ยุติโทสะของทหารและเรียกคืนขวัญกำลังใจ?
กูเฟยเยี่ยนคิดไม่ถึงว่าฉีซี่อิจะนำเื่นี้มาพัวพันถึง “ขวัญกำลังใจของทหาร” การโยนความผิดอันยิ่งใหญ่ให้ผู้อื่นเช่นนี้ มิน่าล่ะ เทียนอู่ฮ่องเต้ถึงได้เรียกตัวนาง
ทะเบียนทหาร อาวุธยุทโธปกรณ์ เสบียงอาหาร ฯลฯ อยู่ภายใต้การควบคุมของหน่วยทหาร แม่ทัพใหญ่เช่นฉีซื่อิควบคุมกองกำลังรักษาการณ์นับแสนนายที่ชายแดนตะวันออก เขามีอำนาจในการก้าวก่ายเื่ของขวัญกำลังใจของทหารจริงๆ
กูเฟยเยี่ยนลอบคิดว่าถ้านางไปที่ค่ายทหารจริงๆ ์สูงส่ง ฮ่องเต้ห่างไกล [1] ฉีอวี้จะปล่อยนางไปหรือ?
นางหันกลับไปมองโดยปราศจากความเกรงใจ “ท่านแม่ทัพฉี เื่ราวต่างๆ ล้วนต้องมีบุคคลที่รับผิดชอบเป็หลัก เหตุผลง่ายดายเช่นนี้ หรือว่าทหารภายใต้การบังคับบัญชาของท่านต่างก็เป็ผู้ที่ไม่ยอมฟังเหตุผล? ”
ฉีซื่อิจ้องมองกูเฟยเยี่ยนด้วยความโกรธ ก่อนจะหันไปโค้งคำนับเทียนอู่ฮ่องเต้ “เื่นี้จำเป็ต้องใช้ระยะเวลากี่วันในการตามหาตัวการผู้กระทำผิด? ทหารแนวหน้าจะรอไหวได้อย่างไร? ศาสตราจารย์แพทย์กูเป็ถึงศาสตราจารย์แห่งห้องยาสำนักหมอ และเป็ผู้ควบคุมดูแลองค์กรยา ่วิกฤตคับขันเช่นนี้กลับผลักไสความรับผิดชอบ ไร้ซึ่งความจริงใจ ในวันข้างหน้าเหล่าทหารจะไว้วางใจองค์กรยาได้อย่างไร? พวกเขาจะกล้าใช้ยาที่องค์กรยามอบให้หรือ? ”
กูเฟยเยี่ยนรู้สึกสงสัย การตรวจสอบคดีจำเป็ต้องใช้เวลา การที่นางเดินทางไปยังค่ายทหารไม่จำเป็ต้องใช้เวลาหรือ? เหตุผลข้อนี้จะไม่แย่ไปหน่อยหรือ? นางกำลังจะเอ่ยขึ้น ทว่าเสนาบดีหลี่ประจำหน่วยทหารรีบเอ่ยสนับสนุนฉีซื่อิ
“ท่านแม่ทัพกล่าวถูกต้อง แม้ว่าความรับผิดชอบของเื่นี้จะไม่ใช่ความรับผิดชอบของศาสตราจารย์แพทย์กู แต่ในเมื่อศาสตราจารย์แพทย์กูเป็หัวหน้าของห้องยาสำนักหมอหลวง จึงควรเป็ตัวแทนของห้องยาสำนักหมอหลวงในการให้คำอธิบายแก่เหล่าทหารกล้าและให้คำสัญญาแก่เหล่าทหาร ภาระอันเร่งด่วนที่สุดคือการเรียกคืนขวัญกำลังใจ สำหรับเื่ที่ใครคือผู้ก่อเหตุในคดีนี้ ความผิดอยู่ที่ใคร ค่อยมาตรวจสอบทีหลังก็ไม่สาย”
เสนาบดีหลี่ประจำหน่วยทหารพูดได้ดีกว่าแม่ทัพฉีเสียอีก อย่างน้อยคำพูดนี้ก็น่าฟังมากกว่า
กูเฟยเยี่ยนจงใจพยักหน้าเพื่อแสดงออกถึงการยอมรับ “ฝ่าาเพคะ ห้องยาสำนักหมอหลวงจะชี้แจงถึงเื่นี้อย่างแน่นอน เพียงแต่ต่อให้หม่อมฉันออกเดินทางวันนี้เพื่อรีบไปที่ค่ายทหาร อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือน ท่านแม่ทัพฉีกับเสนาบดีหลี่เอ่ยมาเมื่อสักครู่นี้แล้วว่าเป็วิกฤตคับขัน แนวหน้ามิอาจเมินเฉย หม่อมฉันคิดว่าการเขียนหนังสือหนึ่งฉบับแล้วให้นกพิราบส่งไปที่ค่ายทหารถึงจะเป็ทางออกที่ดีที่สุด! ”
ฉีซื่อิปรบมือเสียงดังทันทีพลางพึมพำออกมา “ทำไมข้าน้อยถึงลืมเื่นี้ไปได้! ”
เสนาบดีหลี่รีบเอ่ยออกมา “ใช่แล้ว การที่ศาสตราจารย์แพทย์กูเดินทางไปยังค่ายทหารจำเป็ต้องใช้เวลา นี่…นี่เราจะทำอย่างไรดี? ”
ในตอนแรกกูเฟยเยี่ยนเพียงแค่มีความสงสัย แต่เมื่อเห็นทั้งสองคนผลัดกันขานรับ นางจึงมั่นใจมากว่าพวกเขากำลังแสดงละคร การเคลื่อนไหวของฉีซื่อิในครั้งนี้เกรงว่าน่าจะไม่ได้้าให้นางไปที่ค่ายทหารจริงๆ เขามีจุดประสงค์อื่น
กูเฟยเยี่ยนไม่เอ่ยออกมา สายตาชำเลืองมองเทียนอู่ฮ่องเต้ เทียนอู่ฮ่องเต้ยังคงสงบนิ่งและไม่แสดงท่าที กูเฟยเยี่ยนคิดว่าจากความฉลาดเฉลียวของเทียนอู่ฮ่องเต้แล้ว เขาน่าจะมองออกว่าสองคนนั้นกำลังแสดงละคร!
ในเื่นี้ จุดยืนของเทียนอู่ฮ่องเต้จะอยู่ตรงไหนกันนะ?
ผ่านไปไม่นานเสนาบดีหลี่ก็ถอนหายใจออกมา “แผนเฉพาะหน้าทำได้เพียงให้ศาสตราจารย์แพทย์กูเขียนหนังสือด้วยตนเองแล้วส่งไปที่ค่ายทหารโดยเร็วที่สุด”
แม่ทัพฉีดูเหมือนจะไม่พอใจเพราะเขาเอ่ยอย่างเ็า “เช่นนั้นก็เชิญให้ศาสตราจารย์แพทย์กูเขียนจดหมายขอโทษเดี๋ยวนี้เพื่อให้ฝ่าาทอดพระเนตรจากนั้นก็ส่งออกไปวันนี้เลย! ”
เทียนอู่ฮ่องเต้เห็นด้วยกับวิธีนี้จึงรับสั่งให้คนไปจัดเตรียมพู่กันและหมึก
กูเฟยเยี่ยนรู้ซึ้งว่าเื่ราวไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น นางจึงเลือกใช้คำด้วยความระมัดระวัง โดยที่เขียนเอาไว้ว่าขอโทษแทนห้องยาสำนักหมอหลวงและสัญญาว่าจะสืบคดีเพื่อตามจับผู้ที่กระทำความผิดจริงๆ อีกทั้งจะให้ค่าชดเชยแก่เหล่าทหาร และตามหายาจินชวงมาชดเชยให้เร็วที่สุด ในขณะเดียวกันก็ให้คำสัญญาว่าจะควบคุมดูแลองค์กรยาของห้องยาสำนักหมอหลวงให้มากขึ้น ในระหว่างที่นางดำรงตำแหน่ง ถ้ายังมีเื่ราวเช่นนี้เกิดขึ้นอีก นางจะรับผิดชอบทั้งหมด
ในส่วนของคำสัญญาอื่นๆ นางไม่เขียนลงไป
ฉีซื่อิมองดูจากด้านข้าง ครั้นเห็นกูเฟยเยี่ยนวางพู่กันลง เขาก็เอ่ยออกมาด้วยความเหยียดหยาม “ไร้ซึ่งความจริงใจ! ยากที่จะโน้มน้าวผู้คนได้! ”
เขาโค้งคำนับเทียนอู่ฮ่องเต้พลางเอ่ยออกมาว่า “กระหม่อมขอให้ฝ่าาทรงตัดสิน เื่ของการชดเชยยาจินชวง ให้ศาสตราจารย์แพทย์แห่งห้องยาสำนักหมอหลวงออกหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหาร เพื่อรับประกันว่ายาชุดนี้จะไม่มีข้อผิดพลาดและจะถูกส่งไปที่ค่ายทหารได้ทันเวลา หากยานี้สั่นคลอนขวัญกำลังใจทหารจนทำให้ยืดเวลาการทำา ศาสตราจารย์แพทย์กูจะต้องรับการลงโทษทางวินัยทหาร! ”
เสนาบดีหลี่คล้อยตามทันที “ศาสตราจารย์แพทย์กูไม่สามารถเดินทางไปที่ชายแดนตะวันออกด้วยตนเอง มีเพียงหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหารที่จะสามารถยุติโทสะของทหารและเรียกคืนขวัญกำลังกลับมาได้! ”
หนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหาร?
กูเฟยเยี่ยนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ในที่สุดนางก็เข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของฉีซื่อิกับเสนาบดีหลี่! สองคนนี้จะต้องรู้เื่การขาดแคลนสมุนไพรซานชีมาั้แ่แรกแล้ว และพวกเขาก็รู้ด้วยว่าใน่เวลาอันสั้น ห้องยาสำนักหมอหลวงมิอาจส่งมอบยาจินชวงได้เพียงพอ!
ฉีซื่อิอาศัยอำนาจส่วนรวมแก้แค้นส่วนตัว เสนาบดีหลี่ผลักไสความรับผิดชอบโดยการโยนเผือกร้อนให้ห้องยาสำนักหมอหลวง!
น่ารังเกียจสิ้นดี!
กูเฟยเยี่ยนไม่ตอบ นางรอเทียนอู่ฮ่องเต้ นางจะรอดูว่าเทียนอู่ฮ่องเต้จะทำอย่างไร?
เทียนอู่ฮ่องเต้อ่านจดหมายขอโทษของนางและยอมรับความคิดเห็นของฉีซื่อิ “จริงใจไม่พอจริงๆ ศาสตราจารย์แพทย์กู แม้ว่าเื่นี้จะไม่ใช่ความผิดพลาดของเ้า ทว่าในเมื่อเ้ารับ่ต่อห้องยาสำนักหมอหลวงแล้ว เ้าก็ต้องรับผิดชอบ หนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหารเป็สิ่งที่ขาดไม่ได้! ”
ดวงตาของกูเฟยเยี่ยนทอประกายถึงการคิดคำนวณ ไม่ช้าใบหน้าเรียวเล็กก็ดุดันขึ้น! นางไม่สนใจว่าฉีซื่อิกับเสนาบดีหลี่จะอยู่ที่นี่เพราะสายตาเ็าจับจ้องไปที่เทียนอู่ฮ่องเต้แต่เพียงผู้เดียว
ฉีซื่อิกับเสนาบดีหลี่ต่างก็ใทันทีที่เห็นปฏิกิริยาเช่นนี้ พวกเขามองหน้ากันเลิ่กลั่ก นังหนูคนนี้จ้องมองเทียนอู่ฮ่องเต้? นี่มันจะไม่กล้าหาญเกินไปหน่อยหรือ?
เทียนอู่ฮ่องเต้ตื่นตระหนกใมากขึ้นกว่าเดิม เขารีบส่งสายตากล่าวเตือนกูเฟยเยี่ยนพลางทุบลงไปบนโต๊ะทันที “ศาสตราจารย์แพทย์กู เ้ามีท่าทีอย่างไรกัน? หรือว่าจะขัดขืนคำสั่ง? ”
“หม่อมฉันไม่กล้า! หม่อมฉันรับทราบเพคะ! ”
กูเฟยเยี่ยนหยิบยกพู่กันมาเขียนหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหารทันทีที่เอ่ยจบ หลังจากที่เขียนเรียบร้อยแล้วก็ประทับรอยนิ้วมือ นางไม่ยื่นให้แก่เทียนอู่ฮ่องเต้แต่ยื่นให้ฉีซื่อิก่อน
ฉีซื่อิเหลือบมองแวบหนึ่ง ในตอนท้ายของข้อความ กูเฟยเยี่ยนไม่ได้เขียนว่า “รับการลงโทษทางวินัยทหาร” แต่เขียนเอาไว้ว่า “การปะาซึ่งหน้า” เขาคิดว่านังหนูเช่นกูเฟยเยี่ยนมีความเฉลียวฉลาดก็จริง แต่เนื่องจากอายุยังน้อยจึงถูกหลอกได้ง่าย!
แม้ว่านางจะมีตำแหน่งกรรมการบริหารกิตติมศักดิ์ของหุบเขาเสินหนง ทว่าตราบใดที่นางเขียนหนังสือยืนยันปฏิการตามคำสั่งทหารด้วยตนเอง เมื่อถึงเวลานั้น ฝ่าาจะจัดการนางตามหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหาร หุบเขาเสินหนงก็ไม่มีเหตุผลที่จะสืบหาข้อเท็จจริง!
ฉีซื่อิแอบดีใจ เขาจงใจยกนิ้วหัวแม่มือแก่กูเฟยเยี่ยน “ศาสตราจารย์แพทย์กู ตัวข้าแม่ทัพผู้นี้เลื่อมใสศรัทธาในความจริงใจของเ้าจริงๆ ! ”
เขาเอ่ยพลางนำหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหารถวายแก่เทียนอู่ฮ่องเต้ ทว่าทันทีที่เทียนอู่ฮ่องเต้เห็นคำว่า “การปะาซึ่งหน้า” ในตอนท้าย เขาก็ตกตะลึงตาค้างทันที
เขามองออกว่าฉีซื่อิอาศัยอำนาจส่วนรวมแก้แค้นส่วนตัว และทราบรายงานด่วนเกี่ยวกับสมุนไพรซานชีมาั้แ่ต้น ภายในระยะเวลาอันสั้นห้องยาสำนักหมอหลวงไม่สามารถส่งมอบยาจินชวงออกมาได้ การที่เขายืนอยู่ฝั่งของฉีซื่อิก็เป็เพราะไม่พอใจตำแหน่งกรรมการบริหารกิตติมศักดิ์ของหุบเขาเสินหนงที่กูเฟยเยี่ยนได้รับ เขา้ากดความหยิ่งผยองของกูเฟยเยี่ยนลงเพื่อบีบให้นางยอมอ่อนข้อแก่เขา เขา้าให้กูเฟยเยี่ยนรับรู้เอาไว้ว่าภายในเมืองจิ้นหยาง หุบเขาเสินหนงอาจจะไม่สามารถปกป้องนางได้ ตัวเขาที่เป็ฮ่องเต้ถึงจะเป็เ้านายของนาง!
ภายในหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหาร การ “รับการลงโทษทางวินัยทหาร” มีช่องโหว่ขนาดใหญ่ ฝ่ายทหารคือผู้ที่ตัดสินใจว่าจะจัดการอย่างไร ทว่าเขาที่เป็ฮ่องเต้ก็มีอำนาจในการแทรกแซง
เขาคิดไม่ถึงว่ากูเฟยเยี่ยนจะเขียนคำว่า “การปะาซึ่งหน้า” เช่นนี้
นังหนูคนนี้โง่เขลาจริงๆ หรือ? หรือว่านางจงใจสร้างความลำบากใจแก่เขา? หากนางตายไป หลังจากที่ผ่านไปครึ่งปีแล้วเขาจะไปตามหายาต่ออายุขัยที่ใด?
——————-
เชิงอรรถ
[1] ์สูงส่ง ฮ่องเต้ห่างไกล หมายถึง สถานที่อยู่ห่างไกลออกไป อำนาจจากส่วนกลางเข้าไปไม่ถึง