ซ่งป๋อเหลียงชะงักไปชั่วขณะ แต่แขนยังคงสวมกอดเรือนร่างแช่มช้อยที่มีแต่ความเฉยชาของนางอยู่ "เฟยเหยียน รอมาได้ตั้งนาน ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ช่วงนี้เจ้าหวาดวิตกเกินไปหรือเปล่า"        "ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน? เฮอะ ท่านโหวช่างพูดง่ายเสียจริง" ริมฝีปากแด...