ตอนแรกทุกคนคิดว่าเื่ของหลงจ้านคงจบไปแล้ว จู่ๆ เขาก็เกิดรังสีสังหารต่อหลงเหยียน ในขณะที่ทุกคนไม่ทันได้เตรียมตัว ลงเหยียนเลิกคลายคิ้วที่ขมวด ทว่าก็ััได้ถึงอันตรายถึงชีวิตแล้ว
ครั้งนี้ เกรงว่าผู้าุโแห่งตระกูลหลงก็คงปกป้องหลงเหยียนไม่ได้แล้ว ทุกคนประเมินความแค้นของหลงจ้านต่ำเกินไป หลงจ้านรู้ว่าหลงเหยียนาเ็ ในเสี้ยววินาทีนี้ เขาะเิพลังระดับชีพัขั้นที่แปดออกมาทั้งหมด
ยังไม่ทันเข้าใกล้ พลังปราณที่แข็งแกร่งก็ทำให้หลงเหยียนแทบหายใจไม่ออก
“ตูม!” หมัดของหลงจ้านชกเข้าร่างกายของหลงเหยียน
“คำราม!” หลงเหยียนะเิเสียงคำรามั! กายสุริยะแข็งแกร่งมาก รับการโจมตีนี้ของหลงจ้าน
ต่อให้เป็เช่นนั้น ร่างหลงเหยียนก็ยังถูกชนกระเด็นออกไปเช่นกัน กระแทกลงบนแท่นสูงสามเมตร กระอักเื
ท้องไส้ปั่นป่วนอย่างรุนแรง หลงเหยียนอดกลั้นความเ็ปในครั้งนี้ ลุกขึ้นยืน เท่านี้ก็เป็การฝืนทนที่แสนสาหัสแล้ว
แววตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่ย่อท้อ หากไม่ใช่เพราะมีจิตที่แข็งแกร่ง เกรงว่าตอนนี้คงล้มลงไปแล้ว
หลงเหยียนที่ทนรับหมัดสายฟ้าแปดทิศมาก่อนหน้านี้ รับแรงกระแทกที่รุนแรงครั้งนี้ นึกไม่ถึงว่าหลงเหยียนยังสามารถลุกขึ้นมาได้อีก วินาทีนี้ เขาปรากฏตัวตรงหน้าหลงเหยียนอีกครั้ง
“ข้าไม่เชื่อว่าครั้งนี้เ้าจะรอด”
ทันใดนั้น เสียงคำรามดังสนั่น พลังมหาศาลที่คล้ายอยากกดทับตัวหลงเหยียน เขาพยายามควบคุมร่างกาย ั์ตาเริ่มเลือนราง ด้านหน้าปรากฏรอยประทับฝ่ามือขนาดใหญ่ จากนั้นก็ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น มันทรงพลังมาก น่ากลัวยิ่งกว่าหมัดลงทัณฑ์หลายเท่าตัว แล้วพลังกำลังขับเคลื่อนเข้ามาหา
“นี่... นี่มันหมัดมายา...”
พลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ทำให้ในระยะเวลาอันสั้น หลงเหยียนไม่มีเวลาคิดอะไรมาก
นึกไม่ถึงว่าสุดท้ายเขาก็หนีชะตาชีวิตไม่พ้น...
หลงเหยียนเห็นหลงอีผู้เป็บิดาและผู้าุโแห่งตระกูลยืนอยู่ข้างหลังหลงจ้าน รวมทั้งหลงหยุนฉีที่ร้องไห้ั้แ่แรก เวลานี้พวกเขากำลังพุ่งเข้ามาหาตนอย่างพร้อมเพรียง
ทันใดนั้น ภาพบนเทือกเขาหยุนหลัวปรากฏ เขาพบเงาของหลงหลิงแวบขึ้นมาในหัว นางงดงามอย่างไร้ที่ติ กำลังส่งยิ้มมา...
หลงเหยียนหลับตาลงอย่างช้าๆ หมัดมายามาพร้อมพลังหยินและหยาง หมัดมายายังไม่ทันมาถึง แรงที่มหาศาลก็มาแล้ว ด้วยความเร็วแสง หมัดประทับลงที่หน้าอกของหลงเหยียน
“ตูม!” คลื่นมหาศาลกระจายออกจากตัวเขา ก่อตัวกลายเป็การะเิห้วงอากาศ ร่างหลงเหยียนพร้อมะเิทุกเมื่อ มันคือสิ่งที่ไม่อาจบรรยายได้ด้วยตัวคำพูด ร่างกายเขาเ็ปอย่างแสนสาหัส ทรมานเสียยิ่งกว่าตาย
หลงเหยียนกำลังรู้สึกสิ้นหวัง ทันใดนั้นก็ััได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของห้วงอากาศ คลื่นพลังทั้งหมดถูกดูดไป ไออุ่นระลอกหนึ่งลอยมา จากนั้นเขาก็พบก้อนหินที่เปี่ยมไปด้วยธาตุพลัง กลายเป็ลำแสงสีขาวทะยานขึ้นฟ้า
หลงเหยียนเบิกตาโต มองท้องฟ้า พบหญิงสาวที่งดงามประดุจเทพเซียนปรากฏตัวกลางหมอกขาว นิ้วมือขยับเบาๆ ระลอกพลังกระจายออกไป พุ่งไปข้างตัวหลงเหยียน ทำลายการโจมตีของหลงจ้าน ธาตุหินขยับ ทั้งหมดกลับเข้าสู่สภาวะปกติ
ตอนที่อยู่เทือกเขาหยุนหลัว หลงเหยียนเจอหินก้อนนี้เพียงหนึ่งครั้ง เงาของสตรีที่งดงามดั่งเทพเซียน ใช่แล้ว นางก็คือหลงหลิงนั่นเอง ถึงแม้จะเห็นแค่เพียงเงา แต่หลงเหยียนก็มั่นใจว่านั่นคือเงาที่งดงามที่สุดในปฐี
ในหัวของเขามีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
“หลงเหยียน... เ้านี่ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ ข้าทิ้งประสงค์ไว้สามข้อ นึกไม่ถึงว่าเ้าจะได้ใช้เร็วเพียงนี้!”
“ประสงค์สามข้อ... เพราะอะไรข้าถึงไม่รู้เล่า หรือตอนที่ข้ากำลังหลอมกาย เสี่ยวหลิงทิ้งไว้ก่อนจากไปงั้นหรือ?” หลงหลิงต้องอาศัยพลังของธาตุหินในการประสานเข้ากับประสงค์ทั้งสามข้อนี้แน่
“เ้าช่วยชีวิตข้าไว้อีกแล้ว บุญคุณนี้ เกรงว่าทั้งชาติข้าก็ตอบแทนไม่หมด”
เดิมทีทุกคนคิดว่าครั้งนี้หลงเหยียนต้องตายเพราะหมัดมายาแน่ แต่นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเื่ไม่คาดฝัน นึกไม่ถึงว่าในกายเขาจะมีแสงที่แยงตาเช่นนี้ เงาของเทพหญิงหลงหลิงปรากฏและช่วยชีวิตเขาไว้ เป็ภาพที่ทำให้ทุกคนตกตะลึง
คลื่นพลังเพียงแค่กระแทกให้หลงจ้านถอยออกไป แต่ก็ทำให้มีเวลาขึ้นมาบ้าง ผู้าุโแห่งตระกูลหลงที่อยู่ด้านหลังรีบเข้ามาขวางตรงหน้าหลงเหยียนทันที
ทันใดนั้น ผู้าุโก็ประทับฝ่ามือออกไปกระแทกหลงจ้านร่วงลงจากสนามประลอง รังสีพลังที่น่าหวาดกลัวนั้นมากเพียงพอจะทำให้ทุกคนรอบกายถอยห่าง
“หลงอี รีบเอาตัวเขาไปขังคุก แล้วค่อยมาจัดการเื่นี้วันหลัง” วันนี้หลงเหยียนทำให้ตระกูลหลงขายหน้าต่อหน้าเหล่ามหาอำนาจในเมืองั ผู้าุโที่มีพลังสูง หากเป็คนอื่น เกรงว่าคงตายไปหลายรอบแล้ว
ไม่นานผู้าุโก็มองไปทางหลงเหยียน ทะยานไปตรงหน้าเขา มือข้างหนึ่งกดที่แขน ตรวจสอบอาการาเ็ภายใน
สายตานั้นจ้องไปยังหลงเหยียนด้วยความประหลาดใจ เื่ในวันนี้ทำให้ทุกคนต่างก็ตกตะลึงมาก การปรากฏตัวของเขาทำให้หลงอวี่ซีเกิดความกลัว จากนั้นก็ล้มนางในที่สุด
เวลาต่อมา หลงจ้านอยากปลิดชีพเขา ทว่าหลงเหยียนก็รับการโจมตีไว้ได้ ครั้งที่สอง หลงจ้านใช้หมัดมายาเพื่อหวังเอาชีวิตหลงเหยียน ทว่ากลับปรากฏแสงสว่างที่เจิดจ้า ตามมาด้วยสตรีลึกลับในหมอกขาวช่วยชีวิตหลงเหยียนเอาไว้ ทั้งหมดที่เกิดขึ้นทำให้ในใจของผู้าุโเกิดความสงสัย
และสิ่งที่ทำให้ผู้าุโประหลาดใจมากกว่านั้นก็คือ เมื่อครู่เขาาเ็หนัก รับพลังโจมตีจากหมัดมายา ทว่าร่างกายกลับไม่พบร่องรอยาเ็จากหมัดมายาเลย
“เ้าเด็กนี่ผ่านอะไรมาบ้าง? เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายเขากันแน่?” เื่ที่เกิดขึ้น ยิ่งอยู่ก็ยิ่งทำให้ผู้าุโคาดไม่ถึง สายตาทุกคนในยามนี้ ิัหลงเหยียนเสมือนปกคลุมด้วยความลึกลับ เพราะมีเื่ประหลาดเกิดขึ้นกับเขาหลายเื่
ทุกคนไม่กล้าท้าทายอำนาจและความโมโหของผู้าุโ ตอนนั้นผู้าุโตั้งรากฐานในเมืองัได้ก็เพราะความโเี้ ส่วนหลงจ้านก็ถูกหลงอีจับตัวไปด้วยความแค้น
แต่เขารู้ดี ขอแค่หลงเหยียนยังอยู่ในตระกูล สักวันเขาต้องหาโอกาสฆ่าหลงเหยียนให้ได้...
“เหยียนเอ๋อ รีบกินวิหคทองเม็ดนี้เข้าไปเร็ว จะได้ช่วยรักษาอาการาเ็ภายใน ใช้เวลาฟื้นฟูอีกหน่อย ร่างกายจะหายเร็วกว่า”
หลงจ้านถูกนำตัวไป ผู้าุโถอนหายใจเบาๆ ดูเหมือนงานประลองยุทธ์ของตระกูลจะกลายเป็เสียงลือเสียงเล่าอ้างของคนในเมืองแล้ว แขกในงานเริ่มแยกย้ายกันกลับ เวลานี้ หลงเหยียนคำรามเสียงดัง ทำให้ทุกคนที่กำลังแยกย้ายใ หันมาก็เห็นเพียงเขาที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนสนามประลอง วางมือทั้งสองข้างไว้บนจุดรวมปราณ
รอบตัวหลงเหยียนก่อตัวกลายเป็พลังแห่งหยาง ร่างถูกปกคลุมด้วยรัศมีที่เจิดจ้า พลังปราณที่แข็งแกร่งกำลังหมุนเวียนในร่างกาย เมื่อกลืนยาสมุนไพรเข้าไป ฤทธิ์ของยาก็เห็นผลทันที โดยเฉพาะเซียนธารา สามารถช่วยฟื้นฟูร่างกายเขาได้มากกว่าครึ่ง เมื่อครู่หลงเหยียนรู้สึกคล้ายระดับพลังกำลังจะเลื่อนขึ้นเช่นนั้น
“นี่เขากำลังทำอะไร?”
“พระเ้า เ้าหมอนี่กำลังหลอมกาย หรือว่าระดับพลังเขาจะเลื่อนขึ้นไปขั้นที่ห้าแล้วหรือ?”
ผู้าุโแห่งตระกูลหลงมองหลานชายคนนี้ด้วยสายตาตกตะลึงอีกครั้ง
--------------------
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้