กู่ไห่และหลงหว่านชิง ะโเข้าสู่โลกของหมากล้อม
ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง “เหตุใดจึงเข้ามาได้ ทั้งๆ ที่เ้ายังแก้หมากไม่ครบ?”
“การที่จะเข้าสู่โลกของหมากล้อมได้นั้น ไม่จำเป็ต้องแก้หมากให้ครบ ก่อนหน้านี้ข้าก็เคยเข้ามาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว” ชายหนุ่มกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ฟึ่บ!
ทั้งสองร่วงหล่นสู่พื้นเบื้องล่าง
ดูจากภายนอก ก็แอบคิดว่ามิตินี้คงจะมีขนาดใหญ่พอๆ กับเกาะลอยฟ้า แต่เมื่อได้เข้ามาจริง กลับไม่เป็เช่นนั้น ดินแดนแห่งนี้ช่างกว้างขวางนัก มีทั้งแม่น้ำและูเามากมาย บรรยากาศโดยรอบในตอนนี้ ถูกปกคลุมด้วยหมอกหนา
และแล้ว คนทั้งสองก็ตกลงไปในทะเล
ตูม!
บริเวณที่พวกเขาตกลงมา มวลน้ำกระจายออกเป็วงกว้าง
“แต่ก็... แค่กๆ!”
หลงหว่านชิงสำลักน้ำอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ร่างบางจะถูกกู่ไห่รั้งพาว่ายเข้าฝั่งอย่างรวดเร็ว
แค่กๆๆ!
ทันทีที่สำลักออกมา ก็รู้สึกดีขึ้น หญิงสาวจึงกวาดตามองไปทั่วบริเวณทันที
นี่เป็เกาะเล็กๆ ที่อยู่ในดินแดนอันกว้างขวางสุดลูกหูลูกตา โลกของหมากล้อมนี้ มีเส้นผ่าศูนย์กลางอยู่ที่หมื่นลี้ ตรงกลางม่านพลังของเขตแดน คือัทอง ที่คอยตรึงปิดเขตแดนเอาไว้
มีเมฆหมอกมากมายบนท้องฟ้าสูง้า ดังนั้นพวกเขาจึงมองโลกภายนอกได้ไม่ชัดเจนนัก
ขณะเดียวกัน ติงรุ่ยกลับไม่สามารถมองเห็นได้เลย ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นภายในเขตแดนแห่งนั้น ราวกับว่าร่างของคนทั้งสอง มีขนาดเล็กลงขณะที่เข้าไปในมิติของหมากล้อม เมฆบางส่วนกระจัดกระจายและปกคลุมหนาแน่นยิ่งขึ้น แต่สิ่งเดียวที่ชัดเจนที่สุด ก็คือชีพจรัสีทองพร่างพราย
“นี่หรือชีพจรัของสำนักติงหลง?” หลงหว่านชิงขมวดคิ้ว
“ท่านถังจู่ ที่ที่เราเข้ามานั้นอยู่ใกล้กับที่ตั้งของชีพจรั จำได้หรือไม่ ว่าท่านเคยบอกว่าหยกัสามารถผสานเข้ากับชีพจรัได้?” ชายหนุ่มถาม พลางมองอีกฝ่าย
หญิงสาวขมวดคิ้วแน่น ไร้ซึ่งคำพูดใดๆ เพียงค่อยๆ ก้าวเข้าไปใกล้ชีพจรัที่อยู่ตรงหน้า
กู่ไห่ยกยิ้มบาง เข้าใจดีว่าหลงหว่านชิงยังคงระมัดระวังตัวอยู่ จึงไม่เอ่ยสิ่งใด แล้วเดินเคียงข้างไปกับอีกฝ่ายทันที
ไม่นานนัก ชายหนุ่มก็มาอยู่ตรงหน้าชีพจรัขนาดมหึมา
ทันทีที่ยื่นมือขวาออกไปัั ก็สามารถรับรู้ได้ถึงมวลพลังมหาศาลที่ส่งผ่านเข้ามายังหัวใจ รู้สึกเหมือนร่างของตนจะหดเล็กลงก็ไม่ปาน
“เราตัวเล็กลง หรือชีพจรัตรงหน้านี้ใหญ่เกินไปกันแน่?” กู่ไห่ถาม
คำพูดของซ่างกวนเหิน เมื่อครั้งที่ได้ััหางชีพจรัที่พรรคต้าเฟิงนั้น มิได้กล่าวเกินจริงแม้แต่น้อย
“เราไม่ได้เล็กลง ชีพจรันี่ใหญ่เกินไป!” หญิงสาวกล่าว
“โอ้?” ชายหนุ่มอุทานอย่างพิศวง
“ฮึ่ม!”
ตอนนี้เขาเริ่มรับรู้ได้ถึงความกระหายอยากของกระบี่เจวี๋ยเซิง ที่อยู่ในร่างของตนแล้ว
กู่ไห่เลิกคิ้ว กดความปรารถนาส่วนลึกของกระบี่เจวี๋ยเซิงไว้ พลางลอบมองหลงหว่านชิงด้วยสายตานิ่งเรียบ
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงสนใจกับการสำรวจไปรอบๆ พื้นที่ จึงชั่งใจว่าควรจะเอากระบี่เจวี๋ยเซิงออกมาดีหรือไม่?
ชายหนุ่มเข้าใจดี ว่ากระบี่กระดูกในร่างตนนั้น ้าที่จะดูดกลืนพลังอันมหาศาลของชีพจรัที่อยู่ตรงหน้ามากเพียงใด แต่ก็ไม่อยากเปิดเผยอาวุธวิเศษนี้ให้หลงหว่านชิงเห็น เพราะไม่้าให้อีกฝ่ายใกับพลังอันมหัศจรรย์ของมัน
แต่ถึงกระนั้น พลังของชีพจรั ก็สามารถกระตุ้นความกระหายของกระบี่ได้มากทีเดียว ภายใต้ความปรารถนาอันแรงกล้า ชายหนุ่มจำต้องสะกดมันเอาไว้ จนกระทั่งเริ่มรับรู้ได้ว่ามีบางอย่างกำลังเกิดขึ้นภายในร่างของตัวเอง
“หืม?”
แครก... ฉึกๆ!
มือขวาที่ัักับชีพจรั พลันมีกระดูกซี่เล็กโผล่ขึ้นมาจากฝ่ามือ กระดูกขาวซี่น้อยๆ ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น และแทรกผ่านเนื้อหนังออกมา
ฉึก!
กระดูกชิ้นน้อยแทงเข้าไปในชีพจรั
“ฮึ่ม!”
ทันใดนั้น พลังของชีพจรัก็ไหลผ่านกระดูกซี่เล็ก เข้าสู่ร่างของกู่ไห่ และกระจายไปตามกระดูกทั่วร่าง ก่อนจะไปรวมกันที่ท้องน้อย
ตูม!
พลังมากมายหลั่งไหลเข้าสู่กระบี่เจวี๋ยเซิง
พลัน ท่าทางของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไป ละมือขวาของตนออกจากชีพจรัทันที
บนฝ่ามือของเขาตอนนี้ มีกระดูกยาวโผล่ออกมาราวครึ่งฉื่อ ช่างดูน่ากลัวยิ่งนัก
“พลังของกระบี่เจวี๋ยเซิง สามารถปรับเปลี่ยนกระดูกได้อย่างนั้นหรือ?” กู่ไห่พึมพำแ่ ด้วยความประหลาดใจ
กระบี่เจวี๋ยเซิงนั้น เป็อาวุธที่มีความนึกคิดเป็ของตนเอง ที่มันปรับเปลี่ยนกระดูกของเขา ก็เพื่อดูดกลืนพลังของชีพจรั นี่คือความ้าของกระบี่ มิใช่ของเขา แต่อย่างไรก็ตาม แม้จะมีความนึกคิดแต่ก็ยังตกอยู่ในการควบคุมของเขาอยู่ดี
ดังนั้นชายหนุ่มจึงออกคำสั่งไปยังกระบี่เจวี๋ยเซิง ไม่นานนัก กระดูกที่งอกออกมา ก็ค่อยๆ หดหายไป
พลังในการรักษาตน ทำให้าแที่เกิดขึ้นบนฝ่ามือของเขาค่อยๆ เลือนหายไปด้วยเช่นกัน
“กระบี่เจวี๋ยเซิงปรับเปลี่ยนกระดูก? มันสามารถเปลี่ยนรูปร่างกระดูกในร่างกายของเราได้อย่างนั้นหรือ?” กู่ไห่พึมพำกับตนเองเสียงเบา พลางเลิกคิ้วเล็กน้อย
นี่เป็ครั้งแรก ที่เขาค้นพบพลังประหลาดนี้ของกระบี่เจวี๋ยเซิง เพื่อเป็การพิสูจน์ จึงยืนมือออกไปตรงหน้าตนอีกครั้ง แต่คราวนี้ เขาจะลองควบคุมมันด้วยตัวเอง
แกรก! ฉึกๆๆ!
ทันใดนั้น กระดูกมือขวาที่ชายหนุ่มทำการควบคุม ก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนไปตามที่เขาคิด กระดูกสีขาวหม่นค่อยๆ แทรกตัวออกมาอย่างรวดเร็ว จนดูเหมือนกระบี่ยาวเล่มหนึ่ง.... ช่างพิสดารจริงๆ
กระบี่เหล็กถูกนำออกมา เพื่อทดลองความแข็งแรงของกระบี่กระดูกสีขาวหม่นนี้
เคร้ง!
ผลก็คือ กระบี่เหล็กในมือหักเป็สองท่อน
กู่ไห่มองกระบี่กระดูกที่มือขวาของตนด้วยความแปลกใจ เมื่อดูจากความหนาของมัน ความแข็งแกร่งเช่นนี้... ไม่เหลือเชื่อเกินไปหรอกหรือ? คิดพลาง ก็ลอบมองหลงหว่านชิงที่ยืนอยู่ห่างออกไป
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังเดินสำรวจชีพจรัในจุดที่ไกลออกไป จึงสบโอกาสทันที
“จงปรากฏ!”
ตูม!
บนร่างของชายหนุ่ม มีกระดูกปรากฏขึ้นมากมายไม่ว่าจะเป็ที่ หน้าอก แผ่นหลัง แขน ขาและใบหน้า กระดูกมากกว่าร้อยชิ้นทะลุออกมาจากิั จนดูคล้ายเม่นกระดูกขาวตัวใหญ่ก็ไม่ปาน ช่างแปลกประหลาด น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก
ฟึ่บ!
ชั่วพริบตา กระดูกที่เคยกระจายทั่วร่างก็หายไป
กู่ไห่สูดหายใจลึก ิัที่เคยมีแผลเจาะทะลุก็หายเป็ปกติ ราวกับว่าไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน มีเพียงรูมากมายบนเสื้อผ้าเท่านั้น ที่จะเป็สิ่งพิสูจน์ได้ ว่าเื่เมื่อครู่เกิดขึ้นจริงๆ
ดวงตาของชายหนุ่มเป็ประกาย รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าของตนอย่างรวดเร็ว
เมื่อัักับกระดูกซี่โครงของตน ก็ใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น
แทนที่จะมองหาหลงหว่านชิง เขากลับวางมือลงบนชีพจรัอีกรอบ
ฉึก!
ทันใดนั้น กระดูกซี่น้อยจำนวนมากก็ปรากฏที่ฝ่ามือ และแทงเข้าไปในชีพจรั กระบี่เจวี๋ยเซิงดูดกลืนพลังอันแข็งแกร่ง โดยไม่จำเป็ต้องใช้กลุ่มหัวกะโหลกดำเข้าช่วย การกระทำในครั้งนี้ เขาไม่ได้ทำอย่างเอิกเกริก แต่้าจะกลืนกินพลังอย่างเงียบเชียบ
ฟึ่บ!
พลังหลั่งไหลเข้าสู่ตัวเขาอย่างต่อเนื่อง จนร่างกายกำยำรู้สึกอึดอัดจนสั่นสะท้าน
ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ส่วนหญิงสาวก็เอาแต่วิ่งไปรอบๆ ชีพจรั ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือเข้าไปััมัน ด้วยท่าทางที่มีลับลมคมในบางอย่าง
จู่ๆ ก็มีประกายแสงสีทองปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือเล็ก ดวงตางดงามคู่นั้นที่ยังคงหันมาลอบสังเกตกู่ไห่ คล้ายไม่ต้องให้อีกฝ่ายรู้ ว่าตนกำลังทำสิ่งใด
คนทั้งสองต่างก็มีความลับเป็ของตนเอง
ขณะเดียวกัน บนท้องฟ้าตอนนี้ เิไท่พร้อมด้วยเฟิงหลิงในอ้อมแขน กำลังเหาะเข้ามาในดินแดนหมากล้อมอย่างรวดเร็ว
“สองคนนั้นอยู่ที่ไหน? เข้ามาแล้ว จะหายไปไหนได้!” เิไท่เอ่ยด้วยใบหน้ามึนตึง “ชีพจรั? พวกเขาต้องตรงไปยังชีพจรัแน่... ฮึ่ม! ”
คิดได้เช่นนั้น จึงรีบปรี่ไปยังที่ตั้งของชีพจรัทันที
เพียงครู่เดียว ก็สามารถหาที่ตั้งของมันพบ
“พบแล้ว!” ดวงตาของเขาเป็ประกาย
“หืม!”
เิไท่ชะงักค้างกลางเวหา ก่อนเข้าไปหลบในกลุ่มเมฆหนาใกล้ๆ ทันที พลางลอบมองไปยังพื้นเบื้องล่างด้วยสายตาราบเรียบ
“หือ?” เขามองดูท่าทีของกู่ไห่ด้วยความงุนงง
หลังจากเผชิญหน้ากันไปก่อนหน้านี้ ก็ทำให้เิไท่ตระหนักได้ว่า ไม่ควรดูแคลนอีกฝ่ายเป็อันเด็ดขาด ดังนั้นจึงระมัดระวังตัวมากในยามนี้
กู่ไห่กำลังััชีพจรั นี่เป็การกระทำที่ธรรมดามาก แต่กลับดูแปลกๆ ในความรู้สึกของเขา
อีกด้านหนึ่ง หลงหว่านชิงก็ดูเหมือนจะพยายามหลบเลี่ยงสายตากู่ไห่ ในมือมีบางสิ่งกำลังส่องประกายแสงสีเหลือง ขนาดเท่าลูกแตงโม
“หยกั?” ดวงตาเิไท่เป็ประกาย
แต่ถึงอย่างไร ก็ยังอดทน รอดูสถานการณ์ตรงหน้าอย่างใจเย็น
หญิงสาวกดหยกัในมือ ลงไปบนชีพจรัเบาๆ
ตูม!
ชีพจรัสั่นสะท้านเล็กน้อย
“หือ? ชีพจรัไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับหยกัเลยหรือ?” หลงหว่านชิงมองดูหยกัในมือของตน ด้วยความกังขา
เิไท่ยังคงจ้องมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างกระตือรือร้น “ใช้หยกัเพื่อเก็บชีพจรั หลงหว่านชิงจะทำมันได้หรือ? ทว่า เมื่อใดที่เ้าสามารถผสานพวกมันได้ ข้าก็จะ่ชิงมาเอง”
เฟิงหลิงที่อยู่ข้างๆ มิได้กล่าวสิ่งใด
เิไท่และหลงหว่านชิงกำลังจดจ่อกับหยกั โดยหารู้ไม่ว่าทุกอย่างเกิดขึ้น มีสาเหตุมาจากกู่ไห่ที่อยู่ไม่ไกลกันนั่นเอง
ตอนนี้ พลังของชีพจรัค่อยๆ ถูกกระบี่เจวี๋ยเซิงดูดกลืนไป... ช่างเป็มวลพลังอันมหาศาล
หลังจากกระบี่เจวี๋ยเซิงได้รับพลังมา หนึ่งในหนึ่งพันส่วนของพลังเ่าั้ ก็ถูกส่งไปยังกู่ไห่ นี่เป็พลังที่ดีมากต่อกระดูกในร่างของเขา ทุกอณูกระดูกถูกแทรกซึมโดยพลังแห่งชีพจรั เขาจึงรับรู้ได้ถึงพลังอันมากมายนั้น
แกรกๆ!
ขณะเดียวกัน ซี่กระดูกที่แทรกตัวเข้าไปในชีพจรั ก็แผ่ขยายอย่างรวดเร็ว ราวกับรากของต้นไม้ใหญ่ที่ชอนไชลงไปในผืนดิน และกระดูกสีขาวหม่นก็ดูดซับพลังอย่างบ้าคลั่ง ในทุกๆ ชุ่น[1]ที่มันแทรกลึกลงไป
ตูม!
พลังมากมายหลั่งไหลเข้าสู่ร่างของชายหนุ่มจนน่าหวาดหวั่น ดูเหมือนว่าชีพจรัจะไม่อาจรับการดูดกลืนพลังเช่นนี้ได้ จึงเริ่มแผ่คลื่นพลังต่อต้านอย่างรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“โฮก!”
เสียงัคำรามก้อง ชีพจรัเริ่มสั่นสะท้าน และบิดเบี้ยวไปมาด้วยความสิ้นหวัง พยายามยับยั้งการชอนไชของกระดูกสีหม่น ทว่า สำหรับกู่ไห่ เมื่อได้พบผลไม้หอมหวานเช่นนี้ จะยอมล่าถอยง่ายๆ ได้อย่างไร
แม้ศักยภาพทางด้านร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งมากก็ตาม แต่ตอนนี้เมื่อมีโอกาสที่จะก้าวขึ้นไปอีกขั้น แล้วชายหนุ่มจะปล่อยโอกาสดีๆ เช่นนี้ได้หรือ
คลื่นพลังเกือบทั้งหมดถูกดูดเข้าสู่กระดูก เพื่อเสริมความแข็งแรงให้แก่กู่ไห่
“อัก!”
ตูม!
การบิดตัวไปมาด้วยความเ็ปของชีพจรั ทำให้เกิดแรงสั่นะเืครั้งใหญ่ จนสร้างความใให้กับหลงหว่านชิงและเิไท่ไม่น้อย
การขัดขืนครั้งนี้รุนแรงมาก ดินแดนหมากล้อมทั้งหมดเกิดการสั่นะเื บ้างก็พังทลายลง ในท้องทะเลมีคลื่นั์ ดูน่าครั่นคร้ามไม่น้อย
“เกิดอะไรขึ้น?” หลงหว่านชิงเอ่ยอย่างประหลาดใจ
ขณะดิ้นรนด้วยความสิ้นหวัง ชีพจรัก็ส่งเสียงคำรามก้อง
“โฮก!”
ตูม!
บริเวณพื้นที่ด้านนอกของเขตแดน เกาะลอยฟ้าของสำนักติงหลงในยามนี้ สั่นะเือย่างรุนแรง ทำให้ติงรุ่ยที่รออยู่ข้างนอกเกิดอาการร้อนใจ
“เกิดอะไรขึ้น?” ติงรุ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“โฮกๆ!”
เสียงคำรามของชีพจรัดังให้ได้ยินโดยทั่วกัน เกาะลอยฟ้าพลันสั่นไหวอย่างรุนแรง
ในไม่ช้า ความรุนแรงเช่นนี้ก็ส่งผลถึงสำนักติงหลง เวลานี้พื้นที่ในสำนัก ราวกับเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่
“แผ่นดินไหวหรือ?” ผู้ฝึกตนทั้งหลายเอ่ยด้วยความตื่นตระหนก
“ชีพจรั? หรือว่าชีพจรักำลังจะหลุดจากผนึก และออกมาจากโลกของหมากล้อม?” ท่าทีของติงรุ่ยพลันเปลี่ยนไปในทันที
“ไม่สิ! ชีพจรักำลังรู้สึกไม่ดี ไม่เพียงแต่ทางร่างกาย แต่จิติญญาก็ด้วยอย่างนั้นหรือ?” หญิงชรากล่าว
...
ในเวลาเดียวกัน ทางทิศตะวันตกของเกาะจิ๋วหวู่ ในสถานที่อันเป็ที่ตั้งของพรรคค้าเฟิงในอดีต ตรงพื้นที่ซึ่งเคยผนึกชีพจรั
“โฮก!”
ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงร้องของัดังขึ้นจากใต้ดิน
“โฮก…!”
แผ่นดินพลันสั่นะเือย่างรุนแรง
ตูม!
ูเาในแนวเดียวกัน ได้ถล่มลงมาอย่างต่อเนื่องทีละลูกๆ ด้วยความรวดเร็ว ราวกับว่ามีัั์ขยับกายอยู่ใต้ผืนดิน
ตูม!
ไม่เพียงแต่บริเวณที่เคยเป็ที่ตั้งของพรรคต้าเฟิงเท่านั้น ยามนี้ในหลายๆ พื้นที่บนเกาะจิ๋วหวู่ ก็ได้เกิดการสั่นไหวของพื้นดินเช่นเดียวกัน
ยอดเขานับไม่ถ้วนพังทลาย และก็มียอดเขาใหม่อีกมากมายผุดขึ้นจากพื้นดินเช่นกัน
แผ่นดินไหวได้ทำลายพื้นที่เป็วงกว้าง ชาวบ้านทั่วไปต่างก็พร้อมใจกันก้มตัวลงกราบ อ้อนวอนต่อบางสิ่งที่พำนักอยู่ในสำนักติงหลง ด้วยความหวาดกลัว
แรงสั่นไหวได้ส่งไปถึงพื้นที่อันห่างไกล
...
ที่เทือกเขาแห่งหนึ่ง
ตอนนี้เรือเหาะของกองกำลังเฉินจีหยิง กำลังแล่นเข้าไปสำรวจบริเวณเทือกเขาแห่งนั้น และทันใดนั้นเอง ูเาก็ได้พังทลายลง พร้อมเกิดแรงสั่นไหวไปทั่วบริเวณ
“นี่มัน... ชีพจรัพลิกตัว? ท้องนภาล่ม แผ่นดินทลาย! มีคนกำลังทำให้ชีพจรัโกรธเกรี้ยวอย่างนั้นหรือ?” คนของเฉินจีหยิงถามด้วยความประหลาดใจ
“ทางนั้น... นั่นคือสำนักติงหลงมิใช่หรือ?” หนึ่งในกลุ่มคนเอ่ยขึ้น
หลี่ฮ่าวหรานได้ยินเช่นนั้น จึงกล่าวเสียงต่ำ “สำนักติงหลง? ติงรุ่ย! นางเฒ่านั่นกล้าโกหกข้า? เคลื่อนพลไปยังสำนักติงหลงเดี๋ยวนี้!”
“ขอรับ!”
------------------------------------------
[1] ชุ่น คือ หน่วยวัดความยาวของจีนในสมัยโบราณ โดย 1 ชุ่น เท่ากับ 1 นิ้ว โดยประมาณ