บทที่ 15 เป็นญาติของพวกเราแน่รึ!! เหตุใดถึงได้ใจร้ายขนาดนี้เสียงร้องไห้ระงมของเด็กน้อยไป่เหมยดังระงม ปะปนกับเสียงร้องฮักๆ ของไป่ซานที่พยายามอดกลั้นความเจ็บปวดไว้ ใบหน้าเล็กๆ ของไป่เหมยเปื้อนน้ำตาและเขม่าดินที่ปะปนกับหยาดเหงื่อ เธอซุกหน้าเข้ากับหน้าอก...