แพทย์ถึงขั้นแจ้งว่ารักษาไม่ได้ เช่นนั้นก็หมายความว่าช่วยชีวิตเหลียงฮวนไม่ได้ใช่หรือไม่?
ตรงหน้าหลิวฟางมืดสนิท ร่างกายไร้ซึ่งเรี่ยวแรงทรงตัว ดึงเหลียงปิ่งอันคุกเข่าลงบนพื้นด้วยกัน
หมอขมวดคิ้วนิ่วหน้ามองสุดยอดนักแสดงสองคนนี้ ทั้งสองมีกลิ่นเหม็นหึ่งติดตัว บนเส้นผมของหลิวฟางยังเปรอะเปื้อนไปด้วยใบผักเน่าอีกด้วย หมอถอยหลังสองก้าวพร้อมกลั้นหายใจ “คุณสองคนรีบพาเ้าตัวไปเลย!”
“ฮวนฮวน!”
เหลียงปิ่งอันพยายามหลายหนก็ยังลุกไม่ขึ้น
โรงพยาบาลไม่มีน้ำใจเพื่อนมนุษย์เอาเสียเลย เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาพวกเขาเพิ่งสูญเสียลูกสาวไปเองนะ!
หมอถือกรรไกรเดินจากไปแล้ว หลิวฟางร้องห่มร้องไห้ทุบตีพื้น ลูกสาวสุดที่รักของเธอ อายุยังไม่ครบ 17 ดีด้วยซ้ำ! อย่างไรเสียเหลียงปิ่งอันก็เป็ชาย ความแข็งแกร่งทางจิตใจจึงมีมากกว่าในบางส่วน จึงฝืนตนเองลุกขึ้นยืนและเดินเข้าห้องฉุกเฉินไป หลิวฟางนึกได้เช่นกันว่ายังไม่ได้พบเหลียงฮวนเป็ครั้งสุดท้าย ทั้งสองพุ่งตรงเข้าไปยังห้องฉุกเฉินด้วยกัน พวกเขาเห็นพยาบาลกำลังเก็บของ ส่วนเหลียงฮวนนอนอยู่บนเตียงในสภาพหลับตา ดวงตากึ่งเปิดอยู่ ราวกับยังหลงเหลือลมหายใจสุดท้าย
“คุณหมอ ลูกสาวผมยังมีชีวิตอยู่ พวกคุณช่วยชีวิตเธอต่อสิ! ผมมีเงิน เท่าไรก็จ่ายได้!”
เหลียงปิ่งอันตื่นเต้นมาก แววตาของพยาบาลเหมือนกำลังมองคนโง่เง่า
“มีเงินแต่ไม่มีเื่ให้ใช้ เลยเอามาใช้กับโรงพยาบาลอย่างนั้นหรือ? พวกคุณทำงานที่ไหนกัน ฉันจะไปหน่วยงานพวกคุณเพื่อรายงานสถานการณ์ตอนนี้เสียหน่อย!”
พยาบาลพูดจบก็เปิดผ้าห่มออกด้วยความเกรี้ยวกราด เสื้อเหลียงฮวนถูกตัดั้แ่บริเวณคอจนถึงไหปลาร้า ใช้ผ้าก๊อซฆ่าเชื้อทำความสะอาดแล้ว มีาแเสียที่ไหน?
เหลียงปิ่งอันคิดว่าตาลาย เขาเห็นเซี่ยเสี่ยวหลานแทงเหลียงฮวนอย่างชัดเจน เืก็ค่อยๆ ไหลออกมานี่นา ทำเอาเสื้อของเหลียงฮวนเปียกหมด
พยาบาลโยนถุงพลาสติกมา ถุงใบนั้นยังเต็มไปด้วยรอยเื
“เอาถุงใส่เืไก่ซ่อนไว้ในเสื้อและใช้มีดทิ่มจนแตก สนุกมากสินะคะ?”
พยาบาลสาวรู้สึกโกรธเคืองยิ่งนัก
ด้วยจิตใจห่วงหาอาทรของคณะบุคลากรทางการแพทย์ ตอนแรกจึงรุมกันทำความสะอาดแผลให้เหลียงฮวน พอตัดเสื้อออกดู กลับหาาแไม่พบโดยสิ้นเชิง สิ่งที่เจอคือถุงพลาสติกที่ยังหลงเหลือคราบเือยู่แทน บนถุงพลาสติกมีรูเล็กๆ เืที่ท่วมกายเหลียงฮวนไหลออกมาจากในถุงนี้นั่นเอง
คุณหมอโกรธ คุณพยาบาลก็หงุดหงิด
ไม่ได้ทิ่มโดนเนื้อด้วยซ้ำ อาการอ่อนเปลี้ยเพลียแรงเหลือแสนนี่จะแสดงให้ใครดูกันเล่า ทำเอาพวกเขาวิตกเสียเปล่า การที่แพทย์กล่าวว่าาแนี้รักษาไม่ได้ก็มิใช่คำโกหก แถมเขาไม่ใช่จิตแพทย์ ความผิดปกติทางจิตใจไม่ได้เป็หน้าที่ดูแลของเขาจริงๆ
หลิวฟางยังคงตะลึงอยู่
“ไม่ได้รับาเ็หรือ?”
ในเมื่อไม่ได้รับาเ็แล้วทำไมฮวนฮวนของเธอถึงเป็เช่นนี้!
หลิวฟางลูบคอของเหลียงฮวน ไร้าแจริงๆ พยาบาลคร้านจะสนใจครอบครัวนี้ จึงถือถาดเดินออกไป
เหลียงปิ่งอันเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว เซี่ยเสี่ยวหลานหลอกพวกเขาทั้งครอบครัว! กระทั่งเหลียงฮวนยังไม่รู้ว่าสิ่งที่โดนแทงทะลุคือถุงเื เหลียงฮวนตื่นกลัว คนเป็พ่อแม่ห่วงใยจนสับสนอลหม่าน ยังจำได้ว่าต้องตรวจดูาแของเหลียงฮวนเสียที่ไหน ระหว่างทางมาโรงพยาบาล หลิวฟางกอดเหลียงฮวนอยู่ด้านหลังรถ ใช้มือกด ‘าแ’ แต่กลับไม่พบถุงพลาสติก
ตอนยังไม่ได้พบเซี่ยเสี่ยวหลาน พวกเขาก็เดินตามจังหวะของเธอมาโดยตลอด!
โดนสาดเศษอาหารขณะเข้าบ้านเป็อันดับแรก ยังไม่ทันคิดบัญชีกับเซี่ยเสี่ยวหลาน เนื่องจากบุตรสาวอยู่ในเงื้อมมือเซี่ยเสี่ยวหลาน สองสามีภรรยาจึงจำยอมอ้อนวอนอย่างอ่อนน้อม
ตอนนั้นเซี่ยเสี่ยวหลานคงภูมิใจเสียเหลือเกิน หลอกครอบครัวพวกเขาสามคนจนหัวหมุน! เหลียงปิ่งอันไม่อยากจะเชื่อ นั่นเป็แค่เด็กสาวชนบทที่จบมัธยมต้น แต่เขาคือข้าราชการของรัฐ—น่าอับอายขายหน้าสุดจะทนไหว เหลียงปิ่งอันไม่ได้โดนใครตบหน้า แต่รู้สึกว่าแก้มแสบร้อนผ่าว
โกรธเคือง อับอาย อารมณ์ต่างๆ นานาผสมปนเปเข้าด้วยกัน ทำเอาเหลียงปิ่งอันไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี
หลิวฟางจับคลำตัวเหลียงฮวนเกือบทั่ว ไร้ซึ่งาแจริงๆ เหลียงฮวนตาปรือเรียก ‘แม่’ สะกดกลั้นน้ำตาแห่งความทุกข์ใจไว้ไม่อยู่
เมื่อครู่นึกว่าตนเองจะตายเสียแล้ว
คาดไม่ถึงว่าพอหมอตัดเสื้อออก กลับบอกว่าไม่มีาแ
เมื่อดึงถุงเืออกมา พยาบาลถามเหลียงฮวน เจ็บหรือไม่เจ็บตัวเธอยังไม่รู้สึกเลยหรือ?
เหลียงฮวนอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ตรงไหน
ตอนนั้นเธอใกลัวแทบตาย จึงนึกว่ามีดนั่นทิ่มเข้ามาในเนื้อจริง
ประสบการณ์ในวันนี้ สำหรับเหลียงฮวนคือหนึ่งวันอันสุดแสนยากลำบากของชีวิตอย่างแน่นอน เกินจะรับไหว โมโหและเสียใจ อีกทั้งขายหน้า อารมณ์หลายหลากนี้ทำให้ตอนนี้เหลียงฮวนอยากซ่อนตนเองไว้
ไม่ได้ ต้องขอพ่อแม่เธอแก้แค้นให้
“แม่ พี่จับฉันขังในห้องมืด ไม่ให้ฉันกินข้าว ไม่ปล่อยฉันเข้าห้องน้ำ ทำไมพ่อกับแม่เพิ่งมาช่วยฉันเล่า...”
ตอนนั้นเหลียงฮวนขานฟ้าฟ้าไม่ตอบ เรียกดินดินไม่รับ [1] ในเวลากลางวันบนอาคารไม่มีคนอยู่บ้านสักเท่าไร กว่าเหล่าคนงานที่อาศัย้าจะกลับบ้าน คอของเหลียงฮวนก็แหบแห้งแล้ว ส่งเสียงเรียกร้องไม่ออกอีกต่อไป บ้านแบบเก่าไม่ค่อยมีหน้าต่างอะไรนัก จึงประสิทธิภาพในการกั้นเสียงดี วันนี้เหลียงฮวนถือว่าประสบเคราะห์ร้ายครั้งใหญ่
หลิวฟางโกรธจนตัวสั่น
นั่นคือหลานสาวเธอหรือ? นั่นคือนักเลงหญิงต่างหาก!
ปฏิบัติต่อน้องสาวของตนเองแบบนี้ได้อย่างไร
หลิวฟางคิดถึงเื่ที่ความหวังดีของเธอถูกคนอื่นเห็นเป็เจตนาร้าย เหลียงฮวนโตมาจนป่านนี้ ครอบครัวยังมิอาจทำใจแตะต้องแม้แต่นิ้วมือเดียวด้วยซ้ำ วันนี้กลับโดนเซี่ยเสี่ยวหลาน ‘ทรมาน’ ทั้งวัน หลิวฟางโอบพร้อมปลอบโยนเหลียงฮวน “แม่จะช่วยลูกจัดการเธอแน่นอน! เหล่าเหลียง คุณพูดอะไรบ้างสิ คุณจะให้เื่นี้จะจบแบบนี้หรือ?”
พาคนมาจับเซี่ยเสี่ยวหลาน จับเข้าคุกไปเสีย คอยดูว่าเซี่ยเสี่ยวหลานยังจะเล่นตุกติกได้อีกหรือเปล่า
เหลียงปิ่งอันนิ่งเงียบ
เขาจะใช้วิธีอะไรจัดการเซี่ยเสี่ยวหลานได้?
เขามิใช่ฝานเจิ้นชวน ไม่มีความสามารถวาจาเด็ดขาดในเขตเหอตง
ถ้าให้สถานีตำรวจเขตเหอตงมาจับเธอ ฝานเจิ้นชวนย่อมทราบเื่ราวทันที ณ ตอนนี้เหลียงปิ่งอันไม่อยากให้ฝานเจิ้นชวนและเซี่ยเสี่ยวหลานพบกันแม้แต่น้อย เซี่ยเสี่ยวหลานก่อความวุ่นวายเช่นนี้ขึ้น ก็เพราะ้าบอกเขา หากเธอสมรสกับฝานเจิ้นชวนจริง เธอจะทำให้บ้านเหลียงตกอยู่ในความโกลาหล ไร้ซึ่งวันสงบสุขชั่วนิรันดร์!
การส่งเซี่ยเสี่ยวหลานที่ชิงชังบ้านเหลียงแต่งงานเข้าบ้านฝานไป เหลียงปิ่งอันไม่มีทางทำเื่แบบนี้แน่นอน
แล้วตอนนี้จะค้านอย่างไรเล่า?
มีแต่เด็กแสบนั่นจะต้องหนีหายไปและไม่กลับมาเท่านั้น
เหลียงปิ่งอันขุ่นเคืองจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
เก็บหน้าที่หล่นหายไปในวันนี้กลับมาไม่ได้แล้ว และเขาก็ไม่มีเวลามาสนใจ คนอย่างเซี่ยเสี่ยวหลานนี้ช่างน่ากลัวยิ่งกว่าอะไรดี ์ไม่เพียงแต่มอบรูปกายอันชวนมองแก่เธอ ยังให้เธอมีสมองอีกด้วย สองสิ่งนี้ไม่พอ นอกจากนี้เธอยังมีความสามารถในการนำไปใช้จริง ดูสิว่าความหยิ่งยโสนั่นมันอาละวาดขนาดไหน จะเผาผืนฟ้าเป็หลุมเสียให้ได้!
“พาเหลียงฮวนกลับไปก่อนเถอะ คุณก็ต้องกลับไปจัดการตัวเองด้วยเช่นกัน เื่นี้กลับถึงเขตเหอตงแล้วค่อยว่าอีกที”
แม้เหลียงฮวนไม่ได้รับาเ็ อย่างไรเสียก็ใช้เครื่องมือ ผ้าก๊อซห้ามเืและการฆ่าเชื้อของโรงพยาบาลแล้ว ก่อนจากไปต้องชำระเงิน
วันนี้ครอบครัวพวกเขาอับอายขายหน้าอย่างรุนแรง ขนาดจุดชำระเงินของโรงพยาบาลยังทราบเื่ พอเหลียงปิ่งอันจะควักเงิน เขาถึงนึกได้ว่ากระเป๋าถือของตนยังอยู่ในสวนบ้านเซี่ยเสี่ยวหลาน
ข้างในใส่ไว้หนึ่งหมื่นหยวนเต็มๆ !
สุดท้ายจึงควักเงินติดตัวเหลียงฮวนออกมาชำระค่ารักษา เงินของเหลียงฮวนคือเงินที่หลิวฟางและเหลียงปิ่งอันแยกกันให้ เหลียงฮวนนำไปใช้จ่ายที่ ‘หลานเฟิ่งหวง’ เล็กน้อย ยังเหลืออีกร้อยกว่าหยวน เวลานี้เขาไม่มัวมาใส่ใจซักไซ้ว่าทำไมเหลียงฮวนมีเงินติดตัวมากขนาดนี้แล้ว ทั้งครอบครัวชำระเงินและออกจากโรงพยาบาลท่ามกลางสายตาพิลึกพิลั่นที่มองตามหลังมา
เดิมทีเหลียงปิ่งอันคิดจะทวงหนึ่งหมื่นหยวนนั่นคืน ขบคิดไปมา ก็เปลี่ยนความคิดอีกครั้ง
ตอนนี้เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด สิ่งสำคัญที่สุดคือหากเซี่ยเสี่ยวหลานแต่งงานเข้าตระกูลฝาน เขาควรทำอย่างไร?
แม้ไม่แต่งเข้าตระกูลฝาน เหลียงปิ่งอันก็ยุ่งยากอยู่ดี คนทาบทามคือหลิวฟาง ถ้าเซี่ยเสี่ยวหลานหนีหายไป ฝานเจิ้นชวนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน! แน่นอนว่าถึงเวลาพอหาเซี่ยเสี่ยวหลานไม่เจอ ความโกรธจะลงกับบ้านเหลียงเท่านั้น
เหลียงปิ่งอันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาทุบพวงมาลัยรถอย่างแรง—ไม่แต่งงานกับฝานเจิ้นชวน เซี่ยเสี่ยวหลานยังแต่งงานกับใครได้อีก?
เชิงอรรถ
[1]叫天天不应,叫地地不灵 ขานฟ้าฟ้าไม่ตอบ เรียกดินดินไม่รับ หมายถึง ไร้ความช่วยเหลือโดยสิ้นเชิง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้