ภายในส่วนลึกของตระกูลซู ในลานที่พักของประมุขตระกูล
ร่างของซูเซวียนปรากฏขึ้นตามมาด้วยจักรพรรดิิญญาหลิงหลง
แน่นอนว่าพลังจักรพรรดิของนางต้องถูกควบคุมไว้มิฉะนั้นเมื่อจักรพรรดิเสด็จมาทุกชีวิตย่อมต้องคุกเข่าต่อหน้าพลังนั้น
สถานการณ์จะควบคุมไม่ได้
“เรามาถึงแล้วนี่คือตระกูลของข้าตระกูลซู”
ซูเซวียนแนะนำให้หลิงหลงรู้จัก
นางพยักหน้าในภายนอกแต่ภายในใจกลับรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง
แม้ว่าทุกคนในตระกูลซูในตอนนี้ไม่ว่าจะเป็สายหลัก สายย่อย หรือสมาชิกสาขาย่อย
จากการกินบะหมี่สำเร็จรูปต่างก็บรรลุถึงขอบเขตตำหนักม่วงและยังมีผู้าุโสามคนที่บรรลุถึงขอบเขตเทวรูป
ซึ่งแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้ามาก
แต่ในสายตาของหลิงหลงมันยังไม่แข็งแกร่งพอ
ในความเห็นของนางตระกูลที่มีประมุขที่เข้าสู่ขอบเขตะควรจะทรงพลังกว่าตอนนี้เป็พันเท่า
“ดูเหมือนว่าประมุขตระกูลคงอยู่ในความสันโดษมานานหลายปีหลังจากออกมาแล้วพบว่าตระกูลอ่อนแอลงจึงเพิ่งเริ่มให้ความสำคัญกับการพัฒนาตระกูลเมื่อไม่นานมานี้…”
หลิงหลงคิดหาเหตุผลที่สมบูรณ์แบบได้อย่างรวดเร็วและเชื่อในสิ่งนั้น
ซูเซวียนรู้จากสีหน้าของนางว่านางคงจินตนาการไปแล้ว และเขาอดรู้สึกโล่งใจไม่ได้
ดีมากเป็เช่นนั้นแหละสมกับเป็จักรพรรดิจิตใจทำงานได้รวดเร็วยิ่ง
จากนั้น
ซูเซวียนถามหลิงหลงว่าจะจัดที่พักให้หรือจะปล่อยไว้เช่นนั้น
หลิงหลงครุ่นคิดชั่วครู่แล้วกล่าวว่า “ขอประมุขช่วยเปิดมิติให้ข้าด้วยข้า้าพักฟื้น”
นางถูกขังอยู่ในแร่โลหะพิเศษนั้นมานานหลายปีแม้ว่าจะไม่ได้รับความเสียหายมากนักแต่มันทำให้นางอ่อนแอลงเล็กน้อย
จำเป็ต้องฟื้นฟู
เมื่อได้ยินเช่นนี้
สายตาของซูเซวียนขยับเล็กน้อย “ไม่จำเป็ต้องเปิดมิติพิเศษข้ามีพื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับเ้าแล้ว”
เหล่าิญญาร้ายและิญญาอาฆาตที่ถูกกดข่มในเขตคุนทางใต้ยังคงอยู่ในจักรวาลในฝ่ามือของเขา
ซูเซวียนเล่าเื่นี้ให้หลิงหลงฟังและดวงตาของหลิงหลงพลันสว่างวาบ “ถ้าเป็เช่นนี้มันเหมาะสมกับข้าจริงๆ”
“เมื่อเ้าพึงพอใจแล้วก็เข้าไปพักฟื้นเถิดช่วยข้าฝึกฝนพวกมันด้วยข้ามีแผนจะใช้พวกมันเพื่อฝึกฝนคนในตระกูลในอนาคต”
“แน่นอนหากเ้าเห็นใครที่ถูกใจและ้ารับเป็ผู้ติดตามก็จัดการได้ตามใจ”
ซูเซวียนสั่งการเล็กน้อยและหลิงหลงพยักหน้า
จากนั้นจิตใจของซูเซวียนขยับและเขานำหลิงหลงเข้าสู่จักรวาลในฝ่ามือ
ในเวลาเดียวกัน
ในจักรวาลในฝ่ามือ
หลังจากที่ซูเซวียนเก็บิญญาร้ายและิญญาอาฆาตเหล่านี้ไว้เขาก็มิได้สนใจพวกมันอีกหลังจากผ่าน่เวลาแห่งความหวาดกลัวพวกมันค่อยๆฟื้นตัว
เริ่มส่งเสียงร้องคำรามและโหยหวนเหมือนก่อนหน้า
ทว่าในวันนี้พลังจักรพรรดิที่ไม่อาจปกปิดได้พลันลงมา ปกคลุมิญญาร้ายและิญญาอาฆาตเหล่านี้ในทันที
บัดซบ มันมาอีกแล้ว!
เมื่อััได้ถึงแรงกดดันที่ทำให้หายใจไม่ออกิญญาร้ายและิญญาอาฆาตต่างตื่นตระหนกเราเพิ่งมีความสุขได้เพียงไม่กี่วัน
ในขณะนั้นเสียงเย็นเยียบดังก้อง
“ั้แ่วันนี้เป็ต้นไปข้าจะฝึกฝนพวกเ้าเอง”
“พวกเ้าสามารถเรียกข้าว่าท่านจักรพรรดิิญญา!”
หลิงหลงยืนเด่นอยู่บนท้องฟ้ามองลงมายังิญญาร้ายและิญญาอาฆาตที่ไม่มีที่สิ้นสุด
พลังิญญาอันยิ่งใหญ่ไม่ถูกปกปิดพลังแห่งจักรพรรดิวนเวียนข้าคือผู้ยิ่งใหญ่เพียงหนึ่งเดียวใน์และโลก!
ในพริบตาิญญาร้ายและิญญาอาฆาตนับไม่ถ้วนคุกเข่าลงบนพื้นด้วยสัญชาตญาณซึ่งแสดงให้เห็นถึงพลังของจักรพรรดิ
…
โลกภายนอก
ซูเซวียนััได้ถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในจักรวาลในฝ่ามืออย่างชัดเจนและเขายิ้มเบาๆ
เขาคาดหวังให้หลิงหลงฝึกฝนกลุ่มิญญาที่แข็งแกร่งเพื่อให้เขาใช้ซึ่งคงจะดีไม่น้อย
“ดีแล้วมีิญญาร้ายและิญญาอาฆาตมากมายขนาดนั้นคนในตระกูลซูใช้ฝึกฝนไม่หมดแน่การใช้บางส่วนเพื่อฝึกิญญาที่แข็งแกร่งก็ดี”
ซูเซวียนยกนิ้วให้ตัวเองในใจที่รับหลิงหลงมา
ในขณะนั้นเขาราวกับััได้ถึงบางสิ่งและมองไปยังจักรวาลในฝ่ามือ
ภายในนั้นซูโหรวถึงขั้นตอนสุดท้ายของการตื่นขึ้นและกำลังจะสำเร็จ
เมื่อเห็นดังนั้นซูเซวียนหยิบผลึกม่วงต้นกำเนิดสายฟ้าที่เหลือจากตอนที่เขาสังหาริญญาร้ายก่อนหน้านี้ออกมา
ส่งเข้าไปในจักรวาลในฝ่ามือและหลอมรวมกับซูโหรว
ของสิ่งนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับเขาและซูโหรวมีร่างศักดิ์สิทธิ์แห่งสายฟ้า
มันเข้ากันได้อย่างยิ่งกับผลึกม่วงต้นกำเนิดสายฟ้าดังนั้นจึงเหมาะสมสำหรับนางอย่างสมบูรณ์แบบ
“พลังสายฟ้าที่บริสุทธิ์ยิ่งยวดบวกกับผลึกม่วงที่เป็ต้นกำเนิดสายฟ้าควรสร้างร่างเทพสายฟ้าผู้ปกครองที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง…”
ซูเซวียนพึมพำกับตัวเอง
แม้ว่าในประวัติศาสตร์จะไม่มีตัวอย่างของร่างกายนี้ที่ตื่นขึ้นแต่ด้วยดวงตาของราชันะซูเซวียนสามารถมองเห็นแก่นแท้ของมันได้ในทันที
ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าหากการตื่นขึ้นสำเร็จจะเป็อย่างไร สามารถกล่าวได้ว่าซูโหรวจะก้าวไปสู่อีกระดับที่สูงกว่าก่อนหน้า!
จากนั้นซูเซวียนหยุดสนใจ
เขาเอนตัวลงและผ่อนคลายต่อไป
ตอนนี้เมืองได้รับการจัดการแล้วเขาไม่มีอะไรต้องทำในขณะนี้จึงสามารถนอนพักผ่อนได้อย่างสบายใจ
…
อีกด้านหนึ่ง
ไม่ทราบว่าห่างจากเขตคุนไปกี่พันล้านลี้
ที่นี่คือชิงหยู
ในเวลานี้ที่ยอดเขาทางเหนือสุดของเขตชิงหยูมีเพียงน้ำแข็งและหิมะปกคลุม
หากสิ่งมีชีวิตธรรมดาก้าวเข้ามาที่นี่จะถูกแช่แข็งเป็รูปปั้นน้ำแข็งในไม่กี่นาทีและตายในทันที
แม้แต่ผู้บ่มเพาะก็ไม่กล้าเข้ามาอย่างง่ายดาย
แต่ในขณะนี้มีร่างหนึ่งเดินอย่างราบรื่นราวกับเดินเล่น
ปกคลุมด้วยเกล็ดสีแดงร่างสูงใหญ่และแปลกประหลาดจะเป็ใครได้นอกจากฉือเหริน
และวิธีที่เขาเดินในขณะนี้คล้ายคลึงกับก้าวย่างของซูเซวียนในแม่น้ำแห่งกาลเวลา
เห็นได้ชัดว่าฉือเหรินกำลังเลียนแบบหากเย่ชิงหยุนเห็นคงต้องยกย่องเขาเป็สหายสนิทแน่
พี่ชาย ที่แท้เ้าก็หลงรัก…กลยุทธ์การวางมาดของประมุขตระกูลเช่นกัน!
“ข้าปรารถนาให้พื้นดินใต้ฝ่าเท้าข้ามิใช่ผืนดินแต่เป็แม่น้ำแห่งกาลเวลา…”
ฉือเหรินถอนหายใจขณะเดินแต่ก็เป็เพียงความคิดเมื่อเทียบกับสิ่งนี้การเข้าสู่ขอบเขตจักรพรรดิดูจะน่าเชื่อถือกว่า
“แต่พูดไปแล้วน้ำแห่งความสุขที่ประมุขมอบให้เป็เหมืิอนยาวิเศษจริงๆมันเพิ่มอายุขัยของข้าได้ถึงพันปี”
“และยังมีพลังชีวิตอันมหาศาลหากทำเช่นนี้อีกสักสองสามครั้งข้าควรจะฟื้นฟูสู่จุดสูงสุดในวัยหนุ่มได้”
จากนั้นเขาจะใช้โอกาสนี้สร้างรากฐานใหม่และมุ่งสู่ขอบเขตกึ่งจักรพรรดิด้วยโอกาสสำเร็จสูง
ถึงตอนนั้นอายุขัยของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมากและเขาจะสามารถเปลี่ยนโชคชะตาได้อย่างสมบูรณ์
เมื่อนึกถึงความตื่นเต้นฉือเหรินแทบอยากเต้นรำทันที
แต่เขาก็สงบลงอย่างรวดเร็วเพราะทั้งหมดนี้มีข้อแม้ว่าต้องทำภารกิจที่ประมุขมอบหมายให้สำเร็จเสียก่อน
จากนั้นฉือเหรินหยุดคิดเื่ไร้สาระและมุ่งความสนใจไปที่ยอดเขาทางเหนือสุดตรงหน้า
“ตามข่าวลือมีเผ่าพันธุ์ที่เรียกว่า ‘เผ่าิญญาเหมันต์’ อาศัยอยู่ที่นี่พวกเขาเคยให้กำเนิดจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ แม้ว่าต่อมาจะเสื่อมถอยแต่ก็ยังมีมรดกหลงเหลืออยู่”
“คงมีบางสิ่งที่เย็นสุดขั้วที่ประมุข้า…”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ฉือเหรินแผ่จิตศักดิ์สิทธิ์ออกไปค้นหาขณะก้าวไปข้างหน้า
ไม่นานเขาก็หายไปในพายุหิมะ