เื่ของเซี่ยเสี่ยวหลานหรือ?
เฉินชิ่งรู้สึกสนใจในเื่ของเซี่ยเสี่ยวหลานเป็อย่างมาก แต่เขาไม่ใช่คนโง่เง่าตรงกันข้ามเฉินชิ่งเป็คนฉลาดมากทีเดียว
“เธอเป็ใคร?”
เขาเว้นระยะห่างจากเซี่ยหงเซี๋ย ั์ตาของเด็กสาวคนนี้ฉายแววเ้าเล่ห์เฉินชิ่งไม่ชอบนัก จึงเกิดความระแวดระวังโดยสัญชาตญาณ
“เธออย่าสนเลยว่าฉันคือใคร อย่างไรเสียเื่ที่ฉันจะพูดล้วนเป็ความจริงเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ใช่คนดีอะไรนัก เธอมีชื่อเสียงย่ำแย่ในชนบท พลอยทำให้แม่ของเธอโดนหางเลขไปด้วยถูกตระกูลเซี่ยขับไล่ออกจากบ้านเซี่ยเสี่ยวหลานไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์กับพวกเสเพลยังยั่วยวนว่าที่พี่เขยอีกด้วย เธอชื่นชอบการหลอกลวงผู้ชาย... ผู้หญิงสำส่อนแบบนี้ฉันกลัวว่าเธอจะตกหลุมพรางโดนหลอก ถึงได้มาเตือนเธอ!”
เซี่ยหงเซี๋ยไม่ได้บอกว่าตนคือลูกพี่ลูกน้องของเซี่ยเสี่ยวหลาน
คราวก่อนที่พูดถึงเซี่ยเสี่ยวหลานในทางที่ไม่ดีต่อหน้ายามเฝ้าประตูและผู้บริหารโรงเรียนเธอแจ้งสถานะของตนเองอย่างชัดเจน สองคนนั้นก็ท่าทางเปลี่ยนจากหน้ามือเป็หลังมือ
เซี่ยหงเซี๋ยคาดเดาเหตุผลไม่ได้ จึงตัดสินใจไม่บอกว่าตนเป็ลูกพี่ลูกน้องของเซี่ยเสี่ยวหลานเด็ดขาด
มีพี่สาวแบบนี้ เธอก็ขายหน้าเหมือนกัน ไม่พูดให้มากความจะดีกว่า
เซี่ยหงเซี๋ยเหลือเพียงสาบานแล้ว เธอพรรณนารายละเอียดได้ชัดเจนมากใบหน้าดำคล้ำของเฉินชิ่งแดงจัดราวกับจะะเิ เขาย่อมจิตใจไม่เบิกบานในความคลุมเครือเลือนรางก็เคยได้ยินข่าวลือพวกนี้แต่พอได้ทำความรู้จักกับเซี่ยเสี่ยวหลานแล้ว เฉินชิ่งเชื่อมั่นในความคิดของตนเอง
เพราะโกรธมากจึงทำให้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ!
เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ใช่คนแบบนั้น หน้าตาสะสวยก็ไม่ใช่ความผิดของเธอ
รูปลักษณ์น่ามอง ผู้ชายพากันชอบพอเธอเอง แต่สุดท้ายกลับโทษเธอหรือ?
เธอไม่ได้อาศัยหน้าตาที่สะสวยลอยชายไปวันๆ แต่มุมานะและมุ่งมั่นหาเงินดูแลครอบครัวทั้งยังอยากเล่าเรียนเพื่อพัฒนาตนเองเซี่ยเสี่ยวหลานในหัวใจของเฉินชิ่งคือบุคคลที่สมบูรณ์แบบหาที่ใดเปรียบไม่มีอีกแล้วมีคนพุ่งออกมาว่าร้ายเซี่ยเสี่ยวหลานเช่นนี้ เฉินชิ่งจะทนได้อย่างไรกัน!
“เธอหุบปากนะ!”
เฉินชิ่งมองเซี่ยหงเซี๋ยด้วยความเกลียดชัง “กลางวันแสกๆเธอโผล่ออกมาใส่ความคนอื่น แต่กลับไม่กล้าบอกสถานะของตัวเอง ต้องไม่ใช่คนดีแน่ เธอคงอิจฉาเซี่ยเสี่ยวหลานจนทนไม่ได้ที่จะเห็นคนเขามีชีวิตดีขึ้น... เธอคงไม่ใช่คนจากตระกูลเซี่ยสินะ?”
ความประทับใจของเฉินชิ่งต่อคนตระกูลเซี่ยนอกจากเซี่ยเสี่ยวหลานนั้นเลวร้ายเป็ที่สุด!
เซี่ยต้าจวินมักจะทำร้ายผู้หญิง จางชุ่ยผู้ที่คิดว่าตนเองมีเหตุผลมากที่สุดแม้กระทั่งหวังจินกุ้ยที่ชอบก่อกวนน่ารำคาญ คนตระกูลเซี่ยเป็อย่างไร ในหมู่บ้านชีจิ่งยังมีคนไม่รู้อีกหรือ? พอหลิวเฟินหย่า คนหมู่บ้านชีจิ่งล้วนปีติยินดี ถือว่าเป็การแข็งข้อครั้งหนึ่งหลี่เฟิ่งเหมยไม่เข้าใจผลลัพธ์ที่ออกมานัก แต่ถ้าเธอมีเวลาก็จะแก้ต่างแทนเซี่ยเสี่ยวหลานและหลิวเฟินเท่าที่ทำได้สาระสำคัญคือตระกูลเซี่ยที่หลิวเฟินแต่งเข้านั้นเลวร้ายอย่างไร อีกทั้งวันนั้นเฉินชิ่งยังช่วยเขียนหนังสือสัญญาอีกด้วยขนาดเซี่ยต้าจวินโดนชาวบ้านกดตัวไว้ ยังมิวาย้าพุ่งขึ้นมาทำร้ายคน ชีวิตเมื่อก่อนของเซี่ยเสี่ยวหลานช่างขมขื่นจริงๆ !
คนพวกนี้ ทำไมถึงปล่อยเซี่ยเสี่ยวหลานไปไม่ได้กันนะ?
เฉินชิ่งไม่เพียงหลงใหลในตัวเซี่ยเสี่ยวหลานั้แ่แรกเจอ ทว่าความยอดเยี่ยมของเซี่ยเสี่ยวหลานนั้นทำให้เฉินชิ่งชื่นชมและนับถือเฉินชิ่งโมโหมากเหลือเกิน! คนคนนี้ได้พูดไร้สาระต่อนักเรียนคนอื่นในโรงเรียนอีกหรือไม่จะเกิดผลกระทบต่อเื่การเข้าร่วมสอบเกาเข่าปีหน้าของเซี่ยเสี่ยวหลานหรือเปล่า? เฉินชิ่งทั้งร้อนรนและโมโห หากเซี่ยหงเซี๋ยเป็ผู้ชายเขาต้องต่อยเธอให้หมอบลงกับพื้นเป็แน่!
เซี่ยหงเซี๋ยถอยหลังสองก้าว
เธอคือคนตระกูลเซี่ย!
คนตระกูลเซี่ยนอกจากเซี่ยเสี่ยวหลาน ยังจะมีใครทำตัวน่าขายหน้ากันเล่าพี่จื่ออวี้ของเธอเป็นักศึกษามหาวิทยาลัยว่าที่พี่เขยหวังเจี้ยนหัวก็เป็นักศึกษามหาวิทยาลัยเหมือนกันในฐานะที่เป็คนตระกูลเซี่ย เซี่ยหงเซี๋ยรู้สึกภาคภูมิใจในตนเองยิ่งนัก
“เธอนี่นะ ฉันกลัวว่าเธอจะโดนหลอก หวังดีเตือนเธอก็มีความผิดอย่างนั้นหรือ? เซี่ยเสี่ยวหลานเป็คนอย่างไร เธอไปถามหมู่บ้านต้าเหอก็รู้แล้ว!”
“เธออย่าคิดว่าตนเองเป็ผู้หญิงนะ หากยังพูดจาไร้สาระอีก ฉันจะไปตามคนมาต่อยเธอ!”
เฉินชิ่งพลิกกลับมาเป็ฝ่ายตักเตือนเซี่ยหงเซี๋ยแทนทุกสิ่งอย่างล้วนไม่เหมือนดั่งที่เซี่ยหงเซี๋ยคาดการณ์ไว้ ผู้บริหารของเซี่ยนอีจงยามเฝ้าประตู และยังมีคนรักใหม่ของเซี่ยเสี่ยวหลานคนนี้อีก ทำไมทุกคนถึงไม่ยอมเชื่อว่าเซี่ยเสี่ยวหลานคือรองเท้าผุพังกัน?
เซี่ยหงเซี๋ยไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อยว่าเซี่ยเสี่ยวหลานได้รับความเคารพจากผู้อื่นโดยอาศัยความสามารถที่แท้จริงมิใช่เพราะรูปโฉม
ใบหน้าของเซี่ยเสี่ยวหลานมักจะดึงดูดข้อครรหา ทว่าเธอไม่ได้ใช้หน้าตาในการดำรงชีวิตคนอื่นให้ความสำคัญต่อเธอเพราะว่าเธอนั้นเก่งกาจ ขอเพียงจุดนี้ไม่แปรเปลี่ยนชื่อเสียงนั้นคืออะไร ไม่ควรค่าแม้แต่เงินหนึ่งเหมา!
เซี่ยหงเซี๋ยมีทัศนคติจำกัด อาจจะไม่มีวันเข้าใจจุดนี้เสียด้วยซ้ำ
เธอบรรลุไม่ถึงเป้าหมาย จึงได้แต่วอแวเฉินชิ่งอยู่สักพัก อีกฝ่ายกลับไม่ไว้หน้าเธอคอยปกป้องเซี่ยเสี่ยวหลานทุกวิถีทาง ทำให้เซี่ยหงเซี๋ยรู้สึกเบื่อหน่าย
เซี่ยหงเซี๋ยกลับมาถึงจางจี้อาหารว่างอย่างงงๆ จางชุ่ยที่รู้สึกขุ่นเคืองข้องใจก็ลากเธอไปอีกทาง
“่นี้หลานไม่สบายหรือเปล่า? หากเพราะงานในร้านเยอะเกินไปจนไม่คุ้นชินก็กลับหมู่บ้านไปพักผ่อนสักสองสามวันเถอะ ป้าสะใภ้เป็ห่วงหลานกลัวว่าหลานจะเหนื่อย...”
จางชุ่ยพูดจาไพเราะเพราะพริ้ง แต่เหตุผลที่แท้จริงคือ้าให้เซี่ยหงเซี๋ยกลับหมู่บ้านต้าเหอ
เซี่ยหงเซี๋ยรู้สึกตัวขึ้นมาทันใด งานในร้านอาหารว่างนั้นวุ่นวายมากก็จริงแต่จะให้เธอกลับไปชนบทหรือ? ไม่ คนในเมืองใช้ชีวิตไม่เหมือนกับคนในหมู่บ้านต้าเหอเซี่ยหงเซี๋ยไม่มีทางกลับหมู่บ้านเด็ดขาด!
“ป้าสะใภ้ ฉัน... ไม่กี่วันก่อนฉันเห็นเซี่ยเสี่ยวหลาน ดูเหมือนเธอจะพบคนรักที่เซี่ยนอีจง”
เซี่ยหงเซี๋ยพูดออกไปอย่างตะกุกตะกัก
เธอนำคำพูดของยามเฝ้าประตูทิ้งไว้ที่หลังสมองทันทีเซี่ยเสี่ยวหลานจะเป็นักเรียนของเซี่ยนอีจงได้อย่างไร นักเรียนที่ไหนไม่มาเข้าเรียนหลายวันกัน?
จางชุ่ยบีบมือของเซี่ยหงเซี๋ยแน่นจนเซี่ยหงเซี๋ยรู้สึกเจ็บ
“ป้า! ฉันเจ็บ!”
“เธอเห็นเสี่ยวหลานเมื่อไร ทำไมไม่บอกั้แ่ตอนแรก?”
จางชุ่ยรู้ตัวว่าสีหน้าของตนเองไม่ค่อยน่าดู จึงคลายมือแล้วสรรหาคำพูด “เสี่ยวหลานเป็อย่างไรบ้าง ไม่ทันไรก็มีคนรักอีกแล้ว ข่าวลือเื่จางเสเพลยังไม่ผ่านไปเลยนะ...เฮ้อ อาสะใภ้รองของหลานพาเธอจากตระกูลเซี่ยไป พวกเราอยากเป็ห่วงก็ยาก”
เซี่ยหงเซี๋ยเป็คนแยกแยะดีร้ายไม่ออก
หรือไม่ก็เพราะภาพลักษณ์ที่จางชุ่ยเสแสร้งช่างไร้ที่ติทีเดียวเซี่ยหงเซี๋ยยังคงนึกว่าจางชุ่ยห่วงใยเซี่ยเสี่ยวหลานจริงๆ เซี่ยหงเซี๋ยจึงรู้สึกริษยาและโมโห
“เซี่ยเสี่ยวหลานถึงขั้นแย่งชิงคนกับพี่จื่ออวี้ ทำเื่แบบนี้ได้อย่างหน้าไม่อายยังคิดว่าตระกูลเซี่ยทำผิดต่อมันอีกมันและแม่ของมันก่อความวุ่นวายในบ้านจนยุ่งเหยิง ทำให้ย่าโกรธจนล้มหมอนนอนเสื่อ แต่ตอนนี้มันกลับจะใช้ชีวิตที่ดีแล้วอย่างนั้นหรือ?”
เซี่ยหงเซี๋ยยิ่งพูดยิ่งอารมณ์พลุ่งพล่าน “ถึงพี่จื่ออวี้ให้อภัยมันแต่ฉันไม่ปล่อยมันแน่!”
ใบหน้าของจางชุ่ยแสดงความซาบซึ้งใจ “พี่จื่ออวี้ของหลานเอ็นดูหลานไม่เสียเปล่าจริงๆพี่จื้ออวี้เป็พี่ใหญ่ของพวกหลาน เดิมทีความรักความห่วงใยต่อพวกหลานล้วนไม่ต่างกันไม่ว่าเซี่ยเสี่ยวหลานจะก่อเื่อะไรไว้ เพราะเป็พี่สาวจึงไม่สามารถเคียดแค้นเธอได้แต่หลานก็รู้ เสี่ยวหลานเป็คนอารมณ์ร้อน ป้ากังวลว่าเธอจะรีบร้อนหาคู่หมายหวังให้พวกเราเห็นแต่กลับพลาดพลั้งจนเลือกคนผิด...”
จางชุ่ยไม่สนใจเื่ไล่เซี่ยหงเซี๋ยกลับบ้านแล้ว เธอยังต้องล้วงข้อมูลจากปากของเซี่ยหงเซี๋ย
ก่อนหน้านี้ที่เซี่ยหงเซี๋ยปกปิดไว้เพราะ้าข่มขู่เซี่ยเสี่ยวหลานแต่ไม่ว่าเซี่ยเสี่ยวหลานหรือเฉินชิ่งก็ไม่ใส่ใจสิ่งนี้เลยเซี่ยหงเซี๋ยจึงสาธยายลำดับเหตุกาณ์ั้แ่แรกเริ่มแก่จางชุ่ย
“ยามบอกว่าเธอเป็นักเรียนของเซี่ยนอีจงอย่างนั้นหรือ?”
ทักษะการจับใจความของจางชุ่ยเก่งกาจกว่าเซี่ยหงเซี๋ย ถึงอย่างไรเธอก็เป็คนที่ต่อสู้ยืนหยัดอยู่ในตัวเมืองมาหลายปี
เซี่ยหงเซี๋ยเบะปาก “ต้องโกหกแน่เซี่ยเสี่ยวหลานจะสอบเข้าเซี่ยนอีจงได้อย่างไรกัน?”
จางชุ่ยเองยังรู้สึกไม่ค่อยน่าเชื่อถือ
เซี่ยจื่ออวี้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนมากเพียงใด จางชุ่ยรู้ดีกว่าใคร ส่วนเซี่ยเสี่ยวหลาน? จางชุ่ยไม่เชื่อสักนิด
ทว่าหากเป็เื่จริงเล่า!
เพราะถูกเซี่ยหงเซี๋ยเอะอะวุ่นวายใส่ เฉินชิ่งจึงอารมณ์ไม่ดีเอามากๆเมื่อกลับถึงหมู่บ้านชีจิ่ง ก็พบว่าเซี่ยเสี่ยวหลานยังไม่กลับมา
วันนั้นที่เซี่ยเสี่ยวหลานมาโรงเรียนก็ไม่ได้กล่าวเื่ออกไปข้างนอกเฉินชิ่งจึงไม่รู้จะทำอย่างไรดี
“ลูกจะอยากเจอเธอไปทำไมกัน ก่อนหน้านี้มีคนส่งโทรเลขหนาปึกให้เธอฉบับหนึ่งเธอก็ไปขอให้ปู่ลูกออกจดหมายแนะนำและออกเดินทางไป ฟังคำพูดแม่นะตอนนี้จิตใจของลูกต้องทุ่มเทให้กับการเรียน ถ้าปีหน้าสอบติดแล้วค่อยว่าเื่อื่น...”
คนแปลกหน้ามาว่าร้ายเซี่ยเสี่ยวหลาน มารดาบังเกิดเกล้าของตนก็บอกเป็นัยอีกว่าเซี่ยเสี่ยวหลานมีความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ซับซ้อนเฉินชิ่งรู้สึกว่าความคิดของคนอื่นนั้นวุ่นวายเหลือเกิน “แม่ ผมแค่อยากถามเื่เรียนจากเธอเท่านั้นเนื้อหาวิชาภาษาอังกฤษที่เธอให้ผมมานั้นมีประโยชน์มาก!”