หลังจากที่ซูเยวี่ยตะคอก ลมปราณในร่างกายของนางก็พลุ่งพล่านขึ้นมาและถ่ายลมปราณนั้นเข้าไปในกระบี่กระบี่เงาลวงตา!
ทันใดนั้นเอง กระบี่เงาลวงตาก็สั่นจนเกิดเสียง เพราะลมปราณที่ถ่ายเข้าไปภายในกระบี่ ทำให้บนตัวกระบี่นั้นเกิดแสงสีน้ำเงินอ่อนจนเห็นลวดลายระยิบระยับ จนทำให้บนลานประลองเกิดแสงสว่างจ้าขึ้นมาราวกับแสงแห่งดวงดาว!
แสงดวงดาวเ่าั้แยกตัวออกเป็เจ็ดสาย แสงดวงดาวแต่ละสายล้วนแต่เต็มไปด้วยพลังสังหาร ลมปราณกระบี่ที่ดุดันเล็งเป้าหมายไปที่ซ่งหยวนหยวนคนเดียว แต่จิตสำนึกแห่งกระบี่นั้นน่ากลัวอย่างมาก แม้แต่ศิษย์ผู้ชมกว่าห้าหมื่นคนที่อยู่นอกเวทีประลองยังััได้เลยว่ามีกระบี่เชือดเฉือนบนร่างกายของพวกเขา จนต้องใช้ดวงจิตเทวะคุ้มกันร่างกายเอาไว้ แต่ก็ยังเกิดความรู้สึกหวาดกลัวอย่างถึงที่สุดอยู่!
หลังจากนั้น ดวงดาวทั้งเจ็ดสายก็พุ่งไปรวมตัวกันบริเวณหัวของซ่งหยวนหยวนแล้วรวมอานุภาพกัน จิตสำนึกของกระบี่ก็รวมกัน กลายเป็จิตสำนึกอันน่ากลัวอย่างมาก และปกคลุมไปบนตัวของซ่งหยวนหยวน!
ในเวลานี้ิอวี่นั้นยืนอยู่ด้านหลังของซ่งหยวนหยวน ถึงแม้ซูเยวี่ยจะปล่อยพลังกระบี่ออกมามหาศาลแต่ซ่งหยวนหยวนก็ต้านเอาไว้ได้หมด ิอวี่ที่ยืนอยู่ในเหตุการณ์ก็ััถึงความรุนแรงนั้นได้มากกว่าผู้ชมเป็สิบเท่า!
เขารู้สึกว่าลมปราณที่ซูเยวี่ยปล่อยออกมานั้นมันเหมือนท้องทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาล!
เมื่ออยู่ต่อหน้าแสงแห่งดวงดาว ิอวี่ก็เหมือนอยู่ท่ามกลางคลื่นั์ที่โหมกระหน่ำ เป็ฝุ่นผงเล็กๆ ท่ามกลางคลื่นลม
ถึงิอวี่จะมีเคล็ดวิชาหยินหยางขั้นสูง มีพลังเทียบเท่าราชสีห์สองหมื่นตัว มีบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์สีดำ มีพลังจิตที่แข็ง แต่อยู่ต่อหน้าซูเยวี่ยที่จิตสำนึกกล้าแกร่งขนาดนี้ สิ่งที่เขามีมันแทบไม่มีค่าไม่มีราคาเลย!
อีกทั้งร่างกายของิอวี่ยังไม่สามารถขยับได้เลยแม้แต่นิดเดียวด้วย!
ผู้าุโใหญ่สายเลี่ยนเหยียนใช้อาวุธแห่งเทพระดับเจ็ดได้น่ากลัวขนาดนี้เลยหรือนี่?
ในเวลานี้ิอวี่ถึงได้เข้าใจแล้วว่า ความสามารถของเขานั้นที่จริงมันเล็กน้อยมากเลย!
วินาทีที่ิอวี่กำลังขบคิดเขาก็ได้สติกลับมา แสงแห่งดวงดาวทั้งเจ็ดสายก่อตัวเป็แสงสีน้ำเงินอีกครั้ง แล้วพุ่งแทงมาที่ตัวของซ่งหยวนหยวน
ิอวี่รู้สึกว่าเขากำลังจะถูกการโจมตีที่รุนแรงกระแทกจนร่างแหลก แต่ซ่งหยวนหยวนกลับยืนเฉยๆ ลมปราณของนางไม่ปั่นป่วนเลย และไม่ขยับเคลื่อนไหวเลยแม้แต่นิดเดียว
วินาทีที่แสงกระบี่พุ่งแทงเข้ามา ิอวี่รู้สึกได้ว่าที่จุดตันเถียนของซ่งหยวนหยวนกำลังเกิดเสียง จากนั้นซ่งหยวนหยวนก็ยกแขนขวาที่มีไฟลุกท่วมขึ้นมา
มันไม่ใช่ทักษะการต่อสู้ มันเป็แหล่งที่มาของพลังงานอย่างหนึ่งที่มาจากจุดตันเถียนของซ่งหยวนหยวน!
จนถึงตอนนี้ก็มีลูกไฟสามวงหมุนรอบมือขวาของซ่งหยวนหยวน “แก๊ง! แก๊ง! แก๊ง!” เสียงดังขึ้นต่อเนื่องสามครั้ง แล้ววงแหวนแห่งไฟทั้งสามก็หดตัวลง ทั้งหมดถูกขังเอาไว้ที่ข้อมือของนาง
คลื่นพลังที่ทำให้ิอวี่ขนหัวลุกมันมาจากพลังบนแขนขวาของซ่งหยวนหยวน หลังจากนั้นนางก็ไม่ได้ทำอะไรต่อ นางแค่ซัดฝ่ามือที่เรียบง่ายออกไปปะทะไปที่แสงกระบี่สีน้ำเงินอ่อน
วินาทีที่ปะทะกัน ทั่วทั้งูเาเหมือนจะะเืสั่นไหวขึ้นเล็กน้อย ผู้ชมกว่าห้าหมื่นคนถูกคลื่นซัดไปคนละทิศละทาง พยายามใช้ลมปราณต้านคลื่นลมปราณที่น่ากลัวนั้นเอาไว้
ทุกคนเห็นว่าแสงสีแดงเพลิงะเิออกมาจากลานประลอง ส่วนแสงสีน้ำเงินอ่อนถึงแม้จะสวยงาม แต่ทนได้ไม่เกินหนึ่งวินาทีก็ถูกพลังงานสีแดงเพลิงกลืนกินเข้าไปจนหมด จากนั้นพลังงานเพลิงก็เปลี่ยนทิศหันไปล้อมร่างของซูเยวี่ยเอาไว้
“อือ ... ”
ซูเยวี่ยส่งเสียงออกมาจากลำคอแล้วสลัดออกมาจากพลังงานเพลิง นางพลิกตัวแล้วลงมายืนอยู่ที่ขอบเวทีประลอง ดวงตาอันงดงามของนางนั้นจ้องไปที่ซ่งหยวนหยวนอย่างไม่กะพริบตา
สีหน้าของนางนั้นซีดขาวลงไปไม่น้อย นางพยายามอดทนเอาไว้ แต่มุมปากก็ยังมีรอยเืเปื้อนอยู่
ส่วนซ่งหยวนหยวนนั้นก็ยังยืนอยู่นิ่งๆ กลางลานประลอง กี่เพ้าสีขาวของนางไม่มีรอยปื้อนใดๆ และไม่ได้ขยับแม้แต่นิดเดียวด้วย
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกคนก็เริ่มซุบซิบกัน!
ถึงแม้จะเป็ผู้าุโใหญ่เหมือนกัน ซูเยวี่ยใช้อาวุธแห่งเทพระดับเจ็ดและทักษะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก แต่ก็ยังสู้ซ่งหยวนหยวนไม่ได้เลย แสดงให้เห็นว่า ซ่งหยวนหยวนในฐานะหนึ่งในสามผู้าุโใหญ่ที่แข็งแกร่งที่สุด ความสามารถของนางก็คู่ควรแล้วจริงๆ
ิอวี่ที่อยู่ด้านหลังของซ่งหยวนหยวนก็ไม่มีอันตรายใดๆ เลยเช่นกัน เขาอยู่ในเหตุการณ์ ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาแล้วว่าซ่งหยวนหยวนนั้นมีความสามารถที่แข็งแกร่งแค่ไหน!
แม่นางอกโตรูปร่างงดงามสวมชุดกี่เพ้าคนนี้ ยืนอยู่ที่เดิมเฉยๆ ราวกับเป็ูเาโบราณที่สูงใหญ่ ไม่ได้ะเือะไรเลยแม้แต่นิดเดียว!
การโจมตีของซ่งหยวนหยวนเมื่อครู่นั้นถึงแม้จะธรรมดามาก แต่พลังงานที่อยู่ภายในนั้นแข็งแกร่งสุดยอด พลังงานเพลิงที่มาจากจุดตันเถียนของซ่งหยวนหยวนทำให้พลังงานของนางนั้นบ้าคลั่งมาก วงแหวนเพลิงที่อยู่บนแขนขวาของซ่งหยวนหยวนยิ่งทำให้พลังงานของนางเพิ่มขึ้นไปอีกระดับ!
บวกกับที่ซ่งหยวนหยวนพูดเมื่อครู่ว่า “จะใช้วงแหวนเพลิงแค่สามชั้น” ความหมายก็คือ นางน่าจะยังมีวงแหวนเพลิงนี่อีกเยอะ แต่การเผชิญหน้ากับซูเยวี่ยนางใช้แค่สามชั้นก็พอ
“เห็นแก่ที่ว่ามีศิษย์กว่าห้าหมื่นคนที่นี่ เพื่อรับประกันว่าพวกเขาจะปลอดภัย ข้าไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมดที่มี ไม่อย่างนั้นเ้าไม่มีทางชนะแน่”
ระหว่างที่ิอวี่คิดอยู่ ซูเยวี่ยก็เช็ดเืที่มุมปาก ดวงตาจ้องไปที่ซ่งหยวนหยวนด้วยความโกรธและอับอาย
“เหอะๆ ก็อาจจะนะ”
ซ่งหยวนหยวนไม่ได้คิดอยากจะแก้ต่างอะไรเลย นางแค่ยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น ข้าก็ขอพาศิษย์ของข้าไปก่อนนะ”
พูดจบนางก็ไม่ได้ลังเล นางหันหลังแล้วพาิอวี่ไปโผล่ถึงประตูใหญ่ในทันทีที่ทุกคนยังสติหลุดไปกันชั่วขณะ
พูดตามตรง ิอวี่ไม่ชอบการบังคับแบบนี้เลย เขารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร แต่มือของซ่งหยวนหยวนที่จับอยู่บนบ่าของเขา เขารู้สึกว่ามันมีพลังงานมหาศาลราวกับเทน้ำมันไปยังกระทะทองแดง ไม่สามารถขยับได้เลย
... เฮ้อ ช่างเถอะ ไม่ขัดขืนแล้ว ต่อต้านไปก็ไม่มีประโยชน์
ิอวี่จำใจต้องเลือกยอมรับ ใครบอกให้ซ่งหยวนหยวนร้ายกาจขนาดนี้กันล่ะ อยู่ต่อหน้านางแล้วเขาไม่มีสิทธิต่อต้านคัดค้านอะไรเลย
“คำนับท่านผู้าุโใหญ่!”
ที่หน้าประตูใหญ่ ศิษย์เฝ้าประตูสองคนสีหน้านอบน้อมโค้งคำนับเก้าสิบองศา จากนั้นก็รีบเปิดประตูใหญ่ออก โดยศิษย์คนหนึ่งมองมาที่ิอวี่ด้วยสายตากระตือรือร้น เขาก้มหน้าแล้วพูดว่า “เชิญ เชิญ”
ศิษย์เฝ้าประตูคนนี้ ก็คือศิษย์ขอบเขตอมฤตขั้นที่สองที่ประชดประชันิอวี่ก่อนหน้านี้ ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าิอวี่จะต้องถูกเล่นงานจนเละ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าิอวี่จะสามารถเอาชนะเซินถูเจ๋อ จากนั้นซ่งหยวนหยวนยังรับเขาเป็ศิษย์ชั้นยอดด้วย
ตอนนี้เขาอยากจะคุกเข่าลงแล้วขอโทษิอวี่มาก หากิอวี่แค้นเขา ต่อไปอาจย้อนกลับมาเล่นงานและเขาคงต้องจำใจทนรับมันอย่างเดียว ดังนั้นเขาต้องแสดงท่าทีสำนึกผิดออกมาเผื่อว่าิอวี่อาจจะให้อภัย
ศิษย์ที่มุงดูอยู่ที่หน้าประตูต่างหลีกทางให้กับิอวี่และซ่งหยวนหยวน สายตาที่มองมาที่ิอวี่เต็มไปด้วยความอิจฉาและนับถือ
คนที่พวกเขาคิดว่าเป็แค่คนตัวเล็กๆ แต่วันนี้กลับสร้างสิ่งอัศจรรย์หลายต่อหลายครั้ง จนท้ายที่สุดก็ได้รับการยอมรับจากซ่งหยวนหยวน
พวกเขารู้และเข้าใจดีว่า ิอวี่ถูกกำหนดให้เป็บุตรแห่ง์ พวกเขาทำได้แค่มองดูิอวี่เติบโตขึ้น และมองแผ่นหลังนั้นอย่างไม่อาจเอื้อม
“วิหคเพลิง”
ซ่งหยวนหยวนพูดเบาๆ ถึงแม้เสียงของนางจะเบามากแต่พลังก็สามารถส่งไปถึงตีนเขาได้ นกั์ขนสีแดงเพลิงตัวหนึ่งบินขึ้นมาจากด้านล่าง
ซ่งหยวนหยวนจับหัวไหล่ของิอวี่และะโขึ้นไปบนหลังของเ้าวิหคเพลิง เมื่อนางออกคำสั่งมันก็กระพือปีกบินไปไกล
ซ่งหยวนหยวนยืนอยู่บนหลังเ้าวิหคเพลิง เอามือไขว้หลังไว้และยืนรับลมอยู่แบบนั้น พลังชี่ถูกต้านเอาไว้ทั้งหมด ิอวี่ที่ยืนอยู่ด้านหลังของนางััไม่ถึงการเคลื่อนไหวของอากาศเลยแม้แต่น้อย
“วันนี้เ้าแสดงออกได้ไม่เลว ต่อไปเ้าจะต้องขยันฝึกให้มากกว่านี้ ห้ามเกียจคร้านเด็ดขาด”
“อือ” ิอวี่พยักหน้า ที่จริงต่อให้ซ่งหยวนหยวนไม่บอกเขาก็ต้องทำอยู่แล้ว
“ทักษะการต่อสู้ที่เ้าเข้าถึงได้ในระหว่างต่อสู้นั้นชื่อว่าอะไร?” ซ่งหยวนหยวนหันกลับมาถาม หน้าอกของนางใหญ่โตจนน่าทึ่ง สายตามองมาที่ิอวี่มันเป็สายตาที่้าสอบสวน
“หมัดคชสารัใหญ่” ิอวี่ตอบไปตามความจริง
ซ่งหยวนหยวนถามต่อไปว่า “แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ?”
“หมัดคชสารัน้อย”
“อือ เ้าเรียนรู้หมัดคชสารัน้อยได้หนึ่งปีแล้วหรือยัง?” ซ่งหยวนหยวนถามต่อ
ความชำนาญในการใช้หมัดคชสารัน้อย มันเป็จุดสำคัญในการเข้าถึงหมัดคชสารัใหญ่อย่างมากของิอวี่ หากใช้เวลาน้อยในการเข้าถึงหมัดคชสารัน้อย นั่นก็หมายความเขามีพลังการเข้าถึงเข้าใจที่แข็งแกร่งมาก
ิอวี่ส่ายหน้า เขารู้ดีว่าซ่งหยวนหยวนอยากจะรู้อะไร
เขาเข้าถึงหมัดคชสารัน้อยได้ในเวลาแค่หนึ่งเดือน การเข้าถึงหมัดคชสารัใหญ่ได้นั้นเพราะมีหมัดคชสารัน้อยเป็พื้นฐาน ในระหว่างการต่อสู้เขาถูกเซินถูเจ๋อกระตุ้นและกดดันมันเลยได้ผล ทั้งหมดนี้ใช้เวลาไม่ถึงปีเลย
ิอวี่กำลังจะเอ่ยปากตอบคำถาม ก็มีเสียงดังขึ้นมาในหัวของเขา
“ิอวี่ อย่าบอกความจริงกับนางนะ!”
หือ?
ิอวี่อึ้งไป เสียงนั่นมันเป็ของเฮยจีที่สื่อสารกับเขาผ่านหยกโบราณ ิอวี่ััได้ว่าเฮยจีร้อนใจมาก
“ทำไมล่ะ?” ิอวี่ถามกลับไปด้วยความไม่เข้าใจ
ถ้าบอกจุดเด่นของตัวเองกับซ่งหยวนหยวน นางก็น่าจะสนใจในตัวเขามากขึ้น และชี้แนะให้เขาแข็งแกร่งมากขึ้น มันเป็สิ่งที่ิอวี่อยากจะเห็น แต่เฮยจีกลับส่งข้อความเสียงแบบนี้ออกมาทำให้ิอวี่ไม่เข้าใจเลย
เฮยจีเหมือนรู้ว่าิอวี่คิดอะไร นางส่ายหน้าแล้วพูดว่า “พร์กับความสามารถของเ้ามันสามารถทำให้เ้าเป็จุดสนใจได้ก็จริง แต่ก็เป็เหมือนดาบสองคมนะ มันทำให้เ้าประสบความสำเร็จได้ แต่ก็สามารถทำร้ายตัวเ้าเองเช่นกัน!”
“เ้ามีทั้งหยกโบราณ ยังมีเคล็ดวิชาหยินหยางขั้นสูง ยังร่างลายเส้นอักขระได้ หากเ้าบอกความลับของเ้าออกไปจนหมด ข้อดีคือเ้าจะได้รับความสำคัญ ข้อเสียคือเ้าจะถูกอิจฉา จากนั้น เ้าก็จะถูกแย่งชิงทุกอย่างไป”
“เมื่อครู่เ้าก็เห็นแล้ว ท่านผู้นี้ความสามารถเหนือกว่าเ้ามาก นางเป็ผู้กล้าที่ฝึกวิชาธาตุไฟ เ้าเองก็มีเคล็ดวิชาหยินหยางขั้นสูง มีร่างกายธาตุไฟขั้นสูง สำหรับนางแล้ว มันเหมือนเป็ยาบำรุงชั้นดีเลย หากนางคิดไม่ซื่อกับเ้า เ้ามีปัญญาสู้ได้หรือ?”
“ข้ารู้สึกว่า นางไม่ใช่คนแบบนั้น” ิอวี่ตอบอย่างจนใจ
“แล้วอย่างไรล่ะ?”
เฮยจีพูดอย่างร้อนใจว่า “เ้าก็พูดเอง เ้าแค่รู้สึก โลกใบนี้จิตใจคนยากแท้หยั่งถึง เ้าดูคนจากภายนอกแล้วเ้าเข้าใจมากน้อยแค่ไหนกัน? เมื่อถอยออกมาดู ต่อให้นางไม่ทำอันตรายเ้า แต่หากเื่นี้แพร่ออกไป ท่ามกลางผู้คนที่มีความสามารถมากมายในสำนักเทพอัคคี เ้าจะถูกคนอิจฉา คนที่แข็งแกร่งมากกว่าซ่งหยวนหยวนอาจจะลงมือให้เ้าตายไปก่อนถึงเวลาอันควรก็ได้”
“ดังนั้น ก่อนที่เ้าจะพัฒนาไปมากกว่านี้ จะต้องไม่เผยความสามารถทั้งหมดของเ้าออกมา ไม่อย่างนั้นมันจะเป็การทำร้ายตัวเ้าเอง”
ิอวี่ขมวดคิ้ว เขาคิดอยากจะเถียงแต่ก็พบว่าเถียงไม่ออก ทำได้แค่พยักหน้า “ได้ ข้ารับปากเ้า เพราะหากข้าเจออันตรายอะไร เ้าก็มีอันตรายไปด้วย ข้าไม่มีทางทำร้ายเ้าหรอก”
ิอวี่รู้สึกว่าภาระบนบ่าของเขานั้นมันหนักอึ้ง เขาไม่มีทางทำอะไรวู่วามแล้วต้องทำให้เฮยจีนั้นลำบาก
“ ... อือ”
เฮยจีพยักหน้ารับคำ
ในความเป็จริง เฮยจีหลบอยู่ในหยกโบราณจะไม่เป็อันตรายอะไร แม้แต่นางก็ยังไม่รู้ตัวว่าปกตินางจะค่อนข้างอ่อนไหว แต่ที่คิดมากแบบนี้เพราะนางไม่อยากเห็นิอวี่ต้องเจออันตราย
มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับความเป็ความตายของนางเลยแม้แต่นิดเดียว
แต่นางไม่อยากอธิบาย เพราะไม่อยากแสดงอาการห่วงใยต่อหน้าิอวี่มากจนผิดสังเกต
“ิอวี่ ข้ากำลังพูดกับเ้าอยู่นะ”
คำพูดของซ่งหยวนหยวนทำให้ิอวี่ได้สติ นางขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “มีอะไรก็พูดมาตามตรง อยู่ต่อหน้าข้าห้ามปกปิดอะไรเด็ดขาด”
ิอวี่กระแอมไอเพื่อทำลายความเขิน จากนั้นก็ตอบกลับไปว่า “ข้าใช้เวลาครึ่งปี ... ในการเข้าถึงหมัดคชสารัน้อย”
“ก็แค่นี้ อึกๆ อักๆ ทำไมไม่รู้”
ซ่งหยวนหยวนพูดแบบไม่พอใจนิดหน่อย “จากระดับหมัดคชสารัน้อยของเ้า ผู้มีความสามารถในสำนักอัคคีเพลิงบางส่วนใช้เวลาแค่หนึ่งถึงสองเดือนก็ทำได้แล้วแต่เ้ากลับใช้เวลาถึงครึ่งปี นั่นถึงเรียกว่าปีศาจ”
สายตาของิอวี่นั้นตะลึงมาก มีคนที่มีพร์ในการเรียนรู้เข้าถึงเหมือนอย่างเขาด้วย?
ในเวลานี้เองซ่งหยวนหยวนก็พูดต่ออีกว่า “เมื่อครู่ตอนที่ข้าสำรวจร่างกายของเ้า ข้าััได้ว่าในร่างกายของเ้านั้นมีร่างนักรบอะไรบางอย่าง ในการต่อสู้เมื่อครู่เ้ายังไม่ได้ใช้มันออกมาใช่ไหม?”
อะไรกัน?
ิอวี่รู้สึกว่าเหมือนเดินตกลงมาจากบันไดสูง เขาใมาก เขาปิดบังซ้อนเร้นลึกขนาดนี้ แต่ก็ยังถูกผู้หญิงคนนี้จับได้!
