“ตึกตัก ตึกตัก” เสียงหัวใจเต้นระรัวหลินเมิ้งหยาไร้ซึ่งความสงบนิ่งเหมือนแต่ก่อน
ไม่ว่าจะเป็ชาติก่อนหรือชาตินี้ นี่เป็การแต่งงานครั้งแรกของนาง
แน่นอนว่าการส่งตัวเข้าหอเองก็เป็ครั้งแรกเช่นเดียวกัน
มือเล็กคว้าเข้าที่ปกเสื้อด้านหน้าแน่นหากพูดถึงเื่ส่งตัวเข้าหอแล้วละก็ หรือว่าจะต้อง...
พระเ้าช่วย ขอถอนตัวตอนนี้ทันหรือไม่?
หลงเทียนอวี้เดินกลับมาที่ห้องใหม่ของตนเองพร้อมทั้งสีหน้าเ็า
ห้องใหม่นี้ถูกประดับตกแต่งเป็อย่างดี ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคำว่าฝู1ขนาดใหญ่ปิดเอาไว้เต็มไปหมดเขาล้วนไล่พวกนางในหรือแม่สื่อแม่ชักออกไปจนหมดแล้ว
อย่าว่าแต่งานแต่งที่ถูกบีบบังคับนี้เลยแม้ในอนาคตเขาจะเลือกพระชายาที่จะแต่งงานด้วยตามความสมัครใจถึงอย่างไรเขาก็ไม่มีทางปล่อยให้คนเ่าั้มาชี้นิ้วสั่งให้ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ในค่ำคืนแรกของการเข้าห้องหอหรอก
บนโต๊ะนั้น เทียนสีแดงลายัส่องแสงสว่างไปถ้วนทั่วทั้งห้อง
หากมองตามแสงสีแดงนั้นไปจะได้เห็นเข้ากับเ้าสาวซึ่งกำลังเหยียดกายนั่งตัวตรงอยู่บนเตียง
หากฟังจากเสียงเล่าขานที่ได้เคยได้ยินมาคุณหนูแห่งบ้านสกุลหลินไม่เพียงเป็บ้าแต่รูปลักษณ์ยังน่าเกลียดน่าชังจนไม่อาจทนมองได้อีกด้วย
ดูท่าแล้วฮองเฮาคงเอ็นดูตนเองมากสินะถึงได้ส่งพระชายาเช่นนี้มา
ทว่า เมื่อหวนนึกถึงความรู้สึกแรกตอนที่พานางข้ามธรณีประตูเข้ามาเขากลับรู้สึกสนใจมากเสียเหลือเกิน
มุมปากกระตุกยิ้มเย็นะเื ดูเหมือนว่าหญิงสาวคนนี้จะปิดบังความลับอะไรหลายๆอย่างไว้ไม่มากก็น้อย
เสียงฝีเท้าเริ่มดังใกล้กับตำแหน่งที่ตนเองนั่งอยู่มากขึ้นหัวใจของหลินเมิ้งหยาพลันกระตุกระรัว
ศีรษะหมุนติ้วอย่างบ้าคลั่งสิ่งที่กำลังปรากฏอยู่ในสมองตอนนี้คือภาพฉากต่างๆ ในละครทีวี
เคยได้ยินมาว่า หลังจากที่เชื้อพระวงศ์อันสืบศักดิ์จากฮ่องเต้ได้ดื่มด่ำกับค่ำคืนแรกแห่งการเข้าห้องหอแล้วจะมีผู้เชี่ยวชาญเข้ามาตรวจสอบ
นี่หรือว่าเพียงเพราะเื่นี้นางจะต้องเสียสละตนเองเพื่อทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนอย่างนั้นหรือ? เมื่อความคิดฟุ้งซ่านเช่นนี้ปรากฏขึ้นมาหลินเมิ้งหยาไม่อาจทนนิ่งเฉยได้อีกต่อไป แต่นางกลับจับจ้องไปที่เท้าของตัวเอง
แม้จะพูดว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของตนเอง แต่ว่า...
ขณะที่กำลังคิดฟุ้งซ่านเ้าของท่อนขากำยำซึ่งกำลังสวมใส่รองเท้าปักดิ้นทองลายัได้เข้ามายืนอยู่ต่อหน้านางแล้ว
เมื่อมองลอดผ่านผ้าคลุมหน้าเ้าสาวสิ่งที่หลินเมิงหยาได้เห็นคือปลายเท้าของเขา
ถึงเวลาเปิดผ้าคลุมหน้าแล้วอย่างนั้นหรือ?มือของหลินเมิ้งหยาจับเสื้อคลุมสีแดงฉานของตนเองเอาไว้แน่น นางจะต้องทำอย่างไรจึงจะเหมาะสมที่สุดกันนะ
ตอนนี้นางรู้สึกว่าเื่นี้ยากเสียยิ่งกว่าตอนสัมภาษณ์บัณฑิตเป็ร้อยเป็พันเท่า
“ข้ามีเื่อยากจะถามเ้า เ้าจะต้องตอบข้าด้วยความสัตย์จริง”ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัดตอนนี้สิ่งที่ได้ยินมีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งคู่เพียงเท่านั้น
แม้น้ำเสียงที่ดูสูงส่งขององค์ชายท่านนี้จะทำให้หลินเมิ้งหยารู้สึกไม่พอใจเป็อย่างมากแต่เพราะภพชาตินี้มีการแบ่งชนชั้นวรรณะกันอย่างชั่วร้ายดังนั้นนางจึงทำได้เพียงอดทนเท่านั้น
นางพยักหน้าลงเห็นได้ชัดว่าการกระทำเช่นนี้สร้างความพึงพอใจให้กับหลงเทียนอวี้ดังนั้นน้ำเสียงสูงส่งที่เอ่ยออกมาจึงอ่อนโยนลงเล็กน้อย
“พุทราเ่าั้...ก่อนที่เ้าจะได้กินมันเ้าได้กินสิ่งอื่นใดเข้าไปหรือไม่?” คิ้วของหลงเทียนอวี้เลิกขึ้น ขณะเดียวกันพุทราจำนวนหนึ่งถูกถือไว้ในมือของเขา
ทั้งที่บอกว่าเป็พุทราอวยพรทำให้กำเนิดทายาทแต่ในผลพุทรากลับอาบยาพิษที่มีพิษสงร้ายแรงจนถึงแก่ชีวิตเอาไว้ อย่าว่าแต่กินเข้าไปหนึ่งผลเลยแค่คนปกติได้ดอมดมยังถึงกับเวียนหัว
คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะโชคดีเอาชีวิตรอดมาได้
หากเอ่ยว่านี่เป็เื่ปกติถ้าเช่นนั้นคงไม่มีใครเชื่อเื่ผีสางกันแล้ว
“ไม่เพคะ” เป็คำตอบที่มีชั้นเชิงใสซื่อจนทำให้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเอ็นดู
คิ้วของเขาเลิกสูงขึ้นเล็กน้อยน้ำเสียงของผู้หญิงคนนี้แฝงไว้ซึ่งความเย่อหยิ่งเล็กน้อยทว่ากลับไร้ซึ่งการประจบเอาใจหรือวางอำนาจบาตรใหญ่ช่างแตกต่างจากข่าวที่ได้ยินมาว่านางมักจะหดหัวอยู่ในกระดองเสมอ
“ข้าจะพูดอย่างตรงไปตรงมาเลยแล้วกันข้าว่าเ้ารู้ดีเสียยิ่งกว่าข้าว่าพุทราเหล่านี้ผิดปกติเช่นไรข้าอยากจะถามเ้าว่าเพราะเหตุใด...”
“เพราะเหตุใดข้าจึงยังอยู่รอดปลอดภัยหลังจากกินพุทราเ่าั้ไปแล้วหรือเพคะ?”หลินเมิ้งหยายกมือขึ้นเปิดผ้าคลุมหน้าเ้าสาวออก
**********************
1 ฝูเป็อักษรจีนแปลว่ามีความสุข
