าามารทิศเหนือได้ยินคำของาามารตะวันตก หลังจากพิจารณาเล็กน้อยแล้วจึงหันหลังเดินกลับเข้าไปด้านใน
“เข้ามาเถอะ อย่านั่งบนนั้นเลย”
าามารตะวันตกเป็คนทำตามกฎ เขาจึงะโลงจากพรมวิเศษแล้วสะบัดมือเพื่อเก็บเข้าที่ จากนั้นก็เดินตามาามารทิศเหนือเข้าไป
ภายในเมืองแห่งนี้ คนที่กล้าเดินเข้าไปในจวนของาามารทิศเหนืออย่างเปิดเผยมีอยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น
“เ้ามีความเห็นอย่างไร”
าามารตะวันตกนั่งลงบนเก้าอี้ภายในเรือน เขาหยิบไม้แกะสลักทรงกลมลูกหนึ่งขึ้นมาจับเล่นพลางกล่าวเสียงเรียบ
“ข้ารู้สึกว่าคนเ่าั้้ากำจัดอำนาจในหุบเขาสุขาวดี และสร้างอำนาจของตนเองขึ้นใหม่”
“เ้าหมายถึงสุสานใหญ่?”
าามารทิศเหนือเฉลียวฉลาดมาก าามารตะวันตกกล่าวไปแค่นั้น แต่เขากลับเข้าใจได้ทันที
“ไม่ผิด เป้าหมายของคนเ่าั้น่าจะเป็สุสานใหญ่ สุสานมีอยู่กว่าพันปีแล้ว ถึงเวลาที่ควรจะเปลี่ยนแปลง”
าามารตะวันตกรู้สึกภูมิใจในตนเองมาก จากที่าามารโดนลอบสังหาร กลับทำให้เขาคิดไปถึงเื่ของสุสานได้ ในสถานการณ์ที่ซับซ้อนเช่นนี้ แม้แต่เขายังอดเลื่อมใสในพร์ของตนเองไม่ได้
“รู้แล้ว เ้าไปเถอะ”
ใครจะไปคาดคิดว่าาามารทิศเหนือจะกล่าวเพียงแค่นี้ และเตรียมออกตัวไล่าามารตะวันตกกลับไป
“เอ๋? เ้าไม่มีอะไรอยากพูดหน่อยหรือ”
“มีอะไรก็รีบว่ามา อย่ารบกวนเวลาฝึกฝนของข้า”
าามารทิศเหนือกล่าวขึ้นอย่างหมดความอดทน ในบรรดาาามารผู้ยิ่งใหญ่ คนที่าามารทิศเหนือไม่ชอบที่สุดก็คือาามารตะวันตกผู้นี้ พลังของาามารตะวันตกอยู่ในอันดับสาม าามารทิศเหนือและาามารตะวันออกอันดับหนึ่งและสองมาตลอด รวมกับโดยปกติแล้วาามารตะวันตกคิดแต่จะกินดื่มและมักมากในตัณหาเท่านั้น ซึ่งเขาไม่ชอบเลย
“เ้าเหนือ ข้าเห็นว่าเ้ายังมีชีวิตอยู่จึงอยากมาหารือกับเ้าสักหน่อย จากการกระทำของอีกฝ่าย ในเมื่อครั้งแรกทำไม่สำเร็จจะต้องมีครั้งที่สองตามมาแน่ พวกเราจะเป็เต่าหดหัวอยู่อย่างนี้ไม่ได้ เ้าคิดว่าจะยังโชคดีเหมือนครั้งแรกได้หรือ เ้าใต้ตายไปแล้ว เ้าออกก็ไม่รู้หายตัวไปไหน ยากจะคาดเดาได้”
าามารตะวันตกมาที่นี่ อย่างแรกคือพยายามร่วมมือกับาามารทิศเหนือ รองลงมาค่อยตามหาตัวเหลยป้าเทียนจากาามารทิศเหนือ
“เ้ากลัวตายใช่ไหมล่ะ!”
าามารทิศเหนือกล่าวเสียงเย็นอย่างไม่ใส่ใจ
“ถ้าใช่แล้วยังไง หรือเ้าไม่กลัว”
าามารตะวันตกได้ยินคำของาามารทิศเหนือจึงกล่าวเสียงเย็น พลางมองาามารทิศเหนืออย่างให้ความสนใจ
ก่อนหน้านี้แม้าามารทิศเหนือจะฉลาดมาก แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ฉลาดเท่าไรนัก ตอนนี้อีกฝ่ายเหมือนมีคนชี้นำอยู่เื้ั ไม่มีทางเอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่นเด็ดขาด
“ร่วมมือกับเ้านั้นได้อยู่ แต่เ้าต้องมีคุณสมบัติพอที่จะร่วมมือกับข้าด้วย” าามารทิศเหนือยังคงกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่ภายในใจกลับนิ่งเฉย เพราะภายในใจของเขายังเหยียดหยามาามารตะวันตกอยู่
เพราะพลังของเขาอยู่ในขั้นจักรพรรดิเพียงคนเดียวจากสี่าามารผู้ยิ่งใหญ่
“ก่อนหน้านี้ไม่นาน คนเ่าั้ทำให้ข้าทะลวงไปถึงขั้นจักรพรรดิได้ เ้ามีคุณสมบัติเช่นนี้หรือไม่”
าามารตะวันตกตะลึงงันไปทันทีที่ได้ยินคำของาามารทิศเหนือ
“อะไรนะ เ้าฝึกฝนถึงขั้นจักรพรรดิแล้ว?”
จากนั้น พลังบนร่างของาามารตะวันตกจึงพวยพุ่งไปทางาามารทิศเหนืออย่างบ้าคลั่ง ตรวจสอบความแข็งแกร่งของพลังภายในร่างาามารทิศเหนืออย่างละเอียด ส่วนาามารทิศเหนือก็ไม่ได้ต่อต้านใดๆ ปล่อยให้าามารตะวันตกแสดงพลังออกมาตรวจสอบได้ตามใจ
หลังจากตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว าามารตะวันตกใบหน้ากระตุกเล็กน้อย
“พลังแข็งแกร่งยิ่งนัก ถึงขั้นจักรพรรดิแล้วจริงๆ!”
าามารตะวันตกดึงพลังกลับมาพลางกล่าวพึมพำ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าาามารทิศเหนือจะมีโชคท่ามกลางความยากลำบาก จนทำให้พลังยุทธ์ถึงขั้นจักรพรรดิได้สำเร็จ เมื่อก้าวเข้าสู่ขั้นจักรพรรดิไปแล้วพลังจะเหนือกว่าเขาหนึ่งระดับ ข้ามผ่านคอขวดไปได้ ทำให้พลังแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก
“ตอนนี้เ้ามีคุณสมบัติอะไรจะร่วมมือกับข้า” าามารทิศเหนือมองาามารตะวันตกแล้วถามอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ ส่วนาามารตะวันตกกลับมามีสีหน้าปกติ เหมือนจะหัวเราะแต่ก็ไม่หัวเราะ
“เลื่อนเป็ขั้นจักรพรรดิแล้ว แต่พลังของเ้าไม่ได้เพิ่มขึ้นมากเท่าไรนัก เกรงว่าเ้าต้องเสียไปไม่น้อยใช่ไหมล่ะ!”
สิ่งที่ต้องจ่ายไปนี้น่าจะเป็การฝืนเลื่อนขั้นตอนที่ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย การฝืนเลื่อนขั้นนี้เสมือนการตัดเส้นทางในอนาคตของเขาไปแล้ว ทำให้เขาต้องติดอยู่ในจุดสูงสุดของขั้นจักรพรรดิระดับต้นไปชั่วชีวิต มิอาจเอื้อมถึงระดับกลางได้เลย
“แล้วยังไงล่ะ ตอนนี้หากคิดสังหารเ้ายังคงเป็เื่ง่ายราวพลิกฝ่ามือ”
าามารทิศเหนือกล่าวด้วยน้ำเสียงเชือดเฉือน ทั่วทั้งบริเวณเงียบสงัดลงอย่างน่าประหลาด หากมีเข็มสักเล่มตกลงพื้นคงได้ยินเสียงอย่างชัดเจน
าามารตะวันตกมองาามารทิศเหนืออยู่อย่างนั้น แววตาของทั้งสองคนเปล่งประกายจ้าราวเปลวเพลิง ไม่มีใครยอมใคร หากแววตานี้สามารถสังหารคนได้ ทั้งสองคนคงาเ็หนักไปแล้ว
“ผู้าุโทั้งสอง โปรดใจเย็นลงก่อน มีเื่อะไรนั่งลงแล้วค่อยพูดค่อยจากันเถอะ”
เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลังของโถงรับแขก ตามมาด้วยบุรุษผู้หนึ่งเดินออกมาจากในนั้น
เหลยป้าเทียน!
บุรุษผู้นี้คือเหลยป้าเทียนนั่นเอง ทว่าเหลยป้าเทียนในตอนนี้ไอพลังกำลังควบแน่น ก้าวหน้าขึ้นกว่าก่อนหน้านี้มาก เห็นได้ชัดว่าอยู่ในขั้นราชันระดับสูงแล้ว เหลยป้าเทียนไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้เลย ตอนนี้เขายืนอยู่เบื้องหน้าาามารทั้งสองคน ราวกับเขาเป็คนรุ่นหลังที่ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสอพลอ
แม้ขั้นราชันระดับสูงจะแข็งแกร่งมาก แต่ในสายตาของาามารทั้งสองคนกลับเป็เพียงมดตัวใหญ่หน่อยเท่านั้น
หากคิดสังหารเขาจริงๆ เขาคงหนีไม่รอด
“สหายเหลยมาแล้ว นั่งลงสิ”
าามารทิศเหนือเห็นเหลยป้าเทียนมาถึงแล้ว เจตจำนงสังหารจึงเบาบางลง แล้วส่งยิ้มให้เหลยป้าเทียน
“ขอบคุณผู้าุโ”
เหลยป้าเทียนยกมือขึ้นแตะหน้าอกแสดงคารวะต่อาามารทิศเหนือ แล้วเขาก็นั่งลงอย่างว่าง่าย จากนั้นจึงมองทั้งสองคนพลางกล่าว “ผู้าุโทั้งสองมีความตั้งใจเหมือนกัน ความจริงแล้วสามารถหารือกันได้”
“เ้าก็คือเหลยป้าเทียน?”
าามารตะวันตกหันมองเหลยป้าเทียน เขาพิจารณาั้แ่หัวจรดเท้าด้วยความสงสัยอย่างอดไม่ได้
จากข้อมูลที่ได้มา พลังยุทธ์ของเหลยป้าเทียนยังไม่ถึงขั้นราชันระดับสูงอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้ได้เห็นอีกฝ่ายตรงหน้า พลังของอีกฝ่ายมั่นคงขึ้นแล้ว พลังเช่นนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนที่ลอบสังหารเขาก่อนหน้านี้สักเท่าไร แม้แต่เขาเองยังต้องใช้ความพยายามกว่าจะจัดการอีกฝ่ายได้
ส่วนเสิ่นเสวียนกลับสามารถไล่ล่าอีกฝ่ายจนมาถึงหุบเขาสุขาวดีได้ พลังของเสิ่นเสวียนเหนือไปจากการคาดเดาของเขาเช่นกัน
“ขอรับ ใช่แล้วท่านาามาร ข้าน้อยเอง”
เหลยป้าเทียนรู้สึกประหลาดใจมาก เขาไม่ได้รู้จักกับาามารตะวันตก อีกฝ่ายกลับรู้จักเขาได้ ทว่าเขาไม่เคยคิดไปถึงเสิ่นเสวียนเลย คิดเพียงว่าตนเองมีชื่อเสียงเลื่องลือในสามแคว้นเท่านั้น
“ไม่เลวเลยทีเดียว”
าามารตะวันตกนั่งลงแล้วเช่นกันพร้อมกับยิ้มน้อยๆ เขาไม่ได้้าแตกหักกับาามารทิศเหนือ แต่้าร่วมมือกัน จึงไม่อยากให้ความสัมพันธ์ตึงเครียดมากนัก
“เ้าเหนือ ข้าเป็คนอย่างไรเ้าน่าจะรู้ดี ข้ามาถึงที่นี่ได้นับว่าไว้หน้าเ้าแล้ว”
“เ้าเอาหน้าของเ้ากลับไปเลยก็ได้ ข้าไม่้า”
ใครจะคาดคิดว่าาามารทิศเหนือจะกล่าวอย่างไร้เยื่อใยเช่นนี้
“ข้าคิดว่าเ้าน่าจะมีเื่เข้าใจผิดเกี่ยวกับข้า” าามารตะวันตกกล่าว ในหุบเขาสุขาวดีแห่งนี้ เขาไม่เคยรู้สึกถูกด้อยค่าเช่นนี้มาก่อน
“ได้ ในเมื่อเป็เช่นนี้ข้าขอถามเ้าสักหน่อย ในตอนที่ข้าโดนลอบสังหาร เ้าอยู่ที่ไหน” าามารทิศเหนือมองาามารตะวันตกด้วยแววตาคมกริบ เหมือนว่าหากาามารตะวันตกโกหกออกมาเพียงเล็กน้อย เขาจะจับได้ในทันที
“อ๋อ ข้าเข้าใจแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่ท่าทีของเ้าผิดปกติไป เ้าได้ยินคำให้ร้ายมาใช่ไหม หรือว่ามาจากเ้า”
าามารตะวันตกหันขวับมองเหลยป้าเทียนเขม็ง พลันใช้เจตจำนงสังหารที่เด่นชัดพุ่งเข้าใส่เหลยป้าเทียน
โครม!
เหลยป้าเทียนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้โดนพลังที่รุนแรงกดทับลงไปจนเก้าอี้แหลกละเอียดเป็ผุยผง ทำให้เขาลงไปนั่งอยู่กับพื้นทันที
“ท่านโปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”
เหลยป้าเทียนนั่งอยู่บนซากเก้าอี้ กล่าวอ้อนวอนต่อาามารตะวันตกอย่างยากลำบาก
“บังอาจนัก! กล้าลงมือต่อหน้าข้าเช่นนี้ อยากตายหรือไร”
ทันใดนั้น าามารทิศเหนือกลายเป็ร่างเงากระโจนใส่าามารตะวันตกทันที