เพื่อดาวดวงนั้นที่ฝันที่อยากเป็ เพื่อดาวดวงนั้นฉันจะทำให้เหนือกว่า~
เช้าวันนี้เป็เช้าวันแรกที่โนเอลตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์แจ่มใส ท้องฟ้าที่เคยมืดหม่นในวันธรรมดาพลันเจิดจ้าด้วยแสงแห่งความสุข
ในคืนก่อนโนเอลมั่นใจว่าตนไม่มีทางฟังผิด มิดไนต์เอ่ยเรียกรูบี้ด้วยชื่อดาวซึ่งเป็ชื่อผู้หญิงที่สามารถพบได้ทั่วไป ทั้งที่คอนเซปต์รายการคือการจับคนแปลกหน้ามาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน โดยปิดบังตัวตนั้แ่ชื่อที่ใช้ในชีวิตจริง ดังนั้นย่อมไม่มีเหตุผลใดเลยที่มิดไนต์จะรู้ชื่อในชีวิตจริงของรูบี้นอกจากทั้งคู่จะรู้จักกันมาก่อน
พอได้บังเอิญรู้จุดสำคัญ เื่ราวมากมายก็ถูกประกอบเชื่อมโยงเข้าด้วยกันทั้งหมด ท่าทีลับลมคมใน โยเกิร์ตว่านหางจระเข้ รูบี้ที่พูดหยอกมิดไนต์ว่าจำชื่อโค้ดเนมของตนเองได้หรือยัง
เผลอ ๆ ในคืนแรกและคืนเมื่อวาน มิดไนต์ก็คงเลือกส่งข้อความให้กับรูบี้ แต่สุดท้ายไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด คนที่หญิงสาวเลือกก็คือโนเอล
โนเอลเดินฮัมเพลงในลำคออย่างอารมณ์ดีลงมาด้านล่าง แล้วตนจึงได้พบกับรูมเมตที่ตอนนี้กำลังยืนทำอาหารอยู่หน้าเคาน์เตอร์ครัว ฝั่งตรงข้ามเป็บาร์ที่มีบลูกับพีชกำลังนั่งกินอาหารเช้าอยู่
“มอร์นิงครับ” โนเอลเอ่ยทักทายคนในครัวพลางแจกรอยยิ้มสดใสโปรยปรายไปทั่ว
บลูกับพีชเอ่ยทักทายเขากลับเบา ๆ ส่วนมิดไนต์ไม่ได้ตอบโต้ เอาแต่ก้มหน้าก้มตาจัดการเทน้ำสลัดลงไปในจานผักของตนเอง
โนเอลเดินไปประชิดตัวมิดไนต์ เอียงคอเล็กน้อยเพื่อที่จะสามารถสบตากับคนที่กำลังก้มหน้าอยู่ได้
“มอร์นิงครับคุณมิดไนต์” โนเอลส่งยิ้มจนตาหยี
“ครับ” ส่วนมิดไนต์เพียงปรายตามองเขาด้วยสีหน้านิ่งสนิท
“กินสลัดแต่เช้าเลยเหรอครับ” โนเอลไม่ได้สะทกสะท้านกับความเ็าที่แผ่ออกมา ยังคงหาเื่ชวนคุยด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมซึ่งไมตรีจิต
“ครับ” มิดไนต์ยอมละสายตาออกจากจานอาหารตรงหน้าแล้วหันไปพูดกับพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่งเสียงเนือย “กินด้วยกันมั้ยครับ”
“เอาสิครับ”
“...” มิดไนต์เพียงประชดประชัน ไม่คาดคิดว่าโนเอลจะตอบรับจริง ๆ จึงพูดไม่ออกไปชั่วขณะ มิดไนต์จ้องหน้าโนเอลเงียบ ๆ เฝ้ารอคอยคำว่าล้อเล่นออกมา
โนเอลในทีแรกตั้งใจจะพูดว่าล้อเล่น แต่เพราะเห็นสีหน้าของมิดไนต์ที่จ้องหน้าตัวเองก็เปลี่ยนใจทันที รอยยิ้มหวานบนใบหน้ายิ่งถูกฉีกให้กว้างยิ่งขึ้นเพื่อกดดันอีกคนกลาย ๆ
าประสาทจบลงที่โนเอลเป็ฝ่ายชนะ มิดไนต์ยอมก้มลงไปหยิบส้อมอีกคันพร้อมเอ่ยเชิญชวนให้เขานั่งกินด้วยกัน โนเอลได้ละเลียดสลัดจากฝีมือของหนุ่มแบดบอยสุดฮอตอย่างสมใจอยาก เขานั่งตักผักกินไปคำหนึ่ง ดวงตาก็เหล่มองคนข้าง ๆ ที่กำลังเคี้ยวอาหารมื้อเช้าด้วยสีหน้าทนทุกข์ครั้งหนึ่งอย่างมีความสุข
เป็ครั้งแรกั้แ่เกิดมาที่โนเอลพึ่งรู้สึกว่าผักเอร็ดอร่อยขนาดนี้
โธ่ แต่สำหรับคุณมิดไนต์ที่ได้กินกับเขา คงไม่อร่อยเท่ากินกับดาวสินะ
ส่วนคริมสันที่เงยหน้าขึ้นมาเจอภาพชายหนุ่มสองคนกำลังนั่งแบ่งอาหารกินด้วยกัน โดยที่หนึ่งในนั้นนั่งยิ้มไปเคี้ยวไปก็พลันนิ่งอึ้งชั่วขณะ
“นี่พวกคุณ... มาฮันนีมูนกันเหรอ”
เื่ราวอันทนทุกข์จากการมีเ้ากรรมนายเวรมาตามติดชีวิตของมิดไนต์ยังไม่จบเพียงเท่านั้น หลังกินอาหารเช้าเสร็จ มิดไนต์เดินไปล้างมือ หยิบกระเป๋าเตรียมออกจากบ้านขับรถไปทำงาน ทว่าก็ยังมีคนร่างสูงใหญ่เดินตามมาอยู่
มิดไนต์ที่รู้ตัวแล้วว่าถูกเดินตามจนถึงรถยนต์จึงเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้ามึน ๆ แล้วก็ได้รับรอยยิ้มหวานสดใสของโนเอลตอบกลับมา
“ไปทำงานเหรอครับ ไปแถวไหนล่ะ”
มิดไนต์มองโนเอลอย่างชั่งใจชั่วครู่จึงยอมตอบ
“ลาดกระบังครับ”
“ว้าวไปทางเดียวกันเลย ผมขอติดรถไปด้วยได้มั้ยครับ”
มิดไนต์พยักหน้าตอบรับอย่างง่ายดาย
“คุณไปทำงานที่ไหนเหรอครับ”
“พญาไทครับ”
“...”
วินาทีนั้นโนเอลก็ถูกมิดไนต์มองด้วยสายตาเสมือนกำลังมองคนสติไม่ดี
“ส่งแค่หน้าปากซอยก็ได้ครับ” โนเอลที่ได้แกล้งพูดแหย่มิดไนต์สมใจอยากแล้วจึงหลุดหัวเราะร่วน ประโยคสุดท้ายแสร้งทำเป็เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ส่งสายตาน่าสงสารไปให้อีกฝ่าย “ผมนั่งไปด้วยไม่ได้เหรอครับ ยังไงคุณก็ต้องขับออกจากซอย”
“เชิญครับ”
สิ้นคำอนุญาตจากเ้าของรถ โนเอลก็ไม่แสดงท่าทีอิดออดให้เสียเวลา เปิดประตูรถแล้วยัดตัวเองลงไปยังที่นั่งข้างคนขับ คาดเข็มขัดเรียบร้อย สายตาก็กวาดมองสำรวจรถไปด้วย
รถของมิดไนต์เป็รถเก๋งซีดานสีดำระดับกลาง ภายในรถสะอาดสะอ้านอย่างไม่น่าเชื่อ บริเวณที่วางแก้วไม่มีเศษกระดาษหรือใบเสร็จ บริเวณที่วางเท้าหรือแม้แต่เบาะหลังก็ไม่มีข้าวของใดวางเกะกะ สภาพรถราวกับพึ่งถอยออกมาจากศูนย์เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว
ที่หน้ารถมีตุ๊กตาสปริงช้างสีชมพูแปร๋นตัวหนึ่ง หน้าตาติงต๊องของมันช่างดูขัดกับบรรยากาศของตัวรถและเ้าของรถอย่างมาก
ตอนที่รถเริ่มออกตัว เ้าช้างสีชมพูตัวนั้นก็ตัวโยกไปมาตามแรงสั่นะเื โนเอลเห็นแล้วนึกหมั่นไส้ เอื้อมมือไปดีดเ้าช้างตัวนั้นจนมันโยกไปมาแรงกว่าเดิม
“นี่ไม่เข้ากับคุณเลย” โนเอลพูดขณะที่ยังคงจ้องเ้าช้างตัวนั้นตาไม่กะพริบ
“มีคนให้มาน่ะครับ”
หลังจากนั้นก็ไม่ได้มีบทสนทนาใดระหว่างพวกเขาอีก มิดไนต์ขับรถไปเงียบ ๆ ส่วนโนเอลก็เพียงแค่เอนหลังพิงกับเบาะอย่างสบายใจ เมื่อถึงหน้าปากซอยโนเอลก็ลงจากรถ แต่ก่อนไปยังมิวายหันกลับมาขยิบตาให้มิดไนต์อย่างอารมณ์ดี รอยยิ้มหวานถูกแจกจ่ายไปให้คนหน้ามึนหลังพวงมาลัย
“ขอบคุณนะครับ”
มิดไนต์เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ
เป็เื่น่าแปลกกว่าที่คิด เมื่อมิดไนต์ไม่ได้แสดงท่าทีมีพิรุธถึงเื่เมื่อคืน เขาค่อนข้างมั่นใจว่ามิดไนต์รู้ว่าโนเอลต้องได้ยินชื่อดาวหลุดมาจากปากแน่ ๆ
บางทีมิดไนต์อาจจะกำลังรอดูท่าทีของเขา หรือไม่คงคิดว่าการที่โนเอลรู้ความลับนี้ไปก็ไม่ได้ส่งผลเสียอะไร
เขายืนมองรถของมิดไนต์ที่ค่อย ๆ หายไปแล้วจึงยอมละสายตาออกมา บนใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มจาง ๆ พร้อมกับฮัมเพลงในลำคออย่างอารมณ์ดี
ตอนนี้ดูเหมือนโนเอลจะกำลังเข้าใกล้หน้าที่การเป็ Heart Breaker ที่ดีแล้ว นอกจากเข้ามาปั่นหัว หลอกให้เพศตรงข้ามรัก ยังได้ปั่นหัวความสัมพันธ์ของคนอื่นด้วย
ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ก็ส่งเสียงแจ้งเตือนข้อความจากผู้จัดการ
J : นายอยู่ไหนเนี่ย พี่ขับมารอหน้าบ้านแล้ว
Noel : sry
Noel : ตอนนี้อยู่มินิมาร์ตหน้าปากซอย
J : แล้วไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง???
Noel : มีหนุ่มหล่อมาส่ง (>_^) b
วันเดียวกันใน่ค่ำ ระหว่างที่ผู้เข้าร่วมรายการกำลังนั่งดินเนอร์ร่วมกันก็มีเสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าประตูบ้าน
นี่เป็เื่ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน บ้านหลังนี้ไม่น่าจะมีใครมาเยี่ยมเยือนได้หากไม่ใช่ทีมงานของรายการ พวกเขามองหน้ากันไปมา สุดท้ายเป็โนเอลที่อาสาเดินออกไปดูด้านนอก
ไม่มีใครอยู่ที่หน้าบ้าน ทว่าบริเวณกล่องจดหมายมุมล่างขวาของภาพที่แสดงอยู่บนหน้าจอมอร์นิเตอร์เวลานี้ กลับมีกระดาษสีขาวเล็ก ๆ ใบหนึ่งถูกสอดไว้
โนเอลเปิดประตูแล้วเดินไปหยิบ มันเป็ซองจดหมายที่ถูกผนึกไว้ด้วยสติกเกอร์รูปหัวใจดวงเล็ก ๆ พร้อมกับหน้าซองที่เขียนระบุว่าให้ผู้เข้าร่วมรายการทั้งหมดอ่านสารนี้พร้อมกัน เขาจึงกลับไปที่ห้องนั่งเล่น จัดการเปิดผนึกจดหมายแล้วอ่านออกเสียง
สวนสนุกเพื่อเหล่าหนุ่มสาวที่้าตามหารักแท้ได้เปิดให้บริการแล้ว ทางรายการเห็นว่ามีเหล่าผู้เข้าร่วมรายการหลายคนยังไม่ได้มีโอกาสทำความรู้จักกับผู้เข้าร่วมรายการคนที่เหลือมากนัก พวกเราจึงได้เตรียม่เวลาอันแสนหวานให้แก่ผู้เข้าร่วมรายการได้ใช้่เวลานี้ในการทำความรู้จักกับคนแปลกหน้าที่ในอนาคตอาจจะกลายมาเป็คู่แท้หรือเพื่อนที่รู้ใจของคุณ
สำหรับผู้ชายคือสติกเกอร์สีฟ้าส่วนผู้หญิงคือสติกเกอร์สีชมพู โปรดใช้โชคชะตานำทาง หลับตาลงแล้วอธิษฐานก่อนเลือกหยิบและเดินไปตามทางที่แผ่นสติกเกอร์เป็คนชี้นำ
“เดตที่สวนสนุกตอนกลางคืนงั้นเหรอ” พีชพูดขึ้น “แบบนี้เราสามารถเปิดเผยเื่ส่วนตัวได้หรือยังนะ”
“นี่ไม่ใช่เดตใน่วันหยุด คิดว่ายังคงเปิดเผยไม่ได้” บลูตอบ
นอกจากสารที่เพิ่งถูกเปิดอ่าน ภายในซองยังมีสติกเกอร์สีฟ้าและสีชมพูขนาดครึ่งฝ่ามือรวมกันอยู่ 9 แผ่น ซึ่งพวกเขาช่วยกันแจกจ่ายจนครบทุกคน ก่อนจะค่อย ๆ บรรจงลอกแผ่นดังกล่าวแล้วจึงได้พบกับรูปการ์ตูนด้านใน
ในมือของโนเอลเป็สติกเกอร์รูปผีตัวสีขาวซึ่งกำลังแลบลิ้นปลิ้นตา
“ได้ตัวเดียวกันเลยค่ะ” รูบี้ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ทักขึ้น พร้อมกับชูแผ่นสติกเกอร์แบบเดียวกันให้ดู
“โอ๊ะ!” สโนว์ที่เหลือบมาเห็นรูปผีในมือรูบี้พอดีจึงหลุดอุทานเบา ๆ
“คุณสโนว์ได้รูปผีเหมือนกันเหรอคะ”
สโนว์ยกแผ่นสติกเกอร์ที่ด้านในเป็รูปผีขึ้นมาแทนคำตอบ
“ผมได้รูปนก ดูท่าทางว่ารอบนี้จะเป็การเดตแบบกลุ่มหรือเปล่านะ” คริมสันพูดขึ้นหลังจากที่พบว่ามีคนได้รูปเดียวกับตนอีกสองถึงสามคน
“แบ่งเป็สองกลุ่มหรือเปล่าครับ” โนเอลแสดงความคิดเห็นพลางสอดสายตามองหาสมาชิกที่จะได้อยู่กลุ่มเดียวกัน “ตอนนี้เรามีสามคนแล้ว อย่างน้อยต้องมีอีกหนึ่ง...”
สายตาของโนเอลไปสบกับั์ตาสีดำรัตติกาลที่กำลังมองมาทางนี้พอดี มิดไนต์หลุบสายตา จ้องมองแผ่นสติกเกอร์ในมือของตนเองอีกครั้ง
แล้วคราวนี้เมื่อเงยหน้า มิดไนต์ก็เหลือบไปมองแผ่นสติกเกอร์ในมือของรูบี้
“คุณมิดไนต์ได้รูปอะไรเหรอครับ” โนเอลถามยิ้ม ๆ
เมื่อมิดไนต์ชูแผ่นกระดาษซึ่งด้านในมีเ้าผีตัวจิ๋วสีขาวอันคุ้นเคยขึ้นมา รอยยิ้มของโนเอลก็กว้างขึ้นกว่าเดิมโดยอัตโนมัติ
“เป็พวกเราสี่คนสินะครับ” (^__^)
ยามค่ำคืนที่มืดมิด ด้านหน้าของสวนสนุกกลับสว่างไสวไปด้วยสีสันสดใส แม้ทั้งสวนสนุกจะเงียบเหงาไปบ้างเพราะนอกจากพนักงาน กับทีมงานรายการที่มีอยู่ประปรายและพวกเขาซึ่งเป็ผู้มาเยือนแล้วก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดอีกเลย แต่ถึงอย่างนั้นสีสันของสวนสนุกก็ยังคงทำให้บรรยากาศดูคึกคักไม่ได้ต่างไปจากตอนกลางวันแม้แต่น้อย
ทีมงานเริ่มแจกจ่ายแผ่นพับให้กับผู้เข้าร่วมรายการ โนเอลรับมาแล้วพลิกดูก็พบว่ามันคือแผ่นพับที่ด้านในเป็รูปเครื่องเล่นแต่ละอย่างพร้อมมีชื่อกำกับ และถูกจัดเรียงให้เป็บันไดงู
ทั้งหมดนี้คือภารกิจที่พวกเขาต้องเข้าไปเล่นให้ครบโดยเรียงลำดับตามตัวเลขในแผ่นพับ
นี่คือเกมจริง ๆ และเป็การแข่งขันระหว่างทีมผีน้อยกับทีมนก หากทีมใดสามารถเก็บแสตมป์ได้ครบตามที่กำหนดจะได้ไปเที่ยวพักผ่อนในสถานที่พิเศษซึ่งทีมงานได้เตรียมเอาไว้ให้โดยเฉพาะ ส่วนผู้แพ้แน่นอนว่าต้องอยู่บ้านพักและทำความสะอาดกันอย่างเหงา ๆ
โนเอลตอนที่ได้ฟังถึงกับปวดหัวจี๊ด ในจดหมายบอกเสียดิบดีว่านี่เป็การใช้่เวลาอันแสนหวานยามค่ำคืน แต่ทีมงานกลับเอามาเป็่เวลาของเกมโชว์เสียได้
หลังจากแจกแจงกฎกติกาเสร็จเรียบร้อย ทีมงานก็เริ่มนับสัญญาณถอยหลังแล้วปล่อยผู้เข้าร่วมรายการร่วมทำภารกิจของคืนนี้
“ไปเร็วค่ะ ทีมพวกเราต้องได้ไปเที่ยวนะ” รูบี้เป็คนมีท่าทีกระตือรือร้นมากที่สุด เมื่อเธอเริ่มออกวิ่ง สมาชิกที่เหลืออีกสามคนจึงต้องวิ่งตามไปอย่างเสียไม่ได้
ด่านแรกของพวกเขาเป็การขับรถบั๊มแข่งกับทีมงาน ตรงหน้ารถจะมีแผ่นกระดาษบาง ๆ แปะอยู่ กติกาคือพวกเขาต้องขับรถชนจนกว่ากระดาษทั้งหมดบนหน้ารถทุกคันของทีมงานจะร่วงหลุด
ทั้งที่นี่คือรายการเรียลลิตี้หาคู่เดตแท้ ๆ แต่กลับต้องมาทำอะไรอย่างนี้
โนเอลกำลังทุลักทุเลกับการพยายามเลี้ยวรถให้ไปตามใจนึก ตอนนั้นเองก็มีรถของทีมงานคนหนึ่งพุ่งเข้ามาชนเต็ม ๆ จนโนเอลตัวโยกไปด้านหน้า ก่อนที่รถคันนั้นจะรีบขับหนีจากไป
“วู้ววว แน่จริงก็มาชนให้ได้สิครับบบ”
แม่ง... นี่ทีมงานมันแค่เหงาจนอยากหาเพื่อนเล่นด้วยปะวะ
ไฟในใจพลันถูกจุดขึ้นพรึ่บพรั่บ สายตาจ้องมองรถคันนั้นด้วยความเคียดแค้นขณะกำลังคิดว่าต้องแก้แค้นอีกฝ่ายให้ได้ ตอนนั้นรถบั๊มคู่กรณีก็ถูกชนด้วยรถอีกคันอย่างรุนแรงจนเ้าของรถสะดุ้งใ
พร้อมกับแผ่นกระดาษหน้ารถที่ปลิวร่วงหล่นกับพื้น
“ออกไปได้แล้วครับ” มิดไนต์ เ้าของรถคันที่พุ่งชนเป้าหมายอย่างพอดิบพอดีพูดด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ
“...”
เกมนั้นจบลงภายในระยะเวลาเกือบยี่สิบนาที ผู้ที่แบกทีมจนทำให้แผ่นกระดาษเกือบทั้งหมดหลุดออกจากรถของทีมงานก็คือหนุ่มฮอตมิดไนต์
พวกเขาวิ่งวุ่นไล่เคลียร์ด่านตามเครื่องเล่นต่าง ๆ จนในที่สุดก็มาถึงด่านเกือบสุดท้าย
สิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ซึ่งถูกทาสีเลียนแบบเสมือนเป็ปราสาทที่ผุพัง ด้านหน้าทางเข้ามีผีดูดเืกำลังยืนแยกเขี้ยวทำหน้าตาน่ากลัวอยู่
บ้านผีสิง...
tag ; #ฮันนี่มิดไนต์
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้