ตอนที่ 9:ความทรงจำและความหิวโหย

โครกกก...

เสียงท้องร้องที่ดังลั่นอย่างน่าอับอายดังก้องอยู่ในกระท่อมดินที่เงียบงันหลินเวยเม้มริมฝีปากแห้งผากของเธอจนเจ็บ [พละกำลัง] ระดับ 1 ที่ได้มานั้นยอดเยี่ยมมาก มันขับไล่ไข้ที่รุนแรงและดึงเธอออกจากเงื้อมมือของความตาย แต่...มันไม่ได้สร้างอาหารจากอากาศธาตุ

การอัปเกรดนั้นใช้พลังงานมหาศาล และตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังประท้วงอย่างหนักหน่วง ความหิวโหยที่เคยถูกความเจ็บป่วยบดบัง บัดนี้ได้ปรากฏชัดขึ้นมาอย่างดุร้าย มันเหมือนกรดที่กำลังกัดกร่อนกระเพาะของเธอ

แต่หลินเวยไม่มีเวลามาสนใจเ๱ื่๵๹นั้น

เธอนั่งขัดสมาธิบนเตียงไม้แข็ง แสงยามบ่ายที่ส่องผ่านรอยแตกของผนังดินตกลงบนหน้าหนังสือเคมีที่เปิดอยู่

"ตารางธาตุ..." เธอพึมพำ

ในชาติก่อน เธอคือวิศวกรซอฟต์แวร์อัจฉริยะ แม้จะไม่ได้แตะเคมีมานานหลายปี แต่ความรู้พื้นฐานเหล่านี้ยังคงฝังแน่น... หรืออย่างน้อย เธอก็คิดเช่นนั้น

H - ไฮโดรเจน... Li - ลิเธียม...

เธอพยายามท่อง แต่แล้ว... สมองของเธอก็ว่างเปล่า

มันเป็๲ความรู้สึกที่น่าหวาดหวั่น... เหมือนมีหมอกหนาทึบเข้ามาบดบังทุกสิ่ง ความคิดของเธอเชื่องช้าและเหนียวหนืด เธอมองตัวอักษรบนหน้ากระดาษ แต่สมองปฏิเสธที่จะประมวลผลมัน

"พันธะ... โควาเลนต์..." เธอพยายามอ่านประโยคแรกของบท แต่พอสายตาเลื่อนไปถึงบรรทัดที่สอง คำในบรรทัดแรกก็สลายไปจากหัวของเธอราวกับไอน้ำ

นี่คือผลกระทบที่แท้จริงของการขาดสารอาหารเรื้อรัง สมองของร่างนี้กำลังปฏิเสธที่จะทำงาน มันไม่มี "เชื้อเพลิง" พอที่จะสร้างการเชื่อมต่อของระบบประสาทที่เรียกว่า "ความทรงจำ"

โครกกก!

ท้องของเธอส่งเสียงคำรามอีกครั้ง คราวนี้รุนแรงจนทำให้เธอปวดจุกจนต้องงอตัว

"บ้าที่สุด!"

หลินเวยรู้ดีว่าถ้าเธอยังเป็๲แบบนี้ต่อไป อย่าว่าแต่สอบเกาเข่าเลย แค่อ่านหนังสือให้จบเล่มยังทำไม่ได้! เธอจะติดอยู่ในวงจรอุบาทว์นี้: ไม่มีแรง -> อ่านหนังสือไม่ได้ -> ไม่ได้แต้ม -> อัปเกรดไม่ได้ -> ไม่มีแรง...

เธอต้องทำลายวงจรนี้เดี๋ยวนี้!"ระบบ!" เธอเรียกในใจอย่างเด็ดขาดหน้าต่างสีฟ้าโปร่งใสปรากฏขึ้นตรงหน้า

[แต้มสะสม: 5]

นี่คือแต้มทั้งหมดที่เธอสะสมมาอย่างยากลำบากจากการฝืนอ่านฟิสิกส์บทแรก และแต้มแรงจูงใจที่ได้มาจากการต่อสู้กับความสิ้นหวัง

เธอมองไปที่เมนูอัปเกรด...

[ความจำ] (ระดับ 0) - (๻้๪๫๷า๹ 5 แต้ม)

[ความเข้าใจ] (ระดับ 0) - (๻้๵๹๠า๱ 5 แต้ม)

[พละกำลัง] (ระดับ 1) - (๻้๪๫๷า๹ 10 แต้มสำหรับระดับ 2)

เธอไม่มีแต้มพอที่จะอัปเกรด [พละกำลัง] อีกแล้ว มันเป็๲ทางเลือกระหว่าง [ความจำ] และ [ความเข้าใจ]

[ความเข้าใจ] นั้นสำคัญ แต่ถ้าเธอจำอะไรไม่ได้เลย ความเข้าใจที่ลึกซึ้งก็ไร้ประโยชน์

นี่คือการเดิมพัน "All-in"ถ้าการอัปเกรดนี้ได้ผล เธอจะสามารถเร่งความเร็วในการสะสมแต้มได้ แต่ถ้ามันไม่ได้ผล หรือถ้าเธอหมดสติเพราะความหิวโหยไปเสียก่อน... เธอก็จะสูญเสียแต้มเริ่มต้นอันล้ำค่านี้ไปเปล่าๆ

ไม่มีเวลาลังเลแล้ว!

"ระบบ!" หลินเวยกัดฟันแน่นจนกรามสั่น "ยืนยันการใช้ 5 แต้ม... อัปเกรด 'ความทรงจำ'!"

[ติ๊ง! ... ยืนยันการใช้ 5 แต้ม... กำลังอัปเกรด: 'ความทรงจำ' ระดับ 1]

วินาทีต่อมา...

"อ๊า!"

หลินเวยเผลอร้องออกมาเสียงหลง!มันไม่ใช่ความรู้สึกอุ่นสบายเหมือนตอนอัปเกรด [พละกำลัง] แต่มันคือความเ๽็๤ป๥๪!

ความเ๯็๢ป๭๨ที่รุนแรงราวกับมีคนเอาน้ำแข็งแห้งนับพันชิ้นมาจี้ที่สมองของเธอพร้อมกัน มันเย็นเยียบและแหลมคมจนทำให้เธอตาพร่า น้ำตาไหลออกมาจากหางตาโดยไม่รู้ตัว

ราวกับว่าสมองของเธอกำลังถูก "จัดเรียง" ใหม่ ถูก "ดีแฟรก" (Defragment) อย่างรุนแรงโดยที่เธอไม่ยินยอม!ความเ๽็๤ป๥๪นี้กินเวลาเพียงสามวินาที... แต่ให้ความรู้สึกยาวนานราวกับสามชั่วโมง

แล้วมันก็... หายไป

ฟู่...

หลินเวยหอบหายใจหนัก ไรผมเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อเย็นแต่... ในความว่างเปล่าที่ตามมา... เธอรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงหมอกควันที่เคยปกคลุมสมองของเธอ... สลายไปแล้ว

โลกที่เคยเหมือนมีฟิล์มขุ่นมัวกั้นอยู่ บัดนี้กลับมาชัดเจน คมชัดอย่างน่าเหลือเชื่อ!

แม้ท้องจะยังร้องประท้วงไม่หยุด แม้ร่างกายจะยังอ่อนล้าแต่สมองของเธอ... สมองของเธอกลับปลอดโปร่งอย่างประหลาด ราวกับเครื่องจักรที่เพิ่งถูกหยอดน้ำมันหล่อลื่นชั้นดี

หลินเวยกลั้นหายใจ... และมองลงไปที่หนังสือเคมีในมืออีกครั้ง

ตารางธาตุ...

H - ไฮโดรเจน. เลขอะตอม 1. มวลอะตอม 1.008. He - ฮีเลียม. เลขอะตอม 2. มวลอะตอม 4.002. Li - ลิเธียม. เลขอะตอม 3. มวลอะตอม 6.94.

มันไม่ใช่การ "อ่าน" อีกต่อไปแต่มันคือการ "สแกน"!ตัวอักษรและตัวเลขบนหน้ากระดาษที่เหลืองกรอบพุ่งตรงเข้ามาในสมองของเธอ และ "บันทึก" ลงไปทันทีราวกับการดาวน์โหลดไฟล์

เธอพลิกหน้า...

พันธะโควาเลนต์: การใช้เวเลนซ์อิเล็กตรอนร่วมกันระหว่างอะตอม... พันธะไอออนิก: แรงดึงดูดทางไฟฟ้าสถิตระหว่างไอออนบวกและไอออนลบ...

เธอจำมันได้ทั้งหมด! ทุกตัวอักษร!

นี่คือพลังของ [ความทรงจำ] ระดับ 1!

โครกกกกก!!!

เสียงท้องร้องที่ดังยิ่งกว่าเดิมดึงเธอกลับสู่ความเป็๞จริงหลินเวยแสยะยิ้มออกมา แม้จะเป็๞รอยยิ้มที่ซีดเซียวบนใบหน้าที่ผอมตอบก็ตาม

สมองของเธอกลายเป็๲ซูเปอร์คอมพิวเตอร์แล้ว... แต่ตอนนี้ ซูเปอร์คอมพิวเตอร์เครื่องนี้กำลังจะดับเพราะ "แบตเตอรี่" (ร่างกาย) ของเธอกำลังจะหมด