ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เป็ผู้นำตระกูลชั้นสูงแห่งเมืองหยินเยว่ ตกตายอย่างน่าอนาถห่างจากเมืองเพียงไม่กี่ลี้ เขาได้กลายเป็รูปปั้นน้ำแข็งไปอยู่ในท่าขอขมา มันสามารถพูดได้ว่าน่าสังเวชนัก
ในเวลาเดียวกัน!
กี๊สสสสส!
เสียงแหลมสูงเกิดจากคลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์ออกมาจากปากของเจียงเฉิน คลื่นเสียงได้ออกมาเป็ระลอกคลื่น คลื่นเสียงอันทรงพลังได้ถักทอเป็ใยแมงมุมขนาดั์กลางอากาศ และได้คลุมผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์อีกสามคน
"ทักษะยุทธประเภทคลื่นเสียง!"
บางคนได้ะโออกมาด้วยความใและรีบใช้พลังหยวนสร้างม่านพลังขึ้นรอบตัวเขาอย่างรวดเร็ว เพื่อกั้นทักษะยุทธประเภทเสียงของเจียงเฉิน คนเหล่านี้เป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ที่ทรงพลัง และพวกเขารู้ถึงความน่ากลัวของทักษะยุทธประเภทคลื่นเสียงเป็อย่างดี คลื่นเสียงอันแข็งแกร่งสามารถเจาะทะลวงทุกสิ่ง มันยากที่จะต้านทาน
โชคร้ายที่ความแตกต่างระหว่างพวกเขามีมากเกินไป เจียงเฉินที่บ่มเพาะด้วยทักษะร่างแปลงันั้น ไม่ว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์คนใดโดนคลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์ของเจียงเฉินล้วนพบกับความพินาศ ม่านพลังของทั้งสามแตกกระจายเป็เสี่ยงๆทันที คลื่นเสียงที่ทรงพลังเจาะทะลวงร่างเข้าไปยังร่างกายของพวกเขา
อั่ก!
ทั้งสามคนกระอักเืออกมาพร้อมกันและท่าทางของพวกเขาดูซีดเซียว คลื่นเสียงของเจียงเฉินสร้างความเสียหายแก่ิญญาของพวกเขา
ชิ้ง!
เจียงเฉินลงมืออย่างรวดเร็วและไร้ความปรานี กระบี่ได้ปรากฎขึ้นบนมือของเขา กระบี่เล่มนี้ได้มาจากศิษย์นิกายเทียนเจี้ยนที่เขาได้สังหารที่ป่าเมื่อไม่นานมานี้
ยุทธภัณฑ์ในมือของเจียงเฉินกลายเป็อาวุธสังหารที่สามารถทำลายได้ทุกสิ่ง เขาพุ่งตรงไปดั่งเงาของภูติผี เงานั่นได้พาดผ่านชายทั้งสามไปและหัวทั้งสามได้ปลิวขึ้นบนอากาศ เืพุ่งดั่งน้ำพุ
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
ร่างไร้หัวทั้งสามได้ร่วงลงบนพื้น เกิดเป็แอ่งเืขึ้นมา
ฉากนี้เป็ฉากนองเืและโเี้อย่างมาก กลิ่นเืตลบอบอวลในอากาศ
ผู้ที่มองดูอยู่ห่างๆตกตะลึงจนอ้าปากค้างและใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ฉากที่เห็นนี้เหนือกว่าที่พวกเขาวาดฝันไว้
นั่นเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายเชียวนะ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม พวกเขาราวกับผักที่รอให้หั่น นี่มันไม่น่าเชื่อ หากไม่ได้เห็นด้วยตัวพวกเขาเอง ผู้ใดจะเชื่อ?
"์ เ้าหนุ่มนี่เป็ใครมาจากไหนกัน?เหตุใดข้าถึงไม่เคยได้ยินเื่เกี่ยวกับเขามาก่อน?"
"โเี้ยิ่งนัก หากชายหนุ่มผู้นี้ลงมือได้โเี้นัก สามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้อย่างง่ายดาย ถึงแม้ว่าในหมู่ศิษย์นอกของนิกายใหญ่ทั้งสี่ มันมีไม่มากนักที่สามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้อย่างง่ายดาย ข้าคิดถึงเพียงาาปีศาจน้อยและอัจฉริยะเพียงไม่กี่คนจากนิกายใหญ่ทั้งสี่"
"บางทีเ้าหนุ่มนี่อาจเพิ่งเข้ามาที่แคว้นฉี! ด้วยพร์ดุจสัตว์ประหลาดและวิธีการลงมือของเขา ย่อมเป็ที่รู้จักแล้วเป็แน่"
"น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งเก้าและสัตว์อสูรวิหคแก่นแท้มนุษย์ทั้งสามถูกสังหารจนหมดสิ้น พวกเขาช่างโหดร้ายมาก! คฤหาสน์เ้าเมืองและตระกูลหลิวต้องพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ที่ไม่อาจประเมินค่าได้!"
ไม่มีผู้ใดไม่ประหลาดใจ และไม่มีผู้ใดรู้ว่าชายหนุ่มผู้นี้เป็ใครมาจากไหน เขามีความสามารถที่แข็งแกร่งเช่นนั้นได้อย่างไร?นานแล้วที่เมืองหยินเยว่ไม่ได้เกิดเหตุการณ์ฆ่าฟันเช่นนี้
"ว๊ะก่ะก่ะ เ้าหนูเ้าช่างโเี้โดนใจข้า ข้าชอบ"
หวงต้ายิ้มกว้างให้เจียงเฉิน
เจียงเฉินมีท่าทีสงบเยือกเย็นและดวงตาของเขาไม่แสดงความรู้สึกใดๆ การสังหารคนเพียงสองสามคนเหมือนกับบี้มดสำหรับเขา เมื่อเขาได้เข้ามายังส่วนในแคว้นฉี มันเหมือนกับได้ย่างกลายเข้ามาโลกการฝึกตนโดยสมบูรณ์ กฎสำหรับโลกฝึกตนนั้นเป็กฎแห่งป่า
ในฐานะที่เคยเป็นักบุญผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ทัศนคติและวิธีการที่เขาได้กระทำนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วๆไปจะสามารถจินตนาการได้ การสังหารคนในความคิดของเขานั้นเป็เื่ปกติอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้ว่าคนเหล่านี้จะต้องสังหาร หากไม่พวกเขาจะตามติดเขาไปทุกๆที่
"ท่านพี่เจียงเฉินเ้าคะ ท่านได้สังหารคนไปมากมายเช่นนี้ ข้ากลัวว่าเ้าเมืองจะต้องลงมือด้วยตัวเองเป็แน่!"
เยี่ยนเฉินหยวี่มีท่าทีกังวล
สิ้นสุดเสียงของนาง เสียงกราดเกรี้ยวได้ยินมาแต่ไกล ในวินาทีถัดมา มีชายผู้หนึ่งพุ่งออกมาจากเมืองหยินเยว่ ชายคนนั้นปรากฏตรงหน้าของเจียงเฉินและสหาย ชายผู้นี้คือหยินจงเฉิง
เมื่อหยินจงเฉิงมาถึง เขาได้จ้องมองฉากที่น่าสยองนี่ทันที ท่าทีของเขาได้แปรเปลี่ยนในทันทีและเขาได้จ้องไปยังเจียงเฉินด้วยสายตาดุจอสรพิษ
"สารเลว! ทั้งหมดนี่เ้าเป็คนทำงั้นรึ?"
ดวงตาของหยินจงเฉิงมีปรากฏเปลวเพลิงลุกโชน ร่างที่อยู่บนพื้นเป็ถึงสมาชิกหลักของคฤหาสน์เ้าเมือง และสัตว์อสูรทั้งสามก็เป็สมบัติของคฤหาสน์เ้าเมือง แต่ตอนนี้ได้ตกตายไปทั้งหมด
สำหรับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ที่ไม่สามารถที่จะบินได้ สัตว์อสูรสายวิหคเป็สิ่งที่หาได้ยาก สัตว์อสูรเหล่านี้ดุร้ายมาก และเป็เื่ยากที่จะทำให้พวกมันยอมจำนนตุ่์ ในคฤหาสน์เ้าเมืองมีสัตว์อสูรสายวิหคเพียงแค่สามตัวเท่านั้นเพียงแค่สามตัวเท่านั้น
"เมื่อเ้าส่งคนมาตามล่าข้า เ้าต้องคาดผลที่จะตามมาเช่นนี้ด้วยสิ"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่พอใจ
"ประเสริฐ! ประเสริฐมาก! ในคราก่อนข้าได้เห็นแก่หน้าาาปีศาจน้อย แต่ตอนนี้เ้าได้ฆ่าคนจากคฤหาสน์เ้าเมืองของข้ามากมาย! แม้าาปีศาจน้อยจะอยู่ที่นี่ ข้าก็จะไม่ปล่อยเ้าไปแน่!"
หยินจงเฉิงเดือดดาลอย่างมาก ไม่มีทางที่เขาจะไม่โกรธ แม้ว่าเมืองหยินเยว่จะไม่ได้เป็เมืองใหญ่โตและตั้งอยู่พื้นที่รอบนอกของแคว้นฉี ทำให้ไม้ได้รับความสนใจจากสี่นิกายใหญ่อย่างจริงจัง ตัวเขาซึ่งเป็ผู้ปกครองเพียงหนึ่งเดียวของเมืองนี้ ในฐานะผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ เขาจะทนถูกคนรุ่นเยาว์เหยียดหยามได้อย่างไร?
"บัดซบ! เ้าหนูจัดการมันเถอะ!"
หวงต้ากระหายอยากสู้กับเขา
"เ้าหมาโง่! นั่นเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์เชียวนะ เ้าคิดว่าจะสู้กับเขาอย่างไรล่ะ?"
เจียงเฉินจ้องมองไปยังหวงต้า ด้วยกำลังของเขาในตอนนี้ เขาสามารถรับมือกับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ได้ แต่หากเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ เขายังไม่อาจที่จะสู้ได้ นอกจากนั้นช่องว่างระหว่างแก่นแท้มนุษย์และแก่นแท้์ไม่ได้เล็กๆ ต้องให้เขาได้ประสานการโจมตีด้วยกันกับเยี่ยนเฉินหยวี่และหวงต้าเพียงเท่านั้น เขาถึงจะมีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่จะสู้กับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ได้
"หยินจงเฉิง ข้าแนะนำเ้าว่าอย่ามาตอแยข้า อย่าได้แส่หาปัญหาให้ตัวเ้าเอง"
เจียงเฉินพูดอย่างไร้อารมณ์
"ฮ่าฮ่า! นี่มันเื่ตลกอันใดกัน! เ้าเป็เพียงแค่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ตัวจ้อยเท่านั้น แม้เ้าจะมีพร์เพียงใดเ้าก็ไม่มีทางที่จะเทียบกับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ได้!วันนี้ ข้าเ้าเมืองจะสับเ้าเป็ล้านๆชิ้น ข้าจะถลกหนังทั้งเป็และนำไปทำอาหารทั้งเป็และนอกจากนี้ข้าจะจับนังแพศยานั่นมาให้บุตรชายข้าย่ำยีทุกๆคืน!"
ดูเหมือนว่าความกราดเกรี้ยวของหยินจงเฉิงจะทะลุฟ้าไปแล้ว เขาขบฟันเขาแน่นและดูจากเขาตอนนี้แล้ว เขา้าที่จะฉีกเจียงเฉินให้เป็ชิ้นๆซะเดี๋ยวนี้
เปรี้ยง!
เมื่อได้ยินหยินจงเฉิงพูด ความโกรธของเขาพุ่งขึ้นที่หัวเขาทันที หยินจงเฉิงได้ดูิ่เยี่ยนเฉินหยวี่นั้น เป็การแตะต้องสิ่งที่ไม่สมควรแตะของเจียงเฉิน
หวงต้าะโขึ้นๆลงๆขณะที่พ่นควันออกมาจากปากด้วยความโกรธ ไอ้นกเฒ่านี่มันกล้าดีอย่างไรถึงคิดจะจับมันมาทำอาหาร? มันไม่สามารถทนได้!
"บัดซบ! ฆ่ามัน! พวกเราจะต้องฆ่ามัน!"
ตอนนี้หวงต้าโกรธมาก
"งั้นพวกเราร่วมมือกันสู้กับเขาเถอะ"
เจียงเฉินเปลี่ยนใจ ดูจากพฤติกรรมของหยินจงเฉิงแล้ว ดูเหมือนว่าเป็ไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะปล่อยทั้งสามไป แม้เจียงเฉินจะมีปีกโลหิตสามารถที่จะช่วยเขาในการหลบหนีได้ หากเขาต้องพาเยี่ยนเฉินหยวี่และหวงต้าไปด้วยมันทำให้ยากที่จะหนีได้
"พวกเขากำลังจะสู้กันแล้ว และตอนนี้ท่านเ้าเมืองก็อยู่ที่นี่ด้วย! ข้าสงสัยว่าครานี้ชายหนุ่มผู้นั้นเสร็จแน่ เขากล้าล่วงเกินท่านเ้าเมืองได้อย่างไร?"
"ใช่แล้ว เ้าหนุ่มนั่นบ้าบิ่นเสียจริง ในตอนนี้เขาตกอยู่ในปัญหาใหญ่แล้วมิใช่รึ? ท่านเ้าเมืองเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์สามารถควบคุมพลังธรรมชาติได้! เขาไม่ใช่คนที่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์สามารถจัดการได้"
"พวกเราเว้นระยะห่างก่อนเถอะ ท่านเ้าเมืองกราดเกรี้ยวอย่างมากและเขาอาจจะสังหารพวกเราด้วยการตบเมื่อเขาเห็นพวกเรา"
ทุกๆคนต่างตกตะลึง การต่อสู้แบบนี้หาดูได้ยากในเมืองหยินเยว่และมีคนจากคฤหาสน์เ้าเมืองตกตายมากมายและหากว่าทั้งสามสามารถหนีออกไปได้โดยมีชีวิตรอด หยินจงเฉิงจะเสียหน้าทั้งหมด เขาจะสูญเสียเกียรติของเ้าเมืองหยินเยว่ไป
"เ้าหนู! จงตายซะ ฝ่ามือหวู่ซวง!"
หยินจงเฉิงะโออกมาเสียงดัง และซัดฝ่ามือไปยังเจียงเฉินอย่างฉับพลัน ฝ่ามือหวู่ซวงเป็ทักษะยุทธขั้นมนุษย์ระดับสูง ระดับต่ำกว่าทักษะยุทธขั้นปฐีหนึ่งขั้น ทักษะนี้ทรงพลังอย่างมากเมื่อผู้ใช้มันอยู่ระดับขอบเขตแก่นแท้์ขั้นต้น
ตูม!
เกิดเสียงะเิขึ้นและหยินจงเฉิงได้ปลดปล่อยแสงสีทองนับไม่ถ้วนออกมา แสงสีทองเหล่านี้ได้รวมเป็ฝ่ามือขนาดั์ ฝ่ามือขนาดั์ร่วงลงมาจากฟ้าดั่งขุนเขาตรงไปยังเจียงเฉิน
"ลงมือ!"
เจียงเฉินะโออกมา เขาได้ชี้นิ้วของเขาเหมือนดาบและสองดัชนีสุริยันได้ถูกปลดปล่อยออกไปทันที ถัดไปจากสองดัชนีนั้นมีเงาของดัชนีที่สามลางๆ หากเจียงเฉินทะลวงสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง เขาจะสามารถใช้สามดัชนีสุริยันได้เต็มประสิทธิภาพ
ในเวลาเดียวกัน ความหนาวเย็นอย่างรุนแรงได้ปลดปล่อยออกมาจากเยี่ยนเฉินหยวี่ นางได้ปลดปล่อยเสาน้ำแข็งสีเงิน และไม่ว่าเสาน้ำแข็งนี่จะไปที่ใดหมอกสีขาวจะปกคลุมอากาศและแช่แข็งทุกสิ่ง
หวงต้าเองก็ปฏิเสธที่จะยอมรับว่ามันด้อยกว่า มันได้อ้าปากและโจมตีกลับด้วยลำแสงสีทอง มีอักษรศักดิ์สิทธิ์เห็นในลำแสงสีทอง ลำแสงนั่นแผ่กลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ออกมา
สองดัชนีสุริยัน เสาน้ำแข็ง และลำแสงทองคำ ไม่ว่าเป็การโจมตีแบบใดก็สามารถที่จะสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายได้ในทันที และเมื่อผสานพลังทั้งสามยิ่งทวีความรุนแรง หากสามคนนี้ได้แยกกันสู้กับหยินจงเฉิง พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้เลย แต่ด้วยการประสานของสามสัตว์ประหลาด มันเป็การยากที่หยินจงเฉิงจะทำร้ายพวกเขาได้
ตูม!.....
การโจมตีของฝ่ามือหวู่ซวงได้เข้าปะทะกับการโจมตีของสองคนหนึ่งหมา ทำให้เกิดเสียงดังฟ้าดินะเื มันทำลายแม้แต่อากาศทั้งหมดในบริเวณนี้และมันส่งผลให้เกิดประกายแสงสดใสแตกกระจายไปยังทุกทิศทาง มันสว่างจนไม่สามารถที่จะมองเห็น
พื้นดินยังสั่นไหว และผู้ชมที่กำลังดูอยู่ห่างๆต่างแสดงออกถึงความตื่นตระหนก มันหายากสำหรับพวกเขาที่ได้เห็นถึงการต่อสู้ของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ ดังนั้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็โอกาสเพียงครั้งเดียวของพวกเขา
เมื่อประกายแสงได้หายไปแล้วและผู้คนสามารถเห็นถึงสถานการณ์ได้อีกครั้ง เจียงเฉินและสหายได้ยืนที่จุดเดิมและไม่ได้รับาเ็แม้แต่น้อย ผลที่ออกมานั้นไม่เพียงแค่สร้างความตกตะลึงให้แก่หยินจงเฉิงและยังทำให้เหล่าผู้ชมตกตะลึงไปด้วย ไม่มีใครเชื่อตาตัวเอง
ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์โจมตีด้วยทักษะขั้นมนุษย์ระดับสูง แต่ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้แก่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งสามได้ นี่มันน่าทึ่งนัก ไม่น่าเชื่อ!
สถานการณ์เช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าหยินจงเฉิงที่เป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์อ่อนแอ มันอธิบายได้เพียงอย่างเดียวคือผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งสามนี่แข็งแกร่งเกินไป นี่มันสัตว์ประหลาดชัดๆ
"ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ทรงพลังยิ่งนัก!."
ดวงตาคู่สวยของเยี่ยนเฉินหยวี่ส่องประกาย
ในอีกด้านหนึ่ง หยินจงเฉิงในที่สุดก็ได้เอาจริง ร่างกายของเขาปกคลุมด้วยพลังหยวนและเขาได้ลอยขึ้นบนฟ้าอย่างช้าๆ เขาได้ล็อคเป้าหมายไว้ที่ทั้งสามด้วยััเทวะและดูท่าเขาจะปลดปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังยิ่งกว่าเก่า
ในความคิดของหยินจงเฉิน เจียงเฉินเป็อัจฉริยะที่น่ากลัว หากเขาไม่ได้สังหารทั้งสามในวันนี้ พวกเขาจะเติบโตขึ้นและทรงพลังยิ่งขึ้น หากมันได้เกิดขึ้น เขาจะไม่มีโอกาสที่จะสังหารพวกเขาได้อีก
