“พี่ชายๆ!” ฮัวเซียนจื่อรู้สึกตัวทันทีเธอเผยสีหน้าสับสนและวิ่งเหยาะๆ มาหาฉินเฟิงในทันที
เธอกอดฉินเฟิงและประคองตัวของเขาขึ้นและให้เขานอนในอ้อมกอดของเธอ เธอใมากจนั์ตาของเธอเปียกชื้น เธอพูดเบาๆ“พี่ชาย เป็อะไรหรือเปล่า?”
“ศิษย์น้องเล็กเ้ากำลังทำอะไร? เ้าจะไปกอดผู้ชายแบบไม่ใส่ใจได้อย่างไร?” ชายในชุดฉางเผ่าสีขาวมาถึงหน้าฮัวเซียนจื่อในพริบตาเขาจ้องฉินเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารเข้มข้น“เ้าเดรัจฉานนี่กล้าลวนลามเ้าก่อน ถอยไปข้าจะใช้กระบี่แทงเ้าเดรัจฉานตัวนี้เอง”
ในระหว่างที่พูดชายคนนั้นหยิบกระบี่ยาวออกมาจากแขนเสื้อ กระบี่สะท้อนแสงส่องไปทางฉินเฟิง
ฮัวเซียนจื่อกางแขนของเธอเพื่อบังฉินเฟิงทันทีเธอพูดอย่างตั้งใจ “ศิษย์พี่ใหญ่ เขาไม่ใช่เดรัจฉานนะ เขาช่วยชีวิตข้า!”
“ช่วยเ้า...มันจำเป็ที่ต้องกอดจูบเพื่อช่วยเ้าด้วยหรือไง?”อกของหัวหลิงเฟยแทบจะะเิด้วยความโกรธ
เขาเข้ามาในูเากับศิษย์น้องเล็กเพื่อหาต้นิญญาแต่พวกเขาแยกกันที่เขาสัตว์อสูรศิษย์น้องเล็กเป็หญิงสาวที่มีพร์โดดเด่นมากที่สุดในสำนัก และเขาก็เป็ที่รู้กันในสาธารณะว่าเหมาะกับเธอแต่ถึงอย่างนั้นศิษย์น้องเล็กก็เอาแต่เรียนและฝึกฝนไม่สนใจเื่ของความรู้สึกเลยหัวหลิงเฟยปรารถนาความสวยของเธอมานานสามปีแล้ว แต่ไม่เคยจับแม้แต่มือ
และเมื่อกี้เขาเห็นฉินเฟิงกำลังกอดกับศิษย์น้องเล็กและจูบกันอย่างดูดดื่มแล้วเขาก็เห็นชุดที่ฉีกขาดของศิษย์น้องเล็กหัวหลิงเฟยจึงอยากจะหั่นฉินเฟิงเป็ชิ้นๆ
“ศิษย์พี่ใหญ่หลังจากที่เราแยกกัน ข้าถูกหมูป่าช้างสามตาไล่ตามและพี่ชายคนนี้ก็สู้ด้วยกันกับข้า...”ฮัวเซียนจื่อกล่าวสรุปเหตุการณ์โดยย่อและหยุดสนเื่ของหัวหลิงเฟยเธอมองไปที่ฉินเฟิงด้วยความเป็ห่วง
ทันใดนั้นเธอก็กัดลิ้นตัวเองให้มีหยดเืไหลออกจากริมฝีปากของเธอเธอมองฉินเฟิงอย่างร้อนรนและกล่าว “พี่ชายท่านกรีดเส้นเืและหยดเืเพื่อช่วยข้าตอนนี้ข้าจะกัดลิ้นตัวเองและคืนคุณให้ท่าน ถือว่าเราหายกัน”
เสียงของฮัวเซียนจื่อเหมือนฤดูใบไม้ผลิที่ไหลลอยไปเรื่อยๆจากที่ไกลๆ ครั้งนี้เธอเริ่มโน้มตัวและกดริมฝีปากของเธอเข้ากับริมฝีปากของฉินเฟิงฉินเฟิงเกือบจะตายจากฝ่ามือของหัวหลิงเฟยแล้วจริงๆ ครั้งนี้เขาเลียไปที่ริมฝีปากของฮัวเซียนจื่ออย่างบ้าคลั่ง
หลังจากที่ทั้งสองจูบกันอย่างเร่าร้อนครั้งที่สองฉินเฟิงดูดซับปราณจิตในเืของฮัวเซียนจื่อและรู้สึกดีขึ้นฝ่ามือของหัวหลิงเฟยทรงพลังอย่างมาก เขาและฮัวเซียนจื่อเป็จอมยุทธ์กำลังภายในที่เก่งกาจทั้งคู่และพวกเขาก็เทียบได้กับสองเฒ่าหยินหยาง แต่ฉินเฟิงตอนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหัวหลิงเฟย
หัวหลิงเฟยถูกเมินเหมือนอากาศธาตุเขาโกรธมากจนั์ตาเต็มไปด้วยเส้นเื
ศิษย์น้องเล็กที่ใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนหยกและเก็บความรู้สึกความปรารถนาของเธอริเริ่มจูบกับชายแปลกหน้าหัวหลิงเฟยยอมรับความจริงไม่ได้ เขาฆ่าฉินเฟิงด้วยสายตาเป็ร้อยครั้งแล้ว แต่ด้วยศิษย์น้องเล็กที่ยังอยู่เขาจึงไม่สามารถฆ่าเขาได้จริงๆ
“ศิษย์พี่ใหญ่ไปกันเถอะ!” เมื่อฮัวเซียนจื่อเห็นว่าชีวิตของฉินเฟิงไม่ได้อยู่ในอันตรายแล้วเธอจึงยืนขึ้นเพื่อออกไปกับศิษย์พี่ใหญ่ของเธอ
“เดี๋ยว!” ฉินเฟิงรีบเรียกฮัวเซียนจื่อและวิ่งไปหาเธอ
หัวหลิงเฟยเอาตัวมาขวางฉินเฟิงเขาจ้องฉินเฟิงด้วยจิตสังหารและะโ “ไอ้เด็กเปรตถ้าศิษย์น้องเล็กของข้าไม่ขวางทาง เ้าได้เป็คนตายไปแล้ว รีบไสหัวไปเสีย!”
“ศิษย์พี่ใหญ่อย่าทำอย่างนี้” ฮัวเซียนจื่อเดินอ้อมตัวของหัวหลิงเฟยและมาถึงต่อหน้าฉินเฟิง
เธอกลับไปใจเย็นอย่างปกติเธอมองฉินเฟิงเฉยๆ เหมือนกับมองคนแปลกหน้า เสียงของเธอสงบนิ่งเหมือนน้ำ “พี่ชายมีอะไรอีกเหรอ?”
ฉินเฟิงถอดแจ็คเก็ตของตัวเองออกทันทีและสวมมันลงบนตัวของฮัวเซียนจื่อ“ชุดเธอขาด ใส่เสื้อฉันในระหว่างกลับแล้วกัน”
“ขอบคุณ!” ฮัวเซียนจื่อไม่ได้หยุดเจตนาดีของฉินเฟิงชุดของเธอขาดหมดแล้วจริงๆ เสื้อที่ฉินเฟิงคลุมให้เธอสามารถปกปิดวิวทิวทัศน์ได้บางส่วน
“ฉันชื่อฉินเฟิง”ฉินเฟิงยื่นมือ
“ฮัวเซียนเยว่”ฮัวเซียนเยว่ลังเลก่อนที่จะจับมือของฉินเฟิงไม่กี่วินาทีและปล่อย
เธอไม่ได้เหลือบมองฉินเฟิงอีกเธอหันกลับไปหาหัวหลิงเฟยและพูดอย่างไร้อารมณ์ “ไปกันเถอะศิษย์พี่ใหญ่”
ฮัวเซียนเยว่เหมือนนางฟ้าที่ก้าวบนดอกบัวและเดินไปข้างหน้าหัวหลิงเฟยตามหลังเธอและไม่ลืมที่จะหันกลับมาจ้องฉินเฟิงเขาจดจำหน้าตาของฉินเฟิงไว้ ถ้าเขามีโอกาสเจอฉินเฟิงอีกครั้งเขาจะฆ่ามันทันทีด้วยมือของเขาเอง
คนหนึ่งอยู่ข้างหน้าและอีกคนอยู่ข้างหลังก้าวของพวกเขาดูช้าและไม่ระวังแต่เคลื่อนที่ได้ไวมาก เพียงแค่ไม่กี่ก้าวพวกเขาก็หายไปจากสายตาของฉินเฟิงแล้ว
“นายท่านข้ารู้สึกว่ามีสัตว์อื่นอยู่ใกล้ๆ เราควรจะรีบออกไปด้วยเหมือนกัน”คำเตือนของเ้าหมูน้อยดึงสติของฉินเฟิงให้ออกจากภวังค์
เขามองทางที่ฮัวเซียนเยว่ออกไปและถอนหายใจอยู่ภายใน
ใครจะรู้ว่าเขาจะได้เจอผู้หญิงที่มีกลิ่นและการเคลื่อนไหวเหมือนดอกไม้อีกครั้งเมื่อไร!
…
ฉินเฟิงเห็นแล้วว่าหมูป่าช้างสามตาแข็งแกร่งขนาดไหนดังนั้นเขาจึงไม่กล้าอยู่บนเขาสัตว์อสูรต่อ สัตว์ที่นี่แข็งแกร่งเกินไปด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้มันชัดเจนว่าไม่เหมาะกับเขาที่จะอยู่ที่นี่
เขาเพิ่งทำภารกิจสำเร็จ3 ภารกิจ ดังนั้นตอนนี้ฉินเฟิงจึงมีแต้มสำราญโดยรวม 2,200 แต้มหลังจากที่เห็นความสามารถของเต่าดำสายตาของเขาก็ส่องประกายและเปิดระบบการหลอมทันที เพื่อหลอมสัตว์เลี้ยงประเภทดินและสัตว์เลี้ยงประเภทท้องฟ้าเขาจะนำพวกมันไว้ในป่ารกชัฏแห่งนี้และให้มันโตที่นี่เพื่อที่มันจะได้รู้เส้นทางหาต้นิญญาตอนที่เขามาที่เขาสัตว์อสูรอีกในอนาคต
เขามองดูสัตว์ประเภทดินในระบบหลอมและเลือกเสือดาวหิมะกับสุนัขป่าชิงหลางอ๋าว(สุนัขพันธุ์หนึ่งของทิเบตันมาสทิฟฟ์)
เสือดาวหิมะมีการระวังภัยของแมวและความคล่องแคล่วดุดันเหมือนเสือดาวมันเป็สัตว์ออกหากินเวลากลางคืนที่ฉลาดและปราดเปรียวสามารถะโขึ้นหน้าผาสูงสามถึงสี่เมตรได้เสือดาวหิมะโตเต็มวัยสามารถต่อกรกับการโจมตีของหมาป่าดุร้ายได้หลายตัว
ตามเดิมแล้วสุนัขพันธุ์ทิเบตันมาสทิฟฟ์สามารถแบ่งออกได้เป็3 ประเภท คือ หยวนเซิงอ๋าว(พันธุ์พื้นเมือง) กุ่ยอ๋าว(พันธุ์ผี)และชิงหลางอ๋าว(พันธุ์สุนัขป่าเขียวอมน้ำเงิน)แม้แต่มาสทิฟฟ์พันธุ์พื้นเมืองอย่างหยวนเซิงอ๋าวก็ถือว่าเป็สัตว์ที่ดุมากจนมีชื่อเสียงว่าเป็าาแห่งสุนัขทั้งปวง
ส่วนสำหรับกุ่ยอ๋าวส่วนใหญ่จะเป็พันธุ์ผสมที่ทำให้ผิดปกติด้วยการโฆษณาจากนักธุรกิจ ความจริงแล้วมันค่อนข้างธรรมดาและชื่อเสียงของาาแห่งทิเบตันมาสทิฟฟ์ในหมู่สามสายพันธุ์เป็ของชิงหลางอ๋าว
สุนัขสิบตัวจะเกิดเป็มาสทิฟฟ์หนึ่งตัวและมาสทิฟฟ์สิบตัวจะมีสีเขียวอมน้ำเงินหนึ่งตัวเห็นได้ว่าทำไมหมาป่าเขียวอมน้ำเงินถึงหายากนัก
ฉินเฟิงเลือกเสือดาวหิมะและหมาป่าเขียวอมน้ำเงินเพื่อหลอมเป็สัตว์ชนิดใหม่เพื่อหวังว่ามันจะมีความระมัดระวังและความคล่องแคล่วของเสือดาวหิมะตามด้วยความโหดร้ายดุดันของหมาป่าเขียวอมน้ำเงิน
“หลอม!”
เมื่อฉินเฟิงให้คำสั่งเตาหลอมขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นมาในหัวหมาป่าเขียวอมน้ำเงินและเสือดาวหิมะถูกโยนลงไปในเตาหลอม และมันก็เริ่มหมุนครึ่งนาทีต่อมา สัตว์หลอมชนิดใหม่ก็ค่อยๆขึ้นมาและเข้าสู่ช่องเก็บของสัตว์เลี้ยงในระบบ
ฉินเฟิงเปิดช่องเก็บของสัตว์เลี้ยงทันทีเพื่อดูสัตว์เลี้ยงต่อสู้ที่ผสมเป็ชนิดใหม่ของเขา