การได้เข้าวังในวันนี้ทำให้นางรับรู้เื่ราวหลายอย่าง
เื่แรกฮองเฮาพระองค์นี้ไม่ชอบพระสนมเต๋อเฟยเหนียงเหนียงเป็อย่างมากแน่นอนว่ารวมถึงหลงเทียนอวี้ด้วย
เื่ต่อมา เกรงว่าตัวของนางกำลังจะตกเป็เป้าของฮองเฮาเฉกเช่นเดียวกัน
เฮ้อ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาไม่ว่าจะเป็ชะตาชีวิตแบบไหนก็ล้วนต้องพบเจอกับความยากลำบากทั้งสิ้น
พระสนมแต่ละพระองค์เริ่มทยอยแยกย้ายกันกลับไป หลินเมิ้งหยาก้มหน้าลงแล้วยืนข้างกายของหลงเทียนอวี้ด้วยท่าทางสงบเสงี่ยม
พระสนมที่มีความสัมพันธ์อันดีต่อพระสนมเต๋อเฟยแอบมอบของขวัญเล็กๆ ให้กับนางแม้แต่นางในที่ทำผมให้กับนางเองก็มอบของขวัญให้เช่นเดียวกัน
การกระทำทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของหลินเมิ้งหยาทว่านางอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา
ถึงแม้ว่าพระราชวังจะเป็สถานที่อันทรงเกียรติทว่าภาพของการแก่งแย่งชิงดีกันภายในอยู่เหนือจินตนาการของนาง
แม้พระสนมเต๋อเฟยจะดูอ่อนแอและอยู่ภายใต้อำนาจของฮองเฮา
แต่การที่ยังสามารถเป็หนามยอกอกฮองเฮามานานหลายต่อหลายปีได้นั่นหมายความว่าเล่ห์กลของพระสนมเต๋อเฟยเองก็มีไม่น้อยเลยทีเดียว
เกรงว่าผั่วผั่ว1 ของนางคนนี้จะไม่ใช่คนที่ถูกกำจัดได้ง่ายๆ
พวกเขาตามพระสนมเต๋อเฟยกลับมายังตำหนักจิ่นซิ่ว แม้จะบอกว่าเป็พระตำหนักแต่แท้จริงแล้วกลับเป็เพียงห้องที่ดูใหญ่กว่าปกติเล็กน้อยเทียบไม่ได้เลยกับความหรูหราในพระตำหนักเฉาหยุนที่เพิ่งจากมา
พระสนมเต๋อเฟยแสดงท่าทีประหนึ่งเหนื่อยล้าเต็มกลืนนางทรุดกายนั่งลงบนแท่นประทับประจำตำแหน่งของตนเอง แววตาซึ่งเคยฉายชัดถึงความโศกเศร้ากลับเปล่งประกายขึ้นเมื่อได้เห็นใบหน้าของลูกชาย
“เ้าชื่อว่าเมิ้งหยาอย่างนั้นหรือ? ช่างเป็ชื่อที่ไม่มีใครเหมือนเลยจริงๆจิ่นเยว่...เ้าไปหยิบหลวนเฟิ่งกับเหอิมาให้เปิ่นกงทีเปิ่นกงจะมอบเป็ของขวัญการพบกันครั้งแรกให้กับพระชายา”
พระสนมเต๋อเฟยส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ อีกทั้งยังมองขึ้นๆ ลงๆ เพื่อสำรวจลูกสะใภ้
ดูเหมือนว่าคราวนี้ฮองเฮาจะทำผิดแผนเสียแล้ว
ลูกสะใภ้คนนี้ไม่เพียงไม่โง่เขลาเบาปัญญา แต่กลับฉลาดเฉลียวอีกด้วยนางมีความอ่อนน้อมถ่อมตน กิริยาวาจาสง่างามสมกับฐานะลูกสาวคนโตของเจิ้นหนานโหว
เมื่อยืนเคียงข้างกับอวี้เอ๋อร์ ทั้งสองเหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก
“ขอบพระทัยเพคะพระสนมเต๋อเฟยเหนียงเหนียง”
มือทั้งสองข้างยื่นเข้าไปรับกล่องผ้ามาจากพระสนมเต๋อเฟยก่อนที่หลินเมิ้งหยาจะแอบถอนหายใจเบาๆ
ต้องขอบคุณหลินเมิ้งหยาที่ทำให้ผ่าน่เวลาอันแสนยากลำบากในวันนี้ไปได้
แม้เจิ้นหนานโหวจะรักและเอ็นดูลูกๆ มากแต่เขากลับเข้มงวดกับหลินเมิ้งหยามากเป็พิเศษโดยเขาได้เชิญนางในมาสอนกิริยามารยาทให้กับหลินเมิ้งหยาั้แ่ตอนที่นางอายุสามขวบ
ดังนั้นแม้ต่อมาหลินเมิ้งหยาจะกลายเป็คนโง่เขลาเบาปัญญาทว่ากิริยามารยาทที่ได้ร่ำเรียนมายังคงอยู่ แม้จะไม่มีแม่นมคอยชี้แนะแล้วแต่นางก็ไม่เคยทำผิดธรรมเนียมปฏิบัติเลยแม้แต่น้อย
เงยหน้าขึ้นพลางจ้องมองพระสนมเต๋อเฟย ก่อนจะผุดยิ้มขี้เล่นไม่เป็ทางการอย่างในพระตำหนักใหญ่เมื่อครู่รอยยิ้มนี้เจือไว้ซึ่งความสนิทสนมและซุกซน
“เด็กดี ก่อนนั้นเปิ่นกงเข้าใจในตัวเ้าผิดไปเ้าคงไม่ว่าเปิ่นกงใช่หรือไม่?”
“เมิ้งหยามิบังอาจเพคะ เมิ้งหยาไร้ซึ่งมารดาั้แ่ยังเยาว์เมื่อวันนี้ได้พบกับเหนียงเหนียง เมิ้งหยาจึงรู้สึกสนิทชิดเชื้อมากเป็พิเศษเพคะ”
การที่อยู่ในพระราชวังนานเกินไปจะทำให้ทุกคนกลายเป็โรคซึมเศร้า
หลินเมิ้งหยายังคงสดใสร่าเริงอีกทั้งยังเยาว์วัยประดุจสาวน้อยแรกแย้ม พระสนมเต๋อเฟยรู้สึกชื่นชอบและคุยกันถูกคอ
ผู้หญิงทั้งสองที่เคยมีท่าทางประหนึ่งศัตรูกันเมื่อแรกพบเวลาผ่านไปเพียงชั่วอึดใจกลับกลายเป็สนิทกันเสียแล้ว
เป็ความโชคดีที่หลินเมิ้งหยาคอยพูดคุย ทำให้พระสนมเต๋อเฟยอารมณ์ดีจนเจือจางความโศกเศร้าที่ต้องออกจากวังไปได้
หลงเทียนอวี้ไม่อาจเข้าไปแทรกบทสนทนาระหว่างผู้หญิงได้
ดังนั้นเขาจึงสาวเท้ายาวๆ เดินออกจากห้องโถงในพระตำหนักแล้วหันไปมองทางพระตำหนักเจิ้งเทียน
******************
1 ผั่วผั่วแปลว่าแม่สามี
