มุกดาขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงเบาๆ แล้วก้าวเดินมาที่หน้าต่างห้องนอน เอามือแหวกม่านลูกไม้สีขาว ทอดสายตาไปยังเต็นท์ที่พักของคนงาน

    ตอนนั้นจึงเห็นว่าลุงเข้มเดินเข้าไปในเต็นท์ เอากีตาร์ของคนงานมาออกมานั่งเล่นที่โต๊ะม้าหินอ่อนใกล้ๆ กับกองทรายและหิน

    แสงไฟสีขาวนวลจากตะเกียงแอลอีดีใส่ถ่านตั้งอยู่บนโต๊ะสาดสะท้อนอาบเรือนร่างกำยำไปด้วยมัดกล้ามเพราะลุงเข้มไม่ได้สวมเสื้อ

    ใกล้ๆ กับตะเกียงมีเบียร์กระป๋องสีทองขนาด 490 มิลลิลิตรตั้งอยู่สองกระป๋อง

    คุณนายเห็นกระป๋องเบียร์แล้วนึกขึ้นได้ว่าเมื่อสองวันก่อนมีเพื่อนจากต่างจังหวัดแวะมาพร้อมกับหิ้วเบียร์ลาวมาฝากหนึ่งแพ็กเพราะเพิ่งกลับจากไปเที่ยวเวียงจันทร์

    หล่อนคิดว่าควรจะเอาเบียร์ไปให้ลุงเข้ม…

    ลุงจอห์นสามีของหล่อนไม่ดื่มเบียร์ แต่นิยมดื่มไวน์เป็๲ชีวิตจิตใจ

    ครู่ต่อมา…

    เสียงปลายเท้าย่างเหยียบลงบนใบไม้แห้งกรอบเสียงดังแกรกกรากที่ใกล้เข้ามา ทำให้ลุงเข้มเงยหน้าขึ้นมอง

    ก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับเรือนร่างสะดุดตาของคนที่ตัวเองกำลังแอบคิดถึงจนนอนไม่หลับ

    “คุณนาย… ”

    ลุงเข้มร้องอุทาน…

    รีบวางกีตาร์ลงทันที…

    สั่นศีรษะเบาๆ สองสามครั้งเพื่อให้มั่นใจว่าที่เห็นอยู่เบื้องหน้านี้ไม่ใช่ภาพลวงตา

    “ขอโทษที่มาขัดจังหวะ… ฉันเอาเบียร์มาให้จ้ะ เพื่อนเอามาฝากเมื่อวานก่อน… ”

    คุณนายเอาเบียร์ในแพ็คราวๆ หกกระป๋องเข้ามายื่นให้ ลุงเข้มรีบลุกขึ้นมารับ

    “ขอบคุณครับ… ”

    ลุงเข้มวางเบียร์ลงบนโต๊ะม้าหินอ่อน…

    อดไม่ได้ที่จะจ้องมองเรือนร่างเอิบอิ่มของหล่อน ชุดนอนแบบสายเดี่ยวเกี่ยวไหล่คอกว้างอวดร่องอกเนียนขาว ทำเอาเ๧ื๪๨กำเดาของคนมองแทบสาดทะลักออกมา

    “แค่นี้แหละ… ฉันกลับละ… ”

    จู่ๆ คุณนายทำท่าว่าจะเดินกลับเข้าบ้านเมื่อนึกขึ้นได้ถึงความไม่เหมาะสม ลุงเข้มได้ยินก็รีบท้วง

    “เดี๋ยวสิครับ… เบียร์เยอะขนาดนี้ผมดื่มคนเดียวเหงาแย่… ”

    ไม่ใช่แค่น้ำเสียง แต่แววตาของลุงเข้มที่มองมานั้นสุดจะออดอ้อนวิงวอน

    “นั่งดื่มเป็๲เพื่อนผมสักครู่นะครับ”

    ลุงเข้มไม่ยอมทิ้งโอกาสดีที่รอคอยมาตลอด ลองเอ่ยชักชวนทั้งที่รู้ว่าอาจจะโดนปฏิเสธ

    “จะดีหรือจ๊ะ… ”

    คุณนายลังเล…

    เพราะรู้ดีว่าลุงเข้มเป็๞เหมือนไฟ และตัวหล่อนก็ไม่ต่างอะไรจากน้ำมัน ถ้าอยู่ใกล้กันอาจจะมอดไหม้บรรลัยได้ง่ายๆ

    “ดีสิครับ… ”

    ลุงเข้มรีบตอบ

    “ก็ได้… แต่อยู่ได้ไม่นานนะคะ… ”

    มุกดาใจอ่อนจนได้…

    ทั้งที่รู้ว่าหล่อนกำลังอยู่ใกล้ไฟ ทางที่ดีควรจะรีบหนีออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่แววตาของลุงเข้มก็สะกดจนหล่อนไม่กล้าเดินหนี

    “ขอบคุณที่ยอมนั่งดื่มเป็๞เพื่อนผมนะครับ… ”

    ลุงเข้มมองสบตาหล่อน…

    คุณนายมองตอบอย่างสู้สายตา จากนั้นก็เปิดเบียร์นั่งดื่มและร้องเพลงไปกับลุงเข้ม ภายใต้เงาจันทร์บันดาลใหเกิดความใกล้ชิด

    “เล่นกีตาร์เก่งนะคะ… ”

    มุกดาชม…

    นอกจากลูกทุ่งเพื่อชีวิตที่ได้ยิน ลุงเข้มก็เล่นกีตาร์ได้หลากหลายแนว ไม่คิดว่าเพลงที่หล่อนชอบเขาก็สามารถเล่นได้ มุกดาจึงร้องคลอไปอย่างเพลิดเพลิน ดื่มเบียร์ไปกับลุงเข้มหลายกระป๋อง

    “เมื่อตอนเรียนมหาลัยฯ ผมมีเพื่อนคนหนึ่งชอบเล่นกีตาร์ครับ ๰่๭๫นั้นก็เลยได้ฝึกมากับเพื่อน… ”

    ลุงเข้มเล่าความหลัง…

    จากคำพูดของลุงเข้มเมื่อครู่ ทำให้มุกดารู้ว่าลุงเข้มเรียนจบปริญญาตรีคณะวิศวะฯ มาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของภาคเหนือ

    “อีกแก้วนะครับ… ”