เรือนร่างบางจับยกชายกระโปรงสีขาวบริสุทธิ์ที่เพิ่งได้รับมาจากเ๽้านาย รีบวิ่งฝ่าเม็ดฝนที่เริ่มลงเม็ดหนักขึ้นทุกที ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังไม่มีท่าทีว่าจะตกลงมา ทำให้หญิงสาวนึกเสียใจที่เลือกใส่ชุดงามในวันนี้ 

    สองเท้าเล็กรีบก้าวยาวให้ถึงจุดหมายโดยไวแทบไม่ได้หยุดพัก จนในที่สุดก็ถึงอาคารสูงห้าชั้นที่ตั้งตระหง่านอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองใหญ่ ทั้งที่ฝนเริ่มตกหนักขึ้นแต่กลับไม่สามารถทำให้ผู้คนหยุดหลั่งใหลเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ได้

    หญิงสาวพยักใบหน้าให้กับชายหนุ่มที่ยืนคอยต้อนรับแขกอยู่ด้านหน้าประตูด้วยความคุ้นชิน ก่อนจะไล่สะบัดเม็ดฝนที่เปียกอาภรณ์ชุดงามออก เพื่อก้าวขึ้นสู่ขั้นบนสุดของตัวอาคาร

"นายท่านรับแขกแล้วหรือ" 

"ใช่ ก่อนเ๽้ามาไม่นานนี่เอง ครานี้เป็๲ฮูหยินสกุลอิ๋น เ๽้าต้องเห็นยามนางได้พบคุณชายอวี้ ดวงตานี่ฉายแววอยากได้คุณชายอวี้สุด ๆ แล้วนี่เ๽้าไปไหนมา คุณชายอวี้เรียกหาตั้งนานจนจำต้องรับแขกก่อนก็ยังไม่ได้พบเ๽้า ประเดี๋ยวนายท่านของเ๽้าก็โกรธเอาอีกหรอก" หญิงสาวร่างอวบอิ่มผู้ถูกถามยกมือขึ้นป้องปาก กระซิบกระซาบเล่าอย่างสนุกปาก ก่อนจะย้ำเตือนร่างเล็กตรงหน้าว่าผู้เป็๲นายเรียกหา

"ข้าไปซื้อขนมมาให้นายท่าน นายท่านไม่โกรธข้าหรอก ไปก่อนนะ" อวี้ฟางซินยกมือขึ้นให้อีกฝ่ายเห็นห่อขนมในมือ เพราะนายท่านชอบกินขนมร้านนี้มาก ยังดีที่นางออกไปทันไม่อย่างงั้นคงพลาดขนมชุดสุดท้าย 

    หญิงสาวเดินเบียดเสียดบรรดาแขกจนขึ้นถึงห้องรองท้ายสุดของชั้นบน ร่างเล็กยืนเข้าประจำตำแหน่งคอยรับใช้ผู้เป็๲นายอยู่ตรงหน้าประตู

    เมื่อเงี่ยหูฟังเสียงจากภายในห้อง ก็ได้ยินเสียงรัญจวนแทรกนำเสียงน้ำฝนที่ตกกระทบหลังคาออกมาให้ได้ยิน ใบหน้าขาวพลันขึ้นสีแดงระเรื่อในทันที เพราะต่อให้ได้ยินเช่นนี้กี่ครั้งอย่างไรนางก็ไม่รู้สึกคุ้นชิน 

"คืนนี้นายท่านก็ไม่ปราณีอีกแล้ว" 

ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ

"อ๊าา อ๊าา เสียวเหลือเกิน อู้วว คุณชายอวี้ อะ อ๊างงง" เรือนร่างระหงยืนก้มหน้าลงใช้ฝ่ามือค้ำยันกับพื้น ทั้งกายรู้สึกเสียวสะท้านเกินต้านไหว หากไม่เพราะมีมือใหญ่จับยึดเอวบางไว้ นางคงอ่อนแรงล้มกองลงกับพื้นไปแล้ว

    และคงเป็๞เ๯้าของมือใหญ่นั้นเช่นกัน ที่เป็๞ผู้ทำให้นางเสียวกระสันจนไร้แรงต้านอยู่เช่นนี้

    ร่างหนายืนขาตรงเต็มความสูง จนร่างเล็กเบื้องหน้าต้องยืนเขย่งจนสุดปลายเท้า เขาขยับโยกสะโพกหนักหน่วงดุดัน ส่งแรงกระแทกสม่ำเสมอจนก้นนิ่มกระเพื่อมตามแรงกระแทก 

"แม่นางอิ๋นอยากปลดปล่อยเท่าไหร่ ได้เต็มที่เลยนะขอรับ อ่าา" 

"อ่าา ซี๊ดด ดี ดีเหลือเกิน อะ อ๊างง" อิ๋นฮูหยินไม่เคยได้ลิ้มรสสวาทเร่าร้อนเช่นนี้มาก่อน เพียงถูกท่อนเอ็นใหญ่สอดใส่ก็ทำให้สตินางหลุดลอย หลงใหลในท่วงท่าเผ็ดร้อนดุดันที่เล่นเอานางแทบขาดใจ

    คราแรกที่ได้พบคุณชายอวี้ คำลำลือที่ว่าเขาเป็๞นายคณิกาที่มีใบหน้างามล้ำยิ่งกว่าสตรี นั้นไม่เกินจริงสักเพียงนิด เขาเป็๞บุรุษที่มีเรือนร่างผอมบางทว่ากลับสูงโปร่งสมชายชาตรี ผิวพรรณขาวเนียนผุดผ่องดุจน้ำนมบริสุทธิ์ จนนางที่แม้จะบำรุงผิวพรรณมาเป็๞อย่างดียังเทียบเคียงไม่ติด 

    ทำให้นางนึกแคลงใจว่านายคณิกาผู้นี้จะมอบความสุขให้สตรีได้อย่างไร จนกระทั่งเขาเริ่มถอดอาภรณ์ออก ให้เห็นว่าภายใต้รูปร่างผอมบางนั้น ถูกเติมเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแน่น โดยเฉพาะส่วนสำคัญนั้นยิ่งใหญ่แบบที่นางมิเคยได้พบเห็นมาก่อน แม้กระทั้งสามีที่เสียไปก็ไม่อาจเทียบเคียงได้

    ไม่คาดคิดว่านายคณิกาผู้หนึ่ง จะทำให้นางสุขสมเปี่ยมล้นได้ถึงเพียงนี้

"อ๊าา ไม่ไหวแล้ว จะเสร็จอีกแล้ว อะ อ๊าาา" อิ๋นฮูหยินกระตุกเสร็จสมปลดปล่อยน้ำรักใสออกมาอย่างน่าอาย ในชีวิตนี้เป็๲ครั้งแรกที่นางได้พบเทพเซียนบนสรวงสรรค์จากการเสพสังวาส นับว่าคุ้มค่าแล้วกับห้าร้อยตำลึงทองที่เสียไป

"ข้าก็ไม่ไหวแล้ว ซี๊ดด อื้มมม" สะโพกหนาเร่งซอยกระแทกรัวเร็วนำพาให้ตนได้ถึงปลายทางด้วยเช่นกัน ก่อนจะรีบถอนตัวตนออกจากช่องทางสวาท ใช้ฝ่ามือรูดสาวท่อนเอ็นกระตุกน้ำกามอุ่นใส่ปากอิ๋นฮูหยินที่ใช้อ้ารอรับอยู่

    ฝ่ามือร้อนลูบวนเรือนผมดำที่กำลังง่วนดูดเลียตัวตนให้เขาอยู่ด้านล่าง เรียวลิ้นเล็กตวัดเลียน้ำคาวเหนียวกลืนลงคอทุกหยดไม่ให้หลงเหลือดุจน้ำทิพย์เลิศรส 

"เหตุใดมันยังตั้งชันอยู่ได้อีกเล่า" อิ๋นฮูหยินลูบคว่ำท่อนเอ็นในฝ่ามืออย่างหลงใหล ทั้งที่เพิ่งปลดปล่อยมันกลับยังตั้งชันผงาด ผิดกับสามีนางที่เพียงครั้งเดียวก็นอนหลับไม่ไหวติง

"คงต้องรบกวนแม่นางอิ๋นทำให้มันสงบลงแล้ว" 

    ดวงตาเรียวมองตามท่อนเอ็นใหญ่ในมืออย่างน่าเสียดาย เมื่อร่างสูงก้าวเท้าเดินกลับไปยังตั่งเตียง ทว่าเมื่อเห็นเขาล้มตัวลงนอนใช้ฝ่ามือรูดสาวมันอย่างเชิญชวน หญิงสาวก็เข้าใจในทันทีว่าเขาหมายความว่าอย่างไร 

    ๲ั๾๲์ตาสีนิลจ้องมองหญิงสาวที่กำลังร่อนส่ายสะโพกบนกายพร้อมกระตุกยิ้มเ๽้าเล่ห์ แม้อิ๋นฮูหยินจะอายุย่างเข้าสามสิบปี ทว่ากลับยังคงความงามเอาไว้ได้อย่างดี โดยเฉพาะเรือนร่างบางยังคงมีส่วนเว้าส่วนโค้งเย้ายวนบุรุษเพศ นับว่าไม่เสียเปล่าที่เขารับนางเป็๲แขกในวันนี้

ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ

"อ๊าา อ๊าา ลึกสุด ๆ อู้วว ข้าไม่เคยมีความสุขเช่นนี้มาก่อน อ๊าา" 

"อื้มม หากท่านอยากให้มันคายน้ำให้ดื่ม ต้องเร็วกว่านี้ อ่าา" 

    อิ๋นฮูหยินดั่งสติหลุดลอยมิอาจควบคุมร่างกายตนได้อีกต่อไป แม้เสร็จสมกลับยังไม่ยอมแพ้ในการขย่มท่อนเอ็นใหญ่ในรูสวาท สะโพกมนขยับขึ้นลงอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย หวังรีดน้ำกามจากนายคณิการูปงามด้านล่างให้จงได้ จนทั้งกายเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น

"ซี๊ดด ข้าไม่ไหวแล้ว อะ อ๊างงง" 

    มุมปากชายหนุ่มปรากฎรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง เมื่อหญิงสาวที่ขยับโยกอยู่บนกายกระตุกเสร็จสมปลดปล่อยน้ำรักเปียกแฉะ ส่งเสียงหายใจเหนื่อยหอบรุนแรง

    ชายหนุ่มไม่รีรอให้อิ๋นฮูหยินได้คลายเหนื่อย เข้าลุกขึ้นผลักให้ร่างเล็กนอนแผ่หลาลงที่นอนนุ่ม ก่อนจะสอดใส่ตัวตนเข้ารูสวาทส่งแรงกระแทกหนักหน่วงต่อเนื่อง จนอิ๋นฮูหยินร้องครางกระเส่าไม่เป็๞คำ 

"อ๊าา ได้โปรด เสียวเกินไปแล้ว อะ อ๊างงง" 

"อะ อ่าาา" ท่อนเอ็นใหญ่สอดใส่เข้าลึกชนผนังนุ่มภายใน ก่อนจะชักออกใช้ฝ่ามือรูดสาวน้ำกามอุ่นรดหน้าท้องอิ๋นฮูหยินที่หมดสติไปแล้ว

    ฝ่ามือเรียวขาวเช็ดน้ำกามที่หลงเหลือเปื้อนมือกับหน้าขาเรียวอย่างขอไปที จากนั้นเรือนร่างสูงโปร่งถึงลุกขึ้นจากตั่งเตียง หยิบเสื้อคลุมตัวยาวขึ้นมาคลุมกายเอาไว้ ก่อนจะเปิดประตูที่ถูกซ่อนอยูในกำแพงเดินหายเข้าไปด้านใน โดยไม่คิดหันกลับมาเหลียวมองอิ๋นฮูหยินที่นอนไม่ได้สติอยู่สักเพียงนิด