จุติจักรพรรดิเทพมังกร
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
เมื่อนำหญ้าเศียรับดผสมเข้ากับน้ำป้อนเข้าไปในปากของผู้าุโอวี้แล้ว หลงอวี้ก็ได้พยุงร่างของผู้าุโไปไว้ในพุ่มไม้แห่งหนึ่ง
“หลังจากกินหญ้าเศียรัเข้าไปแล้ว อีกสักพักผู้าุโก็น่าจะได้สติกลับมา เพียงแต่ว่า ตอนนี้คงยังไม่สามารถรักษาตันเถียนกับเส้นชีพจรได้สักพักหนึ่งล่ะนะ...”
หลงอวี้คิดไปพลาง วิ่งไปทางริมธารใต้น้ำตกไปพลางเพื่อตัวเขาจะดื่มน้ำสักเล็กน้อยด้วยเช่นกัน
เพียงแต่ในตอนนั้นเอง เขาก็พลันััได้ถึงเศษเสี้ยวของจิตสังหารที่ถูกเก็บซ่อนเอาไว้เล็ดลอดออกมาจากในสายธาร ซึ่งมันก็ได้ปกคลุมตัวเขาเอาไว้ทั้งตัว!
“ใครกันน่ะ?”
หลงอวี้ตื่นใจนรีบระวังตัวขึ้นมาทันที
“ภายในจิตสังหารนี่มันแฝงไว้ด้วยกลิ่นอายอันเ็าและอำมหิต อีกทั้งยังมีกลิ่นคาวเือยู่ด้วย... หรือวา จะเป็สัตว์อสูร?”
หลงอวี้คาดเดาในใจ
หากว่าเป็สัตว์อสูรล่ะก็ หรือมันจะเป็สัตว์อสรูที่สร้างิญญาแท้ขึ้นได้แล้ว?
หากเป็เช่นนั้นล่ะก็ ด้วยพลังของหลงอวี้ในตอนนี้ ก็ยังยากที่จะเอาชนะได้!
หลงอวี้ไม่กล้าเคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้า เพียงกำหอกัปรภพในมือขวาไว้แน่นเท่านั้น!
ฟ่อฟ่อ!
อยู่ๆ ก็มีเสียงงูแลบลิ้นดังเข้ามาในหูของหลงอวี้ ทำให้ลมหายใจของเขาถึงกับชะงักไป ลมปราณภายในตัวถึงกับหยุดชะงักลงเพราะเสียง “ฟ่อฟ่อ” นั่น!
“ตันเถียน จงเต้น!”
หลงอวี้คิดในใจ ตันเถียนที่ผ่านการหล่อหลอมมาแล้วก็พลันเต้นขึ้นมา ทำให้ลมปราณที่หยุดนิ่งไปเริ่มไหลเวียนไปทั่วร่างอีกครั้ง
ต่อจากนั้น ลางสังหรณ์ก็ได้เตือนเขาว่ามีอันตรายกำลังพุ่งตรงเข้าใส่หน้าเขาจากในน้ำ!
เขายังไม่ทันได้เห็นรูปลักษณ์ของศัตรูอย่างเต็มตาเลย แต่ด้วยสัญชาตญาณระวังภัยของเขาก็ได้ทำให้เขาเหวี่ยงหอกัปรภพในมือออกไปทันที
เงาหอกแทงกระหน่ำ!
มหาพลังสยบฟ้าพลันพุ่งกระหน่ำออกไป แทงออกจนเห็นเป็เงาหอกนับสิบสาย ขวางกั้นช่องว่างทั้งหมดตรงหน้าเขาเอาไว้อย่างสมบูรณ์!
หากคิดจะโจมตีให้โดนตัวเขา ก็จำเป็ต้องฝ่าเงาหอกกระหน่ำแทงของเขามาให้ได้ก่อน ซึ่งแม้แต่ผู้มีวิถียุทธขั้นเก้าก็ยังไม่อาจทำได้แน่!
ฟ่อฟ่อ!
เสียงของงูอันแปลกประหลาดก็ได้ดังขึ้นไปทั่วบริเวณทันที งูขนาดมหึมาที่มีสีดำทะมึนตัวหนึ่งมันก็ได้พุ่งออกมาจากในสายธารทั้งอย่างนั้น พุ่งเข้ามากัดหลงอวี้!
ในจังหวะเดียวกันนั้นเอง แรงกดดันอันทรงพลังสายหนึ่งก็ได้ถูกแผ่ออกมาจากงูขนาดั์ตัวนั้นอย่างกะทันหัน ต่อจากนั้น ก็มีเงาของต้นหญ้าประหลาดต้นหนึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากบนหลังของงูั์ตนนั้น
“ิญญาแท้ นั่นมันิญญาแท้ต้นหญ้าอย่างนั้นเหรอ!”
หลงอวี้ตื่นตะลึงขึ้นมา ไม่คิดเลยว่าใต้น้ำตกแห่งนี้มันจะมีสัตว์อสูรสุดแกร่งที่สามารถสร้างิญญาแท้ได้แล้วซ่อนตัวอยู่ด้วย!
แม้เขาจะไม่รู้ว่าิญญาแท้ต้นหญ้านั่นมันคืออะไร แต่หลงอวี้กลับััได้ว่า แรงกดดันที่ส่งออกมาจากิญญาแท้ต้นหญ้านั่นมันทรงพลังจนทำให้เขารู้สึกราวกับกำลังจมอยู่ในบ่อโคลนอยู่ก็ไม่ปาน แทบจะไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้เลย!
ตูมมม!
เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น งูั์ตนนั้นได้สะบัดหางอันใหญ่โตของมันใส่ซึ่งก็ได้ทำลายท่าเงาหอกกระหน่ำแทงของหลงอวี้ทิ้งไปทันที!
ส่วนมหาพลังฟ้าดินที่หลงอวี้ปล่อยออกมานั้นก็ได้ถูกหางนั่นฟาดจนสลายหายไปด้วยแล้วเช่นกัน!
“ร้ายกาจมาก!”
หลงอวี้กัดฟันแน่น คิดจะใช้วิชาท่าร่างออกมาตามสัญชาตญาณ แต่ก็พบว่าลมปราณทั่วร่างนั้นได้ถูกพลังที่ิญญาแท้ต้นหญ้านั่นปล่อยออกมาสะกดเอาไว้จนไม่สามารถใช้งานได้เลย!
“วิญญษณแท้ต้นหญ้านั่นมันทรงพลังยิ่งกว่าิญญาแท้ราชันพยัคฆ์ของเ้าหวังเทียนจั๋วหลายเท่าเลย!”
ไม่ว่าจะวิชาท่าร่างหรือวิชาอะไรก็ตาม หลงอวี้ในตอนนี้ล้วนไม่สามารถใช้ออกได้ทั้งสิ้น แม้แต่วิชากายาพิชิตมารเอง ตอนนี้เขาก็มั่นใจว่าไม่มีทางต้านรับการโจมตีของงูั์ตรงหน้าไว้ได้แน่!
ฟ่อฟ่อ!
พองูยักษณ์เห็นว่าหลงวี้ไม่สามารถขยับตัวได้แล้ว มันก็ดูท่าทางเหมือนกำลังได้ใจสุดขีด มันแลบลิ้นออกมาพลาง ใช้ดวงตาสีแดงก่ำของมันประเมินหลงอวี้ไปพลาง
เพียงไม่นานหลังจากนั้น มันก็เหมือนจะรู้สึกว่าหลงอวี้ไม่มีอะไรให้มันประเมินแล้ว มันก็ส่งเสียงฟ่อฟ่อออกมาทันที จากนั้นก็เคลื่อนตัวโผล่พ้นน้ำออกมาทั้งตัว ร่างกายที่เป็สีดำทะมึนทั้งตัวนั้นก็กำลังขดตัวอยู่ ขนาดของมันน่าจะราวๆ ยี่สิบกว่าจ้างเลยทีเดียว!
อันที่จริง ตอนที่หลงอวี้เห็นว่าหัวของมันมีขนาดใหญ่กว่าตัวเขาทั้งตัวก็พอจะเดาขนาดความใหญ่โตของมันได้คร่าวๆ แล้ว แต่พอได้เห็นร่างกายทั้งหมดกับตาตัวเองแล้ว ก็ยังอดรู้สึกพรั่นพรึงไม่ได้อยู่ดี!
“เ้างูนี่เกรงว่ามันแค่ใช้พละกำลังอันมหาศาลของมันอย่างเดียวก็สามารถรัดข้าจนแหลกเละไปทั้งตัวได้แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเื่ที่มันยังสามารถสร้างิญญาแท้ต้นหญ้าอันแปลกประหลาดนั่นขึ้นมาได้แล้วด้วย!”
ความคิดของหลงอวี้วิ่งแล่นอย่างร้อนรนและรวดเร็ว ตอนนี้เขาไม่มีวิธีอะไรเอาตัวรอดได้แล้วจริงๆ เหรอ?
หรือว่า เขาต้องแทงสัญลักษณ์ัปรภพที่อกอีกแล้ว?
ในตอนที่เขากำลังครุ่นคิดหาทางรอดอยู่นั่นเอง งูั์นั่นมันกลับรู้สึกรำคาญแล้ว มันแลบลิ้นสีแดงเืออกมา ในดวงตาทั้งสองข้างของมันก็ได้ปรากฏภาพเงาร่างกลับด้านของหลงอวี้ออกมาด้วย จากนั้นมันก็ได้อ้าปากขึ้นแล้วพุ่งเข้าใส่หลงอวี้!
“จบแล้วเหรอ?”
รูม่านตาของหลงอวี้หดตัวลง ในตอนที่เขากำลังคิดเช่นนั้นอยู่นั่นเอง ก็พลันรู้สึกได้ว่าอยู่ๆ ลมปราณในร่างกายของเขาที่หยุดนิ่งไปนั้นมันก็เริ่มกลับมาไหลเวียนได้อีกครั้งอย่างกะทันหัน เขาสามารถใช้งานมันได้แล้ว!
เื่นี้มันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นยินดีสุดขีด รีบโคจรลมปราณขึ้นมาทันที ใช้ออกด้วยวิชาวายุก้าวพริบตาที่บรรลุขั้นสูงสุดแล้ว ทิ้งร่างเงาภาพติดตาสายหนึ่งไว้กับที่ จากนั้นก็ก้าวถอยหลังออกไปสามก้าวใหญ่ในพริบตาเดียว ทิ้งระยะออกไปนับสิบจ้าง!
โครม!
งูั์ได้กัดเข้าใส่ภาพติดตาของหลงอวี้ พริบตานั้นก็ได้ฉีกกระชากร่างเงาเป็เสี่ยงๆ จากนั้นมันได้กัดเข้าใส่ก้อนหินที่มีขนาดใหญ่พอๆ กับตัวคนก้อนหนึ่งที่ริมธารจนหินก้อนนั้นแหลกไปทันที!
เศษหินปลิวกระจายไปทั่วบริเวณทันที
ส่วนหลงอวี้ก็ได้แปลงเป็ิญญา ซ่อนตัวอยู่ในเงาต้นไม้ไปอย่างมิดชิด สำรวจดูบริเวณรอบๆ อย่างละเยด ซึ่งก็ได้เห็นภาพที่ทำให้เขารู้สึกยินดีขึ้นมา
เขาเห็นเงาของิญญาแท้ฝ่ามือั์ที่กึ่งโปร่งใสข้างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ริมธาร มันได้เข้าปะทะต่อกรกับิญญาแท้ต้นหญ้าของงูั์นั่นแล้ว!
“ผู้าุโอวี้ตื่นแล้ว!”
หลงอวี้เข้าใจเื่ราวที่เกิดขึ้นทันที เพียงแต่เขาก็ไม่ได้ส่งเสียงออกไป
งูั์ตัวนั้นมันกำลังเร่งเร้าิญญาแท้ต้นหญ้าเข้าต่อกรกับเงาฝ่ามือของอวี้สุ่ยอวิ๋นอยู่ ส่งเสีงยฟ่อฟ่อออกมา ดูท่าทางจะต้องใช้พลังในการต่อสู้หนักหนาเอาการ
หลงอวี้ตอนนีกำลังซ่อนตัวอยู่ในเงามืด หากเขาหาจังหวะดีๆ ได้ล่ะก็ จะต้องสามารถสังหารงูั์นั่นได้ในครั้งเดียวแน่!
อวี้สุ่ยอวิ๋นได้สติแล้ว แม้ว่าตันเถียนกับชีพจรจะยังไม่หายดี ไม่สามารถใช้วิทยายุทธออกมาได้ แต่เขาเองก็เป็อยดฝีมือระดับิญญาแท้คนหนึ่งเช่นกัน
นอกจากวิทยายุทธแล้ว อวี้สุ้ยอวิ๋นยังสามารถใช้ิญญาแท้ได้อยู่!
ซึ่งเขาก็ได้ใช้พลังแห่งการกดทับมาต่อกรกับพลังของิญญาแท้ต้นหญ้าของงูั์นั่น ช่วยชีวิตของหลงอวี้จากปากของงูไว้ด้วย
ิญญาแท้ฝ่ามือั์นั้นมันได้มีกฏเกณฑ์แห่งการกดทับอันทรงพลังแฝงเอาไว้ด้วย ทันทีที่มันปรากฏขึ้น ก็จะสามารถสะกดพลังของิญญาแท้ต้นหญ้านั่นเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์ทันที
เพียงแต่ว่า อวี้สุ่ยอวิ๋นพึ่งจะตื่นขึ้นมาได้ไม่นาน พลังของิญญาแท้ฝ่ามือั์จึงดูอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด
งูยักษณ์นั่นมันถูกสะกดลงได้ก็เพราะมันไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ต่อจากนั้นมันก็ได้ใช้พลังอันแปลกประหลาดของิญญาแท้ต้นหญ้าออกมา สะกดกฏเกณฑ์แห่งการกดทับอันทรงพลังที่ปล่อยออกมาจากฝ่ามือั์เอาไว้อย่างแ่า!
แม้แต่ิญญาแท้ฝ่ามือั์ของอวี้สุ่ยอวิ๋นก็ยังราวกับตกไปในบ่อโคลนด้วยก็ไม่ปาน ไม่สามารถแสดงพลังสูงที่สุดออกมาได้!
หลงอวี้ที่ซ่อนตัวมองดูเหตุการณ์จากข้างๆ อยู่นั้นก็อดรู้สึกพรั่นพรึงขึ้นมาไม่ได้
ิญญาแท้ต้นหญ้านั่นมันมีพลังอะไรแฝงอยู่กันแน่ ทำไมถึงได้แปลกประหลาดและทรงพลังมากขนาดนี้?
เพียงแต่ว่า ระดับวิถียุทธของอวี้สุ่ยอวิ๋นนั้นดูจะเหนือกว่างูั์ตนนี้อยู่ระดับหนึ่ง การต่อสู้ด้วยิญญาแท้ตอนนี้จึงดูได้เปรียบกว่า แต่เขาก็ถูกิญญาแท้ต้นหญ้าของอีกฝ่ายกดดันเอาไว้จนไปไหนไม่ได้เลยเช่นกัน
พลังอันแปลกประหลาดของิญญาแท้ต้นหญ้านั้น มันไม่อาจแผ่กระจายไปรอบด้านและส่งผลต่อหลงอวี้ได้อีกต่อไป!
“ไอ้เดรัจฉาน พึ่งจะสร้างิญญาแท้ได้ไม่นานแต่คิดจะต่อสู้กับข้าอวี้สุ่ยอวิ๋นอย่างนั้นเหรอ เบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม!”
อวี้สุ่ยอวิ๋นในชุดสีดำนั้นในที่สุดก็ได้ปรากฏตัวขึ้นจากพุ่มไม้ข้างๆ แล้ว!
หลงอวี้มองไปทางนั้นด้วยความยินดี แต่สีหน้าของอวี้สุ่ยอวิ๋นตอนนี้ยังคงดูอ่อนแรงอย่างชัดเจน ถ้าไม่ใช่เพราะ้าดึงดูดความสนใจของงูั์ไว้ล่ะก็ อวี้สุ่ยอวิ๋นตอนนี้ก็คงจะยังไม่อยากจะออกมาเผชิญหน้ากับงูั์เหมือนกัน
ฟ่อฟ่อ!
พองูั์มองเห็นอวี้สุ่ยอวิ๋นแล้ว มันก็ย่อมต้องเข้าใจทันทีว่า เป็ตาแก่ตรงหน้านี้ที่สร้างเงาิญญาแท้ฝ่ามือั์ขึ้นมาต่อกรกับิญญาแท้ต้นหญ้าของมัน!
มันแลบลิ้นสีแดงเืออกมา จากนั้นก็ฟาดหางลงบนริมธาร ร่างกายสีดำทะมึนอันมหึมาของมันก็ได้พุ่งทะยานออกไปทางจุดที่อวี้สุ่ยอวิ๋นอยู่ทันที!
“แย่แล้ว ตันเถียนกับชีพจรของผู้าุโอวี้ยังติดพิษอยู่ ยังไม่สามารถใช้วิทยายุทธได้ ไม่มีทางต้านรับการโจมตีของงูั์ไว้ได้แน่!”
หลงอวี้เห็นเช่นนั้นก็กัดฟันแน่น ในจังหวะฉุกละหุกเช่นนั้น เขาก็ได้แต่กำหอกัปรภพในมือไว้แน่น กระตุ้นให้ตันถียนเต้นตามจังหวะหัวใจ!
ตึก! ตึก! ตึก!
การเต้นของตันเถียนนั้น ทำให้ลมปราณทั่วร่างของเขาก็ราวกับเดือดพล่านขึ้นมา หลอมรวมเข้าไปในปลายหอกัปรภพทั้งหมด!
“สัญลักษณ์ัปรภพ จงตื่น!”
“หอกัปรภพ ลายเส้นปรภพ จงตื่น!”
หลงอวี้ได้ใช้ลมปราณกระตุ้นปราณแห่งปรภพขึ้นมา พริบตานั้นบนหอกัปรภพก็ได้มีปราณแห่งปรภพลอยออกมา ดูลี้ลับพิศวงอย่างชัดเจน กลิ่นอายที่ราวกับมาจาปรภพภูมินั้นก็พลันถูกปล่อยออกไปทันที!
“ไอ้เดรัจฉาน เอาหอกข้าไปกิน เงาหอกกระหน่ำแทง!”
หลงอวี้ก้าวเท้าออก ร่างกายเบาลงราวกับกลายเป็สายลม มือถือหอกยาว รวบรวมพลังนับพันแรงม้าพยศเอาไว้ แทงหอกออกไปทางงูั์ที่กำลังพุ่งทะยานไปหาอวี้สุ่ยอวิ๋นนั่นอย่างสุดกำลัง!
ฟ่อฟ่อ!
งูั์ส่งเสียงฟ่อฟ่อ ตวัดหางฟาดมาทางจุดที่หลงอวี้อยู่ทันที เพียงแต่มันไม่ได้สนใจหลงอวี้เท่าไรนัก ยังคงพุ่งไปทางอวี้สุ่ยอวิ๋นเช่นเดิม
ในสายตาของมันนั้น อวี้สุ่ยอวิ๋นเป็ภัยคุกคามต่อมันมากกว่าหลงอวี้หลายเท่าอย่างเห็นได้ชัด!
ตูมม!
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว กระบวนท่าเงาหอกกระหน่ำแทงของหลงอวี้ถูกงูั์ใช้หางฟาดจนพังทลายไปทันที
ต่อจากนั้นหางนั่นก็ได้ฟาดเข้าที่เอวของหลงอวี้ต่อด้วย!
“อ่อก!”
หลงอวี้ที่ถูกฟาดเข้าใส่ด้วยพละกำลังอันมหาศาลนั้นก็พลันกระอักเืออกมาจนย้อมปลายหอกเป็สีแดงไปในพริบตา!
“ตอนนี้แหละ!”
วิทยายุทธเชื่อมปัญญา แตะเกล็ดั!
หลงอวี้ที่ถูกหางขนาดมหึมาของงูั์ฟาดเข้าใส่ก็ได้พ่นเืลงบนหอกัปรภพ พริบตานั้นก็ได้กระตุ้นวิทยายุทธเชื่อมปัญญาของหอกัปรภพขึ้นมา!
กลิ่นอายอันโเี้อำมหิตสุดขีดสายหนึ่งก็ได้แผ่ออกมาจากบนหอกัปรภพ
“มหาพลังสยบฟ้า! แตะเกล็ดั!”
การโจมตีที่หลอมรวมมหาพลังสยบฟ้าที่ทรงพลังมากที่สุดของหลงอวี้เอาไว้ อีกทั้งยังมีปราณแห่งปรภพอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายออกมาด้วย มันก็ได้แทงเข้าใส่ร่างกายอันใหญ่โตของงูั์ทันทีในพริบตา
ฟ่อฟ่อฟ่อ!
งูั์ที่ยังคงพุ่งตัวออกไปอยู่นั้น มันคาดไม่ถึงเลยว่าหลงอวี้ที่ถูกมันฟาดหางใส่ไปเต็มๆ แล้วจะยังรอดชีวิตอยู่ได้
นอกจากนั้นยังสามารถปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังยิ่งกว่าเงาหอกกระหน่ำแทงเมื่อครู่นี้ถึงหนึ่งเท่าออกมาได้ด้วย พริบตาเดียวก็ได้แทงทะลุร่างกายของมันไปแล้ว!
มันแผดเสียงร้องอย่างเ็ปออกมาทันที ร่างกายสีดำทะมึนอันใหญ่โตของมันก็ได้ถูกพลังอันมหาศาลของหอกัปรภพซัดจนกระเด็นออกไปตกตรงริมธาร กระแทกก้อนหินั์กองหนึ่งจนแหลกเละ!
หลงอวี้ยืนถือหอกเอาไว้ ร่างกายทั่วร่างได้มีปราณปรภพบางๆ ปกคลุมไว้ ดูราวกับเป็ทูตผู้มาจากปรภพภูมิก็ไม่ปาน!
เพียงแต่ว่าที่มุมปากของเขาเือันเข้มข้นไหลออกมา ทำให้รู้ได้ทันทีว่าตัวเขาเองก็ได้รับาเ็หนักมาเหมือนกัน!
“ไอ้เด็กบ้า รีบไปผ่าเอาเน่ยตานของงูสมุนไพรพิสดารตนนี้ออกมาเร็ว มันใช้แก้พิษได้ แล้วยังช่วยยกระดับวิถียุทธให้เ้าได้ด้วย!”
อวี้สุ่ยอวิ๋นที่อยู่ด้านหลังก็ส่งเสียงพูดขึ้นอย่างรีบร้อนทันที!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
