกเราควรจะล้างแค้นโดยทำให้ชื่อเสียงของพวกมันดิ่งลงเหว ให้พวกมันกลายเป็ที่หัวเราะเยาะของทุกคนในเมืองเทียนเซียง"
"เ้ามีแผนอย่างไรรึ?"
เหมือนเห็นแสงแห่งความหวัง เจียงเจิ้นไห่อัศจรรย์นักที่บุตรชายของเขามีความคิดลึกล้ำเช่นนี้
"ง่ายมาก พวกมันคาดหวังให้เจียงลู่หรงเข้าพิธีแต่งงานในวันพรุ่งนี้มิใช่หรือ?ก็หาคนสร้างโรงศพซะสิ"
เจียงเฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
สำหรับเจียงเฉิน สหายคือสหาย และศัตรูคือศัตรู เขาไม่เคยปราณีผู้ที่เป็ศัตรูต่อเขา สำหรับผู้ที่เป็ศัตรูของเขา ไม่มีวันได้พบจุดจบที่ดี เจียงลู่หรงเป็เหยื่อสังเวยรายแรก และตระกูลมู่หรงจะเป็รายถัดไป พยัคฆ์สองตัวไม่อาจอยู่ร่วมูเาแห่งเดียวได้!การกำจัดตระกูลมู่หรงออกจากเมืองเทียนเซียงจะเป็เื่ใหญ่เื่แรกที่เขาจะต้องทำมันให้สำเร็จั้แ่ที่เขาได้ถือกำเนิดใหม่
ในฐานะเ้าเมืองแห่งเมืองเทียนเซียง เจียงเจิ้นไห่มิใช่พ่อพระ ลึกๆในใจของเขา เขามัก้าที่จะกำจัดตระกูลมู่หรง
เจียงเฉินเป็ความหวังเดียวของเขา ั้แ่ที่เป็คนโง่เง่าไร้ประโยชน์ได้กลายเป็คนฉลาดหลักแหลม ทำให้เขามีความสุขยิ่งกว่าใครๆ หากว่าเจียงเฉินลั่นวาจาว่าจะทำมัน เขาจะทำมัน และไม่มีผู้ใดหยุดยั้งเขาได้
ในวันถัดมา ทุกหนแห่งตกแต่งประดับไปด้วยริบบิ้นและแสงไฟ และบรรยากาศคึกคักยิ่งกว่าเมื่อวาน ยกเว้นเพียงเจียงเจิ้นไห่และเจียงเฉิน ก็ไม่มีผู้ใดที่ล่วงรู้ว่าเจียงลู่หรงตายไปแล้ว
ยามและเหล่าคนรับใช้ตระกูลเจียงทั้งหมดต่างหัวเราะออกมาเพราะสิ่งที่พวกเขาได้เห็นเมื่อวาน เมื่อมองดูเจียงลู่หรงเดินกับมู่หรงเสี่ยวโหรวรอบคฤหาสน์ พวกเขาต่าง 'ประหลาดใจ' ว่ารูปลักษณ์ของมู่หรงเสี่ยวโหรวเป็อย่างไร เป็เื่ตลกนักที่นายน้อยคนโตได้ทำบุญมามากมายในชีวิตที่แล้วถึงได้สามารถแต่งงานกับสตรีผู้เลอโฉมเช่นนี้ได้
บนถนนหนทางของเมืองเทียนเซียง มู่หรงเจิ้นซึ่งตัวสูงใหญ่และเต็มไปด้วยมัดกล้าม กับบุตรีของเขากำลังขี่ม้ามาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาหลายคนจากตระกูลมู่หรง ทุกคนต่างมีท่าทางหยิ่งยโส ขบวนแห่ยาวถึงสามไมล์ตามหลังพวกเขา และท้ายแถวมีเกี้ยวที่ใช้คนแบกถึงแปดคน
ขบวนแห่ได้มุ่งตรงไปยังคฤหาสน์เ้าเมือง ได้ดึงดูดผู้คนเป็จำนวนมากตลอดทาง
"โอ้แม่เ้าโว้ย! นั่นรึสตรีหรือนั่น? ์ นี่ล้อกันเล่นใช่ไหม?"
"อึก...ข้าอยากจะอ้วก! แม่นางมู่หรงสามารถทำให้์ทึ่งและทำให้ภูติผีกรีดร้องเพราะความอัปลักษณ์ของนางได้เลยนั่น ข้าได้ยินมาว่านายน้อยคนโตของท่านเ้าเมืองเป็ชายหนุ่มหล่อเหลาและเปี่ยมไปด้วยพร์...เขาจะยังรอดได้หรือหลังจากที่เขาแต่งงานกับสตรีผู้นี้น่ะ?"
"ท่านเ้าเมืองโยนบุตรชายเข้ากองไฟชัดๆ"
ผู้คนต่างซุบซิบกันและหัวเราะขำขัน ตามที่เจียงเฉินคาด ตระกูลมู่หรงวางแผนที่จะทำให้ตระกูลเ้าเมืองถูกดูถูกโดยใช้ขบวนแห่ยาว ทำให้ผู้คนทั่วเมืองได้รับรู้เื่การแต่งงานกับสตรีอัปลักษณ์ผู้นี้ ตระกูลเ้าเมืองจะกลายเป็ตัวตลกอย่างแท้จริง
