“เ้าอี้นั่นมันถูกหลงอวี้ไล่ออกไปแล้วจริงด้วย ใจเด็ดจริงๆ!”
“แต่ศิษย์พี่หลงอวี้ไล่อี้ไปแล้วแบบนี้ เกรงว่าคงจะสร้างปัญหาไม่น้อยแน่”
“ข้ากลับรู้สึกว่า ที่ศิษย์พี่หลงอวี้กล้าลงมือขนาดนี้ แปลว่าต้องเตรียมตัวเตรียมใจมาพร้อมแล้วแน่ๆ พวกเราจะไปห่วงเขาทำไม?”
“ก็จริง จะว่าไป แบบนี้เราก็สามารถเข้าไปฝึกในหุบเขาได้เสียที ข้ารู้สึกว่า อีกแค่วันเดียวข้าก็จะบรรลุถึงจินตภาพสยบฟ้าได้อย่างแท้จริงแล้ว”
“เช่นนั้นศิษย์น้องเ้าเข้าไปฝึกก่อนเถิด ไว้พรุ่งนี้ข้าค่อยมาใหม่ ขอแสดงความยินดีกับศิษย์น้องที่บรรลุจินตภาพได้ล่วงหน้าเลยแล้วกัน!”
หลังจากพูดคุยกันเสร็จแล้ว ลูกศิษย์พิเศษที่ระดับค่อนข้างจะรั้งท้ายก็ได้เข้าไปภายในหุบเขาและเริ่มฝึกไปพร้อมกับหลงอวี้!
สายตาที่ทั้งสองคนมองไปทางหลงอวี้นั้น แฝงด้วยความรู้สึกชื่นชมและซาบซึ้ง หากไม่ใช่เพราะหลงอวี้ขับไล่อี้ออกไป พวกเขาคงต้องรออย่างน้อยห้าวันกว่าจะได้เข้ามาฝึกในนี้!
เวลาห้าวันนั้นล้ำค่าเป็อย่างมากไม่ว่ากับผู้ฝึกยุทธ์คนไหนก็ตาม ดังนั้นพวกเขาต้องซาบซึ้งอยู่แล้ว
เพียงแต่ หลงอวี้กลับไม่สนใจพวกเขาแม้แต่น้อย
หลงอวี้ในตอนนี้ หากไม่มีคนมาหาเื่วุ่นวาย สมาธิของเขาตอนนี้อยู่ที่การบรรลุกฎเกณฑ์ฟ้าดินแห่งการกดทับทั้งหมด
“การกดทับ เป็กฎเกณฑ์ประเภทหนึ่งที่มีอยู่ในฟ้าดินแต่แรก เคล็ดสยบฟ้านั้น คือวิชาที่ช่วยชี้แนะการโคจรลมปราณให้ััถึงการคงอยู่ของกฎเกณฑ์แห่งการกดทับในฟ้าดินได้”
“ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ฝึกเคล็ดสยบฟ้า แต่หากััถึงกฎเกณฑ์แห่งการกดทับที่อยู่ในฟ้าดินผ่านเทียนม่ายได้ สุดท้ายก็บรรลุถึงจินตภาพของการกดทับได้อยู่ดี หรืออาจบรรลุถึงขั้นเขตแดนและกฎเกณฑ์ได้เลยทีเดียว”
“เพียงแต่พลังกฎเกณฑ์เดี่ยวๆ ในฟ้าดินแต่เดิมก็มีอยู่น้อยมาก หากไม่ฝึกเคล็ดสยบฟ้าก็ยากมากที่จะััถึงกฎเกณฑ์แห่งการกดทับได้”
“ว่าง่ายๆ ก็คือ การฝึกเคล็ดสยบฟ้าไม่ใช่สิ่งจำเป็ต่อการบรรลุกฎเกณฑ์แห่งการกดทับ แต่มันช่วยให้ผู้คนััถึงจินตภาพของการกดทับได้ง่ายขึ้น ในหุบเขาลัทธินั้น ได้ขยายปริมาณของกฎเกณฑ์แห่งการกดทับในฟ้าดินให้ใหญ่ขึ้น!”
“ภายในหุบเขาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยกฎเกณฑ์แห่งการกดทับ ย่อมต้องบรรลุถึงจินตภาพแห่งการกดทับได้รวดเร็วกว่าปกติอยู่แล้ว!”
หลงอวี้ตอนนี้บรรลุถึงขั้นมหาพลังฟ้าดินแห่งการกดทับแล้ว เขาย่อมเข้าใจหลักการของมันอย่างละเอียดอยู่แล้ว
นอกจากกฎเกณฑ์แห่งการกดทับแล้ว กฎเกณฑ์แห่งความเยือกแข็งที่บันทึกไว้ในวิชาฝึกพลังของสำนักน้ำแข็งเยือกก็มีหลักการแบบเดียวกันทุกประการ วิชาฝึกพลังเพียงช่วยให้บรรลุถึงกฎเกณฑ์บางอย่างที่อยู่ในฟ้าดินได้ง่ายขึ้นก็เท่านั้น
แต่เื่นี้ก็ทำให้เขาเกิดคำถามขึ้นมาหนึ่งข้อเช่นกัน
ถ้าไม่ฝึกวิชาฝึกพลังก็จะััถึงกฎเกณฑ์ที่อยู่ในฟ้าดินได้ยากมาก ถ้าเช่นนั้น ผู้ที่คิดค้นวิชาฝึกพลังอย่างปรมาจารย์ผู้ก่อตั้งลัทธิสยบฟ้านั้นสามารถััถึงกฎเกณฑ์แห่งการกดทับและสร้างเคล็ดสยบฟ้าขึ้นมาได้อย่างไรกัน?
หรือแม้แต่ปรมาจารย์ผู้ก่อตั้งลัทธิสยบฟ้าก็สร้างเคล็ดสยบฟ้าขึ้นก่อน จากนั้นค่อยบรรลุกฎเกณฑ์แห่งการกดทับอย่างนั้นหรือ
คำถามนี้ เกรงว่าคนในลัทธิสยบฟ้าตอนนี้ยังไม่มีใครตอบได้ เพราะตอนนี้ได้ผ่านยุคสมัยนั้นมาเนิ่นนานมากแล้ว!
หลงอวี้ในตอนนี้ได้แต่พึ่งพาเคล็ดสยบฟ้าในการััถึงกฎเกณฑ์แห่งการกดทับ ภายในหุบเขาลัทธินี้เขาััถึงมันได้เร็วขึ้น
ใน่เวลาสามวันนั้นมีผู้คนผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาฝึกฝนในหุบเขาคนแล้วคนเล่า แต่หลงอวี้ก็ไม่ได้ไปสนใจ
อู่เจี้ยนซินเองก็ไม่ได้มายุ่งวุ่นวายกับเขาตลอดเวลาสามวันที่ผ่านมา บางทีมันอาจจะคิดว่า อีกเดี๋ยวก็จะออกเดินทางไปหุบเขาอสรพิษแล้ว มีโอกาสกำจัดหลงอวี้อีกมาก ไม่จำเป็ต้องรีบเคลื่อนไหวตอนนี้
หลังผ่านไปสามวัน ตราประจำตัวสำหรับลูกพิเศษของหลงอวี้ก็ได้สั่นขึ้นมา เป็การเตือนว่าหมดเวลาแล้ว ได้เวลาออกจากหุบเขาเพื่อให้ลูกศิษย์คนอื่นเข้ามาฝึกได้แล้ว!
หลงอวี้ลุกขึ้นยืน มือถือหอกั์ไว้ จากนั้นก็ก้าวใหญ่ๆ ออกไปจากหุบเขาท่ามกลางสายตาเคารพนับถือของลูกศิษย์พิเศษหลายคน
“หลังจากฝึกฝนไปสามวัน ในที่สุดข้าก็ยกระดับมหาพลังสยบฟ้าขึ้นจนเต็มที่ อานุภาพของแรงกดทับเพิ่มสูงขึ้นอย่างน้อยสามส่วน!”
หลงอวี้ออกจากหุบเขา มุ่งหน้าไปทางหอผู้าุโ ดวงตาเป็ประกาย
“มหาพลังสยบฟ้าของข้าตอนนี้ยกระดับเต็มที่แล้ว เคล็ดหอกสยบฟ้าก็ยกระดับขึ้นด้วยเช่นกัน ตอนนี้ข้าบรรลุเคล็ดหอกสยบฟ้าถึงขั้นสูงแล้ว!”
เคล็ดหอกสยบฟ้าที่ฝึกจนสำเร็จขั้นสูง สามารถแทงหอกออกไปนับสิบครั้งรวดเดียวด้วยความเร็วที่สูงสุดได้ ดูราวกับมีเงาหอกมากมายกระหน่ำแทงในพริบตา แต่ละหอกที่แทงออกไปล้วนมีมหาพลังฟ้าดินหลอมรวมอยู่ อานุภาพสูงส่งจนน่าสะพรึงกลัว!
ก่อนหน้านี้ หลงอวี้สามารถแทงหอกที่ผสานมหาพลังฟ้าดินออกไปอย่างสุดกำลังได้ เพียงหอกเดียวก็มีพละกำลังมากถึงสี่ห้าร้อยแรงม้าพยศแล้ว อย่างนั้นหากสามารถแทงหอกรวดเดียวได้นับสิบหอกล่ะก็ อานุภาพของมันจะต้องมากกว่าหนึ่งพันแรงม้าพยศอย่างแน่นอน!
พลังกว่าหนึ่งพันแรงม้าพยศ คือพลังพื้นฐานของยอดฝีมือที่เพิ่งก้าวสู่ขอบเขตระดับิญญาแท้ได้!
“ด้วยวรยุทธ์เพียงขั้นแปด แต่สามารถใช้กระบวนท่าที่มีพลังกว่าหนึ่งพันแรงม้าพยศได้ สูงกว่าพลังพื้นฐานมากถึงสี่ห้าเท่าเลยทีเดียว เคล็ดหอกสยบฟ้าที่ผสานมหาพลังสยบฟ้าลงไปช่างสุดแสนจะร้ายกาจ!”
หลงอวี้ที่กำลังเดินทางอยู่เกิดความฮึกเหิมขึ้น แปลงร่างเป็ิญญา ซ่อนตัวเข้าไปในป่าทึบอย่างรวดเร็ว
เงาร่างของเขาว่างเปล่า เคลื่อนที่ในป่าทึบอย่างรวดเร็ว เพียงครู่เดียวก็ได้มาถึงจุดหลบซ่อนที่ค่อนข้างจะมิดชิดแห่งหนึ่ง จากนั้นก็ควักเอาโอสถขั้นสูงที่เพิ่งได้รับออกมา ดูดกลืนพลังฟ้าดินที่อยู่ภายในนั้นได้ทั้งหมด
โอสถหนึ่งเม็ด หากเทียบกับคนทั่วไป สำหรับหลงอวี้เทียบเท่าได้กับสามเม็ดเลยทีเดียว!
เมื่อถึง่พลบค่ำ หลงอวี้ก็ได้กักเก็บพลังฟ้าดินที่ได้จากโอสถหลีเฟิงที่เหลืออยู่ทั้งหมดไว้ในสัญลักษณ์ัปรภพ จากนั้นเขาถึงได้ลืมตาพร้อมกับลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ออกเดินทางไปยังจุดหมายต่อไป
จุดหมายที่เขาจะไปนั้น คือหอผู้าุโที่ตั้งอยู่ในป่าไผ่ ตั้งอยู่ห่างจากหุบเขาลัทธิไปหลายยอดเขา
และด้วยเหตุนี้ เขาถึงได้ดูดกลืนพลังฟ้าดินในโอสถไปด้วยระหว่างทาง
ที่เขา้ามุ่งหน้าไปยังหอผู้าุโ ก็เพราะ้าจะไปเยี่ยมผู้าุโอวี้สุ่ยอวิ๋นที่าเ็อยู่!
ผู้าุโอวี้ตอนนี้ พักรักษาตัวอยู่ในที่พักที่ตั้งอยู่ด้านหลังหอผู้าุโ มีผู้าุโจำนวนไม่น้อยคอยดูแล แน่นอนว่าคนที่สำคัญที่สุดก็คือลูกศิษย์ของผู้าุโอวี้เอง
ปกติแล้วผู้าุโอวี้จะให้ทรัพยากรสำหรับฝึกฝนกับลูกศิษย์ของตัวเองมากเป็พิเศษ ตอนนี้เขาได้รับาเ็จนหมดสติ ลูกศิษย์ของเขาก็ต้องคอยดูแลเขาอยู่แล้ว
“หืม? มีจิตสังหาร?”
หลงอวี้เข้าไปในป่าไผ่ได้ไม่ทันไร ก็ััได้ว่ามีจิตสังหารบางๆ แผ่กระจายอยู่ในป่า ทำให้เขาเกิดความระแวงทันที!
ประสาทััของหลงอวี้ค่อนข้างไวต่อจิตสังหาร เขาพลันเปลี่ยนร่างเป็ิญญา ทำให้ร่างกายกลายเป็ความว่างเปล่า ซ่อนตัวในเงามืดอย่างรวดเร็ว
หากไม่ตั้งใจสังเกต ไม่มีทางมองเห็นตัวหลงอวี้แน่นอน!
สิ่งแรกที่หลงอวี้ระแวงคือเื่คนซุ่มโจมตี แต่ไม่นานเขาก็พบว่าเื่ราวไม่ได้เป็เช่นนั้น
ฟึ่บๆๆ!!!
เงาดำสามสายได้พุ่งผ่านป่าไผ่ มุ่งหน้าไปยังกระท่อมที่เป็ที่พักของผู้าุโอวี้อย่างเงียบงัน!
“ลงมือ!”
เสียงตะคอกอย่างดุร้ายดังขึ้น จิตสังหารแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ!
เงาดำทั้งสามสาย ต่างถือดาบสีดำที่หักสะบั้นคนละหนึ่งเล่ม พอพวกมันรวบรวมลมปราณได้ก็มีประกายดาบอันแหลมคมสามสายพุ่งตัดอากาศออกไปทางกระท่อมไม้ไผ่ของผู้าุโอวี้!
‘คิดจะฆ่าผู้าุโอวี้?’
หลงอวี้คิดในใจ ตอนนี้เขาต้องออกไปเผชิญหน้าแล้ว!
เขามองเห็นจากไกลๆ ว่าภายในกระท่อมมีเพียงผู้าุโอวี้กำลังนอนอยู่บนเตียงไผ่อยู่เพียงผู้เดียว ไม่มีคนอื่นๆ อยู่ด้วย
หากหลงอวี้ยังไม่เคลื่อนไหว ผู้าุโอวี้ต้องถูกประกายดาบของเงาดำทั้งสามสายนั่นฆ่าตายแน่!
“่เวลาตะวันตกดิน เป็เวลาทานอาหารพอดี ลูกศิษย์ที่ดูแลผู้าุโอวี้คงจะกำลังไปทานอาหาร เ้าเงาดำทั้งสามจงใจลงมือเวลานี้ หมายความว่ามันตรวจสอบข้อมูลมาแล้วเป็แน่!”
หลงอวี้คิดไปพลาง ร่ายรำหอกั์ในมือ
ั์ทะยานฟ้า!
ระยะห่างนับสิบจ้าง นอกจากใช้ท่าั์ทะยานฟ้า ก็ไม่มีทางอื่นใดที่สามารถเคลื่อนที่ไปถึงได้ทันเวลา
มหาพลังสยบฟ้าถูกอัดแน่นไว้ที่ปลายหอก จากนั้นเขาก็ตวัดหอกออกไป กระแสลมสายหนึ่ง พาหลงอวี้พุ่งทะยานไปยังทิศทางที่ประกายดาบสามสายนั่นกำลังพุ่งไปอย่างรวดเร็ว!
หลงอวี้ที่ถือหอกั์ดูราวกับั์โบยบินลงมาจากท้องนภาก็ไม่ปาน!
“จงแหลก!”
หลงอวี้แผดเสียงตะคอกอย่าเกรี้ยวกราด โดยมีมหาพลังปกคลุม ะเืเลือนลั่นจนประกายแสงดาบสายหนึ่งแตกสลายทันที!
จากนั้นหลงอวี้ก็แทงหอกไปทางประกายดาบอีกสายหนึ่ง พลังอันดุดันได้ทำลายมันจนแตกสลายในพริบตา!
หลงอวี้ก็สามารถทำลายประกายแสงดาบสองสายได้อย่างรวดเร็ว!
แต่ในตอนที่เขาแทงหอกไปทางประกายดาบสายสุดท้ายนั้น เขารู้สึกได้ว่ามีพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งสะท้อนกลับมา ะเืไปถึงอวัยวะภายในของเขาทันที
“อึก!”
แม้หลงอวี้จะฝึกกายาพิชิตมารสำเร็จถึงขั้นสมบูรณ์แล้ว แต่แรงสะท้อนนี้สามารถทำให้อวัยวะภายในของเขาได้รับาเ็จนกระอักเืสดๆ!
เปรี้ยง!
หลงอวี้ถูกดีดตกลงมาจากกลางอากาศ เขาฝืนยันตัวเองให้ยืน พร้อมกับขมวดคิ้วแน่น
หนึ่งในเงาดำสามคนนั้นเป็ยอดฝีมือที่อยู่ในขอบเขตระดับิญญาแท้ขึ้นไป แรงสะท้อนจากประกายดาบสายสุดท้ายทำให้หลงอวี้าเ็หนักพอตัวทีเดียว!
ตูม!!!
ท่ามกลางเสียงะเิที่ดังกึกก้อง กระท่อมที่ผู้าุโอวี้นอนพักอยู่ก็ได้ถูกประกายดาบทำลายจนพังครืนลงมาทันที ยังดีที่หลงอวี้แทงหอกใส่มันจนเบี่ยงวิถีออกไปอีกทางหนึ่ง ทำให้ผู้าุโอวี้รอดชีวิตจากการโจมตีมาได้
ผู้าุโอวี้ตอนนี้ยังไม่ได้สติ หากไม่ได้หลงอวี้ช่วยไว้ก็คงตายไปแล้ว!
“ใครกันที่คิดจะฆ่าผู้าุโอวี้?”
หลงอวี้หันไปมองเงาดำสามสายนั้น พบว่าเงาดำทั้งสามสายได้หายไป พวกมันซ่อนตัวในป่าไผ่แล้ว!
ในจังหวะที่กระท่อมพังถล่มลงมา เงาดำทั้งสามสายมันก็ได้ฉวยโอกาสหนีไปหลบซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว ปกปิดกลิ่นอายไว้จนหลงอวี้ััไม่ได้เลย มีเพียงจิตสังหารอ่อนๆ ที่แผ่ออกมาจากในป่าไผ่เท่านั้น ทำให้หลงอวี้รู้ว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้หนีไปไหน
ปัง!
จังหวะนั้นเอง ด้านหลังของหลงอวี้ก็มีเสียงดังขึ้น จากนั้นก็ได้มีแรงกดดันน่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งปกคลุมมาจากทางด้านหลังเขากะทันหัน!
ประกายดาบสายหนึ่งได้พุ่งตัดอากาศเข้ามาจากด้านหลังเขา!
ด้วยพลังระดับวรยุทธ์ขั้นแปดของหลงอวี้ในตอนนี้ ไม่มีทางต้านรับได้ และไม่มีทางหลบได้แน่นอน!
“ิญญาแท้ดาบสะบั้น คนของสำนักดาบสะบั้น ฮ่าฮ่าฮ่า เป็พวกเ้าจริงๆ ด้วย!”
ในตอนนั้นเอง เสียงหัวเราะแสนดุดันและหยิ่งผยองดังขึ้น หลงอวี้ได้ยินเสียงก็รู้ทันทีว่า ปู้สิงมาถึงแล้ว!
เสียงอินทรีย์ดังกึกก้องมาจากท้องฟ้า!
พอหลงอวี้หันไปมองก็เห็นเงาของอินทรีย์ฟ้าตนหนึ่งเข้ามาขวางประกายดาบสายนั้นให้เขา จากนั้นก็ต่อสู้กับเงาของดาบที่หักสะบั้นเล่มหนึ่ง!
“สำนักดาบสะบั้น?”
หลงอวี้รู้สึกใ เขารู้ว่าสำนักดาบสะบั้นเป็หนึ่งในเจ็ดสำนักลัทธิใหญ่ของอาณาจักรต้าถังเช่นเดียวกับลัทธิสยบฟ้า
ตอนนี้ ยอดฝีมือระดับิญญาแท้ของสำนักดาบสะบั้นแทรกตัวเข้ามาในลัทธิสยบฟ้า คิดจะลอบสังหารผู้าุโอวี้ที่ยังไม่ได้สติ!
